Για τη σημασία των πτώσεων στα αρχαία ελληνικά μπορείς να κατεβάσεις το αρχείο που ετοίμασε η Νίκη Δερμιτζάκη
Μερικά ουσιαστικά της αρχαίας ελληνικής δεν κλίνονται ομαλά, γι' αυτό και ονομάζονται ανώμαλα ουσιαστικά
Τα ανώμαλα ουσιαστικά κατά το είδος της ανωμαλίας που παρουσιάζουν είναι:
ανώμαλα κατά το γένος, ετερόκλιτα, μεταπλαστά, ιδιόκλιτα, άκλιτα και ελλειπτικά.
Μερικά ουσιαστικά έχουν στον πληθυντικό αριθμό διαφορετικό γένος απ' ό,τι στον ενικό (ὁ λύχνος, ὁ σῖτος)
Κάποια εκτός από το βασικό γένος έχουν συγχρόνως κι ένα άλλο (ὁ δεσμός, ὁ σταθμός, τὸ στάδιον).
Ενικός αριθμός | ||||||
ὁ τοῦ τῷ τὸν ὦ |
λύχνος λύχνου λύχνῳ λύχνον λύχνε |
σῖτος σίτου σίτῳ σῖτον σῖτε |
δεσμὸς δεσμοῦ δεσμῷ δεσμὸν δεσμὲ |
σταθμὸς σταθμοῦ σταθμῷ σταθμὸν σταθμὲ |
τὸ τοῦ τῷ τὸ ὦ |
στάδιον σταδίου σταδίῳ στάδιον στάδιον |
Πληθυντικός αριθμός | ||||||
τὰ τῶν τοῖς τὰ ὦ |
λύχνα λύχνων λύχνοις λύχνα λύχνα |
σῖτα σίτων σίτοις σῖτα σῖτα |
δεσμὰ δεσμῶν δεσμοῖς δεσμὰ δεσμὰ |
σταθμὰ σταθμῶν σταθμοῖς σταθμὰ σταθμὰ |
στάδια σταδίων σταδίοις στάδια στάδια |
|
οἱ τῶν τοῖς τοὺς ὦ |
δεσμοὶ δεσμῶν δεσμοῖς δεσμοὺς δεσμο |
σταθμοὶ σταθμῶν σταθμοῖς σταθμοὺς σταθμοὶ |
στάδιοι σταδίων σταδίοις σταδίους στάδιοι |
Μερικά ουσιαστικά έχουν στον ενικό αριθμό δύο γένη (ὁ ζυγὸς, ὁ νῶτος)
Ενικός αριθμός | |||||||
ὁ τοῦ τῷ τὸν ὦ |
ζυγός ζυγοῦ ζυγῷ ζυγόν ζυγέ |
τὸ τοῦ τῷ τὸ ὦ |
ζυγόν ζυγοῦ ζυγῷ ζυγόν ζυγόν |
ὁ τοῦ τῷ τὸν ὦ |
νῶτος νώτου νώτῳ νῶτον νῶτε |
τὸ τοῦ τῷ τὸ ὦ |
νῶτον νώτου νώτῳ νῶτον νῶτον |
Πληθυντικός αριθμός | |||||||
τὰ τῶν τοῖς τὰ ὦ |
ζυγά ζυγῶν ζυγοῖς ζυγά ζυγά |
τὰ τῶν τοῖς τὰ ὦ |
νῶτα νώτων νώτοις νῶτα νῶτα |
Ετερόκλιτα λέγονται μερικά ουσιαστικά που σχηματίζονται στον πληθυντικό ή σε μερικές πτώσεις κατά διαφορετική κλίση ή συγχρόνως κατά την ίδια και διαφορετική κλίση.
