ΠΑΤΡΙΑΡΧΕΙΟ ΡΩΣΙΑΣ

ΕΠΙΣΚΟΠΗ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΒΟΥΡΓΟΥ ΚΑΙ ΒΕΡΧΟΤΟΥΡΑΣ

    Διεύθυνση: ul. Repina 6-a, 620086 Jekaterinburg, ROSSIJA.

    Αικατερινβούργο: (ρωσ. Екатеринбу́рг). Η τέταρτη μεγαλύτερη πόλη της Ρωσίας με πληθυσμό 1.398.889 κατοίκους (το 2012), πρωτεύουσα του Νομού Σβερδλόβου. Η πόλη ιδρύθηκε το 1723 και ονομάστηκε κατά μία εκδοχή προς τιμή της Μεγάλης Αικατερίνης της Ρωσίας ενώ κατά άλλη εκδοχή προς τιμή της αγίας Αικατερίνης. Το 1924 η πόλη ονομάστηκε Σβερδλόφσκ προς τιμή του Γιάκωφ Σβερντλόφ ενός από τους αρχηγούς της Μπολσεβίκικης παράταξης του 1917. Το 1991 ανέκτησε το παλιό της όνομα.
    Ο Νομός Σβερδλόβου, πρωτεύουσα του οποίου είναι το Αικατερινβούργο, καλύπτει την περιοχή των μέσων και Βορείων Ουραλίων. Ο Νομός ιδρύθηκε το 1934. Μέχρι τότε αποτελούσε τμήμα του Νομού Ουραλίων (1923-1934), του οποίου πρωτεύουσα ήταν επίσης το Σβερδλόφσκ (Αικατερινβούργο). Πληθυσμός του Νομού (το 2010):  4.297.747 κάτοικοι. Εθνοτική σύνθεση: Ρώσοι 90,6 %,  Τατάροι 3,5 %, Ουκρανοί 0,9 %, Μπασκίριοι 0,8 %, Μάριοι 0,6 %, Γερμανοί 0,4 %, Αζέροι 0,3 %, Ουδμούρτιοι 0,3 %, Λευκορώσοι 0,3 %, Τσουβάσιοι 0,26 %, Αρμένιοι 0,3 %, Τατζίκοι 0,3 %, Μορδόβιοι 0,22 %, Ουζμπέκοι 0,2 %. Οι υπόλοιποι αδιευκρίνιστης εθνικότητας.

    Βερχοτούρα: (ρωσ. Верхоту́рье). Ιστορική πόλη της Ρωσίας στο Νομό Σβερδλόβου στο μέσο των Ουραλίων ορέων χτισμένη στις όχθες του ποταμού Τούρα, 306 χλμ. Βορείως του Αικατερινβούργου. Ιδρύθηκε το 1598 στη θέση ενός χωριού Βογούλων με το όνομα Νερομκάρ. Το 1926 απώλεσε το καθεστώς πόλης το ανέκτησε όμως το 1947. Η πόλη αποτελεί πέρασμα από τα Ουράλια προς τη Σιβηρία και από την Ευρώπη στην Ασία. Πληθυσμός (το 2010): 8.815 κάτοικοι.

