Η βιβλιοθήκη του 9ου Γυμνασίου Βόλου

Τα Χριστούγεννα της Ελπίδας

Η Ελπίδα είναι ένα κοριτσάκι περίπου εφτά χρονών. Έχει μακριά ξανθά μαλλιά, πράσινα μάτια, είναι αδύνατη και ψηλή. Ζει μαζί με τους γονείς της στον δεύτερο όροφο μιας τριώροφης πολυκατοικίας, ενώ στο πάνω πάτωμα μένει η γιαγιά και ο παππούς και στο κάτω η θεία, ο θείος και τα ξαδέρφια της, την Ελένη και τον Σταύρο.

Η αγαπημένη τους εποχή είναι τα Χριστούγεννα. Τα Χριστούγεννα τους αρέσουν γιατί παίζουν, τρώνε γλυκά, όλη η πόλη είναι στολισμένη, χιονίζει αλλά και γιατί η παρέα τους μεγαλώνει αφού έρχονται και τα άλλα ξαδέρφια τους, η Χρύσα και  Πέτρος.

Η μέρα που θα έρχονταν έφτασε. Η Ελπίδα ξύπνησε πρώτη γεμάτη χαρά και πήγε να φωνάξει και άλλους, από στιγμή σε στιγμή θα έφταναν τα ξαδέρφια τους. Ξαφνικά βλέπουν το μαύρο αυτοκίνητο να ξεπροβάλλει απ' τη γωνία του δρόμου και να παρκάρει έξω απ' το σπίτι τους. Τα παιδιά τρέχουν και αγκαλιάζονται και χοροπηδούν ενώ οι μεγάλοι μεταφέρουν τις αποσκευές και αγκαλιάζονται μετά. Τα παιδιά δεν κρατιούνται άλλο. Έναν ολόκληρο χρόνο περίμεναν αυτή τη στιγμή. Βγαίνουν έξω και αρχίζουν να παίζουν και να μιλούν για όλα τα νέα τους. Όλη τους η μέρα πέρασε έτσι και το βράδυ πέφτουν εξαντλημένα αλλά κατενθουσιασμένα για ύπνο.

Το πρωί που ξυπνούν είναι παραμονή Χριστουγέννων και ετοιμάζονται να πάνε να πουν τα κάλαντα με τα τριγωνάκια τους. Τραγουδούν και όλοι τους ακούν χαρούμενοι. Αφού τελειώνουν πάνε στο σπίτι και ο Πέτρος που είναι ο πιο μεγάλος χωρίζει τα κέρδη και λέει έπειτα βγαίνουν έξω να παίξουν.

-Σταμάτα Ελπίδα. Περισσότεροι από τους μισούς είναι απατεώνες και ζουν καλύτερα από εμάς. Γι αυτό μην ξανασχοληθείς με αυτό το θέμα.

Η Ελπίδα απογοητεύτηκε. Κάτι της έλεγε μέσα της ότι οι άνθρωποι εκεί δεν ήταν απατεώνες. Θα πήγαινε να ρωτήσει και τον μπαμπά της αλλά ήξερε ότι θα έπαιρνε την ίδια απάντηση. Γι' αυτό συνέχισε τα ψώνια της προσπαθώντας να ξεχάσει τους ανθρώπους που ζητούσαν χρήματα, όμως ήταν δύσκολο με κάθε έναν να ξεπροβάλλει σε κάθε γωνία.

Την άλλη μέρα το πρωί ξημέρωσε Χριστούγεννα. Ξύπνησαν όλοι πρωί-πρωί για να πάνε στην εκκλησία, να ακούσουν την λειτουργία και να κοινωνήσουν.

Όταν επέστρεψαν είχαν λίγες ώρες πριν το Χριστουγεννιάτικο τραπέζι και αποφάσισαν να τις περάσουν παίζοντας στην αυλή.

Μετά από λίγη ώρα η Ελπίδα είπε

-Παιδιά πρέπει να σας πω κάτι. Χτες στα μαγαζιά είδα κάποιους ανθρώπους που ζητιάνευαν χρήματα για να φάνε. Οι μεγάλοι όμως αρνιούνταν να τους βοηθήσουν. Γι αυτό πρέπει να κάνουμε κάτι εμείς!

Τότε όλοι κάθισαν και σκέφτηκαν όταν ξαφνικά ο Σταύρος είπε :

- Το βρήκα! Θα πάρουμε ένα μέρος των χρημάτων που βγάλαμε από τα κάλαντα και θα τους τα δώσουμε.

Όλοι συμφωνήσαν. Έτσι λοιπόν πήραν τα χρήματα και ξεκίνησαν για τα μαγαζιά.

Όταν έφτασαν εκεί είδαν όλους τους ανθρώπους που είχαν δει χτες και άρχισαν να τους μοιράζουν τα χρήματα.

Στο μεταξύ, στο σπίτι κατέβηκαν να τους φωνάξουν για φαγητό και δεν είδαν κανέναν. Τότε ταράχτηκαν κα άρχισαν να τους ψάχνουν παντού. Στο σπίτι, στον κήπο, στην γειτονιά..

Τα παιδιά μοίρασαν τα χρήματα και κατάλαβαν πως η ώρα είχε περάσει. Έτσι άρχισαν να τρέχουν για να επιστρέψουν και στον δρόμο έπεσαν πάνω στους γονείς της Ελπίδας.

- Τι κάνετε εδώ;  ρώτησαν οι γονείς τα παιδιά.

Κανένας δεν απάντησε.

-Είπα τι κάνετε εδώ; επανέλαβαν.

-Μοιράζουμε χρήματα στους φτωχούς, είπε η Ελένη.

-τους λυπόμαστε, πρόσθεσε η Χρύσα.

Οι γονείς της, τους πήραν και επέστρεψαν. Ανακοίνωσαν σε όλους τι είχαν κάνει και όλοι έμειναν συγκινημένοι. Από τότε καθιέρωσαν και κάθε Χριστούγεννα μοιράζουν χρήματα στους φτωχούς. Και αυτό είναι κάτι που τι κάνουν με την καρδιά τους.

Το παραμύθι έγραψε η μαθήτρια Ελίνα Στεργιοπούλου