|
Μέ τόν ἐρχομό τοῦ Καλοκαιριοῦ, οἱ Λυσσαρεώτισσες νοικοκυρές,
πλάθουν χυλοπίτες τίς ὁποῖες ἀποθηκεύουν γιά παραδοσιακά
Γορτυνιακά έδέσματα.
Συνήθως χρησιμοποιοῦν γιδίσιο γάλα. Ὅμως πολλές
νοικοκυρές χρησιμοποιοῦν καί πρόβειο. Ἀπαραίτητα εἶναι τά φρέσκα
αὐγά ἀπ' το κοτέτσι που διατηρούν. Τότε πού οἱ Λυσσαρεῶτες
καλλιεργοῦσαν σιτάρι ἔβαζαν ἀπ' τό ἀλεῦρι δικῆς τους παραγωγῆς. (συνήθως τό ἄλεθαν στίς μυλόπετρες στήν αὐλή τοῦ Λυσσαρεώτικου
σπιτιοῦ, ἤ στόν μύλο τοῦ χωριοῦ). Σήμερα τό ἀγοράζουν.
Προσέχουν ὥστε τό γάλα νά εἶναι ἴσο στήν ποσότητα μέ τά αὐγά. Ἡ
"δόση" αύτή δέν ἄλλαξε μέχρι σήμερα. Γι' αὐτό ἄλλωστε, ἡ ποιότητα
τῆς Λυσσαρεώτικης χυλοπίτας παραμένει ὑψηλή.
Κάθε νοικοκυρά, ὅταν συγκεντρώσει τά ὑλικά, καλεῖ τίς
γειτόνισσες, πού πρόθυμα ἔρχοντ αι νά βοηθήσουν στό πλάσιμο. Ἀφοῦ κοσκινίσουν τό ἀλεῦρι στήν κρισάρα, τό
ρίχνουν στό σκαφίδι. Προσθέτουν σιγά - σιγά τό γάλα
μαζί μέ τά αὐγά ζυμώνοντας συγχρόνως τό μίγμα. Ὅταν τελειώσει τό
ζύμωμα, κόβουν μικρά κομμάτια ζύμης καί τά πλάθουν σέ σχῆμα
σφαίρας. Τά τοποθετοῦν στόν σοφρά (μικρό τραπεζάκι) καί
"ἁνοίγουν φύλλο" μέ τόν πλάστη. Ἀφήνουν λίγο νά στεγνώσει
και τό κόβουν σέ ἴσες λωρίδες (μακρυές χυλοπίτες).
Ἕνα μέρος τῆς ζύμης τό κόβουν μέ μαχαίρι σε
μικρά τετράγωνα κομματάκια(κοντές χυλοπίτες). Τίς ἁπλώνουν σέ εὐάερο χώρο.
Ἀφήνουν ἀρκετές ἡμέρες ώστε νά ξεραθούν - νά φύγει καί ἡ παραμικρή
υγρασία.
Οι Λυσσαρεώτικες χυλοπίτες είναι
έτοιμες. Τις
αποθηκεύουν σε
πάνινα σακούλια. |
