Παγκόσμια Ημέρα Γαλλοφωνίας

Parlez vous fran?ais ?

Ο τοπικός τύπος έγραψε...

Δρώμενα στα γαλλικά παρουσίασαν μαθητές δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης στο κινηματοθέατρο «Αχίλλειον» χθες πρώτη μέρα των εκδηλώσεων

Ολοκληρώνονται σήμερα οι εκδηλώσεις στο κινηματοθέατρο «Αχίλλειο»

Με επιτυχία άρχισε η γιορτή της Γαλλοφωνίας

Στο κινηματοθέατρο «Αχίλλειον» με δρώμενα στα γαλλικά από μαθητές δημόσιας και ιδιωτικής εκπαίδευσης, καθώς και φοιτητές του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας άρχισαν οι εκδηλώσεις για τη γιορτή της Γαλλοφωνίας που τελούν υπό την αιγίδα του Δήμου Βόλου και του επίτιμου προξένου της Γαλλίας στο Βόλο κ. Roland Fischer, ο οποίος απεύθυνε χαιρετισμό όπως και η κ. Μαίρη Τσακνάκη Γαβαλά, πρόεδρος του Ελληνογαλλικού Συνδέσμου Βόλου.

Ειδικότερα στην εκδήλωση συμμετείχαν οι μαθητές της Στ? τάξης του Δημοτικού Σχολείου «Άγιος Ιωσήφ», χορευτικό παρουσίασαν οι μαθητές της σχολής χορού της κ. Μίτσης Λαούδη - Ράλλη, οι μαθητές του 8ου Γυμνασίου Βόλου και του Δημοτικού Βελεστίνου παρουσίασαν παραμύθια - δημιουργίες για το διαγωνισμό Γαλλοφωνίας 2013, ενώ μύθους του La Fontaine δραματοποίησαν οι μαθητές του 9ου Γυμνασίου Βόλου και του 4ου Γυμνασίου Ν. Ιωνίας (υπεύθυνες καθηγήτριες Δέσποινα Αναγνώστου, Βάνα Ζωιτοπούλου, Γεωργία Σκοπελίτου και Βάσω Βούλγαρη).

Η βραδιά συνεχίστηκε με το μύθο «To κέλυφος της χελώνας» που επιμελήθηκαν οι Μαίρη Τσακνάκη Γαβαλά και Έλενα Νταβλαμάνου («Η σοφίτα με τα παραμύθια» - «Πολίτες εν γνώσει»), με τη συμμετοχή στο διαγωνισμό Γαλλοφωνίας των Ιδιωτικών Εκπαιδευτήριων «Προμηθέας» και τέλος, τη συμμετοχή των φοιτητών από τα Παιδαγωγικά Τμήματα Αρχαιολογίας - Ιστορίας και Αρχιτεκτονικής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας όπου σχολίασαν παραδοσιακά παραμύθια σε σχέση με το αντικείμενό τους με υπεύθυνη την κ. Μαγιά Γαλανού.

Την εκδήλωση συντόνισε η δημοσιογράφος κ. Ροσσάνα Πόπωτα. [...]

Διοργανώνουν: Τομέας Γαλλικής Γλώσσας Πανεπιστημίου Θεσσαλίας, Σύλλογος Αποφοίτων Ελληνογαλλικής Σχολής «Άγιος Ιωσήφ», Ελληνογαλλική Σχολή «Άγιος Ιωσήφ», Σύνδεσμος Καθηγητών Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης και Ελληνογαλλικός Σύνδεσμος Βόλου.

Δανάη Πίκουλα, Φ2 

Το άρθρο μας έστειλε ο κ.Δημήτρης Χορταργιάς,
Δημοσιογράφος,
Γ.Γ. της Ενωσης Συντακτών Θεσσαλίας, Στερεάς Ελλάδας και Ευβοίας    

Την εκδήλωση χαιρέτισε η Σχολική Σύμβουλος Καθηγητών Γαλλικής Γλώσσας και Φιλολογίας Θεσσαλίας κα. Θεοδώρα Νίκου :

Τα παιδιά που είναι το μέλλον μας κάνουν  περήφανους όταν συμμετέχουν ενεργά σε εκδηλώσεις όπως αυτή της Γαλλοφωνίας. Με την επίβλεψη των εκπαιδευτικών Γαλλικής δίνουν το πολύτιμο μήνυμα ότι η συλλογική δουλειά μπορεί να έχει πολύτιμα αποτελέσματα.

