Αφρόψαρα Σαμοθράκης

Το Μελανούρι

Το μελανούρι

Το μελανούρι ανήκει στην οικογένεια σπαριδών Το σώμα του είναι αρκετά φαρδύ στη μέση τα μάτια του είναι μεγάλα με διάμετρο σχεδόν το μισό ύψος του κεφαλιού και το στόμα του είναι λοξό με λεπτά χείλια και μόνο κοπτήρες μπροστά χωρίς άλλα δόντια Το πιο συνηθισμένο μέγεθος είναι στα 300-400 γραμμάρια, ενώ κάποιες φορές μπορεί να ξεπεράσει και τα 800 γρ Το μήκος του είναι 30 εκ και παρόλο το μικρό του μέγεθος σε σχέση με άλλα ψάρια, μπορεί να ζήσει πάνω από 10 χρόνια  Το χρώμα του στη ράχη είναι ασημογάλαζο  στα πλευρά είναι ασημί και στην κοιλιά έχει δέκα περίπου πολύ ψιλές μακρουλές γκριζόμαυρες γραμμές Όταν ερεθίζεται το χρώμα του σκουραίνει προς το καφέ και το βαθύ μενεξεδί Στη ρίζα της ουράς έχει μια πλατιά μαύρη κηλίδα, σχεδόν κλειστή σαν δαχτυλίδι ανάμεσα σε δυο άσπρες πιο στενές Τα μελανούρια είναι παμφάγα. Καθ' όλη τη διάρκεια της ημέρας μετακινούνται πολύ αναζητώντας την τροφή τους Σε μικρή ηλικία τρέφονται με μικρά ασπόνδυλα  καθώς και με κάποια είδη του ζωοπλαγκτού ενώ μεγαλώνοντας θα εμπλουτίσουν το διαιτολόγιό τους και με φυτικές τροφές Τα συναντάμε σε ρηχά και βαθειά νερά, σε μικρά κοπάδια στο βυθό σε αμμούδες και φυκιάδες και κοντά σε βράχους της ακτής

melanoyriB1

Το μελανούρι είναι πολύ όμορφο ψάρι και χρησιμοποιείται και ως δέιγμα ομορφιάς και στους μελαχρινούς ανθρώπους. Ψαρεύεται με παραγάδι αφρού με δίχτυα με συρτή που έχει ψαράκι ή και απλά φτερό με γρι-γρι και με μονάγκιστρο στον αφρό ιδίως τις βραδιές που έχει πανσέληνο οπότε κοπαδιάζεται και ανεβαίνει στην επιφάνεια και παίζει οπότε προδίδει και την θέση του  Θεωρείται ψάρι β κατηγορίας ως προς την διατροφική του αξία Στη Σαμοθράκη μελανούρια βρίσκουμε  Στα Μάυρα Βράχια  στον Κάβο στην Σκάλα στο Λιβάδι κάτω απο το Μέγα Βνι στο Μικρό Βνι στους Αρχαγγελους στις Δάφνες στον Μακρύγυαλό στο Γυάλι στο Βάτο στους Κήπους στη Κατσιβέλα στον Άγκιστρο στον Σκεπαστό στην Πλατειά στα Λουτρά στην Αλεβλαντσα στον Κατσαμπά (στου χουργίσιου του ρυάκι) στο λιμνίδι και πολλές φορές και μεσα στο λιμάνι της Καμαριώτισσας Τρώγεται με όλους τους τρόπους  Ψητό  βραστό τηγανητό σούπα  και φιλέτο με την προϋπόθεση να  είναι πανω από 700 γραμμάρια γίνεται κλάπα Τα μικρά μελανούρια ειναι πολύ νόστιμα τηγανητά: Συνταγή για τηγανητο μελανούρι Διαλέγουμε ψάρια ως 300 γραμμάρια το πολύ Τα καθαρίζουμε και τα  πασπαλίζουμε με αλάτι. Φτιάχνουμε χυλό απο νερό και αλεύρι και  ανάλογα με τις προτιμήσεις μας  ρίχνουμε μέσ αρωματικά φυτά όπως είναι ο βασιλικός. Βάζουμε στο τηγάνι ελαιόλαδο και το αφήνουμε να "κάψει"  Σκεπάζουμε με χυλό τα  ψάρια και τα ρίχνουμε μέσα και σε 1 λεπτό τα γυρνάμε και ξανά σε  1 λεπτό. Τα αφήνουμε να πάρουν χρώμα γύρω στα 7-8 λεπτα και τα βγάζουμε Για μεγάλα  ψάρια  πάνω απο 1/2 κιλο τότε τα αφηνουμε πάνω απο 10 λεπτά συνολικά Αφού τα βγάζουμε τα ρίχνουμε μπολικο αβγολέμονο ή σκετο λεμονι και τα  τρώμε κρύα ή ζεστά  όπως θέλουμε Μικρό μυστικό Όταν ψαρεύουμε χωρίς βάρκα για να πιάσουμε μελανούρια κάνουμε το εξής 25 εκατοστά πάνω απο το δόλωμα  δένουμε κομμάτι φελλού και αφήνουμε το ρευμα να παρασύρει το δόλωμα Όταν  τσιμπήσει  του δίνουμε λάσκα και μετά το τραβάμε Πετονιά θέλει 0,45 παράμαλλο 0,30-0,35 αγκίστρια  νο 4- νο5 γυριστά και  δόλωμα καλό είναι να θυμίζει φυτο με πολλά  παρακλάδια Ειδικά στον Κάβο που ειναι πέρασμα κρατώντας την πετονιά σταθερά το ρεύμα ζωντανεύει το δόλωμα και το ψάρι ξεγελιέται εύκολα Πολλα μελανούρια έχει και στην ξέρα που είναι στη θέση της 2ης Ανεμογεννήτριας για όσους τη θυμούνται Για όσους δεν θυμούνται η 2η ξέρα είναι λίγο πιο δεξιά απο το τέλος της λίμνης κάτω απο τα "νταμάρια" που υπάρχουν από τον καιρό που επιτρεπόταν η αμμοληψία ή ακόμα κάτω απο το σπιτάκι Επειδη όμως έχει σκαλώματα καλό είναι να μην ρίχνουμε πάνω στην ξέρα αλλά πλάγια που έχει χόρτα και αμμούδα 

