Στη χώρα της φαιδράς πορτοκαλέας όπου σχεδόν όλα έχουν γελοιοποιηθεί μηδέ εξαιρουμένου ενίοτε και του συμβατικού συνδικαλισμού των διάφορων ομάδων εργαζομένων, ένας μόνο συνδικαλισμός φαίνεται να μεγαλουργεί και αυτός είναι της πολιτικής ή των πολιτικών σχηματισμών. Είναι ανεξάρτητος, ταξικός και αρκούντως αποτελεσματικός. Το μαγαζάκι του να πάει μόνον καλά κι όσο για τα υπαρκτά μεγάλα και μικρά ζητήματα των πολιτών? γαία πυρί μειχθήτω. Η όλη του διαφήμιση δηλαδή το παραμύθιασμα συνεπικουρείται και από μια μερίδα των Μ.Μ.Ε. Πρόκειται πράγματι για ένα ιδιόμορφο συνδικαλισμό με ισχυρή θεσμική θωράκιση από τον καταστατικό χάρτη της χώρας.
Τα μέλη αυτού του συνδικαλισμού, τουτέστιν τα κόμματα, είναι πολλά, διάφορα και με μεταλλάξεις. Έτσι, κόμματα εξουσίας γίνονται μικρά και τούμπαλιν, άλλα καταγκρεμίζονται, άλλα νεόκοπα σβήνουν και άλλα νέα σχηματίζονται συνεχώς και αδιαλείπτως μα ο συνδικαλισμός τους καλά κρατεί και σταθερά επιπλέει. Ας είναι καλά το πελατολόγιό του με τους σταθερούς και κραταιούς πελάτες του κράτος, ποικίλες συντεχνίες, τράπεζες, πάσης φύσεως άδηλες χρηματικές αιμοδοσίες κ.ά και ποιος γνωρίζει με τι αντιπαροχές ή επί το κοσμικότερο με τι αντιδάνεια.
Όλα τα κόμματα ισχυρίζονται πως εμφορούνται από μία ιδεολογία ανήκουσα κατά βάση στον κοινωνιοκρατισμό ή στον ατομοκρατισμό ή σε παρακλάδια αυτών μη αποκλίνοντα ίχνος από τη διακηρυγμένη ευθεία πορεία τους και φυσικά είναι και δημοκρατικά και πατριωτικά.
Ένας μαθητής γυμνασίου ενδεχομένως, αυθορμήτως και αφελώς θα διατύπωνε με γεωμετρικούς όρους την παρατήρηση: «Όταν δύο ή περισσότερες ευθείες του ίδιου επιπέδου έχουν τουλάχιστον δύο κοινά σημεία δεν μπορεί παρά να συμπίπτουν. (στο επίπεδο πολιτικής ευθείες κομμάτων με κοινά σημεία δημοκρατικό πατριωτικό). Κατά συνέπεια ποια διαφορετικότητα μεταξύ τους προβάλλουν τα κόμματα μήπως σε θέματα εθνικοφροσύνης ή μήπως στα διάφορα σύμβολα που δεν διστάζουν να καπηλεύονται ακόμη τα εθνικά και θρησκευτικά». Σε κάθε περίπτωση και αποδεδειγμένα ο πατριωτισμός είναι έννοια ακριβής σε αγώνες, θυσίες, αυταπαρνήσεις. Ειρήσθω εν παρόδω ποιους φιλοπάτριδες ευεργέτες αφήνουμε στη νεολαία μας για να τιμούν δεόντως αύριο-μεθαύριο είναι ερώτημα με μάλλον δυσεύρετη απάντηση.
