Της μαθήτριας Ατζαράκη Στέλλας, Γ1

*ΘΑΝΑΤΙΚΗ ΠΟΙΝΗ*

Πράξη Συμμόρφωσης ή Εγκληματική Πράξη;

 

 Είναι "υπέρτατη μορφή σκληρής-απάνθρωπης και ταπεινωτικής τιμωρίας", η οποία "είναι αυθαίρετη και αποδεδειγμένα αναποτελεσματική στη μείωση της εγκληματικότητας και διαιωνίζει ένα κλίμα βίας μέσα στο οποίο ποτέ δεν μπορεί να επιτευχθεί πραγματική δικαιοσύνη".

 

Προσωπικά πιστεύω ότι η θανατική ποινή είναι μια ασυμβίβαστη πράξη με τα ανθρωπιστικά πρότυπα που επικρατούν στις μέρες μας. Είναι παραβίαση των ανθρώπινων δικαιωμάτων. Κανείς δεν έχει το δικαίωμα να σου στερήσει την ζωή σου, ούτε το κράτος, η πολιτεία, το δικαστήριο, κανείς.

 

Η πραγματικότητα για τη θανατική ποινή είναι ότι εκείνος που εκτελείται και χάνεται, συχνά καταδικάζεται όχι μόνο για τη φύση του εγκλήματος που διέπραξε, αλλά και για την εθνική και ταξική προέλευσή του, τα οικονομικά του μέσα ή τις πολιτικές απόψεις του. Ανθρώπινοι παράγοντες όπως η σκοπιμότητα και η επιρροή της κοινής γνώμης, μπορούν να επηρεάσουν όλα τα στάδια της νομικής διαδικασίας, από τη μήνυση μέχρι τη δίκη, και από την καταδικαστική απόφαση και ποινή μέχρι τη πιθανή απονομή χάριτος.

 

Το ποιος ζει και ποιος πεθαίνει τελικά, μπορεί να καθοριστεί από παράγοντες που δεν συνδέονται άμεσα με την ενοχή ή την αθωότητα: σφάλματα, παρεξηγήσεις, διαφορετικές ερμηνείες του νόμου ή διαφορετικοί προσανατολισμοί των ανακριτών, δικαστών ή των ενόρκων.

 

Επίσης η πιθανότητα δικαστικής πλάνης, για οποιονδήποτε λόγο, αποκτά μεγαλύτερη σημασία στις περιπτώσεις που αφορούν αδικήματα που τιμωρούνται με θάνατο, ακριβώς επειδή η θανατική ποινή είναι αμετάκλητη.

 

Άτομα που αν και έχουν διαπράξει αδικήματα που αξίζουν αυτού του είδους ποινή στην πραγματικότητα δεν τους αξίζει αφού η θανατική ποινή εφαρμόζεται δυσανάλογα, στους φτωχούς, στις μειοψηφίες, σε πνευματικά άρρωστα ή μειονεκτούμενα  άτομα και σ' εκείνους που δεν έχουν νομική υποστήριξη.

 

Παρ όλα αυτά υπάρχουν περιπτώσεις που αναμφισβήτητα πρέπει να ισχύσει αυτού του είδους η τιμωρία . Άρρωστα και διεστραμμένα μυαλά θα υπάρχουν πάντοτε και εμείς δε θα μπορούμε να κάνουμε τίποτε. Κατασυρροη δολοφόνοι, παιδεραστές, κακοποιοί, βιαστές, έμποροι ναρκωτικών  που σπέρνουν φόβο - τρόμο – θάνατο - πόνο (σωματικό ή ψυχικό) αξίζουν την καταστροφική ζωή τους? ΟΧΙ, σίγουρα όχι. Άνθρωποι που καταδικάζουν ανθρώπους αυθαίρετα, απλά αποφασίζουν ότι θα τον καταστρέψουν, θα τον σκοτώσουν και το κάνουν.

 

Έτσι λοιπόν καταλήγω ότι η θανατική ποινή απ την μια είναι μια αυθαίρετη κατάχρηση των ανθρώπινων δικαιωμάτων αλλά απ την άλλη μια πράξη ‘‘ κάθαρσης της κοινωνίας από μικρόβια που ανά πάσα στιγμή απειλούν τον καθένα μας ’’.

 

Στην Ευρωπαϊκή Ένωση έχει καταργηθεί, ενώ εφαρμόζεται ακόμη σε χώρες όπως οι ΗΠΑ και η Κίνα.

Η θανατική ποινή εφαρμόζεται με διάφορες μεθόδους:

• Κρεμάλα ή αγχόνη                                                                            ( παραδοσιακή μέθοδος)
• Ηλεκτρική καρέκλα                                                                         (μέθοδος του 20ου αιώνα, ΗΠΑ)
• Θάλαμος αερίων                                                                               (μέθοδος του 20ου αιώνα, ΗΠΑ, Ναζιστική Γερμανία)
• Λαιμητόμος ή γκιλοτίνα                                                                   (βλέπε Γαλλική επανάσταση)
• Τουφεκισμός στο εκτελεστικό απόσπασμα
• Αποκεφαλισμός                                                                                 (αρχαιότητα και Αραβικές χώρες)
• Δηλητηριώδης ένεση                                                                         (κυρίως στις ΗΠΑ)
• Σταύρωση                                                                                           (αρχαιότητα, Περσία, Ελλάδα, Ρώμη, Καρχηδόνα)

 

 

Σύμφωνα με την πηγή «ΒΙΚΙΠΑΙΔΙΑ» η θανατική ποινή έπαψε να είναι σε ισχύ στην Ελλάδα το 2004. Το ελληνικό σύνταγμα προβλέπει:

 

MEPOΣ ΔEYTEPO - Aτομικά και κοινωνικά δικαιώματα

 'Άρθρο 7 - (Καμιά ποινή χωρίς νόμο, απαγόρευση βασανιστηρίων)

 

1. Έγκλημα δεν υπάρχει ούτε ποινή επιβάλλεται χωρίς νόμο που να ισχύει πριν από την τέλεση της πράξης και να ορίζει τα στοιχεία της. Ποτέ δεν      επιβάλλεται ποινή βαρύτερη από εκείνη που προβλεπόταν κατά την τέλεση της πράξης.

2. Tα βασανιστήρια, οποιαδήποτε σωματική κάκωση, βλάβη υγείας, ή άσκηση ψυχολογικής βίας, καθώς και κάθε άλλη προσβολή της ανθρώπινης       αξιοπρέπειας απαγορεύονται και τιμωρούνται, όπως νόμος ορίζει.

3. Η γενική δήμευση απαγορεύεται. Θανατική ποινή δεν επιβάλλεται, εκτός από τις περιπτώσεις που προβλέπονται στο νόμο για κακουργήματα τα οποία τελούνται σε καιρό πολέμου και σχετίζονται με αυτόν.

4. Nόμος ορίζει με ποιους όρους το Kράτος παρέχει, ύστερα από δικαστική απόφαση, αποζημίωση σε όσους καταδικάστηκαν, προφυλακίστηκαν ή με άλλο τρόπο στερήθηκαν άδικα ή παράνομα την προσωπική τους ελευθερία.