1) ὁ ἀμνός, τοῦ ἀμνοῦ κτλ. (κατά τη β΄ κλίση) και τοῦ ἀρνός, τῷ ἀρνί, τὸν ἄρνα - οἱ ἄρνες, τῶν ἀρνῶν, τοῖς ἀρνάσι, τοὺς ἄρνας (κατά τα συγκοπτόμενα της γ΄ κλίσης, από θ. ἀρεν-, ἀρν- του σπάνιου ονόμ. ὁ ἀρήν)·
2) ὁ Ἄρης, τοῦ Ἄρεως (από το Ἄρηος με αντιμεταχώρηση· § 62, 5), τῷ Ἄρει, τὸν Ἄρη, ὦ Ἄρες (κατά την γ΄ κλίση) και αιτ. τὸν Ἄρην (κατά την α΄ κλίση)
3) ὁ Θαλῆς (από το Θαλέης), τοῦ Θαλοῦ, τῷ Θαλῇ, τὸν Θαλῆν (κατά τα συνηρημένα της α΄ κλίσης) - γεν. και τοῦ Θάλεω (κατά τα αττικόκλιτα) - και τοῦ Θάλητος, τῷ Θάλητι, τὸν Θάλητα (κατά την γ΄ κλίση)·
Ενικός αριθμός | ||||
β' κλ. | γ' κλ. | γ' και α' κλ. | α' και γ' κλ. | |
ὁ τοῦ τῷ τὸν ὦ |
ἀμνὸς ἀμνοῦ ἀμνῷ ἀμνὸν ἀμνὲ |
ἀρὴν ἀρνὸς ἀρνὶ ἄρνα |
Ἄρης Ἄρεως Ἄρει Ἄρη Ἄρην Ἄρες |
Θαλῆς Θαλοῦ Θάλεω Θάλητος Θαλῇ Θάλητι Θαλῆν Θάλητα Θαλῆ |
Πληθυντικός αριθμός | ||||
οἱ τῶν τοῖς τοὺς ὦ |
ἀμνοὶ ἀμνῶν ἀμνοῖς ἀμνοὺς ἀμνοὶ |
ἄρνες ἀρνῶν ἀρνάσι(ν) ἄρνας ἄρνες |
4) ὁ πρεσβευτής, τοῦ πρεσβευτοῦ, τῷ πρεσβευτῇ κτλ. (κατά την α΄ κλίση) - oἱ πρέσβεις (= οἱ πρεσβευταί), τῶν πρέσβεων, τοῖς πρέσβεσι κτλ.) (κατά την γ΄ κλίση), από το ποιητ. όν. ὁ πρέσβυς (=ὁ γέρων), που οι πεζογράφοι το έλεγαν πρεσβύτης·
5) ὁ Οἰδίπους, τοῦ Οἰδίποδος, τῷ Οἰδίποδι, ὦ Οἰδίπου (κατά την γ΄ κλ.) - και τοῦ Οἰδίπου, τὸν Οἰδίπουν (κατά τα συνηρημένα της β΄ κλίσης, όπως τοῦ περίπλου, τὸν περίπλουν)·
6) ἡ γυνὴ (κατά την α΄ κλίση), τῆς γυναικός, τῇ γυναικί, τὴν γυναῖκα, ὦ γύναι - αἱ γυναῖκες, τῶν γυναικῶν, ταῖς γυναιξί, τὰς γυναῖκας, ὦ γυναῖκες (κατά την γ΄ κλίση)
Σύμφωνα με την α' και γ' κλ. | |||
Ενικός αριθμός | |||
πρεσβευτὴς πρεσβευτοῦ πρεσβευτῇ πρεσβευτὴν πρεσβευτὰ |
Οἰδίπους Οἰδίποδος Οἰδίπου Οἰδίποδι Οἰδίποδα Οἰδίπουν Οἰδίπου |
ἡ τῆς τῇ τὴν ὦ |
γυνὴ γυναικὸς γυναικὶ γυναῖκα γύναι |
Πληθυντικός αριθμός | |||
πρέσβεις πρέσβεων πρέσβεσι πρέσβεις πρέσβεις |
αἱ τῶν ταῖς τὰς ὦ |