    Αικατερινβούργου και Βερχοτούρας επισκοπή: Η ιστορία της Ορθοδοξίας στην περιοχή του Αικατερινβούργου ξεκινά τον 16ο αιώνα. Η περιοχή υπήχθη αρχικά στη δικαιοδοσία της Επισκοπής Βόλογδα και αργότερα (από το 1799) της Επισκοπής Μεγάλης Πέρμης. Λόγω της σταδιακής αύξησης των Ορθοδόξων στην περιοχή του Αικατερινβούργου κρίθηκε αναγκαία η παρουσία στο Αικατερινβούργο Βοηθού Επισκόπου της Επισκοπής Πέρμης. Για τον λόγο αυτό ιδρύθηκε στις 25 Δεκεμβρίου 1833 το Βικαριάτο του Αικατερινβούργου με πρώτο Επίσκοπο τον Ευλάμπιο Πιατνίτσκη (μετέπειτα Αρχιεπίσκοπο Τομπόλσκ και Σιβηρίας). Το Βικαριάτο περιέλαβε στη δικαιοδοσία του τις Επαρχίες Αικατερινβούργου, Καμισλόβου και Σαδρίνσκ.
    Στις 29 Ιανουαρίου 1885 ιδρύθηκε η ανεξάρτητη Επισκοπή Αικατερινβούργου και Ιρμπίτσκης. Πρώτος Επίσκοπος εξελέγη ο μέχρι τότε Βοηθός Επίσκοπος της Επισκοπής Πέρμης Ναθαναήλ Λεάντρωφ. Την εποχή της ίδρυσής της η Επισκοπή περιλάμβανε 24 Αρχιερατικές Επιτροπείες με 446 ενορίες. Ο αριθμός των ενοριών αυξήθηκε σταδιακά και το 1917 ανήλθε στις 575 ενώ υπήρχαν και 13 Μοναστήρια στην Επισκοπή (10 γυναικεία και 3 ανδρικά).
    Μετά την Οκτωβριανή επανάσταση του 1917 αρχίζει μια δύσκολη εποχή για την ιστορία της Επισκοπής. Το 1917 εξελέγη Επίσκοπος Αικατερινβούργου ο Γρηγόριος Γιατσκόφσκη, ο οποίος έφτασε στο Αικατερινβούργο στις αρχές του 1918. Η αρχιερατεία του Γρηγορίου συνέπεσε με τα πρώτα χρόνια της σοβιετικής εξουσίας. Από το 1918 μέχρι το 1919 εκτελέστηκαν 45 κληρικοί της Επισκοπής Αικατερινβούργου, συνελήφθησαν άλλοι 25 ενώ άλλοι 50 κρύβονταν για να μη συληφθούν. Τον Ιούλιο του 1918 εκτελέστηκε στο Αικατερινβούργο ο Τσάρος Νικόλαος ο Β΄ και η υπόλοιπη αυτοκρατορική οικογένεια.
    Το καλοκαίρι του 1919 μετά την επικράτηση των Σοβιετικών στην περιοχή των Ουραλίων ξεκίνησαν μαζικές συλλήψεις κληρικών. Τον Σεπτέμβριο του 1919 ανακοινώθηκε το κλείσιμο των Εκκλησιών και τον Δεκέμβριο των Εκκλησιαστικών Σχολών. Τα Μοναστήρια επίσης έκλεισαν και η περιουσία τους κρατικοποιήθηκε.
    Μετά τον Μάιο του 1922 πολύ έντονη παρουσιάζεται η δράση της λεγόμενης "ζώσας Εκκλησίας" στο Αικατερινβούργο και γενικότερα στην περιοχή των Ουραλίων. Το 1924 μετά τη μετονομασία του Αικατερινβούργου σε Σβερδλόφσκ η Επισκοπή Αικατερινβούργου και Ιρμπίτσκης μετωνομάστηκε σε "Σβερδλόβου και Ιρμπίτσκης". Μετά την απελευθέρωση του Πατριάρχη Τύχωνα τον Ιούνιο του 1923 ένα μεγάλο μέρος των πιστών της "ζώσας Εκκλησίας" επέστρεψε στην κανονική Εκκλησία. Ωστόσο το επόμενο διάστημα η Επισκοπή Σβερδλόβου διοικείται κυρίως από τιτουλαρίους Βοηθούς Επισκόπους.
