Η χώρα μας τον περασμένο αιώνα πέρασε πολλά δεινά (πολέμους, ξενικές εισβολές, κατοχή, σεισμούς, φωτιές, πλημμύρες κ.ά.) βρήκε όμως το κουράγιο και τη δύναμη και τα αντιμετώπισε. Ίσως όχι ανώδυνα αλλά σφίξαμε τα δόντια, χαλυβδώσαμε το πείσμα μας, στίψαμε την ψυχή μας και με σύμμαχο το πολυμήχανο ένστικτο της αυτοσυντήρησης σταθήκαμε όρθιοι.
Τα σημερινά όμως συμβαίνοντα στα πολιτικά και οικονομικά μας πράγματα δεν είναι και τόσο απρόσμενα, γιατί έχουν λογική ερμηνεία. Είναι αποτελέσματα εσκεμμένων συνειδητών ενεργειών των πολιτικών μας ταγών, που δεν πολιτεύτηκαν με ηθική βούληση και ειλικρινή προδιάθεση να προσφέρουν στο λαό που τους εμπιστεύτηκε τη ψήφο του.
Η καταστροφή της οικονομίας μας από ιδιοτέλεια και στην καλύτερη περίπτωση από εγκληματική ανικανότητα έχει ηθικούς και φυσικούς αυτουργούς. Είναι οι κουμανταδόροι της εξουσίας, που δεν σεβάστηκαν το δημόσιο χρήμα και υπερχρέωσαν εξωφρενικά τη χώρα μόνον και μόνον για να συντηρήσουν τον εαυτό τους, το πελατειακό κράτος, την κομματοκρατία, τις συντεχνίες. Χρόνια τώρα-ακόμα και τώρα-σκόρπιζαν και σκορπίζουν το χρήμα εν είδει αλαμούρας θυμίζοντάς μου τους νονούς της παλιάς εποχής, που με το άκουσμα του ονόματος του παιδιού στο προαύλειο της εκκλησίας ρίχνανε χούφτες μικρονομίσματα κι εμείς κατασκοτωνόμασταν να μαζέψουμε τα περισσότερα.
Πού μυαλό να επικεντρωθούν και να κατευθύνουν το χρήμα στην αναβάθμιση των συγκριτικών μας πλεονεκτημάτων (τουρισμό, ναυτιλία, πολιτισμό, γεωργικά και κτηνοτροφικά προϊόντα). Πού μυαλό να λάβουν υπόψη τους τις ιδιαιτερότητες (κλιματολογικές, μορφολογικές, παραδοσιακές) κάθε περιοχής και να συστήσουν πρότυπες καλλιεργητικές μανάδες. Είχαν όμως το μυαλό να διευθετούν και να τσεπώνουν προμήθειες των εξοπλιστικών προγραμμάτων.
Οι υπαίτιοι της σημερινής εφιαλτικής ανεργίας μας παραμένουν προκλητικά, επιδεικτικά, αλαζονικά ατιμώρητοι. Πώς κοιμούνται ήσυχα, όταν 300.000 Έλληνες ως επί το πλείστον νέοι επιστήμονες των νέων τεχνολογιών πήραν τα τρία τελευταία χρόνια των ομματιών τους από τη χώρα. Και είναι η ανεργία ψυχοδιαλυτική και σπάνια ο άνθρωπος βγαίνει ψυχικά και ηθικά αλώβητος. Καταρρακώνει την αξιοπρέπεια, ακυρώνει το σχεδιασμό των νοικοκυριών, αφαιρεί το δικαίωμα των νέων ζευγαριών να κάνουν παιδιά και να τροφοδοτήσουν τη συνέχεια του έθνους.
Το κράτος μας υπερφορολογεί τον πολίτη, ρημάζει τις αποταμιεύσεις του μόχθου του, νεκρώνει τη χαρά της δημιουργίας του, γεμίζει την ψυχή του με αγανάκτηση, τον σπρώχνει στη μιζέρια. Αβάσταχτα εξουθενωτικά φορολογικά μέτρα (κατάργηση του αφορολογήτου ορίου των 5.000 καθώς και των φοροαπαλλαγών, εξωπραγματικά τεκμήρια διαβίωσης, φόρος 26% από το πρώτο ευρώ, προκαταβολή φόρου 55% για εισοδήματα από ενοίκια, εισφορές αλληλεγγύης, δημοτικά τέλη κ.ά. Αναρίθμητοι κεφαλικοί φόροι σε κάθε συναλλαγή του πολίτη με αυτό. Τιμωρεί τους συνετούς νοικοκυραίους , που τόλμησαν να βάλουν κεραμίδι στο κεφάλι τους.