γυναῖκες γυναικῶν γυναιξὶ γυναῖκας γυναῖκες |
7) ὁ χρὼς (= δέρμα, έπιδερμίδα), τοῦ χρωτός, τῷ χρωτί, τὸν χρῶτα (κατά την γ΄ κλίση) - αλλά δοτ. και χρῷ (κατά τα αττικόκλιτα, στη φράση ἐν χρῷ = ως το δέρμα)
8) ὁ υἱός, τοῦ υἱοῦ, τῷ υἱῷ κτλ. (κατά τη β΄ κλίση) - και τοῦ υἱέος, τῷ υἱεῖ - οἱ υἱεῖς, τῶν υἱέων, τοῖς υἱέσι, τοὺς υἱεῖς κτλ. (κατά τη γ΄ κλίση)
9) ὁ ὄνειρος και τὸ ὄνειρον, τοῦ ὀνείρου κτλ. (κατά τη β΄ κλίση), τοῦ ὀνείρατος, τῷ ὀνείρατι - τὰ ὀνείρατα, τῶν ὀνειράτων, τοῖς ὀνείρασι (κατά την γ΄ κλίση)
10) τὸ δάκρυον, τοῦ δακρύου κτλ. (κατά τη β΄ κλίση) - και ονομ., αιτ. και κλητ. δάκρυ (κατά την γ΄ κλίση)
11) τὸ πῦρ, τοῦ πυρός, τῷ πυρὶ κτλ. (κατά την γ΄ κλίση) - τὰ πυρά, τῶν πυρῶν, τοῖς πυροῖς κτλ. (κατά τη β΄ κλίση)
Σύμφωνα με τη γ' κλ. | Σύμφωνα με τη β' και γ' κλ. | ||||||
Ενικός αριθμός | |||||||
ὁ τοῦ τῷ τὸν ὦ |
χρὼς χρωτὸς χροὸς χρωτὶ χρῷ χροΐ χρῶτα |
υἱὸς υἱέος υἱοῦ υἱεῖ υἱῷ υἱὸν υἱὲ |
ὄνειρος ὀνείρου ὀνείρῳ ὄνειρον ὄνειρε |
τὸ τοῦ τῷ τὸ ὦ |
ὄνειρον ὀνείρατος ὀνείρατι ὄνειρον ὄνειρον |
δάκρυον δάκρυ δακρύου δακρύῳ δάκρυον δάκρυ δάκρυον δάκρυ |
πῦρ πυρὸς πυρὶ πῦρ πῦρ |
Πληθυντικός αριθμός | |||||||
οἱ τῶν τοῖς τοὺς ὦ |
χρῶτες1 χρωτῶν2 χρωσὶ3 χρῶτες χρῶτες |
υἱεῖς υἱοί υἱέων υἱῶν υἱέσι υἱοῖς υἱεῖς υἱούς υἱεῖς υἱοί |
τὰ τῶν τοῖς τὰ ὦ |
ὀνείρατα ὄνειρα ὀνειράτων ὀνείρων ὀνείρασι ὀνείρατα ὀνείρατα ὄνειρα |
δάκρυα δακρύων δάκρυσι(ν) δακρύοις δάκρυα δάκρυα |
πυρὰ πυρῶν πυροῖς πυρὰ πυρὰ |
1 ο τύπος εδώ (καλῇ μὲν γὰρ κόρῃ χρῶτες ή διότι πυκνότατοι τῶν παίδων οἱ χρῶτες καὶ ὥσπερ συγκεκλεισμένοι )
2 ο τύπος εδώ ( πῶς τὰ σουδάρια τῶν χρωτῶν αὐτοῦ εἰς φυλακτήρια τῶν πιστῶν)
3 ο τύπος εδώ ( δεινὰς ὀδύνας παρέχουσα τοῖς χρωσὶ κατὰ τοὺς ὀδαξησμοὺς)
Μεταπλαστά λέγονται μερικά ουσιαστικά που κλίνονται κατά μία ορισμένη κλίση σε όλες τις πτώσεις, αλλά το θέμα τους μεταπλάσσεται (δηλ. μεταβάλλεται) σε ορισμένες πτώσεις.
