Η Καρακάξα Γκρουέζ είχε τη φωλιά της στο ξερόκλαδο, σε μια γειτονιά εκεί στη φάρμα των ζώων. Κατοικούσε εκεί χρόνια τώρα, από τότε που έφυγαν οι αετοί. Ήταν τόσο σίγουρη πως δεν θα ξανάρθουν, που πίστευε πως αυτή είναι η κυρίαρχος. Στεκόταν εκεί και επιτηρούσε την περιοχή με το βλοσυρό της βλέμμα και το ράμφος της έσταζε. Ότι κινιόταν, πετούσε ή ανέπνεε της ανήκε. Έτσι πίστευε.
Μια μέρα στην καρδιά της άνοιξης, έγινε κάτι απρόσμενο. Ένα πολύ «επικίνδυνο» ζωάκι, μια γάτα έφερε στον κόσμο τέσσερα ξεχωριστά γατάκια. Έτσι διακριτική και ευγενής που ήταν τα γέννησε πάνω στα χόρτα και έβρεχε εκείνη τη μέρα. Δεν ήθελε να γίνει βάρος και να ταράξει τη νεκρική σιγή που είχε επιβάλλει η καρακάξα. Ήταν όμως τυχερή, βρήκε στέγη και αγάπη για να μεγαλώσει τα μικρά της. Όχι τίποτα σπουδαίο, ένα κουτί και ένα μαξιλάρι για να μην κρυώνουν. Το εκτίμησε πολύ.
Η καρακάξα όπως ήταν αναμενόμενο, τα εντόπισε αμέσως και ένα ρίγος διαπέρασε το φτέρωμα της. Το ράμφος της άρχισε να στάζει. Κρααααα… έκανε, τι θέλουν αυτά εδώ; άστα να μεγαλώσουν λίγο και θα δουν…
Τα γατάκια καθώς μεγάλωναν έγιναν πολύ επικίνδυνα σχεδόν ανατρεπτικά…έπαιζαν, έτρεχαν, ανέβαιναν στα κεραμίδια σε δέντρα.
Ε… όχι και σε δέντρα από τώρα… είπε η καρακάξα, τινάζοντας την ουρά της, αυτό πάει πολύ, σε λίγο θα με διώξουν και από το κλαδί μου.
Έτσι κάλεσε αμέσως έκτακτο συμβούλιο, έπρεπε να λάβει επειγόντως μέτρα πριν είναι πολύ αργά. Έδωσε αμέσως εντολή στα πιστά σκυλιά της να επιτηρούν το ξερόκλαδο μέχρι να βγει η απόφαση. «Μόνο, μην πειράξετε τα γατάκια, τα θέλω για μένα, έκραξε.» Η διαδικασία ήταν συνοπτική και η απόφαση βγήκε γρήγορα. Η γνώμη της ήταν νόμος στη φάρμα. «πρέπει να πεθάνουν» (και θα ησυχάσω και θα φάω, σκέφτηκε και το ράμφος της άρχισε να στάζει)
Μια λεπτομέρεια μόνο έμενε να διευθετηθεί, ποιος θα εκτελέσει την ποινή.
Σκέφτηκε τον κρομανιό, αλλά αυτός είχε πεθάνει χρόνια και απ ότι έλεγαν δεν πείραζε ποτέ γατάκια, τα αγαπούσε.
Εγώ είπε η νυφίτσα Όμπνοξ, εγώ θα το κάνω. Και έτσι μικρόσωμη και άπειρη που ήταν ξεδίπλωσε το πολύπλοκο σχέδιο της και να μην κινδυνεύσει από τα τρομερά αυτά γατάκια και να φανεί το γεγονός ως «ατύχημα» για να μην εκτεθεί στη φάρμα. Έτσι σκέφτηκε, θα το κάνω με κάτι μακρύ, ξύλο ας πούμε ή καδρόνι μη με δαγκώσουν κιόλας, με ένα δυνατό χτύπημα στο κεφάλι (δεν άντεχε τα αίματα) και μετά θα βάλω μερικές πέτρες και ξύλα γύρω τους να φανεί ως ατύχημα.
Και έτσι έγινε, το πρώτο γατάκι βρέθηκε νεκρό με σπασμένο το κεφαλάκι του και μόνο μερικές σταγόνες αίμα γύρω του, ανάμεσα σε ένα σωρό πέτρες και ξύλα στη μέση του δρόμου, Το Σάββατο 16 Σεπτεμβρίου 9:30 το βράδυ σε ηλικία τεσσεράμισι μηνών. Είχε έρθει να δει αγαπημένα του πρόσωπα που εκείνο το βράδυ είχαν καλεσμένους. Το καημένο διακριτικό όπως ήταν, έφυγε να πάει στο κουτί του και στο δρόμο συνάντησε τη νυφίτσα. Το άψυχο, ζεστό ακόμα κορμάκι του το βρήκαν τα αδελφάκια του η μάννα του και τα αγαπημένα τους πρόσωπα όταν πήγαιναν για ύπνο ακολουθώντας την ίδια διαδρομή, όπως λάτρευαν να κάνουν κάθε βράδυ.
