ΕΝΑ ΒΑΤΟΜΟΥΡΟ ΚΑΠΟΤΕ σε ένα μανάβικο αγαπούσε πολύ να παίζει βιντεοπαιχνίδια στον υπολογιστή, τόσο που δεν άφηνε ποτέ τα άλλα φρούτα και λαχανικά να παίξουν κι αυτά, από φόβο μην του σπάσουν τα υψηλά σκορ που πετύχαινε. Τόσο φαντασμένο ήταν μάλιστα, που υπερηφανευόταν στα άλλα φρούτα και λαχανικά πως ήταν μεγάλος “πληροφορικάριος”.
Έτσι λοιπόν μια μέρα, και αφού δεν έλεγε με τίποτα να ξεκολλήσει απ’ τον υπολογιστή για να καθίσει άλλος, τα άλλα φρούτα και λαχανικά σκέφτηκαν ένα τέχνασμα για να το καταφέρουν. “Θέλουμε να μας κάνεις μάθημα!”, του είπαν καθώς αυτό τελείωνε την επόμενη πίστα στο αγαπημένο του βιντεοπαιχνίδι. Αυτό ενθουσιάστηκε μόλις το άκουσε, αφού πίστεψε πως ήταν η ευκαιρία του να τους αποδείξει πόσο καλά ήξερε να χειρίζεται τον υπολογιστή.
Έτσι λοιπόν, έστησε ολόκληρη τάξη. Πήρε καρέκλες, θρανία, καθώς και πίνακα και κιμωλίες και στη μέση της τάξης έστησε τον υπολογιστή ώστε να τον βλέπουν όλοι. Έκανε μάλιστα και πρόβες στον καθρέπτη, ώστε να σιγουρευτεί πως θα έκανε το μάθημα στην εντέλεια. Έτσι, όταν ήρθε η μεγάλη ώρα, υποδέχθηκε τους μαθητές του με ένα μεγάλο χαμόγελο. Αυτοί κάθισαν στις θέσεις τους κρατώντας τετράδια και στυλό και άρχισαν δήθεν να προσέχουν τον δάσκαλό τους με μεγάλη προσοχή, καθώς τους ανέλυε τα εξαρτήματα του υπολογιστή.
Δεν πρόλαβε όμως το βατόμουρο να γυρίσει την πλάτη του για να γράψει κάτι στον πίνακα και είδε μια σαϊτα να εκτοξεύεται προς το μέρος του. “Καλά, δεν με προσέχετε;”, τους ρώτησε αυστηρά. Αυτοί τότε του εξήγησαν πως ο υπολογιστής μαθαίνεται καλύτερα όταν τον χρησιμοποιεί κανείς και έτσι του ζήτησαν να μαζευτούν γύρω από την οθόνη και να τους αφήσει χρόνο να εφαρμόσουν όλα αυτά τα ωραία που τους είχε δείξει στον πίνακα.
Έτσι και έγινε. Οι μαθητές μαζεύτηκαν γύρω από τον υπολογιστή, κρατώντας τα τετράδια με τις σημειώσεις τους στα χέρια. Το βατόμουρο πάλι, που ένιωσε να έχει κουραστεί από το μάθημα, βρήκε την ευκαιρία να βγει έξω απ’ το μανάβικο για να πάρει λίγο αέρα. Όταν μετά από λίγη ώρα γύρισε στην αίθουσα, το περίμενε ένα απρόσμενο θέαμα: οι μαθητές του είχαν πετάξει τα τετράδιά τους και στα χέρια τους κρατούσαν χειριστήρια, ενώ στην οθόνη του υπολογιστή φαινόταν το αγαπημένο του βιντεοπαιχνίδι, ακριβώς στην πίστα που το είχε αφήσει.
“Μου σπάσατε το σκορ!”, φώναξε αυτό τρομαγμένο και έτρεξε να τους πάρει τα χειριστήρια απ’ τα χέρια Έπειτα κοίταξε στα τετράδιά τους, και κατάλαβε πως τόση ώρα δεν είχαν σημειώσει τίποτα, παρά μόνο το κορόιδευαν, εφόσον ήδη ήξεραν όλα αυτά που υποτίθεται τους μάθαινε.
“Αυτά παθαίνεις όταν δεν μοιράζεσαι ποτέ τον υπολογιστή μαζί μας, παρά μόνο για να μας κάνεις τον έξυπνο!”, του είπαν αυτά και λύθηκαν στα γέλια. Αυτό έγινε κατακόκκινο από ντροπή.
Από εκείνη τη μέρα το καλό μας βατόμουρο πήρε το μάθημά του, από τη μια να μοιράζεται τον υπολογιστή του και από την άλλη να μην κοκορεύεται για τις γνώσεις του.