·        ΑΡΣΟΥ  [Gürpinar]     

          Ονομαζόταν Αρετώ κοινώς Αρεσού, Αρσού και Ανάρσα. Οι Τούρκοι κάτοικοι του χωριού ονόμαζαν το χωριό με το ελληνικό όνομα έως τη δεκαετία του 1970. Σήμερα ονομάζεται Gürpinar. Οι Έλληνες κάτοικοι του χωριού ασχολούνταν με τη γεωργία και τη δεντροκαλλιέργεια.

         Όσον αφορά τον πληθυσμό της κοινότητας γνωρίζουμε ότι το έτος 1780 υπήρχαν 43 κατοικίες. Κατά τα έτη 1910-1912 ζούσαν 809 Έλληνες και 65 Τούρκοι.

          Ο ναός του χωριού τιμώνταν στον άγιο Γεώργιο. Το 1856 καθήκοντα ιερατικού προϊσταμένου εκτελούσε ο π. Μιχάλης , ενώ το 1907 ο π. Σταύρος Κυριακίδης. Στην Αρσού υπήρχαν δύο αγιάσματα:

α. Της Αναλήψεως του Κυρίου. Γιόρταζε την ημέρα της Αναλήψεως . Ανήμερα της εορτής του συγκεντρώνονταν προσκυνητές από τα γύρω χωριά για να γιορτάσουν και να προσευχηθούν. Το πανηγύρι διαρκούσε μία εβδομάδα. Την ημέρα της εορτής του οι κάτοικοι είχαν ορισμένα έθιμα. Συνήθιζαν, επί παραδείγματι, να μοιράζουν γάλα στα γύρω σπίτια ή να μπαίνουν στη θάλασσα για να φύγει το κακό. Πολλοί πιστοί, αφού προσκυνούσαν, μετέβαιναν στο γειτονικό χωριό Γαρδά για να περάσουν από τη Ζουλόπετρα.

β. Αγίασμα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Γινόταν γιορτές προς τιμήν της που διαρκούσαν όλο το Δεκαπενταύγουστο. Η πανήγυρις μάλιστα κρατούσε έως τα εννιάμερα της Παναγίας. Πολλοί προσκυνητές έρχονταν από το γειτονικό χωριό Καστανιές.

Τζαμί	Gürpinar σήμερα

        Το πρώτο σχολείο της κοινότητας χτίστηκε το 1853. Το 1872/1873  λειτουργούσε αλληλοδιδακτική σχολή, στην οποία δίδασκε ένας δάσκαλος σε 30 μαθητές. Ο δάσκαλος εργαζόταν παράλληλα ως ψάλτης και πληρωνόταν με το ποσό των 300 γροσίων το μήνα. Το 1910 λειτουργούσε τετρατάξια μικτή δημοτική σχολή. Τα μαθήματα δίδασκαν ένας δάσκαλος και ο βοηθός του. Το 1915 καθήκοντα δασκάλου εκτελούσε ο Παναγιώτης Κωνσταντίνου.

         Το 1924 οι κάτοικοι αναχώρησαν για την Ελλάδα. Το μεγαλύτερο μέρος των κατοίκων εγκαταστάθηκε στα Γιαννιτσά. Σήμερα στην Αρσού σώζονται ορισμένες παλιές ελληνικές οικίες.