Από το 530 π.Χ. παρατηρείται μια σημαντική αλλαγή.

 

Οι κούροι μετατρέπονται από «ανδρόπαιδες» σε «άνδρες». Το χαρακτηριστικό αρχαϊκό μειδίαμα σιγά σιγά θα υποχωρήσει και θα εξαφανιστεί προς τέλος της αρχαϊκής περιόδου. Ο κούρος θα έχει πια το ένα πόδι λυγισμένο και θα ανασηκώνεται με άνεση, με συνέπεια το βάρος του σώματος να μετατοπίζεται στο άλλο πόδι. Αυτό σημαίνει ότι θα επηρεαστεί η στάση ολόκληρου του σώματος, των γοφών, των ώμων, του στήθους, του κεφαλιού. Τα μαλλιά θα είναι κοντά και γενικότερα ο κούρος δε θα απεικονίζει νέο, αλλά άνδρα.

 

Ανάλογες αλλαγές έχουμε και στις κόρες. Το μειδίαμα αντικαθίσταται από μια πιο ήρεμη έκφραση ή ακόμη και μουτρωμένη. Εξαιτίας αυτής της αυστηρότητας τα μεταβατικά αυτά χρόνια από την αρχαϊκή τέχνη ως την κλασική είναι γνωστά στην ιστορία της τέχνης με την ονομασία «αυστηρός ρυθμός».

 

Ενδεικτικά παραδείγματα

 

Κροίσος ή κούρος της Αναβύσσου, περίπου 530-525 π.Χ.

Απόλλωνας του Πειραιά, περίπου 530-520 π.Χ.

Κόρη με το κυδώνι 680, περίπου 530-520 π.Χ.

Κόρη του Αντήνορα 681, περίπου 530-520 π.Χ.

Κόρη από την Ακρόπολη 682, περίπου 530-520 π.Χ.

Κόρη από την Ακρόπολη 673, περίπου 520-510 π.Χ.

Κόρη 670, περίπου 520-510

Αριστόδικος, περίπου 500 π.Χ.

Κόρη από την Ακρόπολη 674, περίπου 500 π.Χ.

Κόρη από την Ακρόπολη 594, περίπου 500 π.Χ.

Κριτίου παις, περίπου 490-480 π.Χ.

Ξανθός έφηβος, περίπου 490-480 π.Χ.

Ευθυδίκου κόρη, «η μουτρωμένη», περίπου 490-485 π.Χ.