Η Καρακάξα Γκρουέζ έμαθε το νέο αλλά δεν έμεινε πολύ ικανοποιημένη με τον τρόπο και το αποτέλεσμα του σχεδίου της νυφίτσας, πολύς θόρυβος, πολύπλοκο το σχέδιο και το αποτέλεσμα όχι και τόσο καλό, “τίποτα τίποτα” έκραξε, “θέλω κάτι πιο απλό, πιο γρήγορο, πιο αθόρυβο, πιο αποτελεσματικό”, άσε που το νέο διαδόθηκε σαν αστραπή, σκοτώσαν το γατάκι σκοτώσαν το γατάκι, τα άλλα ζώα της φάρμας σε αναβρασμό. Η καρακάξα φοβήθηκε εξέγερση, θα αναθέσω σε άλλον τη «δουλειά» σκέφτηκε, πιο ειδικό. Φόρεσε το χιτώνιο του δεκανέα και το δίκοχο και βγήκε να επιβάλει την τάξη. Σαν λάμψη της πέρασε από το μυαλό η υπόσχεση που της είχε δώσει πρόσφατα, ο πάντα πρόθυμος γορίλας Ίντυ. «και που είσαι.. ότι χρειαστείς στείλε μου μήνυμα» της είχε πει με μάγκικο ύφος.
Πως δεν τον σκέφτηκα τόσο καιρό είπε και είχε δίκιο. Ο Ίντυ, μακρινός απόγονος του κρομανιού, ειδικός γατοφονιάς, αθόρυβος, άσσος στο σημάδι με πέτρα και με την κλωτσιά του σκότωνε βουβάλι, θα στείλω μήνυμα.
«Τι λες; Θα τα καταφέρεις;»τον ρώτησε; Αυτό έλειπε, ξέρω εγώ.. μόνο με χτύπημα στο κεφάλι γίνεται η δουλειά, ξέρω εγώ είπε ο Ιντυ και χτύπησε δυνατά το στήθος του.
Σειρά είχε το επόμενο γατάκι, που όμως φημιζόταν για την εξυπνάδα του, το χιούμορ του και την ευλυγισία του. Ιδιαίτερο ταλέντο στο ποδόσφαιρο. Λίγες μέρες αργότερα, βρέθηκε τραυματισμένο στη σιαγόνα από την κλωτσιά του γορίλα. Ευτυχώς την τελευταία στιγμή απέφυγε το κτύπημα και κατάφερε να ζήσει και να επανέλθει στις πρότερες δραστηριότητες του.
Προσβολή για τον μέχρι εκείνη τη στιγμή αλάνθαστο Ίντυ. “Θα επανορθώσω” είπε.
Έτσι και έγινε, την Τετάρτη 4 Οκτωβρίου στις 11:00 το πρωί, συνάντησε τον επόμενο στόχο, το γατάκι που πήγαινε από το πεζοδρόμιο στον κήπο να μαζέψει λίγο ήλιο, όπως το συνήθιζε. Είχε μπει το φθινόπωρο άλλωστε για καλά. Και αυτή τη φορά τα κατάφερε. Το γατάκι πέθανε ακαριαία, ήταν τόσο δυνατό το κτύπημα, ούτε τα μάτια του δεν πρόλαβε να κλείσει.
Ο Γορίλας Ίντυ, έτρεξε αμέσως να πει τα «ευχάριστα» στην καρακάξα Γκρουέζ να χαρεί.
Μάταια όμως, τίποτα δεν ήταν ίδιο από εκείνη τη μέρα, τα άλλα ζώα ξεσηκώθηκαν, ανταρσία κανονική, το κλαδί της καρακάξας άρχισε να τρίζει, μέχρι που έσπασε, η νεκρική σιγή που είχε επιβάλλει δεν υπήρχε πια, έχασε τον έλεγχο της γειτονιάς και κράζοντας πέταξε μακριά… μαζί με το φόβο.
Όσο για τον γορίλα Ίντυ, είπαν πως τον είδαν να τρέχει προς το δάσος, κρατώντας στην αγκαλιά του τη νυφίτσα και χτυπώντας δυνατά το στήθος του.
Ο φουκαράς, ούτε που κατάλαβε πως ρεζιλεύτηκε έτσι από τόσο μικρά γατάκια.
Η χαρά ξαναγύρισε στη γειτονιά αυτή της φάρμας των ζώων και τα υπόλοιπα γατάκια με χαμένη όμως την αθωότητα τους ζουν ελεύθερα και χαρούμενα στη φάρμα.
Αφιερωμένο στη μνήμη τους.
Καλάβρυτα 2017
