-Του Δημήτρη Λεγάκη-
Ο “Άνθρωπος με το γαρύφαλλο”. Ο σκηνοθέτης Νίκος Τζίμας συνθέτει το πορτρέτο του Νίκου Μπελογιάννη (1915–1952), από τη στιγμή που
επιστρέφει στη μετεμφυλιακή Ελλάδα έως την εκτέλεσή του. Ακολουθεί πιστά τα ιστορικά γεγονότα δημιουργώντας ένα δραματοποιημένο ντοκιμαντέρ (docudrama).
Για τα “Τραγούδια της φωτιάς” του Νίκου Κούνδουρου
Έχουν στα χείλη τους απάνω το θυμό
κι έχουνε τον καημό
βαθιά βαθιά στα μάτια τους
σαν εν’ αστέρι σε μια γούβα αλάτι.
— Γιάννης Ρίτσος, Ρωμιοσύνη, 1954
(Με αυτούς του στίχους θέλησε να συντροφεύσει ο Κούνδουρος,
την παρουσίαση της ταινίας «ΤΡΑΓΟΥΔΙΑ ΤΗΣ ΦΩΤΙΑΣ»)
Για τα «Πέτρινα Χρόνια» του Παντελή Βούλγαρη
Τα «Πέτρινα χρόνια» […] μας υπενθυμίζουν ότι
ο κινηματογράφος μπορεί να αποτελέσει
μια βαθιά συγκινητική μαρτυρία, την έκφραση
της ταυτότητας ενός ολόκληρου λαού.
Εκπληκτική η ερμηνεία της Θέμιδας Μπαζάκα. […]
Μια σκοτεινή, λεπτή φιγούρα, μια γυναίκα επίμονη
με το θάρρος της δικής της γνώμης, αποτελεί
τη σύγχρονη εκδοχή της Αντιγόνης και της
Ηλέκτρας. Μια παρουσία πέρα για πέρα ελληνική.
— Suzanne Ragondin,
Libération, 4 Σεπτεμβρίου 1985
Για τον “Θίασο” του Θόδωρου Αγγελόπουλου
Στο όραμα για κοινωνίες πιο σπουδαίες,
για Ιστορία πιο σημαντική,
για κινηματογράφο πιο εξαιρετικό,
μόνο ένας, ο Θόδωρος Αγγελόπουλος
κουβαλάει το φλάμπουρο…
Εμείς οι άλλοι πού είμαστε;
— Νίκος Κούνδουρος
Ιστορία και Πολιτική στον Κινηματογράφο