Η ίδρυση της Κωνσταντινούπολης από τον Μέγα Κωνσταντίνο

Η ίδρυση της Κωνσταντινούπολης από τον Μέγα Κωνσταντίνο

Στις 11 Μαΐου 330 ο Φλάβιος Βαλέριος Κωνσταντίνος, γνωστός ως Μέγας Κωνσταντίνος ίδρυσε μια νέα πρωτεύουσα στις ευρωπαϊκές ακτές του Βοσπόρου και στη θέση του αρχαίου Βυζαντίου. Ο λόγος για την Κωνσταντινούπολη που πήρε το όνομά της από αυτόν και η οποία έγινε η πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας του (Προηγουμένως ήταν η Ρώμη).

«Η εκλογή της θέσης για τη νέα πρωτεύουσα, η ίδρυση της Κωνσταντινούπολης και η δημιουργία μιας νέας διεθνούς, ιστορικής πόλης, αποτελούν ένα από τα μεγαλύτερα κατορθώματα της πολιτικής και διοικητικής μεγαλοφυΐας του Κωνσταντίνου. Δεν αποτελεί το διάταγμα της θρησκευτικής ανοχής το μεγαλύτερο καλό που έκανε ο Κωνσταντίνος στην ανθρωπότητα, γιατί οπωσδήποτε οι διάδοχοί του θα αναγκάζονταν να δώσουν στον Χριστιανισμό τη θέση εκείνη που του ανήκει, δίχως η αναβολή αυτή να βλάψει καθόλου τον Χριστιανισμό. Μεταφέροντας όμως τη διεθνή πρωτεύουσα στην Κωνσταντινούπολη, ο Κωνσταντίνος έσωσε τον αρχαίο πολιτισμό και δημιούργησε ένα αξιόλογο κέντρο για τη διάδοση του Χριστιανισμού».

Έτσι άρχισε να κατασκευάζει τα πρώτα βασιλικά κτήρια της Πόλης και να χαράσσει τα σύνορά της. Ένα από τα οικίσματα που είχαν οικοδομηθεί στην εποχή του είναι ο ιερός Ναός της Αγίας Ειρήνης, ο οποίος λόγω των καταστροφών που υπέστη, είχε αναστηλωθεί από τον Ιουστινιανό.

Ο Κωνσταντίνος εκτίμησε όλες τις οικονομικές, πολιτικές και εκπολιτιστικές δυνατότητες της πόλης. Πολιτικά η Κωνσταντινούπολη είχε εξαιρετικές δυνατότητες άμυνας κατά των εξωτερικών εχθρών(πράγμα το οποίο απέδειξε η ιστορία αργότερα), διότι, ενώ ήταν απρόσιτη από τη θάλασσα, από την ξηρά προστατευόταν με τείχη. Οικονομικά είχε κάτω από τον έλεγχό της όλο το εμπόριο της Μαύρης Θάλασσας με το Αιγαίο και τη Μεσόγειο, γεγονός που την έκανε εμπορικό κόμβο ανάμεσα στην Ευρώπη και την Ασία. Από εκπολιτιστική πλευρά τέλος, η Κωνσταντινούπολη είχε την εξαιρετική δυνατότητα να βρίσκεται κοντά στο πιο αξιόλογα κέντρα του ελληνικού πολιτισμού, τα οποία κάτω από την επίδραση του Χριστιανισμού συνετέλεσαν στη δημιουργία ενός νέου πολιτισμού, του Βυζαντινού.

Ο Μ. Κωνσταντίνος πέθανε το 337 μ.Χ. Τόσο το έργο του όσο κι ο ίδιος έτυχε μιας σπάνιας και ειλικρινούς εκτίμησης από πολλές πλευρές. Η ρωμαϊκή Σύγκλητος, όπως αναφέρει ο ιστορικός του 4ου αιώνα Ευτρόπιος, θεοποίησε τον Κωνσταντίνο, η ιστορία τον ονομάζει «Μεγάλο» και η Εκκλησία τον ανακήρυξε Άγιο και «Ισαπόστολο».