Η σημερινή οικονομική δυσπραγία μας δεν είναι πρόβλημα σχεδόν αξεπέραστο όπως μας το παρουσιάζουν με τα κάθε λογής φόβητρα αλλά σύμπτωμα αιτιών που όλοι μας λίγο πολύ γνωρίζουμε. Είναι αιτίες εσωτερικές-διαχρονικές αλλά και εξωτερικές που όλες μαζί συνέθεσαν και δόμησαν τον αδύναμο κρίκο μας και που στη συνέχεια οι καιροφυλακτούντες στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία τον απομόνωσαν και εκμεταλλεύτηκαν. Π.χ. μια βασική εσωτερική αιτία είναι : δεν χτίζονται ευνομούμενες πολιτείες δίχως πρότυπα και δίχως παραδειγματική τιμωρία και διαπόμπευση όπου αυτό επιβάλλεται και δεν υπάρχει ευημερία και πρόοδος χωρίς συνέπεια και συνέχεια. Εδώ είμαστε χώρα της συνέχειας της ασυνέχειας, αφού κάθε φορά που αλλάζει η κυβέρνηση μηδενίζονται σχεδόν όλα τα κοντέρ και ξαναρχίζουμε απ? την αρχή. Πότε θα αποτινάξουμε από πάνω μας αυτό το υποκριτικό πέπλο που όλοι μας σχεδόν όλα τα υποψιαζόμασταν και τάχατες σήμερα όλοι μας τα ανακαλύπτουμε; Η ιστορία των κρατών βρίθει από πτωχεύσεις που όμως με σύνεση, σωφροσύνη και συλλογική συνείδηση και προσπάθεια τις ξεπέρασαν.
Πού ήταν ο πατριωτισμός των κομμάτων όταν η οικονομία μας βρέθηκε στο χείλος του γκρεμού; Θα μου πείτε πως εδώ ανακρούουν πρύμνα από τον κομματικό πατριωτισμό βουλευτές και πετούν από κόμμα σε κόμμα, άλλοι ανεξαρτοποιούνται και άλλοι το εγκαταλείπουν πριν αλέκτορα φωνήσαι δηλαδή πριν από την αποχώρηση του αρχηγού. Καταντήσαμε να έχουμε όχι μόνον ιπταμένους χειριστές αλλά και ιπταμένους βουλευτές και ανεξάρτητους βουλευτές που σχεδόν αριθμούν κοινοβουλευτική ομάδα. Αλήθεια, με ποια εξουσιοδότηση του λαού που τους ψήφισε οι ανεξάρτητοι βουλευτές το παίζουν διαζευγμένοι από το κόμμα και ελεύθεροι συνεχίζοντας μάλιστα να εισπράττουν τη βουλευτική τους αποζημίωση; Άλλα πάλι κομματικά μεγαλοστελέχη φιλοδοξούν να αναδειχθούν σε εκφραστές νέων πολιτικών σχημάτων και διαρρηγνύουν τα ιμάτιά τους απεκδυόμενοι ευθυνών για τις όποιες πολιτικές αστοχίες αλλά δεν είχαν την πολιτική ευθυκρισία να παραιτηθούν από τον υπουργικό τους θώκο, όταν το κόμμα τους ήταν κυβέρνηση. Μία ερμηνεία συντάσσεται με την άποψη πως κάποια από τα παραπάνω πολιτικά επεισόδια μπορεί να είναι δικαιολογημένα αλλά πάλι και πολλά είναι και ερωτηματικά αφήνουν. Από την άλλη πλευρά ο ισχύον κανονισμός της Βουλής μας δυσχεραίνει την τοποθέτηση επί ακανθωδών θεμάτων μαχητικών και με διάθεση προσφοράς αντιπροσώπων μας.
Δελεαστικό αλλά και συνάμα παράξενο πράγμα η πολιτική. Ο Πλάτωνας στην Έβδομη Επιστολή-έργο ωριμότητάς του-εξηγεί την αποφασιστική του μεταστροφή από την πολιτική ως εξής: «ενώ πολύ νέος ήθελα ν΄ασχοληθώ με τις υποθέσεις της πόλης μου, δηλαδή να γίνω πολιτικός, η συμπεριφορά των πολιτευόμενων τόσο επί δημοκρατίας όσο και επί ολιγαρχίας μου γέμισαν αγανάκτηση και μου έκαναν να ρίξω πέτρα στην πολιτική, όπως την εννοούν οι σύγχρονοί μου, και ν΄αφοσιωθώ στη φιλοσοφία».
Αξίζει να τονιστεί πως μπορεί στις μέρες μας να χάνουμε πολλά πράγματα όπως χρήματα, ιδιοκτησίες, καταστήματα, βιοτεχνίες, μισθούς, συντάξεις αλλά είναι και αρκετά, που δεν συνταξιοδοτούνται όπως το δικαίωμα για ζωή, οι ιδέες μας, το φρόνημά μας. Και μπορεί να σιγοβράζουμε υπομονετικά στη χύτρα του πολιτικού συστήματός μας, ποιος όμως το αποκλείει σε απρόσμενο χρόνο όλες αυτές οι λαϊκές φυσαλίδες οργής ενωθούν και τινάξουν το καπάκι της κατσαρόλας?