Η Νύκτα ήταν κόρη του Χάους, μητέρα του Αιθέρα και της Ημέρας από το Έρεβος (ή τον Χρόνο η Ημέρα) και ενός αυγού από το οποίο γεννήθηκε ο Έρωτας, του Ουρανού (Ορφ. Αργ. 12) και των Άστρων (Ορφ. Ύ. 7). Παιδιά της είναι ο Μόρος και η Κήρα, προσωποποιήσεις της κακοδαιμονίας και της θανατηφόρας μοίρας, ο Θάνατος, ο Ύπνος, ο Όνειρος, ο Μώμος (=μομφή), η Οιζύς (=δυστυχία), η Νέμεση, η Απάτη, η Φιλότητα, η Έριδα, το Γήρας, οι Εσπερίδες, οι Μοίρες (Ησ., Θεογ. 210-225 και Έργ. και Ημ. 16-17), ίσως οι Ερινύες από τον Κρόνο (Οβ., Μετ. 4.452), η Λύσσα από τον Ουρανό (Ευρ., Ηρ. Μαιν. 843 κ.ε.), η Εκάτη (Βακχ. Fr 1b). Κατά άλλους, μητέρα της ήταν η Αχλύς (Υγ. 1) και επιπλέον παιδιά της ο Λυσιμελής, ο Πορφυρίωνας, ο Επίφρονας, ο Έπαφος, η Στύγα, η Ευφροσύνη. Στη λάρνακα του Κύψελου παριστάνεται κρατώντας στην αγκαλιά της τον Ύπνο και τον Θάνατο, ενώ ποιητές, επικοί (Όμ., Ιλ. Α 47, Ξ 259) και τραγικοί (και οι τρείς) τη μνημονεύουν στα έργα τους. Στην ορφική θεογονία είναι κόρη του Φάνη (Ορφ. Αργον. 12, O.F. 101) και περιγράφεται ως μελανόπτερος (=μαυροφτέρουγη) (Αριστοφ., Όρν. 695):

Στην αρχή υπήρχε Nύχτα και Xάος μοναχά,
πλατύς Tάρταρος κι Έρεβος μαύρο·
ούτε αέρας υπήρχε ούτε γη ή ουρανός·
τότε μέσα στου Eρέβους τον κόρφο
τον απέραντο, έν’ άσπορο αυγό στην αρχή
η μαυροφτέρουγη Nύχτα γεννάει·
κι όταν ήρθε ο καιρός, απ' τ' αυγό ο ποθητός
πρόβαλε Έρωτας· είχε στις πλάτες
δυο φτερούγες που αστράφταν χρυσές, και γοργά
στο στροβίλισμα επέτα του ανέμου.
Mε το Xάος, που κι αυτό φτερωτό ήταν, κρυφά
μες στον Tάρταρο ο Έρωτας σμίγει,
και το γένος μας έτσι ξεκλώσσησε· αυτό
μες στο φως πρωτανέβασε κιόλας.
 
(Αριστοφ., Όρν. 692-705, μετ. Θ. Σταύρου)

[Εικ. 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9, 10, 11, 12, 13, 14, 15]

Σχετικά λήμματα

ΑΧΛΥΣ, ΕΚΑΤΗ, ΕΡΙΔΑ, ΕΡΙΝΥΕΣ, ΕΡΩΤΑΣ, ΘΑΝΑΤΟΣ, ΚΗΡΕΣ, ΛΥΣΣΑ/ΛΥΤΤΑ, ΟΝΕΙΡΟΣ, ΥΠΝΟΣ, ΦΑΝΗΣ, ΧΑΟΣ