Ενικός αριθμός | ||||||
ὁ τοῦ τῷ τὸν ὦ |
Ἀπόλλων Απόλλωνος Ἀπόλλωνι Απόλλωνα Απόλλω Ἄπολλον |
Ζεὺς Διὸς Διὶ Δία Ζεῦ |
Ποσειδῶν Ποσειδῶνος Ποσειδῶνι Ποσειδῶνα Ποσειδῶ Πόσειδον |
κύων κυνὸς κυνὶ κύνα κύον |
μάρτυς μάρτυρος μάρτυρι μάρτυρα μάρτυς |
σής σεός σητός σητί σῆτα σής |
Πληθυντικός αριθμός | ||||||
οἱ τῶν τοῖς τοὺς ὦ |
Ἀπόλλωνες Απόλλωνας |
κύνες κυνῶν κυσὶ(ν) κύνας κύνες |
μάρτυρες μαρτύρων μάρτυσι μάρτυρας μάρτυρες |
σέες σῆτες σέων σητῶν σησίν σέας σῆτας σέες σῆτες |
Ενικός αριθμός | ||||
ἡ τῆς τῇ τὴν ὦ |
κλεὶς κλειδὸς κλειδὶ κλεῖδα/κλεῖν κλεὶς |
ναῦς νεώς νηὶ ναῦν ναῦ |
Πνὺξ Πυκνὸς1 Πυκνὶ Πύκνα |
χεὶρ χειρὸς χειρὶ χεῖρα χεὶρ |
Πληθυντικός αριθμός | ||||
αἱ τῶν ταῖς τὰς ὦ |
κλεῖδες κλειδῶν κλεισὶ κλεῖδας/κλεῖς κλεῖς |
νῆες νηῶν ναυσὶ ναῦς νῆες |
χεῖρες χειρῶν χερσὶ(ν) χεῖρας χεῖρες |
|
1 με μετάθεση |
Ενικός αριθμός | |||||||||
τὸ τοῦ τῷ τὸ ὦ |
γόνυ γόνατος γόνατι γόνυ γόνυ |
δέλεαρ δελέατος δελέατι δέλεαρ δέλεαρ |
δόρυ δόρατος δόρατι δόρυ δόρυ |
ἧπαρ ἥπατος ἥπατι ἧπαρ ἧπαρ |
κνέφας κνέφους κνέφει κνέφᾳ κνέφας κνέφας |
οὖς ὠτὸς ὠτὶ οὖς οὖς |
στέαρ στέατος στέατι στέαρ στέαρ |
ὕδωρ ὕδατος ὕδατι ὕδει ὕδωρ ὕδωρ |
φρέαρ φρέατος φρέατι φρέαρ φρέαρ |
Πληθυντικός αριθμός | |||||||||
τὰ τῶν τοῖς τὰ ὦ |
γόνατα γονάτων γόνασι γόνατα γόνατα |
δελέατα1 δελέασι2 δελέατα δελέατα |
δόρατα δοράτων δόρασι δόρατα δόρατα |
ἥπατα ἡπάτων ἥπασι ἥπατα ἥπατα |
δεν έχει |
ὦτα ὤτων ὠσὶ ὦτα ὦτα |
στέατα στεάτων στέασι στέατα στέατα |
ὕδατα ὑδάτων ὕδασι ὕδατα ὕδατα |
φρέ(εί)ατα φρεάτων φρέασι φρέατα φρέατα |
1 δες τον τύπο στον Πολύβιο (αὐτά που δυσχρηστήσῃ περὶ τὰ δελέατα καὶ τὰς ἄρκυς) εδώ 2 δες τον τύπο στον Στράβωνα (Κατ' ἀρχὰς μὲν οὖν ἀνάγκη τοιούτοις δελέασι χρῆσθαι) εδώ και στον Νικήτα Χωνιάτη (καὶ τοῖς δελέασι τούτοις τὰ τῶν Σκυθῶν ὑποχαυνώσας) εδώ |
Ιδιόκλιτα λέγονται όσα δεν κλίνονται σύμφωνα με μία από τις τρεις κλίσεις, παρά ακολουθούν δικό τους σχηματισμό, δηλαδή κλίνονται με ιδιαίτερο τρόπο. Τέτοια είναι μερικά κύρια ονόματα: α) ελληνικά με συντομότερο τύπο, δηλαδή με αφαίρεση συλλαβών, και β) ξενικά. Τα ιδιόκλιτα συνηθίζονται μόνο στον ενικό.