Η γαλλική γλώσσα είναι ο συνδετικός κρίκος που συνδέει εκατομμύρια ανθρώπων σε όλο τον πλανήτη. Σε ένα κόσμο που κυριαρχείται από τον πολιτισμικό ιμπεριαλισμό των αγγλικών η γαλλική αποτελεί το ανάχωμα γιατί πρεσβεύει το σεβασμό στη διαφορετικότητα του κάθε λαού. Μαθαίνοντας γαλλικά οι ορίζοντες των παιδιών μας ευρύνονται, το πνεύμα τους οξύνεται, καλλιεργούνται και γίνονται πολίτες με ανεκτικότητα και σεβασμό στον Άλλο: προτεραιότητα μέσα στη ρευστότητα και την ανασφάλεια της σημερινής εποχής.

Συγχαρητήρια σε όλα τα παιδιά που συμμετέχουν αλλά και στους εκπαιδευτικούς για την προσπάθεια που καταβάλλουν καθημερινά για τη προώθηση της γαλλικής γλώσσας.

Καλή επιτυχία στην εκδήλωση!

Την εκδήλωση τίμησαν με την παρουσία τους ο επίτιμος πρόξενος στης Γαλλίας στο Βόλο κος Roland Fischer και η σύζυγός του κα. Θάλεια Fischer, ο πρόξενος της Γερμανίας κος Γεώργιος Παπαρίζος, οι Αδελφές της Γαλλικής Σχολής Saint Joseph, η επίτιμη Σχολική Σύμβουλος Γαλλικής κα Μαρία Φλετορίδου, η κα Άρτεμις Χατζηγεωργίου-Κουτσούκου, Πρόεδρος του Συλλόγου Αποφοίτων της Ελληνογαλλικής Σχολής, κα Μαίρη Γαβαλά, Πρόεδρος του Ελληνογαλλικού Συνδέσμου, όπως και οι Διευθυντές των Σχολείων 9ου Γυμνασίου Βόλου, κος Νικόλαος Αγγελόπουλος, 4ου Γυμνασίου Νέας Ιωνίας, κος Θεόδωρος Πίκουλας, 2ου Δημοτικού Σχολείου Βελεστίνου, κος Βασίλειος Τσέκος, όπως και οι γονείς των μαθητών και η τοπική κοινωνία του Βόλου.

Λίγα λόγια για τον Ζαν ντε Λα Φονταίν

(Jean de La Fontaine)

Ο Ζαν ντε Λα Φονταίν ήταν Γάλλος ποιητής, περίφημος για τους Μύθους του.

Από ευκατάστατη αστική οικογένεια άρχισε θεολογικές σπουδές, τις οποίες εγκατέλειψε χάριν της Νομικής. Έγινε δικηγόρος, αλλά το πάθος του ήταν η λογοτεχνία. Παντρεύτηκε και χώρισε πολύ γρήγορα και προσκολλήθηκε μετά στον πανίσχυρο υπουργό του Λουδοβίκου ΙΔ', τον Φουκέ, για τον οποίο έγραψε υμνητικά ποιήματα. Μετά την πτώση του Φουκέ, ο ονειροπόλος, αφηρημένος και επιπόλαιος Λα Φοντέν έζησε μέχρι το τέλος της ζωής του σε μέγαρα φιλόμουσων ευγενών (είκοσι χρόνια, σχεδόν ως το θάνατό του, στο μέγαρο της μαντάμ ντε Σαμπλιέρ).

Το 1684 εξελέγη μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας και πήρε μέρος στην Διαμάχη των Αρχαίων και των Συγχρόνων (Querelle des Anciens et des Modernes) τασσόμενος με το μέρος των "Αρχαίων".