    Το 1929, χρονιά που ξεκίνησε το συστηματικό κλείσιμο των Ναών,  υπήρχαν συνολικά στην Επισκοπή Σβερδλόβου 487 ενορίες. Κατά τον Β΄ παγκόσμιο πόλεμο λειτουργούσαν στην περιοχή του Σβερδλόφσκ 17 Εκκλησίες. Στην πόλη του Σβερδλόφσκ ο πρώην Νεκροταφειακός Ναό του Αγίου Ιωάννου του Προδρόμου έγινε ο Καθεδρικός Ναός της πόλης. Το 1944 η Επισκοπή Σβερδλόβου και Ιρμπίτσκης μετωνομάστηκε σε "Σβερδλόβου και Τσελιάμπινσκ". Ωστόσο στις 12 Μαΐου 1947 ονομάστηκε και πάλι "Σβερδλόβου και Ιρμπίτσκης" καθώς η περιοχή του Τσελιάμπινσκ αποτέλεσε ξεχωριστή Επισκοπή. Η περίοδος της Αρχιερατείας του Τωβία Οστροούμωφ (1944-1957) πρέπει να θεωρηθεί ως περίοδος ανάκαμψης της εκκλησιαστικής ζωής. Το 1947 η Επισκοπή Σβερδλόβου διαιρούνταν σε 4 Αρχιερατικές Επιτροπείες εκ των οποίων 3 στην περιοχή του Σβερδλόβου και 1 στην περιοχή του Κουργάν. Το 1958  αυξήθηκαν σε 5 εκ των οποίων 4 στην περιοχή του Σβερδλόβου (33 ενορίες) και 1 στην περιοχή του Κουργάν (14 ενορίες). Το ίδιο έτος υπηρετούσαν στην Επισκοπή Σβερδλόβου 58 Ιερείς και 15 Διάκονοι.
    Στις 9 Δεκεμβρίου 1958 ο τίτλος της Επισκοπής Σβερδλόβου και Ιρμπίτσκης μεταβλήθηκε σε "Σβερδλόβου και Κουργάν" καθώς περιλάμβανε του δύο ομώνυμους Νομούς. Στα τέλη της δεκαετίας του 1950 οι σχέσεις Εκκλησίας-Πολιτείας επιδεινώθηκαν. Την περίοδο 1960-1962 έκλεισαν 16 Εκκλησίες στην Επισκοπή Σβερδλόβου, εκ των οποίων 12 στην περιοχή του Σβερδλόβου και 4 στην περιοχή του Κουργάν. Επίσης οι αρχιερατικές Επιτροπείες μειώθηκαν σε 3 (2 στην περιοχή του Σβερδλόβου και 1 στην περιοχή του Κουργάν).
    Το 1966 συνενώθηκε με την Επισκοπή Αικατερινβούργου και η Επισκοπή Τσελιάμπινσκ, η οποία χήρευε από το 1959 και διοικούνταν από τοποτηρητές.
    Μετά το 1983 και κυρίως μετά το 1988 αρχίζει η αναγέννηση της Ορθοδοξίας στην περιοχή. Το 1991 υπήρχαν 66 ενορίες, εκ των οποίων 50 στην περιοχή του Σβερδλόβου και 16 στην περιοχή του Κουργάν. Το διάστημα 1991-93 επιστράφηκαν στην Επισκοπή Σβερδλόβου 38 Εκκλησίες, εκ των οποίων 26 στην περιοχή του Σβερδλόβου και 12 στην περιοχή του Κουργάν.
    Στις 10 Απριλίου 1989 αποσπάστηκε από την Επισκοπή Αικατερινβούργου ο Νομός Τσελιάμπινσκ και αποτέλεσε και πάλι ξεχωριστή Επισκοπή με τον τίτλο "Τσελιάμπινσκ και Ζλατούστ".
