Αρχική
Διδακτικό συμβόλαιο
Το διδακτικό συμβόλαιο είναι μία συνήθης τακτική που εφαρμόζεται σε μαθητές με δυσκολίες συμπεριφοράς. Το παρακάτω συμβόλαιο είναι ενδεικτικό και γράφτηκε στα πλαίσια κάποιας μεταπτυχιακής εργασίας. Αξίζει να προσέξουμε τη θετική διατύπωση, το ότι λέμε τι θέλουμε να κάνει το παιδί κι όχι τι δεν θέλουμε και την απουσία επιθέτων που χαρακτηρίζουν το παιδί. Τα ονόματα, φυσικά, είναι φανταστικά...
Αν υπάρχει ζωή θέλω να ζήσω
"Άρχισα να γράφω στο Κάθισμα του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου, κοντά στον αρσανά της Σιμωνόπετρας...Συντροφιά μου ο αρχοντικός μαθητής της αγάπης. Ο ειλικρινά αγαπών και όντως ηγαπημένος. Το κείμενο δεν μπορούσε παρά να είναι καρπός αγάπης και ησυχίας...
Τα ερωτήματα -επέλεξα εκατό για να είναι στρογγυλός ο αριθμός- και ο διάλογος είναι όλα αυθεντικά. Τα πρόσωπα είναι επίσης αληθινά, αν και με διαφορετικά προφανώς ονόματα. Η συζήτηση δεν ήταν αυτοτελής, αλλά αποτελεί μία σύνθεση με επιλογή ερωτημάτων. Όλα αυτά όμως δεν έχουν ιδιαίτερη σημασία. Αυτό που βαραίνει είναι μέσα από αυτά να φανεί αυθεντικά η ανθρώπινη φύση και καθαρά το πρόσωπο του αληθινού Θεού. Δεν υπάρχει τίποτα που να αξίζει περισσότερο σε αυτή τη ζωή. "(από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)
Έρωτας ή τίποτα
"Έρωτας ή τίποτα", ένα βιβλίο για τον έρωτα σε καιρούς μεταμοντέρνους. "Έρωτας ή τίποτα", αφού ο έρωτας δεν αφορά ένα συναίσθημα που προκύπτει κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες, αλλά αποτελεί τη δυνατότητα να κατανοήσει κανείς εμπειρικά το νόημα της ύπαρξης.
Η παραίτηση από το να είμαστε ερωτικοί, οδηγεί στην παραίτηση από την ίδια τη ζωή.
"Έρωτας ή τίποτα" για όλους εκείνους που δεν αποδέχονται το συμβιβασμό της μετριότητας (από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Τα μυστικά των άλλων
Ο άνθρωπος μπορεί να ζήσει στερημένος από υλικά αγαθά! Δεν μπορεί όμως να ζήσει χωρίς νόημα! Και ο άνθρωπος συγκρούεται ανάμεσα στη θέληση για ζωή με νόημα και στο ανυπόφορο βάρος της υπάρξεως που προέρχεται από την ανυπαρξία νοήματος και λόγου ζωής.
Δύσκολο πράγμα να είναι κανείς τυφλός. Ακόμα πιο δύσκολο όμως είναι να έχει κανείς όραση και να μην έχει όραμα!... Ο άνθρωπος έχει τη δυνατότητα να μην δεσμεύεται από τη φύση του, από τις αναπηρίες του και γενικότερα από το τραυματικό του παρελθόν.
... Η συνειδητή μετατροπή της ανάγκης της σχέσης σε επιθυμία της σχέσης με τον άλλον, κάνει τη μεγάλη διαφορά. "Σε αγαπώ και επειδή σ' αγαπώ σε έχω ανάγκη" Η ζωή είναι το επιπλέον της αγάπης. Δηλαδή αρχίζεις ουσιαστικά να ζεις μόνον όταν αγαπάς και στο μέτρο που αγαπάς (από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου).
Η κα Στέλλα Βοσνιάδου στα Άκρα
Η κ. Στέλλα Βοσνιάδου - καθηγήτρια Γνωστικής Ψυχολογίας συζήτησε και σχολίασε την επικαιρότητα και τοποθετήθηκε σε θέματα που απασχολούν όλους μας: την παιδεία μας, το εκπαιδευτικό μας σύστημα, το "πώς" μαθαίνουν τα παιδιά και πολλά άλλα.
Ηρέμησε και μάθε να περιμένεις
Η απαγορευμένη εκπαίδευση
Η Απαγορευμένη Εκπαίδευση (La Educacion Prohibida) είναι ένα ανεξάρτητο ντοκιμαντέρ που κυκλοφόρησε το 2012. Περιγράφει ποικίλες εναλλακτικές πρακτικές εκπαίδευσης και αντισυμβατικά σχολεία στη Λατινική Αμερική και την Ισπανία, και περιλαμβάνει εκπαιδευτικές προσεγγίσεις όπως η λαϊκή επιμόρφωση, το σύστημα Μοντεσσόρι, η προοδευτική εκπαίδευση, η εκπαίδευση Βάλντορφ, η κατ' οίκον διδασκαλία...
Ένα παραμύθι για τη διαφορετικότητα
Ένα πρωινό στη χώρα των Νοουράγων, όπου τα καλοκαίρια είναι θερμά και υγρά και ο χειμώνας παγωμένος, οι κάτοικοι έντρομοι ανακάλυψαν - ένας ένας χωριστά- ότι έβγαλαν ουρά! Και τι δεν επινόησαν για να την κρύψουν. Φαρδιά παντελόνια, φουντωτές φούστες, ευρύχωρους ριχτούς σάκους. Καθώς όμως ανακάλυπταν ότι και σε άλλους φύτρωσε σχεδόν στο ίδιο σημείο μια ουρά, τα πράγματα άλλαξαν ριζικά. Η ουρά ξαφνικά αποδείχτηκε εξαιρετικά χρήσιμη σε θέματα κινητικότητας, αλλά και μεταφοράς πραγμάτων, καθώς και στο άνοιγμα και στο κλείσιμο της πόρτας όταν τα χέρια δεν ήταν διαθέσιμα. Οι σχεδιαστές ρούχων άρχισαν να τροποποιούν τα μοντέλα τους για την ανάδειξη και την αξιοποίηση του καινούργιου μέλους του σώματος. Και ξαφνικά, εκείνοι οι λίγοι που δεν έτυχε να βγάλουν ουρά, άρχισαν να φαίνονται σε άλλους ‘’διαφορετικοί’’ και σ' άλλους σαν φρικιά.
Τι ντροπή Θεέ μου, άνθρωπος χωρίς ουρά!
(Την ιστορία αυτή διηγιόταν στα εγγόνια της η ισπανίδα γιαγιά Sylvia Vellilla)
Πηγή: Πολυχρονοπούλου , Σ.(2003). Παιδιά και έφηβοι με ειδικές ανάγκες και δυνατότητες, τ.Α΄.Αθήνα : Ατραπός.