Εξανίσταται ο πολίτης, όταν ακούει τον υπουργό των Οικονομικών να ισχυρίζεται με σχεδόν παιδαριώδη αφέλεια πως το χαράτσι- ήδη ενιαίος φόρος ακινήτων- είναι μικρότερος του μέσου όρου της Ευρώπης συγκρίνοντας ανόμοια πράγματα δηλαδή ανόμοιους μισθούς και ανόμοιες κοινωνικές υπηρεσίες προς τον πολίτη. Τη βαθμιαία φτωχοποίησή μας δεν τη βλέπει ο κ. Στουρνάρας. Ασφαλώς φταίνε και οι εμμονές της τρόικας στη λιτότητα.
Άλλο εξόφθαλμο παράδειγμα καταλήστευσης του λαού είναι η τελευταία ανεξήγητα διακριτική και μεροληπτική απόφαση υπέρ του δημοσίου. Συγκεκριμένα οι φορολογούμενοι που από την 1.1.2014 καθυστερούν να εξοφλούν φόρους θα χρεώνονται με ετήσιο επιτόκιο 8,76% (0.25% βασικό Ε.Κ.Τ προσαυξημένο κατά 8,51%). Όταν όμως το δημόσιο καθυστερεί να επιστρέψει φόρο στο φορολογούμενο θα χρεώνεται αυτό με 6% (0,25% βασικό Ε.Κ.Τ αλλά με προσαύξηση 5.75%).
Έτσι γεννιέται ανίατη έχθρα μεταξύ κράτους και πολίτη. Το κράτος υπάρχει για να ικανοποιεί τις ανάγκες του πολίτη (περίθαλψη, εκπαίδευση, έννομη τάξη, συγκοινωνίες κ.ά.) ο δε πολίτης αντιπαρέχει σε αυτό μέρος των εσόδων από την εργασία του για να λειτουργούν οι υπηρεσίες του. Όταν το κράτος αδικοπραγεί ο πολίτης εξαναγκάζεται να προβαίνει σε μονομερή τήρηση των υποχρεώσεών του π.χ. να φοροδιαφεύγει. Φαντάζει περίπου το κράτος θύτης και θύμα ο πολίτης.
Η οικονομία μιας χώρας δεν αναστηλώνεται με δημοσιονομική μόνον πειθαρχία, όταν σχεδόν όλοι οι δείκτες είναι βαλτωμένοι: χρέος, ρυθμός ανάπτυξης, ανεργία, ισοζύγιο(το μόνο που καλλιτέρεψε). Ούτε είναι σωστό να καμαρώνουμε για το πλεόνασμα της χώρας (προϊόν κυρίως επώδυνων περικοπών μισθών και συντάξεων) και οι περί την οικονομία ιθύνοντες να ισχυρίζονται αδιαλείπτως πως δήθεν η ανάπτυξη θα έρθει με τη σταθεροποίηση της οικονομίας μας προκειμένου να καλύπτουν την ανημποριά τους σε άλλους βασικούς τομείς(δημόσια διοίκηση, μεταρρυθμίσεις, αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας). Αυτό, γιατί η οικονομία είναι πολυσύνθετη και επηρεάζεται από πλήθος παραμέτρους και που ταυτόχρονα αυτές οι παράμετροι την επηρεάζουν.
Σίγουρα προσπάθειες καταβάλλονται. Πότε όμως θα μάς πουν όλη την αλήθεια. Π.χ. πως το όποιο πλεόνασμα οικονομικής χρήσης 2013 δεν είναι σίγουρο ότι θα συνεχιστεί, όταν οι τρύπες των ασφαλιστικών ταμείων μεγαλώνουν και οι φορολογικοί παράδεισοι παραμένουν στο απυρόβλητο. Πως ακόμα και με μέσο ετήσιο ρυθμό ανάπτυξης της τάξεως του 5% θα χρειαστούν δεκαετίες για να αποπληρωθεί το χρέος των περίπου 300 δισεκατομμυρίων.
Δεν μπορώ να μην σταθώ στο αχρείο Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης (Ε.Σ.Ρ), που επιτρέπει στα χαζοπρωϊνάδικα των ιδιωτικών καναλιών να μάς ταϊζουν χολή, όταν σ΄ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες-και όχι μόνον- από την πρωϊνή ζώνη των καναλιών τους ακούγονται ευχάριστα τραγούδια και μουσική, που σε φτιάχνουν το κέφι για δουλειά. Φαίνεται πως ακόμα και από τεχνικές ανάκαμψης του ηθικού των πολιτών έχουμε μεσάνυχτα.
Παρήγορο είναι πως ο καιρός έχει γυρίσματα. Ίσως, τώρα με την προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης συνετιστούμε εμείς περισσότερο, η δε ίδια η Ένωση αλλάξει ρότα και από αριθμοκεντρική γίνει περισσότερο ανθρωποκεντρική.