    Στις 23 Σεπτεμβρίου 1993 αποσπάστηκε από την Επισκοπή Αικατερινβούργου ο Νομός Κουργάν και αποτέλεσε ξεχωριστή Επισκοπή με τον τίτλο "Κουργάν και Σαδρίνσκ" ενώ ο τίτλος της Επισκοπής Σβερδλόβου μεταβλήθηκε σε "Αικατερινβούργου και Βερχοτούρας" καθώς η πόλη του Σβερδλόφσκ πήρε το παλιό της όνομα και ονομάστηκε και πάλι Αικατερινβούργο.
    Το 2000 οι ενορίες της Επισκοπής Σβερδλόβου ανήλθαν στις 199 και οι κληρικοί τους 292.
    Στις 27 Ιουλίου 2011 η Ιερά Σύνοδος του Πατριαρχείου Ρωσίας διαίρεσε την Επισκοπή Αικατερινβούργου στις εξής τρεις Επισκοπές:
    α) Αικατερινβούργου και Βερχοτούρας, η οποία περιέλαβε τις Μητροπολιτικές Περιφέρειες και Επαρχίες  Άρτι (Arti), Ατσίτ (Achit), Βερχοτούρας μόνο την πόλη (Verkhoturye), Κρασνοουφίμσκ πόλη και επαρχία (Krasnoufimsk), Νιζνιε Σέργκι (Nizhniye Sergi), Ρεζ (Rezh), Σισέρτ (Sysert), Σάλιας (Shalya), Μπεριοζόβσκη (Beryozovsky), Βέρχναγια Πισμά (Verkhnyaya Pyshma), Αικατερινβούργου (Yekaterinburg), Περβοουράλσκ (Pervouralsk), Πολέβσκοη (Polevskoy), Ρεβντάς (Revda), Σβομπόντνη (Svobodny), Ουράλσκη (Uralsky), Μαχνιώβου (Makhnyovo), Μπισέρτ (Bisert), Αραμίλ (Aramil), Σταρουτκίνσκ (Staroutkinsk), Σρεντνεουράλσκ (Sredneuralsk) και Ντεγκτιάρσκ (Degtyarsk)  του Νομού Σβερδλόβου.
    β) Καμένσκ και Αλαπαέβου, η οποία περιέλαβε τις Μητροπολιτικές Περιφέρειες και Επαρχίες Αλαπαέβου πόλη και επαρχία (Alapayevsk), Αρτεμώβου (Artyomovsky), Μπαηκαλώβου (Baykalovo), Μπελογιάρσκη (Beloyarsky), Μπογκντάνοβιτς (Bogdanovich), Ιρμπίτσκης πόλη και επαρχία (Irbit), Καμένσκ Ουραλίων πόλη και επαρχία (Kamensk-Uralsky), Καμισλώβου πόλη και επαρχία (Kamyshlov), Πίσμας (Pyshma), Τουρίνσκαγια Σλομποντά (Turinskaya Sloboda), Σουχόη Λογκ (Sukhoy Log), Ταμπόρυ (Tabory), Ταβντάς (Tavda), Τάλιτσας (Talitsa), Τουγκουλίμ (Tugulym), Τουρίνσκ (Turinsk), Ασμπέστ (Asbest), Ζαρέτσνι (Zarechny), Βέρχνεγιε Ντουμπρώβου (Verkhneye Dubrovo), Μαλίσεβας (Malysheva) και Ρεφτκίνσκη (Reftinsky) του Νομού Σβερδλόβου.
    γ) Νίζνι Ταγκίλ και Σερόβου, η οποία περιέλαβε τις Μητροπολιτικές Περιφέρειες και Επαρχίες Βέρχναγια Σαλντά (Verkhnyaya Salda), Βερχοτούρας μόνο την Επαρχία χωρίς την πόλη (Verkhoturye), Γκάρι (Gari), Νεβλιάνσκ (Nevyansk), Νόβαγια Λιάλια (Novaya Lyalya), Νίζνι Ταγκίλ πόλη (Nizhny Tagil), Γκορνοουράλσκ (περιλαμβάνει την Επαρχία Νίζνι Ταγκίλ χωρίς την πόλη), Σερόβου πόλη (Serov), Σόσβας (Sosva, περιλαμβάνει την Επαρχία Σερόβου χωρίς την πόλη), Ίβντελ (Ivdel), Καρπίνσκ (Karpinsk), Κατσκανάρ (Kachkanar), Κιροβγκράδ (Kirovgrad), Κρασνοτουρίνσκ (Krasnoturyinsk), Κρασνοουράλσκ (Krasnouralsk), Κούσβας (Kushva), Νίζνιαγια Σαλντά (Nizhnyaya Salda), Νίζνιαγια Τουρά (Nizhnyaya Tura), Σεβεροουράλσκ (Severouralsk), Λεσνόη (Lesnoy), Νοβουράλσκ (Novouralsk), Βερχ-Νεηβίνσκη (Verkh-Neyvinsky), Πέλιμ (Pelym), Βολτσάνσκ (Volchansk) και Βέρχνι Ταγκίλ (Verkhny Tagil), του Νομού Σβερδλόβου.