Το Γοφάρι

Το Γοφάρι

Το Γοφάρι  μοιάζει και συγγενεύει με το σαφρίδι και το μαγιάτικο  Ζει στην κυρίως στην ανατολική Μεσόγειο και το  μήκος του φθάνει και το 1,5 μέτρα και το βάρος του τα 40 κιλά  Το σώμα του είναι πλακωτό και μακρουλό  έχει χρώμα μολυβί και γαλαζοπράσινη ράχη ασημόλευκη κοιλιά και με μια χαρακτηριστική έντονα μαύρη γραμμή από το κεφάλι μέχρι την ουρά, που σημειωτέον σβήνει μόλις ψοφήσει το ψάρι Μπροστά από το ραχιαίο πτερύγιο φέρει 6 αγκάθια. Το στόμα του φθάνει μέχρι πίσω από τα μάτια του Το κεφάλι του φθάνει το 1/3 του σώματός του Είναι αδηφάγο ψάρι και ζει μακριά από τις εκβολές ποταμού  συνηθέστερα στο πέλαγος  Στις ακτές πλησιάζει την Άνοιξη  Έχει πολύ ισχυρά δόντια  που  κόβουν ακόμα και σύρμα Όταν πιαστεί στη πετονιά τρέχει μπροστά και κόβει ακαριαία τα παράμαλα  Γι αυτό πρέπει ο ψαράς να μη του δίνει «μπόσικα» αλλά να τραβάει με δύναμη ώστε να πονάει και να μη κλείνει το στόμα του Αν πέσει σε κοπάδι μικρών ψαριών τα αποδεκατίζει  Ψαρεύεται κυρίως με γρι-γρι και με δίχτυα για βόλασμα. Το κρέας του θεωρείται από ένα συγκεκριμένο ποσοστό ατόμων ότι είναι "νόστιμο" για κατανάλωσηΕίναι πολύ λιπαρό και τρώγεται κατά βάση ψητό ή βραστό

