Η βιβλιοθήκη του 9ου Γυμνασίου Βόλου

Κυριακή 30, Δευτέρα 31 Μαρτίου και Τρίτη 1 Απριλίου 2014

Τριήμερη Εκπαιδευτική Εκδρομή :

Ισθμός, Επίδαυρος, Τολό,

Ναύπλιο - Παλαμήδι,

Μυκήνες, Σπήλαιο Λιμνών,

Ολοκαύτωμα, Μέγα Σπήλαιο,

Ναύπακτος

Στο πλαίσιο των σχολικών εκπαιδευτικών εκδρομών, το 9ο Γυμνάσιο Βόλου πραγματοποίησε τριήμερη εκπαιδευτική εκδρομή του σχολείου στην Επίδαυρο στις 30 και 31 Μαρτίου και 1 Απριλίου 2014.

Στην εκδρομή συμμετείχαν 35 μαθητές και 6 συνοδοί καθηγητές. Οι μαθητές ανήκουν σε δύο παιδαγωγικές ομάδες μελέτης πολιτιστικών θεμάτων : Η μία είναι η Θεατρική Ομάδα του σχολείου μας η οποία ανεβάζει την παράσταση «Ελένη» του Ευριπίδη και δεύτερη μελετά την "Ύπαρξη του Μηδενός (0) στην Αρχαία Ελλάδα".
Οι μαθητές επισκέφθηκαν την Κυριακή 30 Μαρτίου 2014 το Αρχαίο Θέατρο Επιδαύρου. Η Δ' Εφορεία Προϊστορικών & Κλασικών Αρχαιοτήτων ενέκρινε τη χρήση του θεάτρου από τον θίασό μας για να παρουσιαστεί ένα απόσπασμα της αρχαίας τραγωδίας (διάρκειας 20 λεπτών) στους υπόλοιπους μαθητές μας και στους παριστάμενους επισκέπτες του μνημείου και έπειτα να μελετηθεί το απόλυτο κέντρο της ορχήστρας (σημείο μηδέν) σε σχέση με το υπόλοιπο θέατρο και την ακουστική του.

Ποιος δεν έχει αισθανθεί το δέος που προκαλεί στους επισκέπτες το αρχαίο αυτό μνημείο.. Η συγκίνηση όλων μας ήταν έντονη και τα συναισθήματα ανάμικτα : χαρά που βρισκόμαστε εκεί, άγχος για τη παράσταση, συγκίνηση και σεβασμό για το μεγαλείο των αρχαίων ελλήνων, εκφρασμένο μέσα από την ομορφιά του κειμένου της τραγωδίας και της τελειότητας του αρχαίου αυτού θεάτρου..

Δείτε αποσπάσματα της θεατρικής μας παράστασης..

Στον Ισθμό της Κορίνθου..

Ο Ισθμός της Κορίνθου είναι μια στενή λωρίδα γης που ενώνει τη Στερεά Ελλάδα με την Πελοπόννησο, ενώ η διώρυγα που έχει διανοιχθεί σε αυτόν ενώνει το Σαρωνικό με τον Κορινθιακό κόλπο. Έχει μήκος 6 περίπου χιλιόμετρα και το πιο στενό σημείο είναι εκεί όπου έχει κατασκευαστεί η διώρυγα της Κορίνθου (1880-1893).

Ο Ισθμός της Κορίνθου ήταν στο παρελθόν στρατηγικό σημείο και για το λόγο αυτό είχε κατασκευαστεί τείχος ήδη από τους αρχαίους χρόνους, το οποίο είχε διατηρηθεί μέχρι τους Βυζαντινούς χρόνους (Εξαμίλιον).

Μεταξύ του τείχους και του περιβόλου υπήρχε ο δίολκος, οδός μέσω της οποίας μεταφέρονταν εμπορεύματα και μικρά πλοία για να αποφευχθεί ο περίπλους της Πελοποννήσου.

