Η κα Ασημένια Σαράφη, είναι μια Βολιώτισσα συγγραφέας, με αγάπη για τη λογοτεχνία για τα παιδιά.
Με χαρά δέχτηκε την πρόταση των υπεύθυνων καθηγητριών μας για μια συνάντηση μαζί της.
Η συζήτηση μαζί της ήταν ευχάριστη και μας έμαθε πολλά..
Μοιραστήκαμε μαζί της τις ιδέες - προτάσεις της ομάδας μας για το πως θα μπορούσαν οι μαθητές να έρθουν πιο κοντά στο βιβλίο μέσα από δραστηριότητες του σχολείου, όπως :
Επίσης, συζητήσαμε μαζί της..
Τέλος, μας χάρισε ένα βιβλίο της, το "Αρόδο", για να το διαβάσουμε στην ομάδα και να το μοιραστούμε με τα υπόλοιπα παιδιά του σχολείου στη σχολική μας βιβλιοθήκη. Μας υποσχέθηκε ότι θα επιστρέψει, σε μια νέα συνάντηση μαζί μας, για νέα, συγγραφικά ταξίδια..
Το νησί απείχε πολύ από τη στεριά και, άρα, ήταν ανέκαθεν αρόδο, μόνο που μέχρι τότε δεν το είχε συνειδητοποιήσει κανείς. Είχε κάμποσους μόνιμους κατοίκους, πολλά όμορφα τοπία κι έναν φάρο, που τον άναβε, ένας από χρόνια νεκρός φαροφύλακας. Οι καλοκαιρινοί επισκέπτες του έσπευδαν να θαυμάσουν το κάστρο, το εγκαταλελειμμένο οθωμανικό λουτρό, το ιερό της θεάς Δήμητρας, τα πολλά ετοιμόρροπα μεσαιωνικά σπίτια κι έναν λιμένα που δεν επρόκειτο να επεκταθεί ποτέ. Εν τω μεταξύ, ένα καταστροφικό κοπάδι κατσίκια συνέχιζε ανενόχλητο να πηδά μέσα από ρημαγμένους τοίχους και να τρώει μουχλιασμένα στρωσίδια.
Το νησί, όπως ισχυρίζονται οι ιστορικοί, υπήρξε ανέκαθεν το μήλον της έριδος. Ποιος άμυαλος θα δάγκωνε ποτέ ένα τόσο επικίνδυνο μήλο;
Ένα παιδί που μεγάλωσε εκεί, υπακούοντας σε μια ευγενή γονική προσδοκία, σύντομα θα εκλεγόταν δήμαρχός του. Την ημέρα που είδαν τα πλοία αρόδο, φυσούσε νοτιάς και η ατμόσφαιρα δεν ήταν καθαρή. Οπότε και τους πήρε χρόνο για να βεβαιωθούν ότι επρόκειτο για πλοία αληθινά κι όχι για ψευδαισθήσεις της υγρασίας. Με το που βεβαιώθηκαν όμως πως τους απέκλεισαν από τον κόσμο όλο, είχαν πολλά να κάνουν. Στο νησί εγκλωβίστηκαν πολλοί: ένας θίασος ηθοποιών με τον διακεκριμένο σκηνοθέτη του, το συνεργείο διάνοιξης δρόμων, Έλληνες και ξένοι τουρίστες, ο αρχαιοφύλακας και η καλοκαιρινή αγαπημένη, ένας αποτυχημένος συγγραφέας, μία ομάδα λαθρομεταναστών και όσοι ντόπιοι δεν έτυχε να λείπουν σε ταξίδι.
«Αυτός ο τόπος δεν είναι τόπος» θα συμφωνήσουν όλοι, κι αμέσως θ΄ ανασκουμπωθούν για ν΄ αντιμετωπίσουν την έλλειψη φαρμάκων, τηλεπικοινωνιών, τροφίμων και τσιγάρων. Μαζί με την κακοκαιρία και το αίσθημα της ασφυξίας που θα προκύψει σ΄ όλους απαράλλακτο. Εν τω μεταξύ, ο πρωθυπουργός θα ισχυρίζεται πως εργάζεται φιλόπονα και ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας θα καταρρέει μπροστά στις κάμερες. Και ο εχθρικός στόλος θα συνεχίζει να παραμένει αρόδο, για να διαιωνίζει τη δεινή τους θέση.
Η Ασημένια Σαράφη γεννήθηκε το 1973 στον Άγιο Λαυρέντιο Πηλίου, όπου και ζει. Σπούδασε Ελληνική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Είναι μόνιμη καθηγήτρια σε δημόσιο σχολείο.