Οφείλει τη δόξα του στους Μύθους του. Έπαιρνε τα θέματά του από παντού, κυρίως όμως από τον Αίσωπο, τα μεταμόρφωνε με αξιοθαύμαστη τέχνη, ποικιλία ύφους και ψυχολογικό βάθος και κατέληγε σε ηθικό δίδαγμα ζωγραφίζοντας όλους τους χαρακτήρες και τις καταστάσεις.

Σπουδαιότερα έργα του : Contew (Διηγήματα, 1665) και προ πάντων οι Les Fables (Μύθοι, 1668 - με άπειρες επανεκδόσεις).

Οι Μύθοι του Ζαν ντε λα Φονταίν, από τους πιο γνωστούς "μοντέρνους" μύθους, θεωρούνται ένα από τα αριστουργήματα της γαλλικής λογοτεχνίας. Ο Λα Φονταίν έγραψε μέσα σε 26 χρόνια 243 μύθους που εμπνεύστηκε από Έλληνες, Ινδούς, Πέρσες, Άραβες και Κινέζους μυθοπλάστες. Ο προφορικός αυτός θησαυρός της Ανατολής είχε ήδη γίνει γνωστός από την Αρχαιότητα μέσω της εκδοχής των μύθων του Αισώπου, πέρασε στον Μεσαίωνα και από τον 17ο αιώνα, συνέχισε να διαδίδεται, κατά τον ίδιοι αποτελεσματικό τρόπο,χάρη στην απόδοση του Λα Φονταίν. Οι περισσότεροι απ΄πο τους Μύθους είναι δημιούργημα του ίδιου του Λα Φονταίν, ενώ οι υπόλοιποι, που είναι εμπνευσμένοι από τους μύθους του Αισώπου, άχουν διαφοροποιηθεί, ώστε να παρουσιάζουν ένα καινούριο κείμενο. Ο ευφυής και ευρηματικός αυτός συγγραφέας, μέσα από τον πλούτο των μύθων του και με τη ζωηρή του αφήγηση, μεταδίδει στον κόσμο, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, το αληθινό νόημα της ζωής.

Όπως και ο Αίσωπος, έτσι και ο Ζαν ντε Λα Φονταίν, χρησιμοποίησαν στους μύθους τους τα ζώα για να διδάξουν τους ανθρώπους. Βάτραχοι, αλεπούδες, λιοντάρια, κόρακες, συμβολίζουν συνήθως ποταπούς ανθρώπινους τύπους : κόλακες, αφελείς, ματαιόδοξους. Κάποιες φορές, όμως, τα ζώα μαρτυρούν οξυδέρκεια, θάρρος, θέληση, αλληλεγγύη και παραδειγματική αξιοπρέπεια και μεταμορφώνονται σε πρότυπα κοινωνικής συμπεριφοράς.

Κόκκινη κλωστή δεμένη, στην ανέμη τυλιγμένη...

Le Loup et l'Agneau

La raison du plus fort est toujours la meilleure :

            Nous l'allons montrer tout ? l'heure.
            Un Agneau se d?salt?rait
            Dans le courant d'une onde pure.
Un Loup survient ? jeun, qui cherchait aventure,
       Et que la faim en ces lieux attirait.
Qui te rend si hardi de troubler mon breuvage?
            Dit cet animal plein de rage :
Tu seras ch?ti? de ta t?m?rit?.
Sire, r?pond l'Agneau, que Votre Majest?
            Ne se mette pas en col?re ;
            Mais plut?t qu'elle consid?re

            Que je me vas d?salt?rant
                         Dans le courant,
            Plus de vingt pas au-dessous d'Elle ;
Et que par cons?quent, en aucune fa?on,
            Je ne puis troubler sa boisson.
Tu la troubles, reprit cette b?te cruelle,
Et je sais que de moi tu m?dis l'an pass?.
Comment l'aurais-je fait si je n'?tais pas n? ?
       Reprit l'Agneau ; je tette encor ma m?re
            Si ce n'est toi, c'est donc ton fr?re.
       Je n'en ai point. C'est donc quelqu'un des tiens :
            Car vous ne m'?pargnez gu?re,
            Vous, vos Bergers et vos Chiens.
On me l'a dit : il faut que je me venge."
           L?-dessus, au fond des for?ts
            Le loup l'emporte et puis le mange,
            Sans autre forme de proc?s.

