ΔΗΜΟΣ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ (ΓΕΝΝΗΤΟΡΑΣ ΤΩΝ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΔΩΝ)
Η παράδοση λέει ότι ήρτε από τα Φάρσαλα της Θεσσαλίας. Σκότωσε κάποιο Τούρκο και πέρασε στην Εύβοια και κατέληξε στο κέντρο της στα Θαρρούνια. Φαίνεται πως ήταν έξυπνος και πήρε γυναίκα κόρη του Διαμαντή (Χιόνα) και έκτισε το σπίτι του κοντά στη βρύση, Τη γυναίκα του τη λέγανε Όρσα κόρη του Διαμαντή της Νόλενας ο οποίος ήταν συγγενείς με τους Γιαννούληδες και είχαν πάρει κτήματα μεγάλα. Η μία κόρη πήρε το φουργάνι, η άλλη πήρε τα μικρά αμπέλια και την καναλέα. Ο Δήμος με την Όρσα γέννησαν τα εξής παιδιά: το Γιάννη (Γιαννουλόγιαννη), τον Κώστα (Γιαννουλοκωστή), το Χρήστο και το Βασίλη που έφυγε και έζησε στα Αμπέλια της Χαλκίδας. Κόρες είχε τη Φιλιώ, άλλη μία στο Παρθένι (Δροσάτηδες), άλλη μία στην Παναγιά (Παρασκευάδες) και μια στα Θαρρούνια (του πρώτου Παπαθανάση). Στην εκκλησία μας στον Άη-Γιώργη, μέχρι το 1980 υπήρχε στο τέμπλο ψηλά ένας σταυρός ξυλόγλυπτος με δύο δράκοντες αριστούργημα ξυλογλυπτικής που έγραφε: "Δωρεά Δήμου Γιαννούλη". Δυστυχώς επουλήθη από τους αρμόδιους ! ! ! και βρίσκεται στα υπόγεια του Κ. Βάχλα στη Χαλκίδα.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΔΗΜΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ
Ήταν ψηλός στο ανάστημα και κάπνιζε πολύ. Ήταν προοδευτικός άνθρωπος και φύτεψε πολλά ελαιόδεντρα ατα χωράφια και προίκισε τα παιδιά του με πολλές ελιές. Φύτεψε και καπνό στο Άη-Γιώργη στον κήπο, για να καπνίζει. Το 1922 ένας υπάλληλος του κράτους επισκέφτηκε το χωριό για να βρει τόπο να κατοικήσουν οι πρόσφυγες της Μικράς Ασίας. Τον συνόδεψε ο Γιάννης για να δει τους τόπους μέχρι το Τραχήλι αλλά τον οδήγησε όχι από τα μεγάλα αμπέλια που ήταν καλός τόπος, αλλά τον πήγε από το ίσωμα, τη μέλισσα, του Λέο, το μαντρί και ο αρμόδιος βλέποντας τους γκρεμούς, όπου φύγει φύγει! Ήταν αστείος και κάποτε ένας γυρολόγος είχε ένα σκυλί. Το πιάνει ο Γιάννης, του δένει ένα τενεκέ στην ουρά, του αλείφει και τον πισινό με νέφτι και ο πιστός σκύλος ούρλιαζε και χάθηκε. Είχε παντρευτεί την Κανέλα του γερο-Κάλφα αδερφή. Παιδιά του ο Γιώργης, ο Βασίλης, η Σεβγάνα, η Τασιόνα και η Γαρυφαλλιά.
ΚΩΣΤΑΣ ΔΗΜΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ (ΓΙΑΝΝΟΥΛΟΚΩΣΤΗΣ)
Αυτός ήταν πολύ αστείος, τσοπάνης, πολύ καλός άνθρωπος. Παντρεύτηκε τη Σοφιά του Βασιλείου, κόρη του Γερο-Νόλη. Μ' αυτήν έκανε τα παιδιά: τον Θεμιστοκλή (Αρμένη Μασόνο), το Βασίλη (Καραφύλλη=κλέφτη), τη Φώτο γυναίκα του Γ. Διαμαντή (Χιόνα), τη Ζωή παντρεμένη στην Παναγιά το Μιχελή και τη Μαριώ γυναίκα του Σπύρου Μπούρικα (Μαριόγκα).
ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗΣ ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ (ΜΑΣΟΝΟΣ)
Άνθρωπος σκληρός και πολύ κακός. Ήταν κυνηγός και το όπλο κρεμόταν πάντοτε στην πλάτη του. Δεν ζήμιωνε με τα ζώα του ξένα σπαρτά, αλλά αλλοίμονο αν κανενού άλλου ζώο έμπαινε κατά λάθος στα χωράφια του. Ήταν καταδικασμένο σε θάνατο! τα σκότωνε. Είχε παντρευτεί τη Ζωή του Δ, Μωλέ κόρη και ήταν δεύτερη ξαδέρφη του, πράγμα πρωτοφανές για κείνα τα χρόνια. Έκανε παιδιά: τον Νικολό. το Τάσο, το Γιώργη (που σκότωσε κάποιον και κατέληξε στην Αμερική), τη Λένη στην Παναγιά γυναίκα του Κ. Τριανταφύλλου και τη Μαρία του Γιάννη Κάλφα του Λιμπόγιαννη.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΚΩΣΤΑ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ (ΚΑΡΑΦΥΛΛΗΣ)
Δεν έμοιαζε του αδερφού του Μουστουκλή, ήταν καλός άνθρωπος και δουλευτής στα άγονα χωράφια του χωριού μας. Ζούσε με μικρό κοπάδι πρόβατα. Η φτώχια τον έδιωξε για τους γκάγκστερς στην Αμερική. Ζούσε μέσα στα δάση 5 χρόνια κόβοντας ξύλα με πριόνια και τσεκούρια. (Πήγε και αυτός στην Αμερική, έφυγε με το πλοίο ΠΑΤΡΙΣ στις 24 Μαΐου 1916 σε ηλικία 41 χρονών και επέστρεψε μετά από 5 χρόνια). Έλαβε μέρος στους Βαλκανικούς πολέμους του 1912-13. Είχε παντρευτεί τη Ζαχαρού την οποία σκότωσε κεραυνός στο χωράφι στους Λάκκους. Έζησε με αυτήν 1 χρόνο.
Έπειτα ξαναπαντρεύτηκε και πήρε γυναίκα από το χωριό Βρύση τη Σταυρούλα Αντ. Νικολάου, φτωχής οικογένειας. Εν τω μεταξύ είχε ο Βασίλης τα αγαθά ψωμί, λάδι, μέλι, αρκετά και μπόλικα. Αυτά έκαναν και τη Σταυρούλα να έρθει στα Θαρρούνια. Από τα χρήματα της Αμερικής (3.000-4.000 δολάρια) αγόρασε του Μπαχάρα το κτήμα στου Καράφραγκου, αρκετά στρέμματα και με αυτά τα λεφτά ο Μπαχάρας αγόρασε 150 στρέμματα στον Αη-Σώματο της Ερέτριας! Παιδιά που απέκτησαν ήταν : η Μαρία (Μαριολή) του Ταλαμπήρα γυναίκα, τη Παγιού γυναίκα του Μπουρικόγιαννη, τη Στέλλα (Στερού ) παντρεμένη στη Χαλκίδα, την Κούλα Τάσου Χαρίτου (πέθανε στη γέννα), το Μήτσο τσοπανάκι πέθανε 18 χρονών, το Γιώργη πέθανε 5-6 χρονών και το Γιώργη που έγινε παπάς και είναι σήμερα στον Άγιο Λουκά. Με τον αδερφό του το Μασόνο ήταν πολύ αγαπημένοι και δεμένοι. Εκείνο που τους χώριζε ήταν ότι ο Βασίλης Καραφύλλης ήταν μικροκλέφτης!, ενώ ο Μασόνος όχι. Κάνανε πολλά αστεία και φάρσες σοβαρές για να περνάνε την άχαρη ζωή τους!