    Στις 6 Οκτωβρίου 2011 οι τρεις ανωτέρω Επισκοπές αποτέλεσαν τη Μητρόπολη Αικατερινβούργου. Επικεφαλής της Μητροπόλεως τέθηκε ο Επίσκοπος Αικατερινβούργου.
    Σύμφωνα με στοιχεία του Φεβρουαρίου 2013 η Επισκοπή Αικατερινβούργου έχει στη δικαιοδοσία της 236 ενορίες και 7 Μοναστήρια (4 ανδρικά και 3 γυναικεία).
    Στις 7 Μαρτίου 2018 δημιουργήθηκε μία τέταρτη Επισκοπή με τον τίτλο "Σερόβου και Κρασνοτουρίνσκ". Η Επισκοπή αυτή αποτελέστηκε από τμήματα της Επισκοπής Νίζνι Ταγκίλ. Συγκεκριμένα περιέλαβε τις Επαρχίες Βερχοτούρας μόνο την Επαρχία χωρίς την πόλη (Verkhoturye), Βολτσάνσκ (Volchansk), Γκάρι (Gari), Σερόβου πόλη (Serov), Σόσβας (Sosva, περιλαμβάνει την Επαρχία Σερόβου χωρίς την πόλη), Σεβεροουράλσκ (Severouralsk), Ίβντελ (Ivdel), Κρασνοτουρίνσκ (Krasnoturyinsk), Καρπίνσκ (Karpinsk), Νίζνιαγια Τουρά (Nizhnyaya Tura), Νόβαγια Λιάλια (Novaya Lyalya) και Pelym (Пелым) του Νομού Σβερδλόβου.
    Στις 28 Δεκεμβρίου 2018 δημιουργήθηκε και μία πέμπτη Επισκοπή με τον τίτλο "Αλαπαέβου και Ιρμπίτσκης". Η Επισκοπή αυτή αποτελέστηκε από τμήματα των Επισκοπών Αικατερινβούργου και Καμένσκ. Συγκεκριμένα περιέλαβε τις Επαρχίες Ιρμπίτσκης πόλη και επαρχία (Irbit), Μαχνιώβου (Makhnyovo), Αλαπαέβου πόλη και επαρχία (Alapayevsk), Αρτεμώβου (Artyomovsky), Ρεζ (Rezh), Ταβντάς (Tavda), Τουρίνσκ (Turinsk), Μπαηκαλώβου (Baykalovo), Τουρίνσκαγια Σλομποντά (Turinskaya Sloboda) και Ταμπόρυ (Tabory) του Νομού Σβερδλόβου.
    Κατόπιν τούτου στη δικαιοδοσία της Επισκοπής Αικατερινβούργου και Βερχοτούρας παρέμειναν οι Μητροπολιτικές Περιφέρειες και Επαρχίες  Άρτι (Arti), Ατσίτ (Achit), Βερχοτούρας μόνο την πόλη (Verkhoturye), Κρασνοουφίμσκ πόλη και επαρχία (Krasnoufimsk), Νιζνιε Σέργκι (Nizhniye Sergi), Σισέρτ (Sysert), Σάλιας (Shalya), Μπεριοζόβσκη (Beryozovsky), Βέρχναγια Πισμά (Verkhnyaya Pyshma), Αικατερινβούργου (Yekaterinburg), Περβοουράλσκ (Pervouralsk), Πολέβσκοη (Polevskoy), Ρεβντάς (Revda), Σβομπόντνη (Svobodny), Ουράλσκη (Uralsky), Μπισέρτ (Bisert), Αραμίλ (Aramil), Σταρουτκίνσκ (Staroutkinsk), Σρεντνεουράλσκ (Sredneuralsk) και Ντεγκτιάρσκ (Degtyarsk)  του Νομού Σβερδλόβου.

