Προσφάτως έλαβα το λογαριασμό του φυσικού αερίου και επισημαίνω τα ακόλουθα: εκτός του ότι η τιμή ανά KWH (μονάδα μέτρησης ενέργειας) εξαρτάται από τη χρονική περίοδο της καταναλισκόμενης ποσότητας φυσικού αερίου, σου χρεώνουν εκτός του Φ.Π.Α 13% (φόρος προστιθέμενης αξίας) επί της συνολικής αξίας, Ε.Φ.Κ 7,91% (ειδικό φόρο κατανάλωσης) επί της συνολικής αξίας, ειδικό τέλος 5/οο και το εξόχως εξωφρενικό που στην κυριολεξία σε λωλιάζει είναι που σε χρεώνουν Φ.Π.Α 13% πάνω στον ειδικό φόρο κατανάλωσης. Δηλαδή φόρο στο φόρο. Αν δε τύχει να επανασυνδεθείς σου χρεώνουν εκτός από την εγγύηση τέλη μεταβίβασης και τέλη επανασύνδεσης όχι ορισμένου κόστους αλλά τα μετατρέπουν σε ΝΜ3 (μονάδα μέτρησης ποσότητας μάζας φυσικού αερίου ορισμένης πίεσης και θερμοκρασίας) αντίστοιχα στα προαναφερόμενα τέλη 25 και 100 μονάδες για να έχουν την ευχέρεια προσδιορισμού της τιμής ανά ΝΜ3 κατά το δοκούν. Το δε κερασάκι στην κοστοβόρα τούρτα τους είναι που σε χρεώνουν Φ.Π.Α σε αυτά τα τέλη άκουσον-άκουσον όχι 13% αλλά 23%.
Ποιός θα τραβήξει το αυτί αυτών των κυρίων που αυθαίρετα και ξεδιάντροπα βάζουν το χέρι τους όσο θέλουν βαθιά στη τσέπη μας; Θα μού πείτε πως αυτά γίνονται σε συμφωνία με την καθ? ύλην πολιτική ηγεσία. Σε κάθε περίπτωση οι αρμόδιες εποπτεύουσες αρχές ας το εξετάσουν.
Οι πολιτικοί μας πάντως και ειδικά ορισμένοι έχουν καταντήσει κινούμενες διακοσμητικές πέργελες φιγούρες που τρέχουν ασθμαίνως στα πρωϊνά γυάλινα κοινοβούλια. Πού χρόνος μέσα σε αυτή τη χειμωνιάτικη ανίατη λιστοφρενίτιδα που τους κατέβαλε. Δεν φτάνει που ο πολίτης σήμερα είναι αλαφιασμένος και φουρκισμένος από τα προβλήματα της καθημερινής πόρεψής του να είναι και απροστάτευτος; Αποκάμαμε πλέον και ας το καταλάβουν αν και προσπαθούμε να περιμαζέψουμε τα όποια θρύψαλα ελπίδας.
Ανέφερα σε προηγούμενη γραφή μου πως μεταξύ των πλέον άτιμων και άδικων φόρων εκτός των έμμεσων είναι και τα μηνιαία πάγια κόστη. Μηνιαίο πάγιο κόστος παντού: στο νερό, στο ρεύμα, στο φυσικό αέριο, στην τηλεόραση, στο τηλέφωνο, στη συντήρηση των πάσης φύσεως δικτύων και απορώ πως τους έχει διαφύγει και στον αέρα που αναπνέουμε. Η στρατηγική τους είναι να παίρνουν το ελάχιστο από τους πολλούς και να προσπορίζονται το μέγιστο. Χάνοι είναι οι καταναλωτές και δεν καταλαβαίνουν, φαίνεται να λένε, στις μυστικές αποφάσεις τους. Όσο για τα σχεδόν καθ? έξιν ελλείμματα στους ισολογισμούς τους προβάλλουν τη δικαιολογία ότι προσφέρουν κοινωφελές έργο.
Πληροφορούμαστε πως οι αξιότιμοι κύριοι εθνικοί αντιπρόσωποί μας ψήφισαν κονδύλι 7 εκατομμυρίων ευρώ για επιμόρφωση και έρευνα των κομμάτων. Ποιοί, ποιούς, σε ποιά αντικείμενα επιμόρφωσης και ποιό πράγμα θα ερευνήσουν; Μήπως για να εφεύρουν αποτελεσματικότερες αλχημείες για μεγαλύτερη οικονομική καταδυνάστευση των πολιτών; Οι άνθρωποι είναι αμετανόητοι και δεν πτοούνται από καμιά επίγεια μήτε και ουράνια νέμεση. Έχασαν το παλιό γνώριμο πολιτικό status ως πολιτικοί και σχεδόν φαντάζουν πολιτικά απολειφάδια. Δεν είναι τυχαίο που έχουν ελαχιστοποιήσει τις δημόσιες εμφανίσεις τους και όταν εμφανίζονται ξαφνικά και ακροποδητί την « κάνουν» που λέει ο λαός. Πώς εξάλλου να κοιτάξουν τον πολίτη ασκαρδαμυκτί-κατά το αρχαιοπρεπές επίρρημα-δηλαδή με ευθύ βλέμμα έτσι που τα κατάφεραν;
Η χώρα έφτασε σε επικίνδυνα οικονομικά «ακροκέραμα» και αυτοί το χαβά τους. Δεν τους νοιάζει που ο πολίτης είναι στη γωνία και τον χορταίνουν απνευστί στις καρπαζιές οι κάθε είδους τυχοδιώκτες. Ίσως έτσι και να το θέλουν εξουθενωμένο οικονομικά και σαλταρισμένο ψυχολογικά για να τους είναι ευκολότερη βορά στα σχέδιά τους. Ανυπόφορο δε είναι, όταν προσπαθούν με μισόλογα και υπεκφυγές να δικαιολογήσουν την ανημποριά τους και τη σχεδόν εγκληματική αδιαφορία τους, που αγγίζει τα όρια της ελαφράς συνείδησης για σημαντικά-υπαρκτά ζητήματα που μας ταλανίζουν. Όσο για την τετριμμένη μονότονη επωδό τους «αυτά τα μέτρα θα είναι τα τελευταία» δεν δίνουμε πια δεκάρα.
Εύχομαι αυτή η πολιτική φιλοσοφία των πραγμάτων να μην διαποτίζει το «είναι» τους, γιατί μου θυμίζει το ακόλουθο απόσπασμα από τα Πολιτικά του Αριστοτέλους:
«Η τυραννία επιδιώκει την πτώχευση των πολιτών για να συντηρείται με τα χρήματά τους η φρουρά του καθεστώτος αλλά και για να είναι οι πολίτες απασχολημένοι με τη φτώχεια τους και να μην τους μένει χρόνος για επιβουλές. Σε αυτό αποβλέπει τόσο η επιβολή μεγάλων φόρων όσο και η σταδιακή απορρόφηση της περιουσίας των πολιτών».
Λανθάνουσα σκέψη όλων μας, μάλλον, είναι: ως πότε θα είμαστε τα αναμπαίγματά τους (τα κορόιδα τους).