Είναι πολύ σπάνιο να βρει κάποιος τόσα πολλά διατροφικά συστατικά συγκεντρωμένα σε ένα και μόνο προϊόν. Οι επιδράσεις των φλαβονοειδών του κακάο στην καρδιά και στην κυκλοφορία οφείλονται, εν μέρει, στην ικανότητα τους να ανακόπτουν την οξείδωση της χοληστερόλης, και την ανάπτυξη της αθηρωματικής πλάκας.
Πρόσφατες έρευνες έχουν δείξει ότι οι πολυφαινόλες μπορεί να μειώσουν τη συγκέντρωση και συσσώρευση των αιμοπεταλίων, των οποίων η αυξημένη δραστηριότητα και συγκέντρωση συνδέεται με τη θρόμβωση και πιθανότατα εμπλέκεται στην ανάπτυξη και εξέλιξη αθηρωματικών βλαβών. Η κατανάλωση κακάο επομένως εμφανίζεται να έχει επίδραση τύπου ασπιρίνης επάνω στη λειτουργία των αιμοπεταλίων. Οι κατεχινικές ενώσεις προλαμβάνουν το σχηματισμό των ελευθέρων ριζών, μεταβάλλουν την συνοχή και δομή της κυτταρικής μεμβράνης.
Οι προκυανιδίνες αυξάνουν σημαντικά τα επίπεδα της προστακυκλίνης στο πλάσμα και μειώνουν τα επίπεδα λευκοτριενίων του πλάσματος. Η προστακυκλίνη κατασκευάζεται από το αγγειακό επιθήλιο και προάγει την αγγειοδιαστολή, αναστέλλει τη συσσώρευση αιμοπεταλίων, το σχηματισμό θρόμβων αίματος και την εισχώρηση της χοληστερόλης LDL στο αρτηριακό τοίχωμα.
Ο γιγάντιος ιός, που δεν φαίνεται να είναι επιβλαβής για τον άνθρωπο, απομονώθηκε από το θαλασσινό νερό, έχει διάμετρο περίπου 0,7 μικρόμετρα (χιλιοστά του χιλιοστού), είναι μεγαλύτερος από ορισμένα βακτήρια και είναι ορατός με ένα συνηθισμένο και όχι ηλεκτρονικό μικροσκόπιο.
Ο Megavirus έχει το πιο πολύπλοκο DΝΑ από κάθε άλλο ιό, καθώς η γενετική ανάλυσή του δείχνει πως περιέχει πάνω από χίλια γονίδια. Το γονιδίωμά του είναι κατά περίπου 6,5% μεγαλύτερο από αυτό του Mimivirus.
Ο ξενιστής του Megavirus (ο οργανισμός που τον ''φιλοξενεί'') παραμένει ακόμα άγνωστος, αλλά πιθανότατα ο ιός μολύνει αμοιβάδες, δηλαδή μονοκύτταρους οργανισμούς που επιπλέουν στη θάλασσα, καθώς, όπως όλοι οι ιοί, δεν μπορεί να αυτό-αντιγραφεί, δηλαδή να πολλαπλασιαστεί, αν δεν διεισδύσει σε ένα άλλο κύτταρο.
Ο ιός, όπως και ο Mimivirus, διαθέτει στο εξωτερικό του νημάτια σαν μικροσκοπικές τρίχες, τα οποία πιθανώς χρησιμοποιεί για να προσελκύσει τις αμοιβάδες κοντά του.
Η ανακάλυψη παρουσιάστηκε στο περιοδικό της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών των ΗΠΑ (PNAS), από ερευνητές με επικεφαλής τον καθηγητή Ζαν-Μισέλ Κλαβερί του πανεπιστημίου Αιξ-Μασσαλίας και του Εθνικού Κέντρου Επιστημονικών Ερευνών (CNRS) της Γαλλίας.
Βρετανοί επιστήμονες δημιούργησαν ένα είδος αλοιφής που μπορεί να αποκαλύψει αν υπάρχει μόλυνση σε ανθρώπινους ιστούς και παράλληλα να εξαλείψει ως και το 80% των βακτηρίων από την επιφάνεια του ιστού εντός τριών ωρών.
Σύμφωνα με το BBC, το τζελ αυτό φωσφορίζει όταν έρθει σε επαφή με βακτήρια, με τη βοήθεια έκθεσης σε υπεριώδη ακτινοβολία.
Η αλοιφή αυτή αναμένεται να βοηθήσει στην θεραπεία χρόνιων νοσημάτων, όπως είναι το έλκος αλλά μπορεί να φανεί χρήσιμο ακόμη και για στρατιωτικούς γιατρούς που θα μπορούν να διαγνώσουν γρήγορα αν μία πληγή έχει μολυνθεί.
Μάλιστα μέρος της χρηματοδότησης για την συγκεκριμένη έρευνα προήλθε από Εργαστήριο του υπουργείου Άμυνας της Μ. Βρετανίας.
Η καθηγήτρια Σήλα ΜακΝήλ αναφέρει ότι εντός δύο ή τριών ετών το σκεύασμα θα υποβληθεί σε κλινικά τεστ.
Το τζελ είναι αποτελεσματικό με σειρά βακτηρίων όπως: Λεγιονέλα, σαλμονέλα, E.coli, μηνιγγίτιδας και περιτονίτιδας.
Μπορεί όμως να παρουσιαστεί και σε άλλα σημεία, όπως νύχια, στόμα, κόλπο, πρωκτό, οφθαλμούς, μήνιγγες εγκεφάλου. Αν και λιγότερο συχνό από τους άλλους καρκίνους δέρματος, το μελάνωμα είναι επιθετικό, δύναται να δώσει μεταστάσεις σχεδόν σε κάθε όργανο (κυρίως εγκέφαλο), μπορεί να υποτροπιάσει και ευθύνεται για το 75% των θανάτων που σχετίζονται με καρκίνο δέρματος. Η εντόπιση είναι συχνότερη στον κορμό στους άνδρες και στα κάτω άκρα στις γυναίκες. Το 30% αναπτύσσεται σε προϋπάρχοντες σπίλους, ενώ το υπόλοιπο 70% ως νέα βλάβη.
Παγκοσμίως αναφέρονται ετησίως 160.000 νέα περιστατικά μελανώματος, 48000 θάνατοι εξαιτίας του, με τους αριθμούς αυτούς, δυστυχώς, συνεχώς να αυξάνονται. Σύμφωνα με την Αμερικάνικη Δερματολογική Εταιρεία (AAD), το μελάνωμα αποτελεί τον 2ο σε συχνότητα καρκίνο σε γυναίκες ηλικίας 20-29 ετών και τον 6ο πιο θανατηφόρο, υπεύθυνο για το 4% των θανάτων που προκαλούνται από όλους τους καρκίνους.