Παίξτε το παιχνίδι μας

• Κεντρική

• Η μηχανή του χρόνου

• Το κυνήγι του κρυμμένου Θησαυρού

• Σύντομη παρουσίαση της τοπικής ιστορίας σε Power point

• Κατακτητές

  • Αραβοκρατία

  • Βενετοκρατία

  • Τουρκοκρατία

  • Αιγυπτιοκρατία

• Θρησκεία στην Κρήτη

  • Ατομικοί εξισλαμισμοί

  • Ομαδικοί εξισλαμισμοί

  • Εξισλαμισμοί εκ των γάμων

• Τουρκοκρητικοί

  • Αμπαδιώτες

  • Γενίτσαροι - Γερλήδες.

  • Κρυπτοχριστιανοί

  • Χαλικούτηδες

  Πολιτισμικά στοιχεία

     

•  Γλώσσα

• Μουσική και Μουσικοί

• Συγχρωτισμός μουσουλμάνων και  χριστιανών Κρητών

• Ενδυμασία

  • Γυναικεία μουσουλμανική φορεσιά

  • βράκα_σαλβάρι

• Μουσουλμανικά μνημεία

  • Σπλάντζια

  • Γιαλί Τζαμισί

  • Μιναρές του Αχμέτ Αγά

  • Κρήνες

  • Χαμάμ

  • Κουμπές

  • Ο τεκές των Μελβεβήδων

  • Φάρος

  • Κουμ Καπί

• Νομοθετικές ρυθμίσεις για τη θρησκευτική ελευθερία

• Ανταλλαγή πληθυσμών

• O Xουσνί και η Σεμρά.

• Νουριγιέ Ονατζακλάρ

• Μάρω Δούκα: "Ακροβατώ μεταξύ μύθου και ιστορίας"
  συνέντευξη στην Έλενα Χουζούρη

• Ιμπραήμ Μπακ

• Αποσπάσματα από τις πηγές

• Ευρετήριο πηγών

• Αποσπάσματα από τις βιντεοσκοπήσεις

• Χαΐνηδες

• Εκπαιδευτικά προγράμματα

  • Πρόγραμμα τοπικής ιστορίας 2005-2006

  • Πρόγραμμα τοπικής ιστορίας 2006-2007

  • Η συμμετοχή μας στο 5ο Συνέδριο Εκπαιδευτικών Χρηστών Πληροφορικής Τεχνολογίας. Ιούνιος 2006

  • Εκπαίδευση και Πολιτισμός
    Πρόγραμμα Σωκράτης-Comenius

    Μνημεία της πόλης μας
    «Δημοτική Αγορά Χανίων»

     

     

    • Σχολικές γιορτές

    17η Νοέμβρη

    28η Oκτώβρη

     Χριστούγεννα

     

   

Πειρατεία

Βέβαια, η πειρατεία δεν είναι κάτι που έφεραν στην Κρήτη οι Άραβες. Η παροιμία «ο Κρης αγνοεί την θάλασσαν» λεγόταν ειρωνικά για όσους προσποιούνταν πως αγνοούν ένα αντικείμενο το οποίο κατέχουν στην εντέλεια. Ειδική μορφή της ναυτικής δραστηριότητας, βασική ασχολία των πολιτών και πηγή πλούτου, ήταν η πειρατεία. [1]

Οι πειρατές της Κρήτης ήταν περιβόητοι από την ομηρική εποχή και οι επιδρομές τους έφταναν ως τις ακτές της Αιγύπτου. Για την πολεμική αυτή κοινωνία, η βίαιη επιδρομή και η κλοπή ήταν ένας νόμιμος τρόπος επιβίωσης και επίσης εκδήλωση της υπεροχής του πολεμιστή και απασχόληση περισσότερο αντάξια, για τον πολίτη, από την εξαρτημένη εργασία του χειρώνακτα.

Κρήτες μισθοφόροι ήταν περιζήτητοι ως άριστοι τοξότες, αποτελούσαν ευκίνητη μονάδα, κατάλληλη για ενέδρες, παραπλανητικούς ελιγμούς και νυχτερινές επιθέσεις. Κίνητρο ήταν, στις περισσότερες περιπτώσεις, το κέρδος γι’  αυτό και πολλές φορές υπήρχαν και στα δυο αντίπαλα στρατόπεδα, Κρήτες.

Κατά την ελληνιστική εποχή, όπως παρατηρεί ο Πολύβιος «οι εμφύλιοι πόλεμοι διαδέχονται ασταμάτητα ο ένας τον άλλο και η υπερβολική ωμότητα στις σχέσεις μεταξύ των Κρητών έχουν ως αποτέλεσμα στην Κρήτη η αρχή μιας υπόθεσης να είναι και το τέλος της».[2]

 Η στάση των κρητικών πόλεων, κατά τη διάρκεια του τρίτου Μιθριδατικού πολέμου (1^ος αι. π.Χ.), και κυρίως η στάση τους απέναντι στους πειρατές, προκάλεσαν την οργή και επέμβαση των Ρωμαίων. Οι Κρήτες όχι μόνο ευνοούσαν τους πειρατές παραχωρώντας τους βοήθεια και καταφύγιο, αλλά και οι ίδιοι έπαιρναν μέρος σε πειρατικές επιχειρήσεις, όπως προαναφέρθηκε. Ο Πλούταρχος τη χαρακτηρίζει ως «δευτέρα  τις αυτή των πειρατηρίων πηγή μετά την εν Κιλικία»[3]

Η ανάπτυξη της πειρατείας στη Μεσόγειο χρονολογείται από το 2^ο π.Χ. αι. εφοδιάζοντας ανοιχτά, και σχεδόν επίσημα, με πολυάριθμους δούλους, τα σκλαβοπάζαρα της  Μεσογείου. Και βέβαια τους δούλους αυτούς τους αγόραζαν μαζικά, κυρίως, οι Ρωμαίοι μεγαλοκτηματίες ή εργαστηριάρχες  για να τους χρησιμοποιούν ως φτηνό εργατικό δυναμικό. Όταν, όμως, οι πειρατικές δραστηριότητες στη Μεσόγειο έφτασαν σε σημείο να απειλούν τον εφοδιασμό της Ιταλίας με σιτάρι και ταυτόχρονα κορυφώθηκαν οι διαμαρτυρίες των επαρχιών και των συμμάχων που υπέφεραν από τις επιδρομές αυτές, οι Ρωμαίοι αποφάσισαν να πάρουν μέτρα για να περιορίσουν το κακό (102 π.Χ.), όμως  οι πειρατικές ομάδες κάθε άλλο παρά διαλύθηκαν. [4]