Δεκ 182024
 

Το έργο Julio Jurenito Δημοσιεύτηκε το 1922, ο Julio Jurenito είναι μια φιλοσοφική και δηκτική σάτιρα του Ευρωπαϊκού πολιτισμού. Γραμμένο σε λιγότερο από ένα μήνα, «σαν να με κρατούσε κάποιος από το χέρι έγραψε», ο πρωταγωνιστής του είναι ένας Μεξικανός γεννημένος από συζητήσεις με τον θαυμάσιο ζωγράφο Ριβέρα. Ο Jurenito περιόδευσε στην Ευρώπη από το 1910 έως το 1920 παρέα με μία ομάδα μαθητές στους οποίους εκπροσωπούνται διαφορετικά στερεότυπα, από τον καπιταλιστή κύριο Cool σε έναν ειδωλολάτρη Αφρικανό, περνώντας από έναν Ιταλό αλήτη και το ίδιο Ρωσοεβραίο Ehrenburg.

«Στο Jurenito στιγμάτισα κάθε είδους ρατσισμό και εθνικισμό, κατήγγειλα τον πόλεμο, τη σκληρότητα, την απληστία και την υποκρισία των ανδρών που τον προκάλεσαν και που δεν θέλουν να τον απαρνηθούν, τον φαρισαϊσμό του κλήρου που ευλογούσε τα όπλα, των ειρηνιστών που συζητούσαν τις ανθρώπινες διαδικασίες για την εξόντωση, των ψευτοσοσιαλιστών, που δικαιολογούσαν τη φρικτή αιματοχυσία. (…) Αν μισώ τον ρατσισμό και τον φασισμό, αν βρίσκω δύναμη να συμμετάσχω στον αγώνα για την ειρήνη, είναι επειδή επί μισό αιώνα ένας άντρας μπορεί να φοράει πολλά κοστούμια και να είναι πάντα ο ίδιος».

Το βιβλίο αυτό έμαθα πως υπάρχει το καλοκαίρι που μας πέρασε, ένα πολύ δημιουργικό πνευματικά καλοκαίρι, με αφορμή ένα βιβλίο που μου δώρησε ο αγαπημένος μου φίλος. Έτσι ανακάλυψα έναν από τους σπουδαιότερους συγγραφείς του 20ου αιώνα. Τον Ilya Grigoryevich Ehrenburg. Εκτός από αυτόν, θυμήθηκα τον αληθινό θυσαυρό ενός καλού βιβλίου, κάτι που σχεδόν έχουμε ξεχάσει σήμερα, πνιγμένοι από τα κάθε λογής σκουπίδια που μας έχουν πνίξει. Αναζητώντας έργα του, έπεσα πάνω στο Julio Jurenito, δεν το βρήκα σε ελληνική μετάφραση (μπορεί να υπάρχει αλλά εγώ να μην το βρήκα), το βρήκα όμως σε Μεξικάνικη έκδοση (στα Ισπανικά). Ταυτόχρονα ανακάλυψα και τον πλούτο του Μεξικάνικου πολιτισμού, στην λογοτεχνία και τις καλές τέχνες και από ένα αστείο ξεκίνησα την μετάφραση στα Ελληνικά (ενώ δεν ξέρω γρι ισπανικά). Το αποτέλεσμα με δικαίωσε. Θεώρησα πως έπρεπε αυτή τη δουλειά να τη μοιραστώ και με αυτούς που θα είχαν παρόμοιες αναζητήσεις….

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα.

Ο Ilya Ehrenburg γεννήθηκε στο Κίεβο της Ουκρανίας σε μια Λιθουανική–εβραϊκή οικογένεια. Ο πατέρας του ήταν μηχανικός. Όταν ο Ehrenburg ήταν τεσσάρων ετών, η οικογένεια μετακόμισε στη Μόσχα, όπου ο πατέρας του είχε προσληφθεί ως διευθυντής ενός ζυθοποιείου. Στο σχολείο, γνώρισε τον Νικολάϊ Μπουχάριν, ο οποίος ήταν δύο τάξεις πάνω από αυτόν.

……………………………………………………………………………………………………………………………………………………..

Ο Ehrenburg συνδέθηκε με την μποέμικη ζωή στη συνοικία Μονπαρνάς του Παρισιού. Άρχισε να γράφει ποιήματα, επισκεπτόταν τακτικά τα καφέ του Montparnasse και γνώρισε πολλούς καλλιτέχνες, ειδικά τον Pablo Picasso, τον Diego Rivera, τον Jules Pascin και τον Amedeo Modigliani. Οι ξένοι συγγραφείς των οποίων τα έργα μετέφρασε ο Ehrenburg περιελάμβαναν εκείνα του Francis Jammes.

