ΓΕΝΙΑ ΤΩΝ ΚΑΠΕΝΗΔΩΝ
Ο Παπαθανάσης ήταν ο γενάρχης. Άλλοι λένε πως ήταν Μυτιληνιός, άλλοι Κύπριος και άλλοι ντόπιος. Παντρεύτηκε την κόρη του Δήμου Γιαννούλη, άρα ήλθε αργότερα από το Δήμο. Το όνομά της μας είναι άγνωστο. Τα παιδιά που γέννησαν: πρώτος ο Παπα-Γιώργης, δεύτερος ο Βαγγέλης (Μπομποτάς), τρίτος ο Αντώνης (κουτσός) και μία κόρη η πρώτη γυναίκα του Λυριτζή, μάνα της Αθηνάς.
ΠΑΠΑ-ΓΙΩΡΓΗΣ του ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗ ΚΑΠΕΝΗΣ
Ήταν παπάς, τυπικός στα καθήκοντά του, καλλίφωνος και με πολλά παιδιά. Δεκάξι το σύνολο ! ! ! Είχε και αυτός κουσούρια όπως όλοι οι άνθρωποι. Το κράτος τον είχε φορτώσει (όλους τους παπάδες) στο λαό. Ζούσε με τις δεκάρες του δίσκου και από το ξάγι από το αλώνι του κάθε χριστιανού. Σωστός ζητουλιάρης ! ! !
Την άνοιξη έπαιρνε τα ταγάρι του και πήγαινε στις στάνες να κάνει αγιασμό και να πάρει την αρμεξιά. Άλλοι τον δεχόντουσαν και άλλοι έβαζαν τα σκυλιά να τον διώξουν. Έκανε και το δάσκαλο οπότε κάτι έπαιρνε και από κει. Ήταν καλός πελάτης του Τραχανά, κατά τις ώρες του σχολείου εκείνος έπινε το κρασάκι του και τα παιδιά χοροπηδούσαν στην κοπριά του Λυριτζή και έπειτα το σχολείο τελείωνε. Ήταν τρομερά είρωνας, για να γελάει.
Περάσανε από τα χέρια του άριστοι μαθητές. Ο Βαγγέλης Γιαννούλης, ο Πέτρος ο Παντής, ο Σκουμπρής κ.α. Όλοι βγήκαν με τα παρατσούκλια που τους κόλλησε ο παπάς. Κάποτε πήγε ο επιθεωρητής και βρήκε μόνα τους τα παιδιά. Τους έκανε διάφορες ερωτήσεις αλλά τα βρήκε όλα ..... ντουβάρια. Πηγαίνετε στα σπίτια σας είπε ο επιθεωρητής. Ο παπάς εν τω μεταξύ έφτασε και προσπάθησε να τα μπαλώσει πάλι. Ο επιθεωρητής όμως του έδωσε την απόλυση.
Είχε γυναίκα τη Σταυρούλα, αδελφή του Γ. Λιόσα. Ήταν καλόψυχη και στο δρόμο πάντα έτρεχε. Από τα 16 παιδιά τους, 3 σκοτώθηκαν στον πόλεμο της Μικράς Ασίας. Ο Βασίλης, ο Παπαθανάσης, η Μαρία, η Χρυσούλα αυτούς μόνο γνωρίσαμε. Όλοι οι άλλοι είχαν πεθάνει μικροί.
ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΗΣ ΠΑΓΙΩΡΓΗ ΚΑΠΕΝΗΣ (ο ΙΕΡΕΑΣ)
Από μικρός κοντά στον πατέρα του στο ψαλτήρι χρόνια. Υπηρέτησε την κοινότητα ως πρόεδρος και γραμματικός την περίοδο προ και μετά την κατοχή. Άνοιξε ένα πηγάδι στο Τσεχράτσι πολύ χρήσιμο για τους τσοπάνηδες. Στη κατοχή που χώρισε τους ανθρώπους σε δύο στρατόπεδα, υπέστη και αυτός τις συνέπειες του διχασμού. Με τον ξάδερφό του Θανάση (Καστανά) είχαν όλη τη ζωή τους διαφορές, ίσον τίποτε ! Έγινε παπάς και υπηρέτησε το χωριό του ως τα βαθειά γεράματά του καλός εφημέριος. Είχε γυναίκα τη Βαγγελιώ κόρη του Τραχανά. Παιδιά τους: ο Γιώργης, ο Βαγγέλης, ο Κώστας, ο Παύλος δάσκαλος, η Σταυρούλα, ο Γιάννης (πέθανε μικρός), η Σοφία, η Ελένη, η Μαρία γυναίκα του Γιάννη Γ. Κουσερή.
ΒΑΣΙΛΗΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗ ΚΑΠΕΝΗΣ (ΤΑΛΑΜΠΗΡΑΣ)
Είχε γυναίκα τη Μαριολή, κόρη του Β. Γιαννούλη. Τα' φτιαξε με τη Μαριώ ο κύριος και έπειτα έκανε εκβιασμό για χωράφια κ.λ.π. (ήταν μόδα της εποχής). Όμως ο Καραφίλης δεν αστειευόταν !. Υπήρχε και ο νόμος της ζούγκλας !. Ο Ταλαμπήρας καθόταν σ΄ένα σπιτάκι που είχε αγοράσει απ' τον Βασιλείου το Μπέλιο. Μέσα έμπαινε σκυφτός ! ! !. Μέσα σ' αυτή την τρώγλη γέννησαν και μεγάλωσαν 7 παιδιά τα οποία όλα αποκαταστάθηκαν καλά. Ο Βαγγέλης, ο Γιώργης, ο Αντώνης, ο Μήτσος, ο Παναγιώτης, η Σταυρούλα και η Λένη.
ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ ΠΑΠΑΓΙΩΡΓΗ ΚΑΠΕΝΗΣ (ΜΗΤΡΟΣ)
Ψάλτης και αυτός. Το αναλόγιο ήταν ιδιοκτησία βλέπεις. Ήταν θρήσκος όπως εκείνος ένοιωθε το Θεό. Ήταν φιλαλήθης και και άκακος.. Το μόνο να μην πλησιάζει κανείς και του χαλάει τη μελωδία! Είχε παντρευτεί στα Γάγια την Πηνελόπη, καλή γυναίκα. Παιδιά δεν έκαναν. Υιοθέτησαν από το Βασίλη-τον αδελφό του-που είχε πολλά παιδιά τον Κώστα, που έγινε αγροφύλακας.
ΚΩΣΤΑΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΚΑΠΕΝΗΣ (ΑΡΜΕΝΗΣ)
Ήταν τύπος γελαστός, καλόκαρδος, αρκετά φτωχός και λίγο μπεκρής. Το αγαπούσε το κρασάκι. Ήταν ξένοιαστος πάντα και όλα τα προσπερνούσε με αισιοδοξία. Παντρεύτηκε τη Φιλιώ του Χαρ. Κουσερή (Λόρδου), απόχτησαν παιδιά: Την Παρασκευή (άγαμη), το Βαγγέλη χωροφύλακα, το Βασίλη, τη Λένη και την Κατερίνα.
