Δέσποινα Περάκη Τάξη: Γ2
[.. Ένα "τυχαίο
γεγονός", όπως το χαρακτηρίζουν αρκετοί ιστορικοί της ναυμαχίας του
Ναυαρίνου έπαιξε το ρόλο του "μοιραίου γεγονότος". Σε κάποια στιγμή
ένα εχθρικό πυρπολικό έφθασε πολύ κοντά στο πολεμικό πλοίο
"Ντάρτμουθ" και ο κυβερνήτης του Φέλλουϋς έστειλε μια λέμβο με λίγους
άνδρες και επικεφαλής τον υποπλοίαρχο Φιτσρόυ για να αναγκάσει το εχθρικό
πυρπολικό να απομακρυνθεί. Εκείνοι άρχισαν τότε να πυροβολούν και σκότωσαν το
νεαρό Άγγλο υποπλοίαρχο και μερικούς ακόμη άνδρες. Το "Ντάρτμουθ" ανταπέδωσε
το πυρ. Η γαλλική ναυαρχίδα "Σειρήν" χτυπήθηκε από την αιγυπτιακή
φρεγάτα ´Έσμίνα". Αμέσως ο Γάλλος διοικητής Δεριγνύ διέταξε σφοδρό
κανονιοβολισμό κατά της εχθρικής φρεγάτας και σε ελάχιστα λεπτά το πυρ
γενικεύθηκε .
Παρά ταύτα ο Κόδριγκτον δεν είχε πάρει ακόμα καμιά απόφαση κατάστροφής του
τουρκοαιγυπτιακού στόλου. Γι´ αυτό έστειλε τον Έλληνα πλοηγό Πέτρο
Μικέλη, με λίγους άνδρες στον Αιγύπτιο διοικητή Μωχαρέμ μπέη να τον
διαβεβαιώσει ότι ο σκοπός των συμμάχων απέναντι στους τουρκοαιγυπτίους δεν ήταν
εχθρικός, αλλά ήθελαν να τους αναγκάσουν να φύγουν από το Ναυαρίνο και να
επιστρέψουν στις βάσεις τους στα Δαρδανέλια και την Αλεξάνδρεια. Οι Αιγύπτιοι
όμως, ερεθισμένοι σκότωσαν τον Έλληνα απεσταλμένο του Κόδριγκτον, οπότε μέσα σε
λίγα λεπτά συντονισμένα όλα τα κανόνια της "Ασίας" βύθισαν την
αιγυπτιακή ναυαρχίδα. Σχεδόν ταυτόχρονα τέθηκε εκτός μάχης και η τουρκική
ναυαρχίδα. Από αυτή τη στιγμή κι έπειτα η μάχη γενικεύτηκε και ξέφυγε από κάθε
σχεδιασμό και έλεγχο. Οι κανονιοβολισμοί ρίχνονταν από όλες τις πλευρές και ο
πυκνός καπνός εμπόδιζε τους συμμάχους να διακρίνουν τα δικά τους πλοία από τα
εχθρικά. Στις 3 μ.μ. πλησίασε και ο ρωσικός στόλος με επικεφαλής τη ναυαρχίδα
´Άζόφ", οπότε η μάχη πήρε ανυπολόγιστες διαστάσεις..]
[.. Ο αντίκτυπος της νίκης στις ευρωπαϊκές χώρες ήταν διαφορετικός. Γενικά
προκάλεσε κατάπληξη. Κανένας δεν περίμενε και δεν ευχόταν αυτό το τέλος.
Ο αυτοκράτωρ της Αυστρίας Φραγκίσκος χαρακτήρισε την πράξη των τριών ναυάρχων
δολοφονία. Ο Metternich "τρομακτική καταστροφή" και στη Βιέννη θρηνούσαν
για το πλήγμα εναντίον της Τουρκίας. Η κυβέρνηση της Αγγλίας έδειχνε
κεραυνόπληκτη προ του ανεπιθύμητου τετελεσμένου, που διέπραξε ο Κόδριγκτον.
Μάταια ο πρωταγωνιστής της ναυμαχίας προσπαθούσε να πείσει την κυβέρνησή του
ότι η "ναυμαχία υπήρξεν αναπότρεπτο γεγονός". Ο διάδοχος του Κάνιγκ
Goderich έτρεμε προ της ευθύνης και των συνεπειών που μπορούσε να έχει και το
κόμμα των συντηρητικών εξερράγη σε εκδηλώσεις αγανακτήσεως εναντίον της
ναυμαχίας και του αρχηγού της. Η πολιτική εκστρατεία εναντίον του Κόδριγκτον
εκδηλώθηκε έντονα στην έναρξη των εργασιών της Βουλής, στις 29 Ιανουαρίου του
1828. Στην ομιλία του θρόνου ο Άγγλος βασιλιάς θα διακηρύξει την αντίθεσή του:
"... στο λιμάνι του Ναυαρίνου έλαβε χώρα μια σύγκρουση τελείως
απροσδόκητη... μεταξύ των <πόλων των συμμάχων Δυνάμεων και του στόλου της
οθωμανικής Πύλης... Η Αυτού Μεγαλειότης δεν μπορεί να μη θρηνήσει, που αυτή η
σύγκρουση έγινε με τη ναυτική δύναμη ενός προαιωνίου συμμάχου, του σουλτάνου.
Εξακολουθεί όμως να τρέφει την ελπίδα πως το ατυχές αυτό γεγονός δε θα
συνοδευθεί από άλλες εχθροπραξίες...". Οι αντιδράσεις εναντίον του
συνεχίσθηκαν. Και του απένειμαν με τον μεγαλόσταυρο του Λουτρού, όταν όμως η
κυβέρνηση Goderich ανετράπη, εξαιτίας της ναυμαχίας του Ναυαρίνου, και ανέλαβε
ο Wellington ο Κόδριγκτον ανεκλήθη από τη θέση του, παρά τις αντίθετες
διαμαρτυρίες, με το αιτιολογικό ότι είχε παρερμηνεύσει τις οδηγίες που του
δόθηκαν.
Αντιθέτως στη Ρωσία η είδηση της νίκης προκάλεσε πλήρη επιδοκιμασία. Ο
αυτοκράτωρ Νικόλαος με επιστολή του προς τον Κόδριγκτον, της 8 Νοεμβρίου 1827,
του εξέφραζε την πλήρη ικανοποίησή του, επειδή "κατήγαγε μια νίκη για την
οποία όλη η πολιτισμένη Ευρώπη του χρωστούσε διπλή ευγνωμοσύνη". ...] κτλ
κτλ ..