…………………………………………………………………………………………………………………………………………………………

Έφτασε στην Ισπανία στα τέλη Αυγούστου του 1936 ως ανταποκριτής της Ισβέστια.  Τον Ιούλιο του 1937 παρακολούθησε το Δεύτερο Διεθνές Συνέδριο Συγγραφέων, σκοπός του οποίου ήταν να συζητήσει τη στάση των διανοουμένων απέναντι στον πόλεμο, που πραγματοποιήθηκε στη Βαλένθια, τη Βαρκελώνη και τη Μαδρίτη και παρακολούθησαν πολλοί συγγραφείς, συμπεριλαμβανομένων των André Malraux, Ernest Hemingway, Stephen Spender και Pablo Neruda.

Το έργο του πλούσιο και αμφιλεγόμενο. Ένα από αυτά και ο Julio Jurenito to 1922.

Αυγ 222015
 

Γιάννης Ρίτσος

Ο Γιάννης Ρίτσος (Μονεμβασιά 1 Μαΐου 1909 – Αθήνα 11 Νοεμβρίου 1990) ήταν ένας από τους σπουδαιότερους Έλληνες ποιητές,  με διεθνή φήμη και ακτινοβολία. Ανήκε στην Αριστερά και συγκεκριμένα στο ΚΚΕ. Πολλά έργα του έχουν μεταφραστεί σε πολλές γλώσσες. Δημοσίευσε πάνω από εκατό ποιητικές συλλογές και συνθέσεις, εννέα μυθιστορήματα, τέσσερα θεατρικά έργα και μελέτες. Πολλές μεταφράσεις, χρονογραφήματα και άλλα δημοσιεύματα συμπληρώνουν το έργο του.

Ο Ρίτσος που νόσησε από φυματίωση ξεπέρασε την ασθένεια (πράγμα δύσκολο για την εποχή) και πέρασε από υλικές και ηθικές δοκιμασίες. Ο Ρίτσος, στο σανατόριο του «Σωτηρία», όπου νοσηλευόταν, ήρθε κοντά με τον Μαρξισμό και την Αριστερά, πράγματα που επηρέασαν βαθύτατα την ποίησή του και τον τρόπο ζωής του. Αφού πέρασε από διάφορα σανατόρια, εγκαταστάθηκε στην Αθήνα, όπου εργάστηκε ως αυτοδίδακτος σκηνοθέτης στην Εργατική Λέσχη και ως ηθοποιός και χορευτής σε επιθεωρήσεις. Περισσότερα >>> εδώ.

Ρωμιοσύνη

(Από τα Ποιήματα 1930-1960, B’, Κέδρος 1961)

I

Αυτά τα δέντρα δε βολεύονται με λιγότερο ουρανό,
αυτές οι πέτρες δε βολεύονται κάτου απ’ τα ξένα βήματα,
αυτά τα πρόσωπα δε βολεύονται παρά μόνο στον ήλιο,
αυτές οι καρδιές δε βολεύονται παρά μόνο στο δίκιο.

Αυτό το τοπίο είναι σκληρό σαν τη σιωπή,
σφίγγει στον κόρφο του τα πυρωμένα του λιθάρια,
σφίγγει στο φως τις ορφανές ελιές του και τα αμπέλια του,
σφίγγει τα δόντια. Δεν υπάρχει νερό. Μονάχα φως.
Ο δρόμος χάνεται στο φως κι ο ίσκιος της μάντρας είναι σίδερο.
Μαρμάρωσαν τα δέντρα, τα ποτάμια και οι φωνές μας στον ασβέστη του ήλιου.
Η ρίζα σκοντάφτει στο μάρμαρο. Τα σκονισμένα σκοίνα.
Το μουλάρι κι ο βράχος. Λαχανιάζουν. Δεν υπάρχει νερό.
όλοι διψάνε. Χρόνια τώρα. όλοι μασάνε μία μπουκιά ουρανό πάνου απ’ την πίκρα τους.
Τα μάτια τους είναι κόκκινα απ’ την αγρύπνια,
μία βαθειά χαρακιά σφηνωμένη ανάμεσα στα φρύδια τους
σαν ένα κυπαρίσσι ανάμεσα σε δυο βουνά το λιόγερμα.

……………………………..

Διαβάστε ολόκληρο το έργο >>> εδώ.

Στο βίντεο που ακολουθεί απαγγέλλει ο ίδιος ο ποιητής . Συνοδεύει στην κιθάρα ο Νότης Μαυρουδής.