Παρέες έκανε ο Κώστας με όλους τους πότηδες όπου κάθε μέρα ήταν σχεδόν μεθυσμένος. Έφτανε στο σπίτι για φαγητό όπου ήταν και ανώτερος! Η Φιλιώ πότε με καλό πότε με φωνές τον παρατηρούσε, αλλά ....τις έτρωγε κιόλας. Έπαθε νευρικό κλονισμό με όλες τις συνέπειες μιας τρελής. Κατέφυγαν στις εκκλησίες και σε διαβάσματα. Η Φιλιώ έμεινε έγκυος! Ημέρα σύλληψης η 29 Αυγούστου, μέρα της αποτομής του Ιωάννου του Προδρόμου (ηθική νηστεία). Είδε όνειρο πως θα γεννούσε αγόρι αν ο Κώστας πήγαινε στους ώμους του τη Φιλιώ στο Κρεμαστό! Αυτό και έγινε (ήταν πρωτάκουστο και πρωτοφανές). Το παιδί γεννήθηκε κορίτσι και έτσι το όνειρο δεν επαληθεύτηκε! Ήταν διαβολικό;
ΓΙΩΡΓΗΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΚΑΠΕΝΗΣ (ΦΟΥΣΗΣ)
Ήταν κυνηγός με βρόχια, με μεγάλη επιτυχία και μεράκι. (Πάντως εμείς τα παιδιά του κλέβαμε τα πουλιά). Παντρεύτηκε στη Σέττα μία γεροντοκόρη. Είχαν ένα κονάκι στους πρόποδες του Ολύμπου εκεί που βρήκε μέρος για βρόχια και πουλιά. Χόρτασε κυνήγι!!! Όταν μια περίοδο έλειπε η γυναίκα του στη Σέττα, χιόνισε στις Καριές και ο Γιώργης όντας φιλάσθενος πέθανε στο κονάκι. Τον βρήκαν μετά από μέρες μισοφαγωμένο από τις γάτες και τα ποντίκια.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ ΚΑΠΕΝΗΣ (ΚΟΥΤΣΑΝΤΩΝΗΣ)
Είχε γυναίκα από τα Γάγια. Παρασκευή τη λέγανε. Γέννησαν παιδιά : Το Θανάση (Καστανά), το Χρήστο (Μπιλάλη), το Φίλιππα (Κεφάλα), την Παναγιού νύφη του Λιόσα και μία άλλη τη Μαρία που την είχε ο Μπαχάρας. Κάποτε - λέγεται - η Παρασκευή του Κουτσαντώνη ήρθε στα Θαρρούνια καβάλα σε ένα γαϊδούρι. Μόλις την είδε η κόρη της είπε: "ήρθε η μάνα μου γιατί μούχλιασαν τα κομμάτια". Η γριά το άκουσε και έκανε μεταβολή για τα Γάγια! Νύχτωσε , έφτασε στο βράχο στον Άβρακα, ένοιωσε το δάκτυλό της που κρατούσε το σαμάρι να ανοίγει και της έβαλε ένα κλαρί ελιάς! Η γριά το κράτησε και όταν έφτασε στο σπίτι το τοποθέτησε σε μία σκαλεθούρα! Το διηγήθηκε στους δικούς της και όταν πήγαν να βρούνε το κλαρί είχε εξαφανιστεί! Τι να ήταν άραγε; Άγνωστο.....
ΧΡΗΣΤΟΣ ΚΑΠΕΝΗΣ ή ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ (ΑΝΤΩΝΙΟΥ)
Είχε ένα μαγαζί, ήταν γλυκομίλητος, εργατικός και καλός νοικοκύρης. Το επώνυμο Καπενής το άλλαξε με το Παπαθανασίου για να τιμήσει τον παππού του. Είχε μερίδιο στον Καπενιάνικο μύλο, στο Καπενιάνικο λιοτρίβι και περιβολάρης. Είχε γυναίκα την Κωνιά του Γ. Μωλέ. Απέκτησαν παιδιά: τον Γιώργη, τον Αντώνη, τον Θανάση, τον Χαράλαμπο, τη Λένη γυναίκα του Απ. Λυμπέρη, την Βασιλική (Κούλα) του Κων. Γ. Γιαννούλη.
ΦΙΛΙΠΠΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΥ ΚΑΠΕΝΗΣ
Καλός και τίμιος άνθρωπος, πολύ δουλευτής. Είχε παντρευτεί τη Σοφία του Σπύρου Κιούση (Σουσαμά) και απόχτησαν παιδιά: τη Μαρία που πέθανε στη λεχωνιά.το Κώστα στον Άγιο Λουκά, το Γιάννη στο Αλιβέρι, την Παρασκευή στη Βάθεια, την Παναγιού στον Ωρωπό και τη Σταυρούλα στη Βάθεια.
ΘΑΝΑΣΗΣ ΑΝΤΩΝΗ ΚΑΠΕΝΗΣ (ΚΑΣΤΑΝΑΣ)
Τον λέγανε γιατρό γιατί όταν δούλευε στη Χαλκίδα παραγιός και ήρθε στο χωριό, φόραγε ένα παντελόνι μπαμπακερό και σακάκι οπότε όταν τον είδαν οι χωριάτες είπαν: βρε αυτός μοιάζει σα γιατρός! Καστανά τον λέγανε επειδή φύτευε και καστανιές! Τον λέγανε και εξαδάκτυλο γιατί το μεγάλο δάκτυλο του χεριού του είχε δύο νύχια χωριστά. Είχε και αυτός παντρευτεί στα Γάγια την Παγιού. Κάνανε παιδιά: τη Μαρία του κ. Δ. Γιαννούλη, τον Αντώνη, το Χρήστο, τη Σοφία, τη Σταμάτω γυναίκα του Γιάννη Μωλέ και το Γιάννη. Ήταν και αυτός δουλευτής και αγαπούσε τα δένδρα, αλλά και δικαστηράς!
Στην κατοχή οργανώθηκε στην αντίσταση και στο ΚΚΕ και στην επιμελητεία του αντάρτη. Τον κυνήγησαν οι Γερμανοράλληδες, του έκαψαν το σπίτι, του πήραν τη γυναίκα στη Γερμανία, τη Σοφία στο Χαϊδάριι, του έσφαξαν το βόδι και τα πρόβατα. Γλύτωσε αυτός κρυμμένος εδώ και εκεί. Όταν τελείωσε ο πόλεμος και το σπίτι έφιαξε και γυναίκα και κόρη γύρισαν και τα ζώα έγιναν πάλι. Έλαβε μέρος στη μάχη της Βάθειας.
ΑΝΤΩΝΗΣ ΘΑΝΑΣΗ ΚΑΠΕΝΗΣ (του ΚΑΣΤΑΝΑ)
Ήταν σιδηρουργός, πεταλωτής και καλός μάστορας. πέθανε από ουρία σε ηλικία 40 χρονών, αφήνοντας 4 ορφανά μικρά παιδιά που είχε κάνει με την Γεωργία ψυχοκόρη του Π. Λυμπέρη. Τα παιδιά τους είναι: ο Θανάσης, ο Παναγής, ο Γιώργης, ο Γιάννης και η Παναγιού, όλα σήμερα ζουν παντρεμένα στο Βασιλικό.
ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΕΥΑΓΓΕΛΟΥ ΚΑΠΕΝΗΣ (του ΜΠΟΜΠΟΤΑ)
Σκοτώθηκε στον Ελληνοϊταλικό πόλεμο, στην Αλβανία. Ήταν κοντό παλικάρι, ήρεμο και πολύ καλό παιδί. Είχε παντρευτεί τη Μαρία του Παλόγου από την Παναγιά. Έκανε δύο παιδιά: τον Βαγγέλη στρατιωτικό του Ελληνικού στρατού και τη Νίκη παντρεμένη στην Παναγιά γυναίκα του Β. Μιχελή. Το όνομα Νίκη το πήρε όταν σκοτώθηκε ο πατέρας της στο Μόραβα.
(Από τo βιβλίo του Δημητρίου Κων. Μολέ-Τσουκαλά
Θαρρούνια. Ύμνος στο χωριό μου, Εύβοια 2010)