Όταν οι Ενετοί έγιναν κύριοι της Πάργας,η διοίκησί τους υποχρεώθηκε να δίνει μια φορά τον χρόνο σε κάθε ελληνική οικογένεια από 90 οκάδες αλάτι. Δύο φορές τον χρόνο να τους προσκαλεί σε γεύματα με ποικιλία...γλυκισμάτων..! Μία φορά τον χρόνο να στέλνει στους άρχοντες από 15 τηγανίτες,στους μη άρχοντες από 12 και στους ιερείς και δασκάλους από 36. Επίσης την εποχή που ωρίμαζαν τα αχλάδια, έπρεπε η διοίκησι να δίνει το δικαίωμα στους κατοίκους της Πάργας να γεμίζουν με αυτά τα σακίδιά τους,που είχαν όλα το ίδιο ακριβώς μέγεθος και σχήμα. Τα αστεία αυτά προνόμια αναφέρονται από πολλούς ιστορικούς της εποχής. Αλλά τονίζονται ιδιαίτερα από τον Χριστόφορο Περαιβό στην ''Ιστορία της Πάργας''...Παρ'όλα αυτά οι Ενετοί δεν κράτησαν ως το τέλος την συμφωνία τους και μετά από κάποιο διάστημα ''πήγαν περίπατο'' και αλάτι και γλυκίσματα και τηγανίτες. Το μόνο που διατήρησαν ήταν τ' αχλάδια. Μια φορά τον χρόνο λοιπόν,όλοι οι Έλληνες της Πάργας στέκονταν έξω από το Διοικητήριο και περίμεναν να αρχίσει η διανομή... Πολλές φορές όμως τ'αχλάδια δεν έφταναν για όλους κι έτσι άρχιζαν οι καυγάδες μεταξύ τους. Οι μεν κατηγορούσαν τους δε ότι είχαν φτιάξει μεγαλύτερα σακίδια. Έτσι αναγκάζονταν να μετρήσουν το μέγεθος των σάκων για να δουν πόσα αχλάδια έπαιρνε ο καθένας. Από το περίεργο αυτό γεγονός έμεινε και η φράσι,που την λέμε όταν θέλουμε συνήθως να απειλήσουμε κάποιον.
Οπωροφόρα Δέντρα της Σαμοθράκης
Η Απιδιά
- Πληροφοριακά Στοιχεία
- Γονική Κατηγορία: Τα φυτά της Σαμοθράκης
- Κατηγορία: Οπωροφόρα Δέντρα της Σαμοθράκης
- Δημοσιεύθηκε : Δευτέρα, 11 Μάιος 2015 21:23
- Γράφτηκε από τον/την Super User
- Εμφανίσεις: 515
Η αχλαδιά ή απιδιά είναι οπωροφόρο δέντρο και ανήκει στην τάξη Ροδώδη και στην οικογένεια των Ροδοειδών και καλλιεργείται δε σε όλες τις εύκρατες χώρες Κατάγεται από τις περιοχές γύρω από την Κασπία θάλασσα και βρέθηκε στην Ελλάδα από τα αρχαία χρόνια Στην Ευρώπηκαλλιεργείται από το 17ο αιώνα Η αχλαδιά έχει άνθη λευκόχρωμα ή είναι απαλού ρόδινου χρώματος και μοιάζουν με αυτά της μηλιάς
Οι καλλιεργούμενες αχλαδιές πολλαπλασιάζονται με σπόρο και στη συνέχεια με εμβολιασμό. Από 4 μέχρι 7 χρόνια μετά τη φύτευση αρχίζει η ικανοποιητική απόδοση του δέντρου Η αχλαδιά καλλιεργείται για το νόστιμο καρπό της το αχλάδι Είναι εξαιρετικά ανθεκτική στις χαμηλές θερμοκρασίες και μπορεί να αντέξει και στους –20 βαθμούς αλλά πριν αρχίσει η άνθιση Όταν οι καρποί δέσουν τότε η ανθεκτικότητα του δέντρου στο κρύο πέφτει και φτάνει στους –2 βαθμούς Το έδαφος πρέπει να είναι ελαφρύ και δροσερό ενώ αργιλώδη εδάφη είναι απαγορευτικά στην ανάπτυξη του δέντρου Συνήθως σε ένα στρέμμα μπορούν να φυτευτούν 15-25 δέντρα αλλά σε μη ζωηρές ποικιλίες μπορούμε να δούμε και 100 δέντρα ανά στρέμμα Όταν δεν υπάρχει αρκετή υγρασία ή ικανοποιητικός αριθμός βροχοπτώσεων τότε χρειάζεται πότισμα γιατί το δέντρο είναι ευαίσθητο στην ξηρασία Στην Ελλάδα η συστηματική καλλιέργεια της αχλαδιάς γίνεται κυρίως στη Μακεδονία (περίπου το 40% της εγχώριας παραγωγής) ,στην Πελοπόννησο (το 27% της παραγωγής) στη Δυτική Στερεά και στη Θεσσαλία. Οι κυριότερες ποικιλίες είναι:
- Κρυστάλλι, που καλλιεργείται κυρίως στη Μακεδονία και στη Βόρεια Πελοπόννησο.
- Κοντούλα, η αχλαδιά με τα πιο νόστιμα και ακριβά αχλάδια ,εξαιρετικής ποιότητας αλλά και αρκετά ευαίσθητη. Καλλιεργείται στη δυτική Πελοπόννησο.
- Βουτυράτη, καλλιεργείται κυρίως στη Μακεδονία και Θεσσαλία.
- Δουκέσσα, με τους μικρούς νόστιμους καρπούς καλλιεργείται στη Μακεδονία.
Ακόμα υπάρχουν οι Κάιζερ, Πάς Κρασάν, και άλλες. Εκτός από τις καλλιεργούμενες αχλαδιές υπάρχουν και αυτοφυείς στα δάση της βορείου και νοτίου Ελλάδας γνωστές με το όνομα αγριαπιδιά, αγκαθιά, αμπουρτζιά κ.λ.π.(Πηγή Βικιπαίδεια)Στην Σαμοθράκη δυο είναι οι κυριαρχες ποικιλίες που δεν βρίσκονται στην υπόλοιπη Ελλάδα τόσο συχνά: Τα κοκκινάπιδα και τα (α)ξάπιδα. Τα Κοκκινάπιδα είναι μικρά πολύ νόστιμα και γλυκά και έχουν ένα ξεχωριστό άρωμα . Όταν ωριμάσουν γίνονται κόκκινα και απο εδω βγαίνει το όνομα Τρώγονται και άγουρα όμως και επίσης βραστά που είναι ξεχωριστό γλύκισμα.Ακόμα τα ξεραίνουν στον ήλιο και είναι μια πολύ θρεπτική τροφή. Ως και την δεκαετία του 60 γινότανε εξαγωγή απιδιών σε πολλά νησιά Σήμερα έχει περιοριστεί ο αριθμός των δέντρων και κυρίως έχει Στον Άγιο Δημήτριο στον Άγιο Γεώργιο στο Πολυπούδ στα Πήα τα Αλωνια και στους Απατσανάδες. (Α)ξάπιδα έχει στα Αμπέλια Είναι μια ποικιλία ιδιόμορφη αφού έχει ξεχωριστή γεύση και είναι πιο ανθεκτικά στα έντομα. Υπαρχει και μια ποικιλία οι απίδες που είναι μεγάλα απίδια και με ξεχωριστό άρωμα