ΞΑΦΝΙΚΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ
Η ημέρα του αγιασμού ήταν κάθε χρόνο μέρα γιορτής για τα σχολεία, η πρώτη μέρα της νέας σχολικής χρονιάς μετά τις καλοκαιρινές διακοπές, όπου μαθητές καθηγητές και γονείς συναντιούνται μετά από δυο μήνες, χαρούμενοι, ξεκούραστοι με κέφι για σκληρή δουλειά. Μέρα που μαθητές και καθηγητές ανταλλάσσουν ευχές και εικόνες από τις καλοκαιρινές διακοπές, βλέπουν προσφιλή πρόσωπα, δίνουν υποσχέσεις και κάνουν όνειρα δημιουργικά για τη νέα σχολική χρονιά.
Φέτος κάθε άλλο παρά μέρα γιορτής θύμιζε. Περισσότερο έμοιαζε με επιμνημόσυνη δέηση, για τον «ξαφνικό θάνατο» χιλιάδων εκπαιδευτικών χωρίς κανένα σκεπτικό και την παράδοση ως βορά χιλιάδων μαθητών, στους ιδιώτες επιχειρηματίες της εκπαίδευσης, με τους φανταχτερούς τίτλους και τα «οικόσημα» στις προσόψεις των επιχειρήσεων – σχολείων τους.
Στο σχολείο μου, οι εναπομείναντες καθηγητές κυκλοφορούσαν σκεπτικοί και μελαγχολικοί, άλλοι γιατί με τους 20 από τους 65 καθηγητές δεν θα είναι πια μαζί τους και άλλοι γιατί αισθάνονται πως έρχεται η σειρά τους. Τα πρόσωπα των μαθητών έδειχναν αμήχανα, αυστηρά, ώριμα, θυμωμένα, δεν είχαν τον μεγάλο αυθορμητισμό και τη ζωντάνια της εφηβείας.
Ένας από τους απολυμένους αλλά όχι διατεθειμένους είμαι και εγώ. 32 χρόνια υπηρεσίας σ αυτό που λέγεται Δημόσιο, από αυτά τα 25 στο συγκεκριμένο σχολείο.
Όταν πριν από 32 χρόνια διορίστηκα για πρώτη φορά, έδωσα όρκο να φυλάττω πίστη στην πατρίδα, υπακοή στο σύνταγμα και τους νόμους. Αυτό έπραξα..32 χρόνια συνεπής στον όρκο μου, τίμιος, ευσυνείδητος, δεν έκλεψα το δημόσιο, δεν υπέπεσα σε πειθαρχικά παραπτώματα, συγκρούστηκα με καθεστηκυίες αντιλήψεις και καταστάσεις, συγκρούστηκα με τη διαπλοκή και τη διαφθορά με προσωπικό κόστος, δεν πείρα χρήματα εκτός από το μισθό μου για τη δουλειά που έκανα, πίστεψα και πιστεύω στη σημαντική προσφορά του δημόσιου τομέα στο κοινωνικό σύνολο τόσο στον τομέα της υγείας όσο και της παιδείας που είχα την τιμή να υπηρετήσω και έφτασα εκεί που έφτασα χωρίς τις πλάτες κανενός, στηριζόμενος στις δικές μου δυνάμεις και είμαι υπερήφανος γι αυτό. Πίστευα και πιστεύω πως μέσα σ αυτό το χωνευτήρι που λέγεται Δημόσιο, εκτός από τα παράσιτα, υπάρχουν πολλοί και πολύ σημαντικοί άνθρωποι, εργαζόμενοι, αφανείς ήρωες και πως μια μέρα αυτοί είναι που θα αναγνωριστούν. Έτσι πίστευα και εγώ στο μέτρο που μου αναλογεί, δεν μπορεί έλεγα, κάποια μέρα ένας από αυτούς, τους τίμιους, τους άξιους τους ικανούς θα αναγνωρίσει και τη δική μου μικρή προσφορά και όταν έρθει η ώρα να εγκαταλείψω την υπηρεσία, θα μου πει μπράβο, καλά τα πήγες, κατάφερες να αντισταθείς στη διαφθορά και τη διαπλοκή δεν πήγαν τελικά χαμένα τα λεφτά που έπαιρνες από το δημόσιο..