Η διάνοιξη του Ισθμού της Κορίνθου φαίνεται να είχε απασχολήσει αρκετά και τον αρχαίο κόσμο. Ο Ιούλιος Καίσαρας αφού ξανάχτισε από τα θεμέλια την Κόρινθο, που πριν από 100 χρόνια είχε καταστρέψει τελείως ο Μόμμιος σχεδίασε τη διάνοιξη του Ισθμού της Κορίνθου, που τη ματαίωσε η δολοφονία του.

Η επίσκεψή μας στις Μυκήνες..

Ατρείδες

Η δυναστεία αυτή ανατράπηκε από τη δυναστεία των Πελοπιδών από τους οποίους προήλθαν οι Ατρείδες. Οι Πελοπίδες κατασκεύασαν την Πύλη των Λεόντων και δραστήριοι, όπως ήταν, κυριάρχησαν σε όλη την Πελοπόννησο και τα γύρω νησιά, απέκτησαν δύναμη και κύρος, ώστε όλοι οι βασιλείς εκείνων των χρόνων θεώρησαν ως αρχηγό τους στην εκστρατεία κατά της Τροίας τον Αγαμέμνονα. Σ' αυτούς ανήκουν τα οχυρά της Ακρόπολης, οι θολωτοί τάφοι, όπως ο περίφημος τάφος του Ατρέα, ένα θαυμάσιο έργο των αρχαίων Ελλήνων κι ακόμα πολλοί άλλοι μικρότεροι τάφοι, που βρέθηκαν ανοιχτοί και λεηλατημένοι για πολλά χρόνια, όπως αναφέρει ο Παυσανίας κι ο Σοφοκλής.

Οι Μυκήνες (Μυκήναι, Μυκήνη) ήταν αρχαία πόλη της Αργολίδας κοντά στο βουνό Τρητός κι απέναντι απ' τον Αργολικό κόλπο.

Πρώτος ο Όμηρος αναφέρει την πόλη περιγράφοντάς την με τα λόγια «ευρυάγυιαν, πολύχρυσον».

Σήμερα στη θέση αυτή υπάρχει το μικρό χωριό Μυκήνες (Χαρβάτι επί τουρκοκρατίας) και τα ερείπια της Ακρόπολης, που θυμίζουν πάντα τις μακρινές και ένδοξες εποχές. Από τα σωζόμενα σήμερα ερείπια σπουδαιότερα είναι οι δυο ταφικοί βασιλικοί περίβολοι Α και Β που αποτελούσαν τμήμα του εκτεταμένου προιστορικού νεκροταφείου στα δυτικά του λόφου του ανακτόρου, από των οποίων την ανασκαφή (λακκοειδείς τάφοι) προέρχεται ο μεγαλύτερος όγκος των εκπληκτικών ευρημάτων (τα περισσότερα είναι χρυσά και χαρακτηρίζονται για τη θαυμάσια τέχνη τους), ο θησαυρός του Ατρέα (θολωτός τάφος), ο θολωτός τάφος της Κλυταιμνήστρας, η Πύλη των Λεόντων, το Βασιλικό ανάκτορο, ο ναός, η Βόρεια Πύλη καθώς και η Υπόγεια δεξαμενή κ.ά. Πάρα πολλά από τα ευρήματα που έφερε στο φως η αρχαιολογική σκαπάνη στις Μυκήνες εκτίθενται στο Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Αθήνας καθώς και στο νέο, σύγχρονο, Μουσείο Μυκηνών στη βόρεια κλιτύ της ακρόπολης, προκαλώντας το θαυμασμό σε εκατομμύρια επισκέπτες από όλες τις γωνιές της γης.

Η επίσκεψή μας στο Παλαμήδι..

Το Παλαμήδι είναι φρούριο στο Ναύπλιο το οποίο κατασκευάστηκε το 1687 από τους Βενετούς, ύστερα από την κατάληψη του λόφου στον οποίο βρίσκεται, μετά από σφοδρή μάχη με τους Οθωμανούς κατά τον Βενετοτουρκικό Πόλεμο. Ο λόφος πάνω στο οποίο βρίσκεται έχει ύψος 216 μέτρα και η ανάβαση στο Παλαμήδι γίνεται είτε μέσω αμαξιτής οδού είτε μέσω μιας σκάλας με 999 σκαλοπάτια. Το 1715, κατά την διάρκεια του τελευταίου Βενετοτουρκικού Πολέμου οι Οθωμανοί το κυρίευσαν αφού ανατίναξαν τμήμα του.