Ενικός αριθμός | |||||||
ὁ τοῦ τῷ τὸν ὦ |
Ἀλεξᾶς Ἀλεξᾶ Ἀλεξᾷ Ἀλεξᾶν Ἀλεξᾶ |
Μητρᾶς Μητρᾶ Μητρᾷ Μητρᾶν Μητρᾶ |
Φιλῆς Φιλῆ Φιλῇ Φιλῆν Φιλῆ |
Διονῦς Διονῦ Διονῦ Διονῦν Διονῦ |
Ἰησοῦς Ἰησοῦ Ἰησοῦ Ἰησοῦν Ἰησοῦ |
Νεκῶς Νεκῶ Νεκῷ Νεκῶν Νεκῶ |
φαγᾶς φαγᾶ φαγᾷ φαγᾶν φαγᾶ |
Άκλιτα ουσιαστικά λέγονται όσα δεν κλίνονται, δηλαδή όσα διατηρούν σε όλες τις πτώσεις τον ίδιο τύπο.
Ἀκλιτα ουσιαστικά είναι:
το ουδέτερο όνομα τὸ χρεὼν (η ανάγκη)
τα ονόματα των γραμμάτων του αλφάβητου, π.χ. τὸ ἄλφα
το απαρέμφατο με το ουδέτερο άρθρο, π.χ. τὸ λέγειν
οποιαδήποτε λέξη (κλιτή ή άκλιτη), καθώς και φράση ολόκληρη, όταν χρησιμοποιούνται ως παραδείγματα ή ως ουσιαστικά αποχωρισμένα από την όλη φράση, με το ουδέτερο άρθρο εμπρός από αυτά, π.χ. τὸ ἄνθρωπος ἐστὶν ὄνομα· τὸ ἄρκτικόν φωνῆεν τοῦ ἄνθρωπος·
μερικά ξενικά κύρια ονόματα, π.χ. ὁ Ἀδάμ, ὁ Δαβίδ, τὸ Πάσχα
Ελλειπτικά ουσιαστικά λέγονται όσα είναι εύχρηστα μόνο σε μερικές πτώσεις.
Ελλειπτικά ουσιαστικά είναι:
οι λέξεις τὸ ὄφελος, τὸ ὄναρ, τὸ ὕπαρ (όραμα, οπτασία), τὸ δέμας (σώμα), τὸ σέβας και τὸ σέλας (λαμπρό φως) που είναι εύχρηστες μόνο στην ονομαστική, αιτιατική και κλητική του ενικού·
η λέξη μάλης (γενική), εύχρηστη μόνο στη φράση ὑπό μάλης (κάτω από τη μασχάλη)·
η λέξη νέωτα (αιτιατική ενικού) εύχρηστη στη φράση ἐς νέωτα (του χρόνου)·
οι κλητικές ὦ μέλε (καλέ μου) και ὦ τᾶν (φίλε μου).
Άσκηση στα ανώμαλα κατά το γένος και στα ετερόκλιτα ουσιαστικά 1η ΝΕΑ
Άσκηση στα ανώμαλα κατά το γένος και στα ετερόκλιτα ουσιαστικά 2η ΝΕΑ
Άσκηση στα ανώμαλα κατά το γένος και στα ετερόκλιτα ουσιαστικά 3η ΝΕΑ
Άσκηση στα ανώμαλα κατά το γένος και στα ετερόκλιτα ουσιαστικά 4η ΝΕΑ
Άσκηση στα ανώμαλα κατά το γένος και στα ετερόκλιτα ουσιαστικά 5η ΝΕΑ
Να γραφτεί ο ίδιος τύπος στον άλλο αριθμό των ανώμαλων ουσιαστικών
Επαναληπτική άσκηση στα ανώμαλα ουσιαστικά ** © Τάσος Τριανταφυλλόπουλος, Φιλόλογος M.Sc.
1. Γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής, Μιχ. Χ. Οικονόμου, ΟΕΔΒ
2. Γραμματική της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσης, Αχ. Τζάρτζανος, ΟΕΔΒ
3. Γραμματική Αρχαίας Ελληνικής, Λιναρδής Ιωάννης, εκδ. Χατζηθωμά, Θεσσαλονίκη, 2007
4. Συμφραστικός πίνακας λέξεων του Ανθολογίου Αττικής Πεζογραφίας