Μειονεκτήμτα
Ένα σημαντικό μειονέκτημα της αιολικής ενέργειας είναι ότι εξαρτάται άμεσα από την ύπαρξη ικανοποιητικών ταχυτήτων ανέμου.
Τι γίνεται όμως όταν δεν φυσάει άνεμος;
Επειδή δεν υπάρχουν δυνατότητες για οικονομική αποθήκευση μεγάλων ποσοτήτων ενέργειας, επιβάλλεται να υπάρχει εφεδρεία συμβατικών σταθμών για το σύνολο της εγκατεστημένης ισχύος των ανεμογεννητριών. Για ηλεκτρικά συστήματα, όπως το σύστημα της Κρήτης, όπου οι αιχμές φορτίου καλύπτονται με αεροστρόβιλους ντίζελ και με υψηλό κόστος παραγωγής, θα μπορούσε να εξεταστεί η περίπτωση συνδυασμού ανεμογεννητριών με αντλητικά υδροηλεκτρικά έργα.
Ο θόρυβος των ανεμογεννητριών.
Οι σύγχρονες ανεμογεννήτριες έχουν εξελιχθεί πλέον σε σχεδόν αθόρυβες μηχανές. Σε αποστάσεις μεγαλύτερες των 200 μέτρων, ο θόρυβος περιστροφής των πτερυγίων συνήθως καλύπτεται πλήρως από το θόρυβο του ανέμου μέσα στα φύλλα των δέντρων και των θάμνων.
Υπάρχουν δύο εν δυνάμει πηγές θορύβου σε μία ανεμογεννήτρια: Ο Μηχανικός θόρυβος από το κιβώτιο των ταχυτήτων (gearbox) ή τη γεννήτρια (generator) και ο Αεροδυναμικός θόρυβος από τα πτερύγια.
Ο Μηχανικός θόρυβος έχει ουσιαστικά εξαλειφθεί από τις σύγχρονες ανεμογεννήτριες. Το γεγονός αυτό οφείλεται στη βελτίωση του μηχανολογικού σχεδιασμού, ο οποίος δίνει ιδιαίτερη έμφαση στην αποφυγή των κραδασμών. Περαιτέρω τεχνικές βελτιώσεις περιλαμβάνουν την ελαστική απόσβεση των στερεώσεων και ζεύξεων των βασικών εξαρτημάτων του κουβουκλίου (nacelle), και, μέχρι ένα βαθμό, την ηχομόνωση. Τέλος, και τα ίδια τα βασικά εξαρτήματα της ανεμογεννήτριας, συμπεριλαμβανομένου του κιβωτίου των ταχυτήτων (gearbox), έχουν βελτιωθεί σε σημαντικό βαθμό στη διάρκεια των τελευταίων ετών.
Ο Αεροδυναμικός θόρυβος, δηλ. ο θόρυβος περιστροφής των πτερυγίων της ανεμογεννήτριας, καθώς περνούν μπροστά από τον πυλώνα της, εμφανίζεται κυρίως στα άκρα και στην πίσω πλευρά του πτερυγίου. Όσο μεγαλύτερη είναι η ταχύτητα περιστροφής, τόσο μεγαλύτερος είναι και ο θόρυβος. Ωστόσο, ο αεροδυναμικός θόρυβος έχει περιοριστεί δραστικά κατά τη διάρκεια των 10 τελευταίων ετών, χάρις στη σημαντική βελτίωση του σχεδιασμού των πτερυγίων (ιδιαίτερα των άκρων και της πίσω πλευράς τους).