Κατά την διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης του 1821 οι Τούρκοι οχυρώθηκαν στο Παλαμήδι αλλά στις 30 Νοεμβρίου 1822 οι Έλληνες το κατέλαβαν έπειτα από μάχη στην οποία συμμετείχαν ο Στάικος Σταϊκόπουλος ο Μοσχονησιώτης και 300 άνδρες.

Μετά την Επανάσταση, το Παλαμήδι χρησίμευσε σαν φυλακή, στην οποία το 1833 φυλακίστηκε ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης και αποφυλακίστηκε 11 μήνες μετά , έπειτα από χάρη του βασιλιά Όθωνα 1867.

Ναύπλιο με θέα το Μπούρτζι..

Το Μπούρτζι ή «Καστέλι» κατά τους Ενετούς, ή «θαλασσόπυργος» κατά τον Αγώνα του 1821, είναι μικρή νησίδα μπροστά στο λιμένα του Ναυπλίου, ακριβώς απέναντι από το επάκτιο πυροβολείο των «Πέντ΄ - Αδερφιών», καλυπτόμενη πλήρως από παλαιό ενετικό Φρούριο στο οποίο οφείλει και το όνομά της.

Το Φρούριο αυτό αναγέρθηκε από τους Ενετούς μετά την αποχώρηση του Μαχμούτ Πασά το 1473, εφοδιάζοντάς το με νεώτερα πυροβόλα. Το 1502 μεταβάλλοντας οι Ενετοί με οχυρώσεις τη ΝΔ πλευρά της Ακροναυπλίας σε αυτοτελή προμαχώνα με επάλξεις («Πέντε Αδέρφια»), συνέδεσαν αυτόν με τεχνητό βραχίονα από ογκόλιθους στον οποίο και πρόσδεναν αλυσίδα που έφθανε μέχρι το Μπούρτζι για τη προφύλαξη του λιμένα και της πόλης. Εξ ου και το όνομα «Λιμένας της Αλύσου».

Διασκέδαση στο Ναύπλιο

Στο Σπήλαιο Λιμνών..

Κοντά στο χωριό Καστριά της Αχαΐας 16,5 χλμ. από τα Καλάβρυτα, βρίσκεται το Σπήλαιο των Λιμνών.

Το Σπήλαιο των Λιμνών έχει κάτι το αποκλειστικά δικό του. Οι 13 αλλεπάλληλες κλιμακωτές λίμνες του, το καθιστούν μοναδικό στο είδος του στον κόσμο. Το αξιοποιημένο μήκος του σπηλαίου ανέρχεται σε 500 μ., ενώ το συνολικό μήκος του είναι 1.980 μ.

Ο επισκέπτης μπαίνει στο σπήλαιο από τεχνητή σήραγγα, που καταλήγει κατευθείαν στο δεύτερο (από τους τρεις) όροφο. Η διάβαση των λιμνών γίνεται από υπερυψωμένες τεχνητές γέφυρες.

Στον κάτω όροφο του σπηλαίου βρέθηκαν απολιθωμένα οστά ανθρώπου και διαφόρων ζώων. Το τμήμα αυτό προορίζεται για βιοσπηλαιολογικό εργαστήριο διεθνούς προβολής.

Το 1964, κάτοικοι των Καστριών ανέβηκαν για πρώτη φορά στο δεύτερο όροφο με ξυλόσκαλες από αναβαθμίδα 9 μ. Η εξερεύνηση έγινε από τον Ε.Ο.Σ. (Ελληνικό Ορειβατικό Σύνδεσμο) με τον καθηγητή Ι. Μελέντη και η χαρτογράφηση από την Ε.Σ.Ε. (Ελληνική Σπηλαιολογική Εταιρεία) με την σπηλαιολόγο Άννα Πετροχείλου.