GOFARI

Το γοφάρι θα μπορούσε επάξια να ονομαστεί πιράνχας Αν πέσει σε κοπάδι ψαριών  δεν του γλυτώνει ουτε λέπι Στον άνθρωπο δεν επιτίθεται εκτός μόνο κατά λάθος αν εγκλωβίσει κανένα χέρι στα σαγόνια του το κόβει σαν μαχαίρι Προσοχή ειδικά οι ερασιτέχνες όταν πιάνουν γοφάρι Με προσοχή να βγάζουν το αγκίστρι αλλιως κινδυνεύουν να χάσουν κομμάτι απο το χέρι τους. Συνταγή για γοφάρια ψητά: 1) Για σχάρα  Πλένουμε και καθαρίζουμε καλά τα γοφάρια μας απο τα λέπια και τα εντόσθιά τους. Λαδώνουμε την κάθε τους πλευρά και προαιρεικά τα πιπερώνουμε. Προθερμαίνουμε  τον φόυρνο στους 180  βαθμούς βάζουμε τα ψάρια και τα ψήνουμε γα 10 λεπτά . Φροντίζουμε να τα γυρνάμε κάθε 3 λεπτά περίπου  2)Στα κάρβουνα Πλένουμε καλά τα ψάρια μας και τα  καθαρίζουμε, Βάζουμε 1/2 σκελίδα σκόρδου μέσα στη κοιλιά τους.Ζεσταίνουμε τη σχάρα και βάζουμε τα ψάρια . Τα λαδώνουμε και τα ψήνουμε για 8-10 λεπτά ανάλογα με  το μέγεθος του ψαριού αλλά φροντίζουμε να τα γυρνάμε κάθε 2-3 λεπτά. Σερβίρουμε με άγρια χόρτα και λαδολέμονο

Τόνος

Ο τόνος

Ο τόνος είναι γνωστά ωκέανια ψάρια της οικογένειας τωνΣκομβριδών, κυρίως του γένους Θύννος. Έχουν σώμα υδροδυναμικό και συμπαγές και μπορούν να φτάσουν σε μεγάλες ταχύτητες, μέχρι και 40 μίλια την ώρα. Το κρέας του τόνου είναι κόκκινο, σε αντίθεση με άλλα ψάρια που έχουν λευκό κρέας. Κάποια από τα μεγαλύτερα είδη τόνου έχουν χαρακτηριστικά θερμόαιμων οργανισμών, καθώς μπορούν να αυξήσουν τη θερμοκρασία του σώματός τους σε μεγαλύτερη τιμή από το νερό που τους περιβάλλει και με αυτό το τρόπο μπορούν να ζήσουν σε ψυχρές θάλασσεςΤα ψάρια αυτά αλιεύονται σε όλες τις θάλασσες του κόσμου, με αποτέλεσμα αρκετά είδη να βρίσκονται στο χείλος της εξαφάνισης από την υπεραλίευση και την παράνομη αλιεία Στη Σαμοθράκη  η αλιεία τους γίνεται συνήθως με  γρι-γρι. αλλά και με πετονιά αλλά στην άκρη έχει συρματόσχοινο για να αντεχει επειδη το ψάρι είναι πολύ δυνατό και μαχητικό

TONOS

 Στη Σαμοθράκη ψαρεύεται και με πετονιά απο βάρκα αλλά χρειάζεται πολύ δυνατή πετονιά και στην άκρη "ντίζα". Όταν πιαστεί το αφήνουμε πρώτα να κουραστεί Δένουμε τη πετονιά πάνω στη βάρκα και το αφήνουμε να μας πάει βόλτα.. Ετσι κουράζεται και το ανεβάζουμε

Μαρίδα

Η Μαρίδα

Η μαρίδα είναι ένα ψάρι μικρό και μοιάζει με μικρή γόπα αν και πιο πολύ συγγενεύει με την μένουλα ή μελαινα.Φτάνει τα 15 εκατοστά σε μήκος. Τα αρσενικά κατά την αναπαραγωγική περίοδο φτάνουν τα 20 εκατοστά. Έχουν επίμηκες σώμα, που είναι πεπιεσμένο στα πλευρά. Το χρώμα της είναι καστανό στην ράχη, σταχτή στα πλευρά και πιο ανοικτό στην κοιλιά.Την εποχή του ζευγαρώματος η ράχη των αρσενικών γίνεται καστανοκίτρινη και παρουσιάζονται 3 με 4 γαλάζιες ταινίες, η μία καταλήγει στο μέτωπο και σχηματίζει ένα γαλαζοπράσινο πέταλο. Κάθε μαρίδα έχει μία βούλα στο πλευρό της. Επίσης, έχει μικρά λέπια.Ζει σε κοπάδια, κυρίως, σε περιοχές με πλούσια βλάστηση και σε αμμολασπώδεις βυθούς. Την συναντάμε σε βάθος από 5 έως 280 μέτρα. Τρέφεται με μικρά ασπονδυλα και πλαγκτόν. ψαρεύεται με δίχτυα, γρι-γρί ημέρας και νύχτας , πεζότρατα και τράτα. Τρώγεται τηγανητό και είναι το απο τα ελάχιστα ψάρια που έχει εντόσθια πολύ γλυκά . Όταμ ο άνθρωπος τρώει μαρίδα οι γάτες μένουν νηστικές αφού το ψάρι τρώγεται ολόκληρο χωρίς να πετάμε τίποτα ουτε και τα κόκαλα