    Ονομασίες:

Βικαριάτο:
Αικατερινβούργου: 25 Δεκεμβρίου 1833-29 Ιανουαρίου 1885.

Επισκοπή:
Αικατερινβούργου και Ιρμπίτσκης: 29 Ιανουαρίου 1885-1924.
Σβερδλόβου και Ιρμπίτσκης: 1924-27 Νοεμβρίου 1944.
Σβερδλόβου και Τσελιάμπινσκ: 27 Νοεμβρίου 1944-12 Μαΐου 1947.
Σβερδλόβου και Ιρμπίτσκης: 12 Μαΐου 1947-9 Δεκεμβρίου 1958.
Σβερδλόβου και Κουργάν: 9 Δεκεμβρίου 1958-25 Σεπτεμβρίου 1991.
Αικατερινβούργου και Κουργάν: 25 Σεπτεμβρίου 1991-23 Φεβρουαρίου 1993.
Αικατερινβούργου και Βερχοτούρας: 23 Φεβρουαρίου 1993-σήμερα.

    Επισκοπικός κατάλογος (υπό σύνταξη).

1) Φλαβιανός Δμήτριουκ: 20 Απριλίου 1958-7 Ιουλίου 1966. Από Πρεσβύτερος. Εις Γκόρκι. Επίσκοπος.

Τοποτηρητής ο Πέρμης Λεωνίδας: 7 Ιουλίου 1966-8 Οκτωβρίου 1966.

2) Κλήμης Πέρεστιουκ: 23 Οκτωβρίου 1966-8 Αυγούστου 1980. Από Πρεσβύτερος. Σχολάζων. Επίσκοπος. Από τις 2 Σεπτεμβρίου 1977 Αρχιεπίσκοπος.

3) Πλάτων Ουντοβένκο: 8 Αυγούστου 1980-26 Δεκεμβρίου 1984. Από π. Αργεντινής. Εις Γιαροσλάβου. Αρχιεπίσκοπος.

4) Μελχισεδέκ Λεμπέντεφ: 26 Δεκεμβρίου 1984-26 Φεβρουαρίου 1994. Από Βερολίνου. Εις Μπριάνσκ. Αρχιεπίσκοπος.

5) Νίκων Μιρόνωφ: 26 Φεβρουαρίου 1994-18 Ιουλίου 1999. Από Ζαντόνσκ. Σχολάζων. Επίσκοπος.

6) Βικέντιος Μοράρ: 18 Ιουλίου 1999-27 Ιουλίου 2011. Από Αμπακάν. Εις Τασκένδης. Αρχιεπίσκοπος.

7) Κύριλλος Νακονέτσνη: 27 Ιουλίου 2011-σήμερα. Από Γιαροσλάβου. Αρχιεπίσκοπος. Από τις 8 Οκτωβρίου 2011 Μητροπολίτης.

    Αρχιερατικές Επιτροπείες:

1) Αικατερινβούργου
2) Αρτίνσκοε
3) Ατσίτ
4) Βέρχνιγια Πησμά
5) Βερχοτούρας
6) Κρανοουφίμσκ
7) Μπερεζόβσκοε
8) Νιζνεσργίνσκ
9) Περβουράλσκ
10) Πολέβσκοη
11) Ρέβντας
12) Ρεζ
13) Σάλιας
14) Σησέρτ

    Αρχείο kmz με ενορίες της Επισκοπής Αικατερινβούργου

    Χάρτες

1) Χάρτης της Επισκοπής Σβερδλόβου (1958-1966, 1989-1993).

2) Χάρτης της Επισκοπής Σβερδλόβου (1966-1989).

3) Χάρτης της Επισκοπής Αικατερινβούργου (1993-2011).

4) Χάρτης της Επισκοπής Αικατερινβούργου (2011-).

5) Χάρτης της Μητροπόλεως Αικατερινβούργου (2011-) με τις τρεις Επισκοπές (Αικατερινβούργου, Καμένσκ, Νίζνι Ταγκίλ).

    Αναθεώρηση: Δευτέρα, 18 Σεπτεμβρίου 2023.