ΧΡΗΣΤΟΣ ΔΗΜΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ (ΚΡΙΤΣΟΣ ΓΚΡΙΤΖΑΛΗΣ)
Τον φτάσαμε να φορεί κάλτσες άσπρες ως το γόνατο. Δεν μάθαμε κάτι από τη ζωή του. Είχε πάρει γυναίκα τη κόρη του Καρανάσιου τη Σταμάτω την Κορακομύτα. Γέννησαν παιδιά: το Μήτσο, το Γιώργη, τη Παγιού γυναίκα του Παν. Κιούση (Λιαροπαναγιού), τη Σταυρούλα του Γιώργη Κουσερή (Λαγουτιέρη) και τη Λένη γυναίκα του Γιάννη Χαρίτου.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΧΡΙΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ (ΓΡΙΤΖΑΛΟΜΗΤΣΟΣ)
Καλός νοικοκύρης και προκομμένος.. Ολίγο δικαστηράς όμως! Είχε παντρευτεί τη Μαρία κόρη του Γ. Κουσερή (Λιόσα), γέννησαν παιδιά τον Πέτρο που σκοτώθηκε στον εμφύλιο, τον Κώστα, την Παναγιού, γυναίκα του Βαγγέλη Γιαννούλη, τη Βαγγελιώ, το Χρήστο στο Αλιβέρι και τη Σταμάτω γυναίκα του Αντ. Παπαθανασίου.
ΓΙΩΡΓΗΣ ΧΡΗΣΤΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ (ΣΑΜΟΥΡΗΣ)
Άνθρωπος νευρικός, αγχώδης, παράξενος, δειλός, είχε πολεμήσει στη Μικρά Ασία, Ρωσία, Βουλγαρία και ήταν όλο διηγήματα. Είχε 8 χρόνια στρατιώτης. Δύσκολα μπορούσες να τον ξεφορτωθείς όταν άρχιζε τα παραμύθια. Είχε γυναίκα τη Λουκία Κάλφα και έκαναν παιδιά τα : την Κούλα γυναίκα του Γ. Γιαννούλη, τη Χρυσούλα του Δ. Γιαννούλη, το Χρήστο στο Βασιλικό, τον Κώστα στο Βασιλικό, το Γιώργη και τον Γιάννη που πνίγηκε στο πηγάδι στα Χλάγια.
Ο Γιώργης Γιαννούλης έφυγε και αυτός στην Αμερική με το πλοίο ΙΩΑΝΝΙΝΑ στις 1 Μαΐου 1914 σε ηλικία 24 χρονών.
ΠΕΤΡΟΣ ΔΗΜΗΤΡΙΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ
Ο Πέτρος ήταν σωματικά γερό παλικάρι. Τσοπάνης από μικρός. Στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο έλαβε μέρος, γύρισε και παντρεύτηκε την κόρη του Γ. Μολέ τη Πασού. Τα παιδιά που έκαναν ήταν η Μαρία γυναίκα
του Προκόπη Λυμπέρη, το Δημήτρη που έγινε καθηγητής, τον Πέτρο που γεννήθηκε μετά το σκοτωμό του Πέτρου στον εμφύλιο και γιαυτό έλαβε το όνομα του πατέρα τους. Σκοτώθηκε στα Μάρμαρα της Φθιώτιδας και δεν χάρηκε τα παιδιά του.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ ΘΕΜΙΣΤΟΚΛΗ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ (ΧΑΡΑΡΑΣ)
Ήταν πολύ φιλότιμος και η ζωή του είχε πολλές περιπέτειες. Σαν έφηβος έκανε μια αταξία και βίασε μια κοπέλα στο Μακρυχώρι! Εκείνη αντέδρασε και του δάγκωσε το χέρι και αυτός της ξέσκισε την παρθενιά με το χέρι! ! !. ΄Το δαγκωμένο χέρι τον μαρτύρησε και ο καλός ο Τάσος οδηγήθηκε στη φυλακή γιατί ο πατέρας του δεν την ήθελε για νύφη. Πήγε στρατιώτης στο βαρύ πυροβολικό, πολέμησε στη Μ. Ασία. Παντρεύτηκε την κόρη του προύχοντα Λιόσα τη Σεβαστή. Παιδιά τους: ο Δημήτρης που έζησε και πέθανε στον Άγιο Λουκά, είχε λάβει μέρος στην Εθνική Αντίσταση ως αντάρτης, τον Γιώργη, το Βαγγέλη, τον Κώστα, τη Σοφία και τη Λένη. Όλοι τους είναι παντρεμένοι στα Θαρρούνια και Παναγιά.
ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ (ΛΥΡΗΣ)
Ήταν πολύ δυνατό παλικάρι με πολύ σωματική δύναμη. Ήταν τσοπάνης και από εκεί έφυγε για τα βουνά και έλαβε μέρος στην Εθνική Αντίσταση. Ήταν γενναίος πολεμιστής και έλαβε μέρος στα Δεκεμβριανά μέχρι τέλος! Κακοποιήθηκε από τους χίτες και ξυλοκοπήθηκε μέχρι θανάτου στου Γυμνού. Έζησε, παντρεύτηκε την Παρασκευή από του Κουστουμάλου και έζησε στον Άγιο Λουκά. Ως εργάτης της ΔΕΗ ήταν άριστος και έγινε και επικεφαλής. Πέθανε 65 χρονών από καρδιακή προσβολή και άφησε δύο παιδιά το Βαγγέλη και τη Σεβαστή.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΓΙΑΝΝΗ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ (ΒΑΣΙΛΑΡΑΣ)
Ήταν ψηλός στο ανάστημα, αθώος άνθρωπος. Παντρεύτηκε δύο φορές. Η πρώτη γυναίκα του ήταν από το Τραχήλι. Όταν του κάνανε προξενιό, του δείξανε μία ωραία κοπέλα για γυναίκα του, όπου Βασίλης είπε το ναι! Όταν έγινε ο γάμος στο Τραχήλι, οι πονηροί Τραχηλιάτες του σέρβιραν μία άλλη και μάλιστα μονόφθαλμη! Ο γαμπρός δεν έβγαλε μιλιά! Έτσι την έκανε γυναίκα του και ούτε γάτα ούτε ζημιά! Έκανε δύο παιδιά το Γιάννη και τη Σταμάτω. Η δεύτερη του γυναίκα ήταν κόρη του Λήτη. Μ' αυτή έκανε παιδιά τη Λουκία του Κ. Παλόγου, το Χρήστο (γραμματέα), τη Βαγγελιώ γυναίκα του Δ. Κουσερή (Καραγκούνη), τη Μαρία του Π. Κάλφα, τη Σταυρούλα του Ν. Βασιλείου, τη Γεωργία του Χρήστου Γ. Κιούση. Το 1939 ο Βασίλης ραβδίζοντας μια ελιά στο Σταυρό, έπεσε, έσπασε τη σπονδυλική στήλη και πέθανε αφήνοντας πολλά παιδιά.
ΓΙΑΝΝΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ (ΖΑΡΓΑΝΗΣ)
Ήταν παλικάρι, πολύ χειροδύναμο. Έλαβε μέρος στον πόλεμο της Αλβανίας. Όταν γύρισε παντρεύτηκε τη Βασίλω του Γαλάνη. Έκανε δύο κόρες τη Λένη και την Παναγιού. Η Λένη έχει άντρα από την Παναγιά τον Γ. Μιχελή, η άλλη έχει το Λευτέρη Χαρίτο. Ζουν στο Βασιλικό. Ο Γιάννης μετά από λίγα χρόνια αρρώστησε μάλλον ψυχικά! Έπαθε φοβία, κλείστηκε στο σπίτι του για να μην κρυώσει. Οι γιατροί έλεγαν "δεν έχεις τίποτε Γιάννη"! Αλλά ο Γιάννης σώνει και καλά έλεγε ότι είναι άρρωστος! Ώσπου έγινε πράγματι άρρωστος, πέθανε στο Βασιλικό και ετάφη στα Θαρρούνια.
ΓΙΩΡΓΗΣ ΓΙΑΝΝΗ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ (ΜΑΡΚΟΣ)
Δεν τον προφθάσαμε. Γνωρίσαμε τη γυναίκα του τη Μάρκενα (Μαρία). Τα παιδιά τους Κώστας, Βασίλης (σκοτώθηκε στην Αλβανία), το Θανάση, το Μήτσο, την Κανέλα, το Γιάννη που πέθανε στα 17 του χρόνια. Η Μάρκενα αγαπούσε το κρασί και πολλές φορές ήταν στα κέφια της!
ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ (ΓΙΟΣ ΜΑΡΚΟΥ)
Δουλευτής πολύ σκληρός. Ήταν τρομερά είρωνας και σ' όλους έβγαζε παρατσούκλια (έμοιαζε του άλλου είρωνα του Ράνιου)! Είχε γυναίκα τη Γαρυφαλλιά του Γιωργάκα και έκανε τα εξής παιδιά: Το Γιώργη, την Παρασκευή του Ελιόσταυρου, τη Μαρία του Αντ. Βασιλείου, το Γιάννη στο Βασιλικό, την Ρίνα γυναίκα του Χ. Κιούση (έχει πεθάνει) και αυτή στο Βασιλικό.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ (ΘΑΝΑΣΑΚΗΣ)
Τσοπάνης από μικρό παιδί με γιδοπρόβατα. Λιγομίλητος, καθαρός στις δουλειές του. Παντρεύτηκε δύο φορές. Η πρώτη γυναίκα η Κωνσταντινιά κόρη του Δ. Χαρίτου, πέθανε στη λεχωνιά. Η δεύτερη η Στυλιανή από το Τραχήλι κόρη του Μάγγα. Παιδιά τους η Κωνσταντινιά, ο Πέτρος, ο Νικολός. Ο Θανασάκης πέθανε και ετάφη στου Γυμνού, δηλαδή στον καλό τόπο!.
ΓΙΩΡΓΗΣ ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ ΓΙΑΝΝΟΥΛΗΣ (ΤΟΥ ΚΑΡΑΦΥΛΛΗ)
Γεννήθηκε και έζησε μέσα στα βάσανα μιας οικογένειας που τη σημάδεψαν θλιβερά γεγονότα, θάνατοι αρρώστιες. Στα 17 έχασε τον πατέρα, η μάνα δεν είχε άλλη ελπίδα. Στα 19 τον πάντρεψε με την Παγιού του Γιάννη Κιούση του Τραχανά. Φίλος καλός του Τσουκαλά έδεσαν τη ζωή τους στην εργασία αλλά και στις ιδέες τους. Μαζί δουλέψανε στον Μπρινιά ένα διάστημα και ζήσανε μέρες και ώρες μέσα στη φτώχεια τους τις καλύτερες μέρες! Όμως ξαφνικά ο Γιώργης πάει για παπάς και ο Μήτσος ξενιτεύεται στο Βασιλικό. Οι δρόμοι μας χώρισαν σωματικά, αλλά όχι και ψυχικά. Ελπίζουμε να συναντηθούμε και πάλι γεροντάκια πλέον.
Ο Γιώργης έγινε παπά-Γιώργης εφημέριος στην Παναγιά 15 ολόκληρα χρόνια. Εκεί πέρασε ωραία ζωή. Έπειτα μια μετάθεση τον φέρνει στον Άγιο Λουκά μέχρι και σήμερα -27 χρόνια- σε δύσκολο τόπο αλλά πλούσιο. Δεν προσαρμόστηκε όμως. Πήγε κόντρα στο κατεστημένο και με τη βοήθεια του Θεού κρατιέται ακόμα ζωντανός! Έκανε 4 παιδιά: το Βασίλη σπούδασε οικονομία και δουλεύει στη ΔΕΗ, το Γιάννη σπούδασε γιατρός και υπηρετεί στο Κέντρο Υγείας Αλιβερίου, το Μήτσο σπούδασε ηλεκτρονικός και δουλεύει στην ΑΓΕΤ και τέλος τη Σταυρούλα που τελείωσε το Λύκειο, άρπαξε έναν από τους Αρβανίτες και δω παν κι άλλοι! Δουλεύει και αυτή σ' ένα βρεφονηπιακό σταθμό.
Επιθυμία του παπά-Γιώργη είναι να πάει στο Βασιλικό, κοντά στο φίλο, το συγγενή, να βρουν μία συντροφιά που έχασαν για τόσα χρόνια. Πιστεύω στο θεό πως θα μας επιτρέψει αυτή την επιθυμία τώρα στα τελειώματά μας.
(Από τα βιβλία του Δημητρίου Κων. Μολέ-Τσουκαλά.
1. Δεκέμβριος 1987
2. Θαρρούνια. Ύμνος στο χωριό μου, Εύβοια 2010)