Μια ζωγραφιά του μαθητή Γιώργου Πασχάλη, Γ3

Le Corbeau et Le Renard

        Ma?tre Corbeau, sur un arbre perch?,

           Tenait en son bec un fromage.
       Ma?tre Renard, par l'odeur all?ch?,
           Lui tint ? peu pr?s ce langage :
       Et bonjour, Monsieur du Corbeau,
    Que vous ?tes joli ! que vous me semblez beau !
           Sans mentir, si votre ramage
           Se rapporte ? votre plumage,
     Vous ?tes le Ph?nix des h?tes de ces bois.
? ces mots le Corbeau ne se sent pas de joie, 
           Et pour montrer sa belle voix,
   Il ouvre un large bec, laisse tomber sa proie.
   Le Renard s'en saisit, et dit : Mon bon Monsieur,
              Apprenez que tout flatteur
     Vit aux d?pens de celui qui l'?coute.
   Cette le?on vaut bien un fromage sans doute.
           Le Corbeau honteux et confus
   Jura, mais un peu tard, qu'on ne l'y prendrait plus.

Μια ζωγραφιά του μαθητή Γιώργου Πασχάλη, Γ3

La Grenouille qui veut se faire aussi grosse que le Boeuf

               Qui lui sembla de belle taille.

Elle qui n'?tait pas grosse en tout comme un ?uf,
Envieuse s'?tend, et s'enfle, et se travaille
               Pour ?galer l'animal en grosseur,
          Disant : Regardez bien, ma s?ur ; Est-ce assez ? dites-moi ; n'y suis-je point encore ?
Nenni. M'y voici donc ? Point du tout. M'y voil? ?
Vous n'en approchez point. La ch?tive P?core
               S'enfla si bien qu'elle creva.
Le monde est plein de gens qui ne sont pas plus sages :
Tout bourgeois veut b?tir comme les grands seigneurs,
        Tout petit prince a des ambassadeurs,
              Tout marquis veut avoir des pages.

Μια ζωγραφιά του μαθητή Γιώργου Πασχάλη, Γ3

Le Cigale et la Fourmi

La Cigale, ayant chant?

                  Tout l'?t?,
Se trouva fort d?pourvue
Quand la bise fut venue.
Pas un seul petit morceau
De mouche ou de vermisseau.
Elle alla crier famine
Chez la Fourmi sa voisine,
La priant de lui pr?ter
Quelque grain pour subsister
Jusqu'? la saison nouvelle.
Je vous paierai, lui dit-elle,
Avant l'ao?t, foi d'animal,

Int?r?t et principal.
La Fourmi n'est pas pr?teuse ;
C'est l? son moindre d?faut.
Que faisiez-vous au temps chaud ?
Dit-elle ? cette emprunteuse.
Nuit et jour ? tout venant
Je chantais, ne vous d?plaise.
Vous chantiez ? j'en suis fort aise :
Et bien ! dansez maintenant.

Μια ζωγραφιά του μαθητή Γιώργου Πασχάλη, Γ3

Le Lion et le Rat

Il faut, autant qu'on peut, obliger tout le monde :

On a souvent besoin d'un plus petit que soi.
De cette v?rit? deux fables feront foi,
              Tant la chose en preuves abonde.
              Entre les pattes d'un Lion,
Un Rat sortit de terre assez ? l'?tourdie.
Le Roi des animaux, en cette occasion,
Montra ce qu'il ?tait, et lui donna la vie.
              Ce bienfait ne fut pas perdu.
              Quelqu'un aurait-il jamais cru

              Qu'un Lion d'un Rat e?t affaire?

Cependant il avint qu'au sortir des for?ts
              Ce Lion fut pris dans des rets,
Dont ses rugissements ne le purent d?faire.
Sire Rat accourut, et fit tant par ses dents
Qu'une maille rong?e emporta tout l'ouvrage.
              Patience et longueur de temps
              Font plus que force ni que rage.

...και ζήσαν αυτοί καλά και εμείς καλύτερα...