Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο
ΓΙΑΓΚΟΥ ΑΝΔΡΕΑΣ

Αρχική σελίδα
ΟΝΟΜΑ
Η ΠΕΡΙΣΤΕΡΩΝΑ ΤΟΥ ΧΘΕΣ
VIDEO
ΑΞΙΟΘΕΑΤΑ
ΠΛΗΘΥΣΜΟΣ
ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΠΕΡΙΣΤΕΡΩΝΑΣ
TI LENE OI TOYRKOI.
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΝΑΟΣ ΑΓΙΩΝ ΒΑΡΝΑΒΑ ΚΑΙ ΙΛΑΡΙΩΝΑ
ΤΟ ΤΖΑΜΙ
ΝΑΟΣ
ΞΩΚΚΛΗΣΙΑ
ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ
ΕΘΙΜΑ
Η παρασκευή του ψωμιού
ΚΥΠΡΙΑΚΟΣ ΓΑΜΟΣ
ΚΥΠΡΙΑΚΑ ΝΟΜΙΣΜΑΤΑ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΕΙΣΑΓΩΓΗ ΤΟΥ ΕΥΡΩ
ΤΑ ΣΠΙΤΙΑ-ΧΑΝΙΑ
Η ΒΡΑΚΑ
ΤΑ ΓΙΟΦΥΡΙΑ
ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ
ΕΙΚΟΝΕΣ
ΤΑ ΛΑΓΟΥΜΙΑ
ΑΓΝΟΟΥΜΕΝΟΙ
ΔΙΠΟΤΑΜΟΣ ΤΡΙΚΑΛΩΝ
ΔΗΜΟΓΡΑΦΙΚΗ ΕΞΕΛΙΞΗ
ΣΥΓΚΟΙΝΩΝΙΑ
H ΕΚΚΛΗΣΙΑ
ΚΑΦΕΝΕΙΑ
Καφενείο Καραβδά
ΤΑ ΑΡΤΕΣΙΑΝΑ
ΤΟ ΣΧΟΛΕΙΟ
ΚΛΙΜΑ
ΠΙΤΕΣ-ΦΑΓΗΤΑ
ΕΚΛΟΓΕΣ
ΦΟΡΟΛΟΓΗΤΕΑ ΑΞΙΑ
ΤΟΠΩΝΥΜΙΑ
ΠΡΟΣΩΠΑ
ΕΘΙΜΑ
ΜΝΗΝΕΙΟ ΠΕΣΟΝΤΩΝ
ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
ΠΡΟΣΩΠΑ - ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΕΣ
2007 ΔΙΠΟΤΑΜΟΣ
ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ
ΕΚΛΟΓΕΣ ΔΙΠΟΤΑΜΟΣ 2007
 

 

ΓΑΜΟΣ

Απαράβατος κανόνας για να παντρευτεί κάποιος ήταν η σειρά γέννησης του και το φύλο του.  Πρώτη στη σειρά να παντρευτεί ήταν η μεγαλύτερη κόρη και στη συνέχεια οι άλλες κατά ηλικία. Τα αγόρια, περίμεναν να αποκατασταθούν πρώτα οι αδερφές τους για να έρθει η σειρά  τους. Συνέπεια αυτής της συνήθειας ήταν πολλοί άνδρες να μένουν γεροντοπαλίκαρα ή να παντρεύονται σε μεγάλη ηλικία Σε περιπτώσεις που τα κορίτσια ήταν πολλά και ο αδελφός ένας, πάντρευαν πρώτα το έστω και μικρότερο αγόρι για να μπει νύφη στο σπίτι που θα βοηθούσε στην κατασκευή  των προικιών των κοριτσιών.

Οι προξενητές

Η ΒΑΠΤΙΣΗ

Το μυστήριο της βάπτισης για τους Λεστινιότες ήταν ταυτόχρονα και ένα σημαντικό οικογενειακό γεγονός.  Ο νονός που ήταν συνήθως ο κουμπάρος αγόραζε τα απαραίτητα βαπτιστικά, λαδόπανο(και αν δεν υπήρχε οικονομική δυνατότητα έπαιρναν μια μεγάλη πετσέτα από το σπίτι),λαμπάδες, σαπούνι, λάδι . Οι παππούδες πήγαιναν το μωρό στην εκκλησία και η μάνα  με τον πατέρα περίμεναν στο σπίτι τη χαρμόσυνη αναγγελία του ονόματος με αγωνία, γιατί ο νονός μπορούσε να δώσει όποιο όνομα ήθελε. Συνήθως όμως  έδιναν το όνομα του παππού ή της γιαγιάς από την πλευρά του άντρα και, αν υπήρχαν περισσότερα παιδιά, ικανοποιούσαν και την πλευρά της γυναίκας(οι διαπληκτισμοί όμως για το όνομα με το νονό ήταν συχνοί).

Τα παιδιά μόλις ο νονός χάριζε το όνομα, έτρεχαν γρήγορα για να το γνωστοποιήσουν στους γονείς, οι οποίοι στο καθένα έδιναν  στραγάλια και χρήματα. Το πρώτο παιδί, αγγελιοφόρος έπαιρνε περισσότερα χρήματα

Επειδή το φιλοδώρημα μεταξύ του πρώτου παιδιού και των υπολοίπων είχε τεράστια διαφορά γινόταν πραγματικός αγώνας δρόμου μεταξύ των παιδιών και συχνά πυκνά τσακώνονταν.

 Μετά το τέλος του μυστηρίου και το ντύσιμο του μωρού ο νουνός κρατώντας στην αγκαλιά του το βαφτιστήρι και τη λαμπάδα αναμμένη και με συνοδεία τον παπά και τους συγγενείς πήγαιναν στο σπίτι της οικογένειας.

ΤΑ ΦΩΤΙΚΙΑ

 

Βασική «υποχρέωση» του νονού μετά τη βάπτιση ήταν τα φωτίκια. Στο  πρώτο Πάσχα μετά τη βάπτιση ο νονός πρόσφερε στο βαφτιστήρι του δώρα που δεν ήταν λαμπάδα όπως σήμερα αλλά ρούχα και παπούτσια. Συνήθως ήταν ένα φουστανάκι που το δώριζαν και στα αγόρια. Πιθανό οι φόβοι του παιδομαζώματος της εποχής της τουρκοκρατίας διαμόρφωσαν αυτή τη συνήθεια που επιβίωνε μέχρι και  τη δεκαετία του 1930. Στη φωτογραφία της εποχής φαίνονται τα φωτίκια του νονού που ήταν και τα μόνα συνήθως δώρα που πρόσφερε στο βαφτιστήρι του.

Στην παραπάνω φωτογραφία (του 1937) αριαστερά το αγόρι ντυμένο με τα φωτίκια.