Βασίλειος Β?
| Βασίλειος Β’, |
|
| Αυτοκράτορας της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας | |
| Περίοδος εξουσίας | |
| 10 Ιανουαρίου 976 – 15 Δεκεμβρίου 1025 | |
| Προκάτοχος | Ιωάννης Τσιμισκής |
| Διάδοχος | Κωνσταντίνος Η’ |
| Βασιλικός Οίκος | Μακεδονική Δυναστεία |
| Πατέρας | Ρωμανός Β’ |
| Μητέρα | Θεοφανώ |
| Γέννηση | 958 Κωνσταντινούπολη |
| Θάνατος | 15 Δεκεμβρίου 1025 |
| Τοποθεσία Ταφής | Ναός του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στο Έβδομο (προάστιο της Κωνσταντινούπολης) |
Ο Βασίλειος Β’ (958 – 15 Δεκεμβρίου 1025), ο επονομαζόμενος Βουλγαροκτόνος, ήταν Βυζαντινός αυτοκράτορας της Μακεδονικής δυναστείας, ο οποίος βασίλεψε από τις 10 Ιανουαρίου 976 έως το θάνατό του στις 15 Δεκεμβρίου 1025, χαρίζοντας την τελευταία περίοδο πολιτικής ακμής στην αυτοκρατορία.
Ο Βασίλειος επέβλεψε τη σταθεροποίηση και την επέκταση των ανατολικών συνόρων της Βυζαντινής αυτοκρατορίας και, πάνω απ’ όλα, την τελική και πλήρη υποταγή της Βουλγαρίας, τον κυριότερο ευρωπαϊκό εχθρό της αυτοκρατορίας. Γι’ αυτό και ονομάστηκε από μεταγενέστερους συγγραφείς ως Βουλγαροκτόνος, με το οποίο είναι ευρύτερα γνωστός.
Παρά τους σχεδόν συνεχείς πολέμους, ο Βασίλειος Β’ έδειξε επίσης διοικητικές ικανότητες, μειώνοντας τη δύναμη των μεγάλων γαιοκτημόνων, που κυριαρχούσαν στη διοίκηση και στο στρατό, και γεμίζοντας τα θησαυροφυλάκια της αυτοκρατορίας.
Ο Βασίλειος Β’ πέθανε σε ηλικία 67 ετών, στις 15 Δεκεμβρίου του 1025, έχοντας περάσει σχεδόν ολόκληρη τη ζωή του πολεμώντας. Τις τελευταίες μέρες σχεδίαζε μία στρατιωτική εκστρατεία για να ανακτήσει τη Σικελία.
Ο Βασίλειος Β’ ήταν να ταφεί στην τελευταία διαθέσιμη σαρκοφάγο στη ροτόντα του Μέγα Κωνσταντίνου στο Ναό των Αγίων Αποστόλων. Ωστόσο ο ίδιος είχε ζητήσει από τον αδελφό του και διάδοχο Κωνσταντίνο Η’ να ταφεί χωρίς πομπές και επισημότητες στο Ναό του Αγίου Ιωάννη του Θεολόγου στην περιοχή Έβδομον, έξω από τα τείχη της Κωνσταντινούπολης. Το 1204, ο τάφος λεηλατήθηκε από τους σταυροφόρους της Δ’ Σταυροφορίας. Η επιγραφή του τάφου είναι άγνωστης πατρότητας και χρονολογίας και είναι γνωστή μέσω χειρογράφων που σώθηκαν.
Στίχοι ?πιτάφιοι ε?ς τ?ν τάφον κυρο? Βασιλείου το? Βουλγαροκτόνου κα? βασιλέως.
?λλοι μ?ν ?λλ? τ?ν πάλαι βασιλέων
α?το?ς προαφώρισαν ε?ς ταφ?ν τόπους,
?γ? δ? Βασίλειος, πορφύρας γόνος,
?στημι τύμβον ?ν τόπ? γ?ς ?βδόμου
κα? σαββατίζω τ?ν ?μετρήτων πόνων
ο?ς ?ν μάχαις ?στεργον, ο?ς ?καρτέρουν·
ο? γάρ τις ε?δεν ?ρεμο?ν ?μ?ν δόρυ,
?φ? ο? βασιλε?ς ο?ραν?ν κέκληκέ με
α?τοκράτορα γ?ς, μέγαν βασιλέα·
?λλ? ?γρυπν?ν ?παντα τ?ν ζω?ς χρόνον
?ώμης τ? τέκνα τ?ς Νέας ?ρυόμην
?τ? στρατεύων ?νδρικ?ς πρ?ς ?σπέραν,
?τ? πρ?ς α?το?ς το?ς ?ρους το?ς τ?ς ?ω,
?στ?ν τρόπαια πανταχο? γ?ς μυρία·
κα? μαρτυρο?σι το?το Πέρσαι κα? Σκύθαι,
σ?ν ο?ς ?βασγός, ?σμαήλ, ?ραψ, ?βηρ·
κα? ν?ν ?ρ?ν, ?νθρωπε, τόνδε τ?ν τάφον
ε?χα?ς ?μείβου τ?ς ?μ?ς στρατηγίας.
Στη λογοτεχνία
Το 1911 εκδόθηκε το δεύτερο μυθιστόρημα της Πηνελόπης Δέλτα, με τίτλο “Στον Καιρό του Βουλγαροκτόνου”[
Το 1964 εκδόθηκε το δημοφιλές ιστορικό μυθιστόρημα του Κ. Κυριαζή “Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος “[
Το 1976 η Αγγλίδα συγγραφέας Ρόζμαρι Σάτκλιφ απεικόνισε τον Βασίλειο Β’ στο ιστορικό μυθιστόρημα “Blood Feud” από την οπτική ενός μέλος τού πρόσφατα δημιουργημένου Τάγματος των Βαράγγων.
Το 1996 εκδόθηκε το βιβλίο της Μαρίνας Λουκάκη “Ο Βασίλειος Β’ Βουλγαροκτόνος και η Πηνελόπη Δέλτα”.
Από την πλευρά του, ο Βούλγαρος πολιτισμολόγος Αλεξάντερ Κιόσεφ έγραψε στο “Understanding the Balkans”: “Ο ήρωας ενός έθνους μπορεί να είναι ο κακός του γείτονά του (…) Ο Βυζαντινός αυτοκράτορας Βασίλειος ο Βουλγαροκτόνος, σημαντική προσωπικότητα στο ελληνικό πάνθεον των ηρώων, δεν είναι λιγότερο σημαντικός ως αντικείμενο μίσους για τη δική μας εθνική μυθολογία”
