Το 6ο Νηπιαγωγείο Ζακύνθου  προτείνει τον πίνακα του Πάμπλο Πικάσο «μητέρα και παιδί».

Παρατηρήσαμε τον πίνακα , τον αναλύσαμε, πρόσωπα , συναισθήματα και  συζητήσαμε για την δική μας μαμά πότε μας αγκαλιάζει  και πως νιώθουμε.

Προσπαθήσαμε να φανταστούμε αν ζωντάνευαν η μητέρα και το παιδί τι θα έλεγαν.

Ποια λογάκια μας λέει η μαμά  όταν μας παίρνει στην αγκαλιά της και μας φιλάει;

Ζωγραφίσαμε κι εμείς  όπως ο Πάμπλο Πικάσο τη μητέρα και παιδί.

Με αφορμή τον πίνακα τα παιδιά προβληματίζονται για το χώρο που βρίσκεται ο πίνακας και το ζωγράφισαν!

Με αφορμή τον πίνακα που επέλεξε το 6ο Νηπιαγωγείο Ξάνθης»ΑΡΗΣ¨» του Αντώνη Μιλάνου, τα παιδιά δημιουργούν καραβάκια που μπορούν να επιπλέουν.

Τα καραβάκια μας! 

Υλικά κατασκευής:

1 άσπρο χαρτί Α4 κομμένο τετράγωνο.

Τρόπος κατασκευής:

Διπλώνουμε το τετράγωνο στη μέση σε σχήμα ορθογώνιου παραλληλόγραμμου και μετά άλλη μια φορά ώστε να σχηματιστεί ένα μικρότερο τετράγωνο.

Έτσι όπως είναι διπλωμένο, πιάνουμε την ελεύθερη άκρη του τετράγωνου και την ακουμπάμε στην απέναντι κορυφή διπλώνοντας πάλι στη διαγώνιο, ώστε να σχηματιστεί ένα τρίγωνο.

Γυρίζουμε ανάποδα το διπλωμένο χαρτί, έτσι ώστε το διπλωμένο τρίγωνο να βρίσκεται στην κάτω πλευρά. Διπλώνουμε πάνω τα τελευταία τρία χαρτιά προς την απέναντι κορυφή, και τα τρία μαζί, για να σχηματιστεί ένα ακόμη τρίγωνο από την αντίθετη μεριά.

Ανοίγουμε το τριγωνικό καπέλο που σχηματίστηκε και το τσακίζουμε ενώνοντας τα σημεία που ήταν διπλωμένα, οπότε σχηματίζεται ξανά τετράγωνο με το άνοιγμα των φύλλων σαν διαγώνιο του τετραγώνου.

Πιάνουμε τις ελεύθερες άκρες του και τις ανοίγουμε.

Φτιάξαμε κι ακόμη ένα καραβάκι με φλούδα από τον κορμό ευκάλυπτου.

Το 6ο Νηπιαγωγείο Ξάνθης επιλέγει τον δεύτερο πίνακα του Μαρτίου που είναι ο «AΡΗΣ»  του Αντώνη Μιλάνου

Παρατηρήσαμε τον πίνακα και βρήκαμε στο διαδίκτυο στοιχεία και για το Βρίκιον Άρης και για το Ζωγράφο .

Το Βρίκιον ‘Άρης’ είναι ένα από τα πιο ιστορικά πλοία του Πολεμικού Ναυτικού, αφού έπαιξε πρωταγωνιστικό ρόλο στον αγώνα για την ανεξαρτησία της Ελλάδας. Ναυπηγήθηκε στη Βενετία το 1807 και πήρε το όνομα του μυθικού θεού του πολέμου, Άρη. Τον Μάρτιο του 1821, εν όψει του αγώνα της ανεξαρτησίας της Ελλάδος, εξοπλίστηκε και στη συνέχεια εντάχθηκε στο στόλο της Ύδρας. Έλαβε μέρος σε πολλές ναυμαχίες, με αποκορύφωμα αυτή της Σφακτηρίας. Το 1829, αγοράστηκε από την Ελληνική Κυβέρνηση. Μετά το 1900 το πλοίο έμεινε προσορμισμένο στον Πόρο και λειτουργούσε ως Σχολή Ναυτοπαίδων. Διατηρήθηκε μέχρι τις 25 Μαρτίου 1921 οπότε και βυθίστηκε «τιμητικά», κατά τον εορτασμό των 100 ετών από την ελληνική επανάσταση, στα νερά του Σαρωνικού Το ακρόπρωρο του πλοίου, τοποθετήθηκε στο Εθνικό Ιστορικό Μουσείο στην Αθήνα.

Ο Αντώνης Μιλάνος γεννήθηκε στη Ζάκυνθο, όπου και πέρασε τα παιδικά του χρόνια. Από το 1953 μέχρι και το 1997 έζησε στην Αθήνα και σπούδασε σχέδιο και ζωγραφική, μαθητεύοντας συγχρόνως στο εργαστήρι του Π. Σαραφιανού και του ΕλληνοΙταλού G. Manioni.

Σαν νησιώτης έχει μεγάλη αγάπη για τη Θάλασσα και τα καράβια, τα οποία ζωγράφιζε από μικρός επηρεασμένος από την καθημερινή ζωή του λιμανιού της Ζακύνθου.

Το έργο του αποτελείται κυρίως από υδατογραφίες, έχει σαν άξονα κυρίως την κλασσική γραμμή, απαραίτητη για την πιστή απεικόνιση της λεπτομέρειας που απαιτεί η καραβογραφία. Αφιερώνεται  με πάθος    στον Τομέα  της  θαλασσογραφίας  –  Καραβογραφίας   φιλοτεχνώντας   πλοία  σε πορτρέτα,  συνθέσεις  καθώς και μεγάλες  και  ένδοξες  στιγμές  της   Ναυτικής μας  Ιστορίας  και  καθιερώνεται  στο ευρύ  κοινό  ως  ο  κατεξοχήν   Ελληνας ζωγράφος   –  Ιστοριογράφος   –  Καραβογράφος   των ελληνικών  καραβιών, καταγράφοντας  έτσι  εικαστικά  χωρίς   κανένα  κενό  το  νηολόγιο  της ναυτιλίας μας.

Η τεχνική του δικού μας πίνακα: Ο ουρανός έγινε με νερομπογιά σε αποχρώσεις του μπλε.

Η θάλασσα έγινε με τύπωμα με τσαλακωμένο χαρτί και τέμπερα.

Το βρίκιον με φλούδα από τον κορμό Ευκαλύπτου, τα κατάρτια από ξυλαράκια και τα πανιά από γάζες.