·        ΤΟ ΤΣΑΚΗΛΙ ΣΗΜΕΡΑ  

          Πολλοί από τους κατοίκους  του Παλαιφύτου, γέροι  και νέοι, έχουν επισκεφθεί το Τσακήλι σε εκδρομές που έχει διοργανώσει κατά καιρούς  ο ΠΥΡΣΟΣ. Η τελευταία εκδρομή, στην οποία συμμετείχε και ο αδερφός μου Τάσος Χουρμου-ζιάδης,  έγινε το Νοέμβρη του 2004, απ' όπου και οι φωτογραφίες.

Στο δρόμο για το Τσακήλι	Η είσοδος του χωριού

         Περπατώντας στους δρόμους του χωριού, διαπίστωσαν ότι στο χωριό δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα από το 1924, που αναχώρησαν οι Έλληνες κάτοικοί του για την Ελλάδα.

        Έχει παραμείνει η παλιά ρυμοτομία του χωριού, με τα στενά σοκάκια και τις μικρές πλατείες. Χρησιμοποιήθηκαν τα σπίτια των Ελλήνων, στα οποία έχουν γίνει διάφορες παρεμβάσεις στη διάρκεια των χρόνων. Η κεντρική πλατεία με το Τσινάρ παραμένει ακριβώς η ίδια, μόνο η παλιά βρύση δεν υπάρχει πια. Ο ναός του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου σωζόταν έως το 1989 και χρησιμοποιούνταν από αγρότες ως αχυρώνας. Στις ημέρες μας σώζονται μόνο τα ερείπιά του [ένας τοίχος μισογκρεμισμένος].

Ερείπια της εκκλησίας του χωριού	Παλιά σπίτια γκρεμισμένα

          Σώζονται αρκετές παλιές γειτονιές, ένα αγίασμα και αρκετά ελληνικά σπίτια, τα οποία κατοικούνται κυρίως από Τούρκους πρόσφυγες που εγκαταστάθηκαν από τη Μακεδονία το 1924. Στο Τσακήλι  τη δεκαετία του 50 εγκαταστάθηκαν και Τούρκοι από τη Μικρά Ασία.

Στους δρόμους του χωριού
Μπροστά στο Δημαρχείο	Στα καλντερίμια του χωριού

          Οι σημερινοί κάτοικοί του είναι πολύ φιλόξενοι και υποδέχτηκαν με χαρά τους παλιούς κατοίκους , βοηθώντας τους να εντοπίσουν τα μνημεία που σώζονται. Φωτογραφήθηκαν με τους επισκέπτες και ο Δήμαρχος δέχτηκε στο Δημαρχείο τον Πρόεδρο του Πυρσού και αντάλλαξαν ενθύμια.

Το σπίτι της γιαγιάς το 1974	Η πλατεία με το Τσινάρ το 1974
Το σπίτι της γιαγιάς είναι πιθανότατα αυτό με το γρι χρώμα

         Ο παππούς μου  Χουρμούζης διατηρούσε  αλληλογραφία με τον Τούρκο που κατοικούσε στο σπίτι της γιαγιάς μου, που ονομαζόταν Fahri Gül. To 1974 του  ζήτησε να του στείλει φωτογραφία του σπιτιού. Ο Τούρκος ανταποκρίθηκε και του έστειλε δύο φωτογραφίες. Δυστυχώς ο αδερφός μου όταν πήγε στο Τσακήλι δεν βρήκε  τις παλιές φωτογραφίες και δεν μπόρεσε να εντοπίσει ποιο από τα σπίτια της πλατείας ήταν της γιαγιάς. Ευτυχώς οι παλιές φωτογραφίες βρέθηκαν και σήμερα συγκρίνοντάς τες με  τις νεότερες φωτογραφίες μπορούμε με αρκετή σιγουριά να εντοπίσουμε το σπίτι της γιαγιάς.

Το Τσινάρ - ηλικίας 700 ετών  στην πλατεία

        Σήμερα το Τσακήλι ονομάζεται Çakil είναι ένα μεγάλο χωριό των 2650 κατοίκων. Η εύφορη γη, ο πλούσιος κάμπος και η χρήση γεωργικών μηχανημάτων έχουν συμβάλλει στην ανάπτυξη της περιοχής.

Ηλίανθοι - καλλιέργεια της περιοχής	Λίγο χώμα από την Πατρίδα

        Το χωριό έχει μετατραπεί σε προάστιο της Τσατάλτζας και δέχεται κάθε σαββατοκύριακο τουρίστες από την Κων/πολη που έρχονται να περπατήσουν στα μονοπάτια του Αϊλιά, ο οποίος έχει διαμορφωθεί σε αιολικό πάρκο.

Το πάρκο του χωριού	Το σχολικό συγκρότημα