Η βιβλιοθήκη του 9ου Γυμνασίου Βόλου

06.03.2014

Πανελλήνια Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας

Για τρίτη συνεχή σχολική χρονιά το σχολείο μας συμμετείχε στις εκδηλώσεις για την Πανελλήνια Ημέρα κατά της Σχολικής Βίας.

Η ομάδα εργασίας - διάχυσης της ιδέας "ΟΧΙ ΒΙΑ - ΝΑΙ σε ένα σχολείο χωρίς βία!", αποτελούμενη από τους μαθητές :

Καραγκούνη Μαρία, Γ2 

Κλειδωνάρη Δημήτρη, Β2

Κούρτη Δήμητρα, Γ2 

Κωστοπούλου Βίκυ, Γ2 

Λαζάρου Μαρία, Γ2

Πέτρου Κατερίνα, Γ3 

Σωτηρίου Χρήστο, Γ4

παρουσίασε το υλικό που η ίδια σχεδίασε και ετοίμασε στους υπόλοιπους μαθητές του σχολείου.

Αρχικά γράφηκαν οι ιστορίες, βασισμένες σε πραγματικά γεγονότα βίας, καταγεγραμένα από τα ελληνικά ΜΜΕ, από :

την Μαρία Καραγκούνη, Συγγραφέας ιστορίας : Στην ουρά για το Κυλικείο,

την Δήμητρα Κούρτη, Συγγραφέας ιστορίας : Στο Facebook,

την Βίκυ Κωστοπούλου, Συγγραφέας ιστορίας : Στην Παρέα και

την Κατερίνα Πέτρου, Συγγραφέας ιστορίας : Στην τάξη.

Οι ιστορίες, μετράπηκαν σε σενάριο από την κα Βάσω Βούλγαρη, η οποία μαζί με :

τον Δημήτρη Κλειδωνάρη και 

τον Χρήστο Σωτηρίου, 

σκηνοθέτησαν και παρήγαγαν τα βίντεο, με το δωρεάν διαδικτυακό εργαλείο toondo.com, που μπορείτε να παρακολουθήσετε στην ιστοσελίδα μας.

Όλη η αυτή δουλειά, την οποία με μεράκι ετοίμασαν από το μηδέν οι μαθητές μαζί με την εμψυχώτρια καθηγήτρια, κα Βάσω Βούλγαρη, παρουσιάστηκε σε όλη τη σχολική κοινότητα και αποτέλεσε απαρχή διαλόγου για την πρόληψη και διερεύνηση τυχόν φαινομένων βίας μέσα στο σχολείο μας και καταγραφής των απόψεων των μαθητών.

Έπειτα, ο σύλλογος των καθηγητών, λαμβάνοντας υπόψη τις απόψεις των μαθητών, συνέταξε τη Διακήρυξη του 9ου Γυμνασίου Βόλου για τη Σχολική Βία.

Στην ουρά για το Κυλικείο, μια ιστορία της Μαρίας Καραγκούνη

Είναι Παρασκευή πρωί. Οι πόρτες των αιθουσών ανοίγουν και τα παιδιά ξεχύνονται στους διαδρόμους και στις σκάλες. Το προαύλιο γεμίζει από μαθητές, αφού είναι η ώρα του διαλείμματος  που όλοι περιμένουν με αγωνία και λαχτάρα  προκειμένου να χαλαρώσουν ξέγνοιαστοι.

Οι περισσότεροι ξεκινάνε το παιχνίδι. Άλλοι κυνηγητό, άλλοι ποδόσφαιρο και μπάσκετ. Οι μαθητικές φωνές ηχούν παντού. Στα παγκάκια  οι  πιο μελετηροί συνεχίζουν να διαβάζουν με ζήλο. Μερικοί τρέχουν να εξασφαλίσουν μια θέση στο κυλικείο. Ορισμένοι δυσκολεύονται να δουν ακόμα και το διπλανό ή τον μπροστινό τους. Προσπαθούν μέσα σε πέντε λεπτά να ενοχλήσουν όσους  περισσότερους μπορούν. Κάπου εκεί σε μια μεριά στεκόταν και ο Πέτρος , παριστάνοντας τον αδιάφορο. Η καρδιά του όμως χτυπούσε με ξέφρενους ρυθμούς, που ένιωθε ότι τον πρόδιδε και ο φόβος τον είχε κυριέψει. Έσκυψε δειλά το κεφάλι του, προσποιούμενος ότι τίποτα δε θα του συμβεί. Περίμενε με αγωνία να δει τι θα επακολουθήσει, όταν τρεις σκληρόκαρδοι συμμαθητές του, μαζεύτηκαν γύρω του και άρχισαν να τον ενοχλούν. Αρχικά ειρωνεύοντας τον φραστικά και στη συνέχεια χτυπώντας τον αλύπητα, γιατί έκανε το λάθος να μην τους παραχωρήσει τη σειρά του. Αυτή η ώρα ήταν ένας πραγματικός εφιάλτης. Μαρμαρωμένος στη θέση του, ανεχόταν σιωπηλά την άδικη συμπεριφορά τους και ένιωθε εντελώς αδύναμος να προστατέψει τον εαυτό του. Και καθώς τα λεπτά κυλούσαν και του φαίνονταν ατελείωτα, ακριβώς εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκε ένας καθηγητής, που έτυχε να είναι τριγύρω.