Φόρος τιμής στο Ολοκαύτωμα, απέναντι από τα Καλάβρυτα..

Η σφαγή των Καλαβρύτων αναφέρεται στην εξολόθρευση του ανδρικού πληθυσμού και την επόμενη συνολική καταστροφή της πόλης των Καλαβρύτων στην Ελλάδα, από στρατιώτες της γερμανικής 117ης Μεραρχίας Καταδρομών, κατά τη διάρκεια του Δεύτερου Παγκοσμίου Πολέμου στις 13 Δεκεμβρίου του 1943.

Οι Γερμανοί, στο δρόμο για τα Καλάβρυτα, εκτέλεσαν 143 άνδρες, στα χωριά Ρωγοί, Κερπινή, Άνω και Κάτω Ζαχλωρού, καθώς και στη Μονή Μεγάλου Σπηλαίου. Επίσης έκαψαν περίπου 1.000 σπίτια σε πάνω από 50 χωριά, αφού τα λεηλάτησαν αποκομίζοντας περισσότερα από 2.000 πρόβατα και μεγαλύτερα ζώα και περίπου 260.000.000 δραχμές.

Όταν έφθασαν στα Καλάβρυτα, κλείδωσαν όλες τις γυναίκες και τα παιδιά κάτω των 14 στο σχολείο και διέταξαν όλους τους άνδρες από 14 και πάνω να παρουσιαστούν έξω από το χωριό. Εκεί οι Γερμανοί τους εκτέλεσαν με συνεχείς ριπές πολυβόλων, σκοτώνοντας περίπου 500 (κατά τις νεότερες εκτιμήσεις) άτομα. Οι γυναίκες και τα παιδιά κατάφεραν να αποδράσουν από το σχολείο ενώ το χωριό φλεγόταν. Την επόμενη ημέρα τα ναζιστικά στρατεύματα πυρπόλησαν το μοναστήρι της Αγίας Λαύρας.

Σήμερα στην θέση του εγκλήματος διατηρείται μνημείο, ως ανάμνησης των πεσόντων και του φρικτού γεγονότος, και κάθε χρόνο γίνεται αναμνηστική εκδήλωση.

Ο οδοντωτός σιδηρόδρομος των Καλαβρύτων

Ο οδοντωτός Διακοπτού - Καλαβρύτων αποτελεί ένα τουριστικό αξιοθέατο. Είναι το τρένο που έχει τη δυνατότητα να «σκαρφαλώνει» ψηλά, στις μεγάλες κλίσεις του εδάφους, μέσα από περιοχές με μοναδικό ενδιαφέρον περιήγησης.

Με μια μοναδική διαδρομή περίπου μιας ώρας, που ξεκινά από το Διακοπτό, ο οδοντωτός διασχίζει το φαράγγι του Βουραϊκού, περνά από το χωριό Ζαχλωρού και καταλήγει στα Καλάβρυτα. Η διαδρομή 22 χιλιομέτρων που διανύει πραγματοποιείται με ταχύτητα που κυμαίνεται από 30 έως 40 χλμ/ώρα στην απλή γραμμή και από 6 έως 15 χλμ/ώρα στο οδοντωτό κομμάτι.

Το σιδηροδρομικό δίκτυο είναι οδοντωτό στα σημεία όπου λόγω της μορφολογίας του εδάφους υπάρχουν μεγάλες κλίσεις. 

Ο χαρακτηρισμός «οδοντωτός», όπως είναι προφανές, προέρχεται από τα «δόντια» που χρησιμοποιούν οι αμαξοστοιχίες του τύπου αυτού και τους βοηθούν να σκαρφαλώνουν στις μεγάλες κλίσεις.

Η αμαξοστοιχία είναι ειδικά κατασκευασμένη, ώστε η οδόντωση να προσαρμόζεται στα σημεία της γραμμής που αυτό επιβάλλεται, τόσο στην άνοδο όσο και στην κάθοδο της διαδρομής.

