Της μαθήτριας Ατζαράκη Στέλλας, Γ1

 

Δούκισσα της Πλακεντίας

Δούκισσα της Πλακεντίας ή Σοφία Λεμπρέν. Γεννήθηκε το 1785 στη Πενσυλβάνια των Η.Π.Α. και ήταν κόρη του εκεί επιτετραμμένου Γάλλου διπλωμάτη Φραγκίσκου Μπαρμπέ ντε Μπαρμπουά. Το 1804 παντρεύτηκε τον στρατηγό Κάρολο Λεμπρέν ο οποίος ήταν υπασπιστής του Ναπολέοντα και δούκας της Πλακεντίας (η λατινική ονομασία του σημερινού ομώνυμου ιταλικού νομού και πόλης Πιατσέντζα). Μαζί απέκτησαν μια κόρη, την Ελίζα. Η συμβίωση τους ήταν προβληματική με αποτέλεσμα σύντομα να καταλήξουν να ζουν σε διάσταση χωρίς ποτέ να εκδοθεί διαζύγιο, εγκαταλείποντας τη Γαλλία διέμενε στην Ιταλία. Κατά τη διάρκεια της Ελληνικής Επανάστασης τόσο η ίδια όσο και η κόρη της διέθεσαν πολλά χρήματα διακρινόμενες για τον Φιλελληνισμό τους.

Ένα πρόσωπο το οποίο εντυπωσίασε την Δούκισσα, λόγω της μόρφωσης του, ήταν ο Καποδίστριας τον οποίο συνάντησε το 1826 στο Παρίσι. Με την άφιξη της Σοφίας στο Ναύπλιο(1830) ενίσχυσε οικονομικά την τότε νεοσύστατη δημοτική εκπαίδευση. Παρακολουθώντας όμως τα τεκταινόμενα αναγκάσθηκε αντιπολιτευόμενη τον Κυβερνήτη να μετατραπεί σε μισητό του εχθρό. Μετά τη δολοφονία του Καποδίστρια το 1831 διένειμε η ίδια φυλλάδια στη Γαλλία για τον αήθη τρόπο που κυβερνούσε την Ελλάδα, υπερασπιζόμενη τους Μαυρομιχαλαίους.

Το 1834 επέστρεψε στην Ελλάδα με τη κόρη της και εγκαταστάθηκε στην Αθήνα όπου και αγόρασε αγροκτήματα σε μεγάλη έκταση στη περιοχή του Πεντελικού και γύρω από την Αθήνα, στα οποία και οικοδόμησε δύο μέγαρα έργα αμφότερα του Κλεάνθη. Το 1840 περιήλθε στην κυριότητα της έκταση 1738 στρεμμάτων στην περιοχή της Πεντέλης αντί τιμήματος 7512 δραχμών. Στην προαναφερόμενη έκταση το 1841 ολοκληρώθηκε η κατασκευή του πύργου της από τον διάσημο αρχιτέκτονα της εποχής Σταμάτη Κλεάνθη. Ο ίδιος αρχιτέκτονας κατασκεύασε μετά από λίγα χρόνια τη Villa Ilissia (1848) στο οποίο σήμερα στεγάζεται το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο. Επίσης είχε αναλάβει να κατασκευάσει και το "Καστέλο της Ροδοδάφνης", έργο το οποίο η Δούκισσα δεν πρόλαβε ποτέ να το δει ολοκληρωμένο. Στην αρχή απαρνιέται την Ορθοδοξία και ασπάζεται την Ιουδαϊκή θρησκεία. Οι κοινωνικές συναναστροφές και οι πολιτικές ιδέες της την οδήγησαν να εισάγει στην Ελλάδα μια νέα θεοκρατική κοινωνική οργάνωση μεταβάλλοντας το μέγαρό της των Ιλισίων σε κέντρο διάφορων ελλήνων και ξένων λογίων, διανέμοντας κτήματα και τίτλους ευγενείας σε εξέχουσες μεν ελληνικές οικογένειες, στερούμενη όμως από τη πρότερη αγαθοποιό κοινωφελή δράση της. Αυτό είχε ως συνέπεια να αποξενωθεί ακόμα περισσότερο. Τον Ιούνιο του 1846 η Σοφία φέρεται να αιχμαλωτίστηκε από τον Λήσταρχο Μπίμπιση αλλά ελευθερώθηκε ύστερα από επέμβαση των Χαλανδριωτών! Γεγονός πάντως είναι πως με δικά της έξοδα ανακατασκεύασε το (1854) τη Συναγωγή στη Χαλκίδα, καθώς επίσης και με έξοδά της συνέχισε η δεύτερη έκδοση των "Χρονικών" του Μεσολογγίου. Απεβίωσε το 1854 σε ηλικία 64 χρονών. Η Δούκισσα της Πλακεντίας διέθεσε πάνω από 40.000 δραχμές για λογαριασμό της Ελλάδας.

ΑΤΖΑΡΑΚΗ ΣΤΕΛΛΑ