??Συνέλαβε?? τους ταραξίες και τους έκανε αυστηρές παρατηρήσεις οδηγώντας τους στον διευθυντή. Η ώρα του Μαρτυρίου είχε λάβει τέλος. Δεν μπορούσε όμως να κατανοήσει την αλλοπρόσαλλη συμπεριφορά των παιδιών που τους έκανε να τον επιτεθούν. Οι βίαιες, όμως, πράξεις συνήθως  προέρχονται από προβλήματα που προκύπτουν απ? τις οικογενειακές ανεπάρκειες και ελλείψεις. Αυτό ανακαλύψανε και οι καθηγητές από έρευνα που έκαναν στους συγκεκριμένους μαθητές. Η άσχημη στάση τους οφείλεται στην περιφρόνηση και υποτίμηση που βίωναν μέσα απ? την οικογένειά τους. Πραγματικά η  πηγή της συσσωρευμένης μνησικακίας απ? την μεριά των παιδιών είναι μία αντίδραση λανθασμένη και αδιέξοδη. Ευτυχώς το μεμονωμένο αυτό γεγονός έγινε αφορμή οι μαθητές να καταλάβουν ότι δεν πρέπει άσκοπα να εμπλέκονται σε βίαιες συμπλοκές, ιδίως μέσα στο χώρο του σχολείου και να προκαλούν τον άδικο φόβο και τρόμο των συμμαθητών τους!

Στην Παρέα, μια ιστορία της Βίκυς Κωστοπούλου

Όπως μια καθημερινή συνηθισμένη μέρα η Δάφνη ξεκίνησε από το σπίτι της για να πάει στο σχολείο. Συνήθως συναντιόταν με τις φίλες της για να πάνε μαζί στο σχολείο. Εκείνη όμως τη μέρα δε γνώριζε τι είχε πάει στραβά και οι φίλες της δεν την περίμεναν. Η Δάφνη πίστευε πως απλά είχε καθυστερήσει και γι? αυτό δεν την περίμεναν. Όταν όμως έφτασε στο σχολείο κατάλαβε πως δεν είχε συμβεί τίποτα τέτοιο. Τα κορίτσια της τάξης της όπως και τα υπόλοιπα κορίτσια δεν της μιλούσαν. Κάθε φορά που τους μιλούσε ή τους πλησίαζε αυτοί δεν της έδιναν σημασία και την αποφεύγανε. Αφού η μέρα πέρασε και η Δάφνη δεν είχε καμιά επικοινωνία με τους συμμαθητές της, επέστρεψε σπίτι στενοχωρημένη.

Η οικογένειά της κατάλαβε πως κάτι κακό συνέβαινε της δεν της έδωσαν σημασία. Έπειτα από της εβδομάδες προσπάθειας να μιλήσει με της συμμαθητές της δεν τα κατάφερε. Έτσι γυρνώντας στο σπίτι αποφάσισε να δώσει ένα τέλος σ? αυτή την ιστορία. Της διάλεξε λάθος δρόμο. Αποφάσισε πως καλύτερος τρόπος για να λύσει αυτό το πρόβλημα θα ήταν να δώσει τέλος στη ζωή της παρά να αντιμετωπίσει τα παιδιά πρόσωπο με πρόσωπο. Προσπάθησε να κόψει της φλέβες της και τα κατάφερε αλλά τυχαία και ευτυχώς εκείνη τη στιγμή μπήκαν στο δωμάτιό της οι γονείς της που τη βρήκαν μέσα σε μια λίμνη αίματος. Ευτυχώς προλάβανε. Τη μετέφεραν στο νοσοκομείο όπου κατάφεραν να κλείσουν της πληγές της. Έπειτα από αρκετές ώρες ήρθε η στιγμή που οι γονείς της θα κατάφερναν να της μιλήσουν. Ακούγοντας τι της είχε συμβεί αποφάσισαν να πάνε στο σχολείο της κόρης της, να μιλήσουν στο διευθυντή και της καθηγητές για να λάβουν τα μέτρα της. Αφότου οι καθηγητές έμαθαν την ιστορία της Δάφνης ενημέρωσαν της συμμαθητές της για το γεγονός αυτό. Μόλις έμαθαν τα παιδιά τι είχε γίνει αποκάλυψαν πως το έκαναν για πλάκα χωρίς να θέλουν να τη βλάψουν. Έπειτα από της εβδομάδες ήρθε η ώρα η Δάφνη να επιστρέψει στο σχολείο. Εκεί της χωρίς να το περιμένει οι συμμαθητές της είχαν ετοιμάσει ένα πάρτυ έκπληξη για την επιστροφή της. Τη ζήτησαν όλοι συγνώμη εξηγώντας της πως όλα αυτά ήταν μία φάρσα. Έτσι, έπειτα από αυτό το συμβάν η Δάφνη δεν έμεινε ποτέ ξανά μόνη της και πάντα είχε κοντά της τους φίλους της να την στηρίζουν. Πιστεύετε πως πρέπει να συμβούν άσχημα πράγματα πρώτα για να αντιμετωπιστεί ο σχολικός εκφοβισμός;

