Ο Βενιζέλος για την προέλαση προς Ανατολάς (12-6-1920)

Ελπίζω ότι, όταν καλύψητε ασφαλώς κατοχήν μας και προέλασίν μας προς Βορράν κατά κινδύνου επιθέσεως διά των δύο σιδηροδρομικών γραμμών Κασσαμπά και Αϊδινίου, θα κρίνητε επιβεβλημένον όπως μη προελάσωμεν πολύ προς Ανατολάς. Εχθρός έχει κάθε συμφέρον όπως μας παρασύρη εις τοιαύτην προέλασιν. Αλλά ημείς έχομεν αντιθέτως συμφέρον ίνα μη επεκτείνωμεν γραμμήν συγκοινωνίας ίνα μη αδυνατήται αύτη και ίνα μη επεκτεινώμεθα εν μέσω αλλοεθνών κατά μεγάλην πλειοψηφίαν πληθυσμών. Δεν γνωρίζω αν κρίνητε αναγκαίον κατάληψιν Φιλαδελφείας ή θα αρκεσθήτε εις την κατοχήν της Δυτικώς ταύτης κειμένης ορεινής γραμμής ήτις προσφέρεται άριστα προς άμυναν. Αλλά ελπίζω ίνα διόλου παρασυρθήτε πλέον Ανατολικώς Φιλαδελφείας και Κιόση επί της γραμμής Αϊδινίου.

Þ   Για ποιο λόγο, σύμφωνα με την πηγή, ο Βενιζέλος δεν επιθυμούσε προέλαση σε μεγάλο βάθος στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας;

Διακήρυξις των Δημοκρατικών Φιλελευθέρων (12-2-1922)

Το Δημοκρατικό Μανιφέστο Δημοσιεύτηκε στις 2 Φεβρουαρίου1922 στις εφημερίδες "Ελεύθερος Τύπος" και "Πατρίς"

Η τοιαύτη καταστροφή επήλθε και συνεχίζεται, διότι οι υπεύθυνοι κυβερνήται απέκρυψαν την αλήθειαν από τον λαόν, έταξαν υπεράνω της εθνικής σωτηρίας προσωπικά συμφέροντα της Βασιλείας, όπισθεν των οποίων καλύπτεται ευτελής κομματική ιδιοτέλεια. Αλλ' είναι πλέον καιρός, έστω και την υστάτην στιγμήν, να συνέλθωμεν, να πέσουν τα ψεύδη, να επιβληθή το πραγματικόν συμφέρον του Έθνους. Είναι καιρός να εξαρθώμεν όλοι υπεράνω κάθε κομματικής εμπαθείας, κάθε κομματικής βλέψεως. Είναι υπερτάτη ανάγκη κάθε προσωπικόν συμφέρον της Βασιλείας να υποκύψη αγογγύστως εις το εθνικόν συμφέρον. Αι δημαγωγικαί προσωπολατρείαι και οι βυζαντινισμοί πρέπει να λείψουν. Πρόκειται περί της υποστάσεως του Έθνους, περί του στρατού μας, του τόσον ηρωικώς θυσιαζομένου, περί της ζωής του εργαζομένου λαού, του οποίου διαρκώς τα βάρη αυξάνουν. (…) Τι λοιπόν περιμένει τον Ελληνισμόν της Μικράς Ασίας, παραδιδόμενον εκ νέου εις τους Τούρκους, το γνωρίζομεν. Και αν το παλαιόν μαρτυρολόγιον του Γένους κείται μακράν εις την μνήμην, βοούν οι διωγμοί, αι σφαγαί, τα βασανιστήρια και αι αρπαγαί, αι από του 1913 κατά των ομοεθνών μας διαπραττόμεναι συστηματικώς εις την Μ. Ασίαν και Θράκην κατ' επιταγήν αυτού του Κράτους, όπως πάντοτε, καθώς και η επίσης τραγική τύχη των Αρμενίων.

Þ   Το κείμενο αυτό, που συντάχθηκε από τον Αλ. Παπαναστασίου, και υπογράφηκε και από συνεργάτες του, τους κόστισε την καταδίκη τους σε κάθειρξη επί εξυβρίσει του προσώπου και του θεσμού του βασιλέως. Μπορείτε να αιτιολογήσετε το γεγονός; Τι υποστηρίζει ο Παπαναστασίου και οι συνεργάτες του στο παραπάνω απόσπασμα;

Νόμος περί διαβατηρίων (16-7-1922)

Λίγο πριν από την κατάρρευση του μετώπου η βασιλική κυβέρνηση της Αθήνας ψήφισε νόμο για τα διαβατήρια (16 Ιουλίου 1922)

1ον. Απαγορεύεται η εν Ελλάδι απόβασις αλλοδαπών εφ' όσον ούτοι δεν είναι εφωδιασμένοι δια τακτικών διαβατηρίων, νομίμως τεθεωρημένων ή δια των εγγράφων των εκάστοτε οριζομένων δια Β.Δ. εκδιδομένων προτάσει των επί των Εσωτερικών, Εθνικής Οικονομίας και Περιθάλψεως υπουργών.

2ον. Πας πλοιοκτήτης, πράκτωρ ή πλοίαρχος ή άλλο οιονδήποτε μέλος πληρώματος πλοίου τινός, όστις ήθελεν αναλάβει, όπως διευκολύνη ή δεχθή την εις Ελλάδα μεταφοράν των περί ων η εν άρθρω 1 απαγόρευσις προσώπων, τιμωρείται δια φυλακίσεως εξ τουλάχιστον μηνών και χρηματικής ποινής από τρισχιλίων μέχρι δεκακισχιλίων δραχμών δι' έκαστον, κατά παράβασιν του παρόντος νόμου, μεταφερόμενον πρόσωπον...

Þ   Τι προβλέπει ο παραπάνω νόμος; Για ποιο λόγο ψηφίστηκε τη συγκεκριμένη χρονική στιγμή;