Βασίλης Μπάτσας

Υπάρχουν ΑΝΘΡΩΠΟΙ σου λέω!….

Ας μιλήσουμε λοιπόν και γι? αυτόν τον ΑΝΘΡΩΠΟ!. Το Γιώργο το Λώλο. Στο internet θα τον συναντήσετε στον ιστοχώρο http://users.ioa.sch.gr/dodoneos   Όμως, πέρα από τις εικόνες (φωτογραφίες κι έργα του, κ.ά.) και τα κείμενά του που θα δείτε εκεί,.. ο λόγος του είναι αυτός που για την ώρα δε θα βρείτε!.. Η αναζήτηση, μέσα από τους προβληματισμούς που αυθόρμητα βγάζει μια συνάντηση μαζί του ?ειδικά άμα υπάρχει πλέριος χρόνος- με τη συνοδεία τής φλογέρας του και του οίνου. Αφορμή για τα λίγα αυτά ?εξομολογητικά- λόγια στο πρόσωπο του φίλου στοχαστή, -κι εκτός του γεγονότος ότι από καιρό έταζα ένα μικρό αφιέρωμα σ? αυτόν-, είναι η έκδοση του βιβλίου «ΔΩΔΩΝΗ» τών : Γεώργιου Παπαδόπουλου- Γεώργιου Λώλου ? Κωνσταντίνου Παππά ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΕΦΥΡΑ ΙΩΑΝΝΙΝΑ  Είναι μεγάλη τιμή για κάποιον να έχει γεννηθεί στον τόπο των θεών, των θρύλων και των παραδόσεων, στον τόπο όπου όλοι οι αρχαίοι θρύλοι επισκέφτηκαν ή συμβουλεύτηκαν. Ο καταιγισμός των εικόνων του βιβλίου -και τα κείμενα φυσικά-, με ταξίδεψαν στο χρόνο (ποιος είπε ότι δεν υπάρχουν χρονομηχανές;!!), από τα βάθη τού αρχαίου κόσμου στο σήμερα κι αντίστροφα, κάνοντάς με να «ζηλέψω», που δεν είχα την τύχη να γεννηθώ σ? εκείνα τα μέρη, αν και σχετικά κοντά ξεφύτρωσα κι εγώ! Όμως , πλανεύτρα μνήμη μου, γι? αλλού με κίνησες και σ? άλλους δρόμους με τραβάς. Πάμε λοιπόν στον ΑΝΘΡΩΠΟ Γιώργο Λώλο! Πριν κάποια χρόνια, όχι πολλά, στις σπουδές μου στο Διδασκαλείο, μαζί και μ? άλλους καλούς συναδέλφους, ήταν κι ο Γιώργος Λώλος (1ος; Καλά ρωτάω κιόλας!!), χαρακτηριστική φιγούρα καλλιτέχνη, που σκιτσάριζε, αλλά και κυρίως «χρωμάτιζε» τα πορτρέτα όλων μας, καθηγητών και δασκάλων και επίσης κατείχε τη γνώση σε πολλές εκφάνσεις της, από τον Αρχαίο κόσμο, τον κόσμο της Φιλοσοφίας, την Ψυχολογία, την Τεχνολογία?..και…. η συνέχεια έρχεται σε πολύ λίγο, πρώτα ο ΘΕΟΣ, αφού τα λόγια ποτέ δε φτάναν, ούτε φτάνουν, ούτε κι οι ώρες, -όταν οι συζήτησες με το Γιώργο, ξεκινούσαν και ξεκινούν-, κι ακόμα και οι ανθρώπινες δυνατότητες δεν αρκούσαν και δεν αρκούν, για τον Α ή τον Β λόγο!! Εμείς πάντα κρατάμε ΘΕΡΜΟΠΥΛΕΣ!!.. Κράτα ρε φίλε γερά!!..

Επιστρέφω….και συ φυσικά…

Λέει λοιπόν ο κ. Χ.(Μπάμπης)  Κωνσταντίνου (καθηγητής μας στο Διδασκαλείο,) στο Γιώργο, πριν τον "γνωρίσει" καλά: "Συνάδελφε, ποιον ζωγραφίζεις, -χωρίς παρεξήγηση φυσικά-..!, και λέει ο  Γιώργος:  "Εσάς κ. καθηγητά!!".. κ.Κωνσταντίνου: "Τουλάχιστον θα μου δώσετε το πορτρέτο;"… Γιώργος: "Ασφαλώς!"…   Αλλά μετά ήρθε κι ένα αρνί, που τρώγοντάς το, και τον οίνο ευφραινόμενοι, τον ευλογημένο χώρο τής Δωδώνης τιμήσαμε, κάποιοι φίλοι καλοί.. Κι ήταν κι η Αγορίτσα (η γυναίκα του) εκεί με το τουμπερλέκι, κι ήταν και θα είναι κι αυτός  και όλοι μας (με το καλό!).. Μετά, ακολούθησαν κι άλλα, τα οποία, σιγά σιγά, ο αφηγητής (εγώ δηλαδή..) θα σας τα εξιστορήσει!!… π.χ. ΜΑΡΟΥΤΣΕΙΟ!: Εκεί που ο Γιώργος "έγραψε ιστορία" κι άφησε όνομα!! Εκεί που έβαλε τον πήχυ τόσο ψηλά, που θα περάσουν χρόνια και δεκαετίες, για να περάσει πάνω απ' αυτόν άλλος "άλτης" καλλιτέχνης!!.. Πολλοί συνάδελφοι (και μεγαλύτεροί του), του βγάζουν το καπέλο, (οι μικρόψυχοι εξαιρούνται!) . Πολλοί μαθητές, (για να μην πω όλοι) επίσης τον θυμούνται με νοσταλγία (και  οι γονείς!),  και άφησε το στίγμα του και σ' αυτούς! Αλλά, τα τερτίπια τής ΖΩΗΣ, ξανά μακριά τον πήρανε, στης ΑΤΤΙΚΗΣ τα μέρη…. Κράτα ρε φίλε γερά!!… Ο τόπος σου είναι εδώ!!.. Τώρα που κι εγώ ΔΩΔΩΝΑΙΟΣ ΘΑ ΓΕΝΩ!!.. Συνεχίζω σε λίγο…