|
- της
Α. Καρυάτη
«Οι
Κούρδοι είναι ένα έθνος χωρίς δικό του κράτος. O πληθυσμός τους εκτιμάται γύρω
στα 40 εκατομμύρια . Η πατρίδα τους, το Κουρδιστάν, είναι χωρισμένη ανάμεσα σε
4 χώρες: την Τουρκία, τη Συρία, το Ιράκ και το Ιράν.
Μέχρι
πρόσφατα το πιο γνωστό τμήμα του Κουρδιστάν ήταν αυτό της Τουρκίας. Μετά τον
πόλεμο στο Ιράκ ήρθαν στο διεθνές προσκήνιο οι Κούρδοι του Ιράκ. Τα τελευταία
χρόνια άρχισαν να συζητιούνται διεθνώς και οι Κούρδοι της Συρίας που όλο και
περισσότερο έρχονται στην Ευρώπη για να παλέψουν για τα δικαιώματα τους. Οι Κούρδοι της Συρίας όπως και στις άλλες
χώρες όπου υπάρχουν κουρδικές περιοχές δεν είναι αναγνωρισμένη εθνότητα και
στερούνται βασικά ανθρώπινα δικαιώματα.
Στη
Συρία οι Κούρδοι αποτελούν την δεύτερη μεγαλύτερη εθνότητα – μετά τους Άραβες.
Με πληθυσμό 1.5-2 εκατομμύρια αποτελούν περίπου το 10% του πληθυσμού της χώρας
ενώ οι άλλες μειονότητες είναι γύρω στο 1% η καθεμία. Οι περισσότεροι ζουν στο
βόρειο κομμάτι της Συρίας στα σύνορα με Τουρκία και Ιράκ. Αυτές οι περιοχές
είναι οι πιο υποβαθμισμένες οικονομικά και κοινωνικά πράγμα το οποίο φανερώνει
τις διακρίσεις ενάντια στον Κουρδικό πληθυσμό (Διεθνής_Αμνηστία, 2005).
Από το
1962 και μετά η Συριακή κυβέρνηση άρχισε μια διαδικασία εξαραβισμού της
περιοχής εκδιώκοντας περίπου 100.000 κούρδους από 300 χωριά στα οποία
μεταφέρθηκαν Άραβες (ένοπλοι - έποικοι) για να δημιουργηθεί μια αραβική ζώνη
μεταξύ των Κούρδων της Συρίας και των Κούρδων της Τουρκίας (Διεθνής_Αμνηστία,
2005).
Εδώ και
χρόνια υπάρχει ειδική νομοθεσία που απαγορεύει την έκφραση της εθνότητας των
Κούρδων. Από το 1958 απαγορεύεται η έκδοση υλικού στα κουρδικά. Το 1987
απαγορεύτηκε το να ακούγεται ή να κυκλοφορεί κουρδική μουσική και βίντεο. Το
1989 απαγόρευσαν την χρήση της κουρδικής γλώσσας σε όλες τις επίσημες
εγκαταστάσεις / δημόσιους χώρους. Υπάρχουν αναφορές ότι μέχρι το καλοκαίρι του
2002 οι αρχές είχαν αυξήσει τις ποινές για την έκδοση υλικού στα κουρδικά καθώς
και την διδασκαλία της κουρδικής γλώσσας στα 5 χρόνια φυλάκιση. Απαγορεύεται να
υπάρχουν επιχειρήσεις με κουρδικά ονόματα. Δεν αναγνωρίζονται παιδιά που δεν
έχουν αραβικά ονόματα. Το 1992 υπήρχαν πολλές συλλήψεις ατόμων που συμμετείχαν
στους εορτασμούς του Ναουρόζ (κουρδική πρωτοχρονιά) (Διεθνής_Αμνηστία, 2005).
Η
ποινικοποίηση της έκφρασης των Κούρδων είναι κάτι που δεν αντιμετωπίζει καμία
άλλη μειονότητα στη Συρία.
Οι
Κούρδοι πρόσφυγες που ζουν στην Κύπρο, ξόδεψαν τις οικονομίες μιας ζωής για να
ξεφύγουν από μια βάρβαρη καταπίεση και καταστολή, και να καταλήξουν τελικά στα
νύχια των αστυνομικών αρχών και των επιτροπών για το άσυλο, στην Κύπρο και
άλλες ευρωπαϊκές χώρες.
Οι
πρόσφυγες αυτοί παρακολουθούν σοκαρισμένοι, δυσκολευόμενοι να πιστέψουν ότι οι
δημοκρατίες της Ευρώπης τους αντιμετωπίζουν σαν μίασμα, αντί να τους παρέχουν
τη συμπαράσταση και τη φιλοξενία που περίμεναν.
Η ουσία είναι μία. Αυτοί οι πρόσφυγες αν απελαθούν θα πάνε κατευθείαν στη φυλακή για να σαπίσουν, για να μη βγουν ποτέ ζωντανοί, ή αν θα βγουν να είναι σακατεμένοι.»
|
Παλαιστίνιοι, Κούρδοι, Αρμένιοι, Θιβέτ, Βάσκοι,
Βόρεια Ιρλανδία:
Η αρχή των εθνοτήτων αποτελεί αίτημα πολλών αυτονομιστικών κινημάτων ακόμη και σήμερα. Επιλέξτε μία από τις παραπάνω περιπτώσεις και παρουσιάστε το ζήτημα σφαιρικά: Ποιοι είναι αυτοί οι λαοί, τι διεκδικούν, με ποιον τρόπο και από ποιον, τι αντιμετωπίζουν και ποια η προοπτική τους;
|
|
|
|