Στην Αγία Λαύρα..

Η Αγία Λαύρα είναι ιστορική μονή στα Καλάβρυτα μια από τις αρχαιότερες μονές του ελληνικού και κυρίως του πελοποννησιακού χώρου, γνωστή ως τόπος έναρξης της Ελληνικής Επανάστασης.

Βρίσκεται περίπου 4 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης των Καλαβρύτων επάνω σε λόφο στους πρόποδες του όρους Βελιά και σε υψόμετρο 960 μέτρων.

Προσκύνημα στη Μονή Μεγάλου Σπηλαίου..

Η Μονή βρίσκεται δέκα χιλιόμετρα βορειανατολικά των Καλαβρύτων στο δρόμο που ενώνει την εθνική οδό Πατρών ? Αθηνών με τα Καλάβρυτα, και είναι κτισμένη στο άνοιγμα ενός μεγάλου φυσικού σπηλαίου (απ' όπου και το όνομα της) της οροσειράς του Χελμού, επάνω από την απότομη χαράδρα του Βουραϊκού ποταμού σε υψόμετρο 940 μέτρων. Απόλυτα εναρμονισμένο με το άγριο και εντυπωσιακό τοπίο της περιοχής το οκταώροφο συγκρότημα της Μονής καθηλώνει και τον πιο αδιάφορο επισκέπτη. Το καθολικό της Μονής σκαμμένο στο βράχο, είναι ναός σταυροειδής, εγγεγραμμένος με δύο νάρθηκες. Ο κύριος ναός έχει τοιχογραφίες του 1653, αξιόλογα μαρμαροθετήματα στο δάπεδο, ξυλόγλυπτο τέμπλο κ.λ.π. ενώ στο νάρθηκα οι τοιχογραφίες ανάγονται στις αρχές του 19ου αιώνα.

 Περνώντας τη γέφυρα στο Ρίο..

Η Γέφυρα Ρίου-Αντιρρίου ή επίσημα Γέφυρα Χαρίλαος Τρικούπης, είναι καλωδιωτή γέφυρα που ολοκληρώθηκε το 2004 μεταξύ του Ρίου (κοντά στην Πάτρα) και του Αντιρρίου, που συνδέει την Πελοπόννησο με τη δυτική ηπειρωτική Ελλάδα και προς τα πάνω με το υπόλοιπο της Ευρώπης. Κατασκευάστηκε από την Γαλλική εταιρία Vinci.

Ενώ συχνά το μήκος μιας γέφυρας τέτοιου τύπου αναφέρεται ότι είναι το σύνολο των καταστρωμάτων της, στην πραγματικότητα επιστημονικά κατά την στατική ανάλυση (και σε κάποιες διεθνείς λίστες μεγαλύτερων γεφυρών), το ενεργό της μήκος θεωρείται μόνο το μεγαλύτερο από τα οδοστρώματα κάτω από ένα "κατάρτι" (κάνοντας έτσι την γέφυρα "μικρότερη").

..και ένα παγωτάκι στη Ναύπακτο..

Η Ναύπακτος είναι παραθαλάσσια πόλη (υψόμ. 15μ.) στον Κορινθιακό Κόλπο και ανήκει διοικητικά στο νομό Αιτωλοακαρνανίας. Χτισμένη ανάμεσα στο Αντίρριο και στις εκβολές του Μόρνου ποταμού αποτελεί μία από τις αρχαιότερες ελληνικές πόλεις που γνώρισε περιόδους μεγάλης ακμής και συνδέθηκε με σημαντικά ιστορικά γεγονότα. Αυτό επιβεβαιώνεται από την άρτια οχύρωσή του, η οποία ξεκινά από το λιμάνι, συνεχίζεται με τρία αλεπάλληλα τείχη και καταλήγει στο κάστρο.

Η Ναύπακτος είναι πόλη με μεγάλη ιστορία. Λέγεται ότι πήρε το όνομά της από τις λέξεις ναυς και πήγνυμι, που σημαίνει "γεμάτη πλοία".