 MARIDA

Η μαρίδα θεωρείται το ψάρι των φτωχών και παλιότερα υπήρχε σε αφθονία. Σήμερα λόγω της υπερ αλίευσης κινδυνεύει ως είδος.  Χρησιμοποιείται πολύ και ως δόλωμα για παραγάδια χοντρά πατωτά αφού είναι εκλεκτός μεζές για συναγρίδες , ροφούς, φαγκριά κ.α Συνταγή για μαρίδες μαριδόπιτα με κρεμμύδια: Πλένουμε καλά τα ψάρια  τα  αφήνουμε να στεγνώσουν και τα πασπαλίζουμε με αλεύρι. Κόβουμε  τα κρεμμύδια σε ροδέλες και τα βάζουμε στο τηγάνι με ελαιόλαδο πάνω απο τα κρεμύδια απλώνουμε τα ψάρια Μόλις ψηθούν απο τη μία πλευρα (την κάτω) τα γυρίζουμε με τη βοήθεια πιάτου όπως κάνουμε σε ομελέτα και ελέγχουμε τα κρεμμύδια να μην καούν και να μη μαυρίσουν. Σερβίρουμε όσο είναι ζεστά με άγρια χόρτα ή αγγουροντομάτα ή σαλάτα εποχής

ΚΟΛΙΟΣ

Ο Κολιός

Έχει ημικυκλικό σχήμα, διχαλωτή ουρά, γαλαζοπράσινη ράχη με μαύρες ρίγες και άσπρη κοιλιά. Επίσης, έχει πολύ σκούρα γαλάζια μάτια.Τρέφεται κυρίως με γαύρους, σαρδέλες, αλλά και ασπόνδυλα. Τον Αύγουστο κολυμπάει σε μικρότερα βάθη για να βρει ευκολότερα τροφή.Τα βάθη όπου ζει ο κολιός φτάνουν τα 250 με 300 μέτρα. Ψαρεύεται με τσαπαρί με διχτυα αλλα κυρίως με γρι-γρι ημέρας και νύχτας. Μοιάζει αρκετά με το σκουμπρί. Τρώγεται ψητός , τηγανητός , πλακί , και παστός. Στη Σαμοθράκη ο κολιός είναι ένα ιδιαίτερο ψάρι των φτωχών

KOLIOS

Τηγανητός και μάλιστα ζεστός μαζί με ντοματοσαλάτα ή σκέτη ντομάτα πλυμένη στη θάλασσα αποτελεί νόστιμη λιχουδιά. Εχει μπόλικο ψαχνό και τα κόκαλά του βγαίνουν σχετικά εύκολα.Παραθέτουμε μια συνταγή νησιώτικη για κολιούς:Χρειαζόμαστε 1 κιλό κολιούς 1 πιπεριά πράσινη 2 μέτρια κρεμμύδια ξερά  4 ώριμες μέτριες ντομάτες ρίγανη αλάτι και πιπέρι και δάφνη χυμο απο ένα λεμόνι και ελαιόλαδο . Καθαρίζουμε τα ψάρια και τους ρίχνουμε αλάτι πιπέρι και ρίγανη και τα αφήνουμε στο ψυγείο. Κόβουμε τις ντομάτες σε ροδέλες Σοτάρουμε τα κρεμμύδια μεχρι να πάρουν χρώμα και ρίχνουμε τις μισές ντομάτες και την πιπεριά και τα αφήνουμε για 6 λεπτά. Σε ενα ταψάκι βαζουμε τα ψάρια αφου τους γεμίσουμε την κοιλιά τους με το μίγμα  Σκεπάζουμε τα ψάρια με τις άλλες ντομάτες και ρίχνουμε μέσα και το μίγμα που περίσσεψε.Ρίχνουμε τον χυμο λεμονιού και τα ψήνουμε περίπου για 40 λεπτά  

Περισσότερα Άρθρα...

  1. Παλαμίδα
  2. Φρίσσα
  3. Αθερίνα
  4. Γόπα