Και ήρθε, ήρθε η «αναγνώριση» από τους κοπανατζήδες, τους φυγόμαχους, τους ριψάσπιδες, τους επίορκους, αυτούς που λήστεψαν και κακοδιαχειρίσθηκαν το δημόσιο χρήμα, λεηλάτησαν και λεηλατούν τη δημόσια και ιδιωτική περιουσία λες και ήταν δικά τους και οδήγησαν έναν ολόκληρο λαό στη χρεοκοπία, την ταπείνωση και την απόγνωση χωρίς ούτε ένα «Διοικητικό» πρόστιμο, αντίθετα κάνουν τον «γερμανό», περί άλλων τυρβάζουν και αντί να απολογηθούν, εμφανίστηκαν ως σωτήρες. Στην αρχή μας κοίταζαν ως αιτία του κακού και μετά μας έστειλαν το λογαριασμό. Και αφού δεν έμεινε τίποτα άλλο να μας πάρουν, τώρα αυτοορίστηκαν διαχειριστές στις ζωές μας. Ποιος τους διόρισε; Μήπως μέσω γραπτού διαγωνισμού του ΑΣΕΠ; Εμείς λένε, δεν μπορούμε ούτε αυτό να κάνουμε.. αυτοί ξέρουν…
ΘΑ ΤΟΥΣ ΑΦΗΣΟΥΜΕ;
Αγαπητοί ΜΑΘΗΤΕΣ. Θέλω με αυτές τις λέξεις να σας ευχαριστήσω θερμά για όλα όσα μου προσφέρατε όλα αυτά τα χρόνια. Εσείς είσαστε η μισή ζωή μου. Δουλέψτε σκληρά, χωρίς συμβιβασμούς, κάντε όνειρα, να είστε δίκαιοι και μεγαλόψυχοι, ζήστε και προπάντων ΜΗ ΣΚΥΒΕΤΕ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ, πολύ σύντομα όλα αυτά θα αποτελούν μια θλιβερή ανάμνηση.
Αγαπητοί Συνάδελφοι, μην πάψετε να αγωνίζεστε και κυρίως μην υιοθετήσετε τη λογική του «κανιβαλισμού» που προσπαθούν να μας επιβάλλουν.
Αγαπητοί ΓΟΝΕΙΣ, σας θέλουμε δίπλα μας, ο δύσκολος ΑΓΩΝΑΣ δεν μπορεί παρά να είναι κοινός και η νίκη θα είναι μεγάλη και προς όφελος της Παιδείας και της Δημοκρατίας.
Όλοι εσείς, οι κοπανατζήδες, οι επίορκοι, οι ανάξιοι, οι χωρίς περιεχόμενο και αισθητική, οι δειλοί, που εισηγηθήκατε και πήρατε μια τόσο βίαιη, βάρβαρη, φασιστικού τύπου απόφαση, μέσα στη νύχτα, κατακαλόκαιρο φοβούμενοι να την πάρετε αντικρίζοντας μας στα μάτια, ΕΙΣΤΕ ΑΝΕΠΙΘΥΜΗΤΟΙ, φύγετε.. και κάντε το τώρα, πριν ξυπνήσει ο γίγαντας ΛΑΟΣ και σας επιφέρει ΞΑΦΝΙΚΟ ΘΑΝΑΤΟ με τη δυνατή κλωτσιά του.
Γ. Θεοδωρακόπουλος
ΠΕ18.07 Τεχνολόγος Ιατρικών Εργαστηρίων
Απολυθείς επί τιμή