Στην τάξη, μια ιστορία της Κατερίνας Πέτρου

Από εκείνη την ημέρα που ο Παύλος ήρθε στο σχολείο άρχισε η μίζερη γι? αυτόν ζωή. Όντας ο καλύτερος μαθητής ήρθε πολλές φορές αντιμέτωπος με τους «σκληρούς και μάγκες» της τάξης του. Αρχηγός της ομάδας ο Σωτήρης. Δεν έχανε καιρό να βρίζει και να προσβάλει τον Παύλο. Τον κορόιδευε για το παραπάνω βάρος του και τον έλεγε φυτό γιατί δεν μπορούσε να τον ανταγωνιστεί στα μαθήματα. Τόσο μέσα στην τάξη αλλά περισσότερο στα διαλείμματα τον απειλούσε και τον έβαζε πάντα στο στόχαστρο. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα ο Παύλος να νοιώσει άσχημα για τον εαυτό του και να πιστέψει τα λόγια του Σωτήρη. Όμως τι πραγματικά οδήγησε το θύτη σ? αυτή τη συμπεριφορά; Μόνο ο ίδιος ήξερε. Παλιά κι εκείνος ήταν στη θέση του Παύλου. Επειδή τον κορόιδευαν, παραμέλησε τα μαθήματά του και εξαιτίας του χωρισμού των γονιών του παραμελήθηκε κι ο ίδιος. Έτσι για να τον προσέξουν στο καινούργιο σχολείο κατέληξε να είναι ο "βασιλιάς του Bullying". Όμως ο Παύλος αντέδρασε στην κατάσταση. Μίλησε στους γονείς του κι αυτοί απευθύνθηκαν στο διευθυντή. Μία ψυχολόγος ήρθε στο σχολείο και μίλησε με τον Παύλο και τον Σωτήρη. Τα δύο παιδιά όχι μόνο έλυσαν τις διαφορές τους αλλά κατέληξαν να κάνουν και παρέα. Το θέμα αυτό του Bullying έληξε αθόρυβα χωρίς αφορμή για παρόμοια περιστατικά.

Στο Facebook, μια ιστορία της Δήμητρα Κούρτη

Ήταν Σάββατο βράδυ και η Άλκηστη μπήκε στον υπολογιστή για να συνομιλήσει με τους φίλους της στο διαδίκτυο. Μετά από λίγο αποφάσισε να ανεβάσει στο προφίλ της για πρώτη φορά φωτογραφίες του εαυτού της. Τη Δευτέρα όταν πήγε στο σχολείο της έκανε εντύπωση που όλα τα παιδιά ασχολούνταν με τα κινητά τους και γελούσαν μαζί της. Όταν τους ρωτούσε περί τίνος πρόκειται αυτά δεν απαντούσαν, απλά την αγνοούσαν, ώσπου μετά από λίγο έπεσε στα χέρια της ένα κινητό το οποίο περιείχε το βίντεο που κοιτούσαν όλοι και γελούσαν. Όταν το αντίκρισε στενοχωρήθηκε διότι είχαν κάνει μοντάζ με το πρόσωπό της και η ίδια φαινόταν ότι έβριζε τους άλλους και ότι ήταν ντυμένη σαν αγόρι. Όταν γύρισε σπίτι ανέβασε ένα βίντεο στο προφίλ της όπου έλεγε ένα μεγάλο αντίο. Οι φίλοι της μόλις το είδαν απευθύνθηκαν σε έναν καθηγητή, καθώς κατάλαβαν ότι το είχαν παρατραβήξει. Η Άλκηστη έκανε μια απόπειρα αυτοκτονίας αλλά ευτυχώς την πρόλαβαν οι φίλοι της και οι καθηγητές της. Όταν έμαθε το παιδί που το έκανε τι είχε συμβεί στην Άλκηστη ζήτησε συγγνώμη από όλους και ιδιαίτερα από την ίδια, αφού κατάλαβε το λάθος που είχε κάνει. Ύστερα η Άλκηστη συγχώρησε το παιδί και συνέχισε μια ευτυχισμένη κανονική ζωή.