Το Πρότυπο Πειραματικό Λύκειο της Βαρβακείου Σχολής της Αθήνας είναι το ένα από τα δύο σχολεία, μαζί με το ολλανδικό Κολλέγιο Ντομίνικους, που κέρδισε στον διεθνή σχολικό διαγωνισμό «A beamline for School» τον οποίο είχε διοργανώσει το CERN.
Σχεδόν 300 ομάδες μαθητών λυκείου, μεταξύ των οποίων 19 από την Ελλάδα, πρότειναν ένα συγκεκριμένο πείραμα και οι δύο νικήτριες ομάδες που επιλέχθηκαν θα φιλοξενηθούν μετά το καλοκαίρι στο CERN, όπου θα έχουν την ευκαιρία να εκτελέσουν το πείραμά τους στον βοηθητικό επιταχυντή SPS (Super Proton Synchrotron), μήκους επτά χιλιομέτρων.
Η 12μελής ομάδα με την ονομασία «Σύντροφοι του Οδυσσέα» του Βαρβακείου έχει υπεύθυνο καθηγητή τον φυσικό Ανδρέα Βαλαδάκη.
Οι Έλληνες μαθητές πρότειναν να μελετήσουν τη διάσπαση των φορτισμένων πιονίων, μίας κατηγορίας μεσονίων, σωματιδίων που περιέχουν ένα κουάρκ και ένα αντικαουάρκ, με στόχο να ερευνήσουν την ασθενή πυρηνική δύναμη, μία από τις τέσσερις θεμελιώδεις δυνάμεις στη φύση.
Ο διαγωνισμός συμπίπτει με τα 60ά γενέθλια του CERN, φέτος, και έχει σκοπό να θέσει στη διάθεση των μαθητών έναν επιταχυντή για την πραγματοποίηση ενός πειράματος, με τον ίδιο τρόπο που γίνονται τα κανονικά πειράματα από τους ερευνητές του Οργανισμού.
Σε λιγότερες από 1.000 λέξεις, κάθε πρόταση έπρεπε να εξηγεί γιατί οι μαθητές ήθελαν να πάνε στο CERN, τι περίμεναν να αποκομίσουν από την εμπειρία τους και πώς σκόπευαν να χρησιμοποιήσουν τη δέσμη των σωματιδίων για το πείραμά τους.
Στο πασίγνωστο μιούζικαλ Το Φάντασμα της όπερας του Andrew Lloyd Webber, το οποίο έχει βασιστεί στο ομώνυμο βιβλίο του Γάλλου συγγραφέα Gaston Leroux, ένας ιδιοφυής συνθέτης με παραμορφωμένο πρόσωπο διευθύνει τις παραστάσεις από τα σκοτεινά υπόγεια της όπερας του Παρισιού. Οι θεατές απολαμβάνουν τις δημιουργίες του, αρνούνται, όμως, να τον αντικρίσουν.
Ο Στέφανος Τραχανάς αξιοποιεί αλληγορικά την ιστορία του Φαντάσματος της Όπερας για να μιλήσει με τρόπο εξαιρετικά εύστοχο και κατανοητό για την περίφημη αρχή της αβεβαιότητας και την ανάδυση της ζωής στο σύμπαν, καθώς και για τη σημασία της επιστήμης στον πολιτισμό μας. Θέματα τα οποία αποκαλούνται, συχνά, δυσπρόσιτα. Από την ανάγνωση των πρώτων σελίδων του βιβλίου, ο αναγνώστης κατανοεί ότι κανένα θέμα δεν είναι, τελικά, δυσπρόσιτο, αρκεί να υπάρχει ένας χαρισματικός αφηγητής που να το γνωρίζει σε βάθος και να έχει την επιθυμία να το αφηγηθεί με εύληπτο τρόπο.
Στην αλληγορία του συγγραφέα, η αρχή της αβεβαιότητας, η μεγαλύτερη επιστημονική ανακάλυψη όλων των εποχών, είναι «ο μυστικός συνθέτης εκείνης της παράξενης κοσμικής μουσικής που ακούστηκε στο σύμπαν λίγο μετά τη Μεγάλη Έκρηξη και χάρις στην οποία «έσπασε» η ομοιομορφία του αρχέγονου κοσμικού χυλού, και έγινε δυνατός ο σχηματισμός των γαλαξιών, των άστρων και των πλανητών, των λίκνων της ζωής».
Σβήνεις το φως στην κρεβατοκάμαρα και πας σαλόνι, ανάβεις φως σαλονιού, κάνεις πως κοιμάσαι για 5 λεπτά, τρέχεις στην κρεβατοκάμαρα, κλείνεις την πόρτα, αφήνεις τα κουνούπια στο σαλόνι...
Πανούργο!!!
Ερευνητές στην Ολλανδία δημιούργησαν το πρώτο μικρο-ρομπότ με μορφή σπερματοζωαρίου, το οποίο ελέγχεται με μαγνήτες. Έχει μεταλλικό κεφάλι, εύκαμπτη ουρά και είναι περίπου έξι φορές μεγαλύτερο από ένα ανθρώπινο σπερματοζώαριο (322 εκατομμυριοστά του μέτρου).
Η δημιουργία του ρομπο-σπερματοζωαρίου μπορεί μελλοντικά να αξιοποιηθεί σε ιατρικές, φαρμακευτικές και νανο-βιομηχανικές εφαρμογές, όπως στην στοχευμένη μεταφορά φαρμάκων μέσα στο σώμα, στη διαδικασία της υποβοηθούμενης αναπαραγωγής κ.α.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον αναπληρωτή καθηγητή ρομποτικής Σαρτάκ Μίσρα του Ινστιτούτου Βιοϊατρικής Τεχνολογίας του Πανεπιστημίου του Τβέντε χρησιμοποίησαν μαγνητικά πεδία όχι ισχυρότερα από αυτά που έχουν τα διακοσμητικά μαγνητάκια του ψυγείου (έως πέντε militesla), για να κάνουν το ρομποτάκι να «κολυμπήσει» προς διάφορες κατευθύνσεις.