Της μαθήτριας Ατζαράκη Στέλλας, Γ1

H Λέσχη των Ιακωβίνων

Με απέριττη εμφάνιση και απλούς τρόπους και με πνεύμα διαποτισμένο από τις ιδέες των διαφωτιστών, τους οποίους μελετούσε με ζήλο, ιδίως του Ζαν Ζακ Ρουσό, ο Ροβεσπιέρος δεν άργησε να ξεχωρίσει ανάμεσα στους αντιπροσώπους της Τρίτης Τάξης, η οποία τον Ιούνιο απαίτησε και πέτυχε να αναγνωριστεί από τον βασιλιά ως Εθνοσυνέλευση, προτού, τον Οκτώβριο, μεταφερθεί από τις Βερσαλλίες στο Παρίσι.

Στις αγορεύσεις του, που χαρακτηρίζονταν πάντοτε από ριζοσπαστικό πνεύμα, ο Ροβεσπιέρος υπερασπιζόταν τα συμφέροντα των λαϊκών στρωμάτων και τις δημοκρατικές ιδέες και καυτηρίαζε αυστηρά όσα αντιλαϊκά και αντιδημοκρατικά νομοθετικά μέτρα προωθούσαν οι συντηρητικοί αστοί αντιπρόσωποι στη Συνέλευση.

Ο Ροβεσπιέρος υπήρξε από τα πρώτα μέλη της Λέσχης των Ιακωβίνων, η οποία δημιουργήθηκε το καλοκαίρι του 1789 και επισημοποιήθηκε το 1790, και δεν άργησε να αναδειχθεί ουσιαστικά ηγέτης τους. Οι Ιακωβίνοι ήταν η ριζοσπαστικότερη από τις επαναστατικές ομάδες που αγωνίζονταν να επιβάλουν τις απόψεις τους στην Εθνοσυνέλευση. Όφειλαν το όνομά τους στο γεγονός ότι το αρχηγείο τους στο Παρίσι βρισκόταν στο πρώην μοναστήρι των δομινικανών μοναχών, οι οποίοι ονομάζονταν και Ιακωβίνοι επειδή η παλαιότερη έδρα τους ήταν αφιερωμένη στον Άγιο Ιάκωβο. H λέσχη λειτουργούσε ως όργανο κοινοβουλευτικής πίεσης και τα μέλη της αποφάσιζαν τη γραμμή που θα ακολουθούσαν στο κάθε ζήτημα προτού αυτό φτάσει στην Εθνοσυνέλευση. Την περίοδο της ακμής της η λέσχη είχε πάνω από 2.000 παραρτήματα σε όλη τη χώρα και τα μέλη της ξεπερνούσαν τις 100.000. Οι Ιακωβίνοι δρούσαν ως επαναστατική συνείδηση του έθνους και επαγρυπνούσαν πάντοτε για να πατάξουν αμείλικτα οποιαδήποτε δραστηριότητα θεωρούσαν αντεπαναστατική.

Ως κατ' εξοχήν εκπρόσωπος των Ιακωβίνων και σταθερός υποστηρικτής των επαναστατικών ιδεωδών ο Ροβεσπιέρος κατέκτησε απέραντη δημοτικότητα, ενώ και για τους Ιακωβίνους άνοιξε ο δρόμος προς την απόλυτη κυριαρχία στην πολιτική σκηνή.