Η βιβλιοθήκη του 9ου Γυμνασίου Βόλου

Ο Αϊ Βασίλης επισκέπτεται την πόλη

Μια φορά και έναν καιρό ήταν πάλι παραμονή Χριστουγέννων και, όπως κάθε χρόνο, ο Αϊ Βασίλης παρατηρούσε το εργοστάσιο του όπου ετοιμαζόταν τα δώρα για όλα τα παιδιά. Ευχαριστημένος λοιπόν από τους ρυθμούς που δούλευαν τα ξωτικά και την σταθερή, χωρίς λάθη παραγωγή αποφάσισε να ξεκουραστεί, όπως είχε να κάνει εδώ και πάρα πολύ καιρό, λόγω της δουλειάς του.

Μετά από λίγη σκέψη για τον προορισμό του, αποφάσισε να πάει να δει τι κάνουν οι άνθρωποι αυτές τις γιορτινές μέρες. Έτσι φόρεσε απλά, καθημερινά ρούχα, πήρε το έλκηθρο και ξεκίνησε. Στη διαδρομή, στα σύννεφά όπου πετούσε, έβλεπε κάτω ένα φωτισμένο από φωτάκια τοπίο και γύρω του ακουγόταν μουσική, κυρίως Χριστουγεννιάτικη, τόσο από τα διάφορα αυτοκίνητα που περνούσαν, όσο και από τα σπίτια. Ακόμα παρατηρούσε κόσμο να περνάει, να συζητάει γελώντας, να τραγουδάει τα κάλαντα και να γυρνά χαρούμενος από την δουλειά του, ξέροντας ότι τον περίμενε ένα διάλλειμα.

Ο Αϊ Βασίλης ανυπομονούσε να τα δει όλα αυτά από κοντά. Έτρεξε ακόμα πιο γρήγορα. Φτάνοντας έκρυψε το έλκηθρο σε ένα στενό δρομάκι και προχώρησε κάνοντας μία βόλτα, η οποία δεν ήταν τόσο ευχάριστη όσο το ταξίδι του. Γύρω του υπήρχαν παντού σκουπίδια που προεξείχαν από το χιόνι, οι τοίχοι ήταν γεμάτοι graffity που έγραφαν βρισιές, πιο δίπλα υπήρχαν κάποιοι άστεγοι που παρακάλαγαν για λίγο φαγητό και ο κόσμος τους αγνοούσε, λες και ήταν κάτι άψυχο που δεν είχε καμία ανάγκη.

Παρόλα αυτά, ένα ήταν αυτό που τον εκνεύρισε περισσότερο : το γεγονός του ότι όλοι οι άνθρωποι εκμεταλλευόταν το πρόσωπο του για να πάρουν και όχι για να δώσουν. Οι διαφημίσεις γύρω του, που τον έδειχναν να πίνει διάφορα ποτά, να τρώει διάφορα φαγητά και να παρουσιάζει διάφορα παιχνίδια, παρασύροντας τα παιδιά, τον στενοχώρησαν τόσο όσο τον νευρίασαν και όντως ήταν γεγονός. Τα χριστούγεννα δεν ήταν πια η γιορτή της αγάπης, όπου έδινες με όποιον τρόπο μπορούσες, αλλά η γιορτή της κατανάλωσης. Στεναχωρεμένος, προχώρησε προς το έλκηθρό του, σκεπόμενος γιατί τόσα χρόνια δούλευε ασταμάτητα. Για να τον εκμεταλεύονται, για όλα αυτά που έκανε; Για να βγάζουν λεφτά ή για να παίρνουν δώρα, αγοράζοντας δώρα, αγνώοντας το παράδειγμα του, χωρίς να δίνουν ούτε δραχμή;

Όλες αυτές οι σκέψεις τον έκαναν να εκνευριστεί και να στενοχωρηθεί, ακόμα περισσότερο σαν πυροτέχνημα που ήταν έτοιμο να εκραγεί. Αποφάσισε, λοιπόν, να τους δώσει ένα μάθημα και να σταματήσει αυτά τα δήθεν Χριστούγεννα. Έτσι, το βράδυ μάζεψε όλα τα στολίδια, τις αφίσες και ότι είχε σχέση με κατανάλωση.

Την επόμενη μέρα έξω δεν υπήρχε τίποτα παρά μόνο το γκρι του χιονιού. Οι κάτοικοι, απορημένοι, άνοιξαν τις τηλεοράσεις και τους υπολογιστές για να μάθουν τι γίνεται. Όμως έμειναν με την απορία. Το μόνο που ίσως να έμαθαν ήταν ότι όλα τα στολίδια, τα Χριστουγεννιάτικα δέντρα και τα διαφημιστικά φυλλάδια χάθηκαν, όπως και τα Χριστούγεννα.

Πέρασαν πέντε μέρες. Είχε φτάσει 30 Δεκεμβρίου και ακόμα ο κόσμος να καταλάβει τι είχε συμβεί. Έτσι ο Αϊ Βασίλης αποφάσισε να φανερωθεί. Μπήκε έτσι στα κρυφά στα στούντιο της τηλεόρασης, τους διηγήθηκε την ιστορία του για την βόλτα του και κατέληξε στο ότι ήθελε να του πουν ποιό είναι το νόημα των Χριστουγέννων.

Μετά απο αυτό, ο Αϊ Βασίλης δεν ξαναεμφανίστηκε παρά μόνο για να επιστρέψει τα στολίδια και δώσει δώρα, καθώς ήταν ανακουφισμένος που ήξερε πως όλοι είχαν μάθει το νόημα των γιορτών. Ο κόσμος απόρησε για άλλη μια φορά. Αυτή η αλλαγή τους έκανε μια στιγμή να πιστέψουν οτι σώθηκε, όμως δεν ήταν αλήθεια. Όλοι έτρεξαν στο παράθυρο ελπίζοντας σε κάτι ανεξήγητο, όμως το μόνο που είδαν ήταν το τι είχαν δημιουργήσει.

Το παραμύθι έγραψε ο μαθητής Γιάννης Πατέρας