|
λύ-ομαι
λύ-ει
(ῃ)
λύ-εται
λυ-όμεθα
λύ-εσθε
λύ-ονται
|
λύ-ωμαι
λύ-ῃ
λύ-ηται
λυ-ώμεθα
λύ-ησθε
λύ-ωνται
|
λυ-οίμην
λύ-οιο
λύ-οιτο
λυ-οίμεθα
λύ-οισθε
λύ-οιντο
|
λύ-ου
λυ-έσθω
λύ-εσθε
λυ-έσθων
ή λυέ-σθωσαν
|
λύ-εσθαι
|
λυ-όμενος
λυ-ομένη
λυ-όμενον
|
|
ἐλυ-σάμην
ἐλύ-σω
ἐλύ-σατο
ἐλυ-σάμεθα
ἐλύ-σασθε
ἐλύ-σαντο
ΠΑΡΑΚΕΙΜΕΝΟΣ
|
λύ-σωμαι
λύ-σῃ
λύ-σηται
λυ-σώμεθα
λύ-σησθε
λύ-σωνται
|
λυ-σαίμην
λύ-σαιο
λύ-σαιτο
λυ-σαίμεθα
λύ-σαισθε
λύ-σαιντο
|
λῦ-σαι
λυ-σάσθω
λύ-σασθε
λυ-σάσθων
ή λυ-σάσθωσαν
|
λύ-σασθαι
|
λυ-σάμενος
λυ-σαμένη
λυ-σάμενον
|
|
λέλυ-μαι
λέλυ-σαι
λέλυ-ται
λελύ-μεθα
λέλυ-σθε
λέλυ-νται
ΥΠΕΡΣΥΝΤΕΛΙΚΟΣ
|
λελυ-μένος,
η, ον
λελυ-μένος,
η, ον
λελυ-μένος,
η, ον
λελυ-μένοι,
αι, α
λελυ-μένοι,
αι, α
λελυ-μένοι,
αι, α
|
ὦ
ᾖς
ἦ
ὦμεν
ἦτε
ὦσιν
|
λελυ-μένος,
η, ον
λελυ-μένος,
η, ον
λελυ-μένος,
η, ον
λελυ-μένοι,
αι, α
λελυ-μένοι,
αι, α
λελυ-μένοι,
αι, α
|
εἴην
εἴης
εἴη
εἴημεν
εἶμεν
εἴητε-εἶτε
εἴησαν-εἶεν
|
(πιο
εύχρηστοι τύποι
λέλυ-σο
λελύ-
σθω
λέλυ-σθε
ή
λελύ-σθων (λελύσθωσαν)
|
οι
μονολεκτικοί)
λελυ-μένος,
η, ον
λελυ-μένος,
η, ον
λελυ-μένοι,
αι, α
λελυ-μένοι,
αι, α
|
ἴσθι
ἔστω
ἔστε
ἔστων
|
λελύ-σθαι
|
λελυ-μένος
λελυ-μένη
λελυ-μένον
|