-Όνειρο- Για τον Freud, τα όνειρα είναι προσωπικές δημιουργίες του υποσυνειδήτου του ονειρευόμενου, όταν αυτό αποδεσμεύεται από τις απαγορεύσεις και τους περιορισμούς στα οποία το υποβάλλει η συνείδηση. Η κυρίαρχη εργασία των ονείρων είναι η εικονοποίηση. Αφηρημένες, προ-συνειδητές ή ασυνείδητες
Η λογοτεχνία της “Beat Generation” εμπνέει και επηρεάζει τον σύγχρονο Κινηματογράφο, εμπλουτίζει και διευρύνει τη θεματική και τη φόρμα του. Κατά τη διάρκεια του εικοστού αιώνα στο χώρο της λογοτεχνίας εμφανίστηκαν νέα ρεύματα που έθεσαν μεγάλο αριθμό ερωτημάτων. Ανάμεσα στα
Ο ΑΚΕΡΑΙΟΣ ΚΥΡ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΣ Θαμνώδη ρήματα και φύλλα καταπράσινα της γλώσσας.Μεγάλος άνθρωπος κι ανέσπερος έλληνας που κράτησετον πόνο στο σωστό του το ύψοςαγνοώντας και δημοτικισμούς και εξελικτισμούς και μόδεςαγνοώντας τα εκάστοτε μορμολύκειατην ασίγαστη γενικότητα των πιθήκων αγνοώντας τον αιώνα της
“Η ταινία της Τετάρτης – Από τη σκηνή στην οθόνη” του Θεατρικού Μουσείου Ιάκωβος Καμπανέλλης, που διοργανώνει κι αυτό το καλοκαίρι για 5η συνεχόμενη χρονιά ο Δήμος Νάξου και Μικρών Κυκλάδων. Σε συνεργασία με την Κινηματογραφική Λέσχη Νάξου θα προβάλλεται
«Σαν η φωτογραφία ζωντάνεψε στα τέλη του περασμένου αιώνα, απλώθηκε μονομιάς μια σιωπή θαυμαστική, συγχρόνως και θωπευτική. Σιωπή απ’ τις αμίλητες φιγούρες που κινήθηκαν, σιωπή κι απ’ τον κόσμο που βωβός παρατηρούσε στην τετράγωνη λευκή οθόνη να πραγματοποιούνται εξαίσια οράματα
Με την γλυκιά εκφορά του λόγου και τον χαρακτηριστικό του τονισμό, ο Μαρκ Κάζινς έφτιαξε ένα βίντεο-δοκίμιο με τίτλο «40 Μέρες για να Μάθεις Κινηματογράφο», σαν μια ποιητική διδασκαλία, διανθισμένη με την σκληρά αποκτημένη τεράστια γνώση του πάνω στο αντικείμενο.
-Αφιέρωμα στον σύγχρονο Ιαπωνικό Κινηματογράφο- Πέμπτη 13 Φεβρουαρίου 9 μ.μ. Zatoichi, Ο τυφλός σαμουράι (2003) – 116′- του Takeshi Kitano-O Zatoichi είναι η συνεισφορά του Takeshi Kitano σ’ ένα παραδοσιακό κινηματογραφικό είδος του εμπορικού σινεμά της Άπω Ανατολής: τις ταινίες
…Η αλλοτρίωση του θεατή από το αντικείμενο της παρατήρησης εκφράζεται ως εξής: όσο περισσότερο παρατηρεί, τόσο λιγότερο ζει. Όσο περισσότερο αποδέχεται να αναγνωρίζει τον εαυτό του εντός των κυρίαρχων εικόνων της ανάγκης, τόσο λιγότερο κατανοεί τη δική του ύπαρξη και
Η τεχνητή νοημοσύνη ( Artificial Intelligence – AI ) έκανε την πρώτη της εμφάνιση στον κινηματογράφο, σχεδόν έναν αιώνα πριν. Μια εποχή που τεχνολογικά η δημιουργία μιας αυτόνομα σκεπτόμενης μηχανής αποτελούσε μακρινό όνειρο. Πλέον, η επιστήμη έχει διαγράψει μεγάλη πρόοδο,
Το κείμενο γράφτηκε το 1961. Παρ’ όλα αυτά παραμένει επίκαιρο.Καταγράφει την μέχρι τότε ιστορία του παγκόσμιου κινηματογράφου, τις φάσεις εξέλιξης του, τις τάσεις που αναπτύσσονταν στο εσωτερικό του.Το κείμενο εισάγει σε μια θεμελιακή, καθ’ αυτού κινηματογραφική προβληματική, από τα μέσα,
Πορνογραφία ή τέχνη; -Παραβατικές αποκαλύψεις στον κινηματογράφο- Το 1971, η ταινία του Ντούσαν Μακαβέγιεβ, τα Μυστήρια του οργανισμού (W.R. – Misterije organizma), επιχειρεί με το πολύμορφο υλικό της να συνδιαλλαγεί με τις θεωρίες του Βίλχελμ Ράιχ και να αντιπαραβάλει τη
Όλοι μας, λίγο πολύ, έχουμε ακουστά τον όρο «goth». Τον χρησιμοποιούμε στις ημέρες μας συχνά προκειμένου να κατατάξουμε υφολογικά (συνήθως) νεαρούς ντυμένους στα μαύρα, με βαμμένα μαύρα νύχια και άλλες παρόμοιες αισθητικές επιλογές, οι οποίοι αποστασιοποιούνται από τις κυρίαρχες πολιτιστικές
Νouvelle Vague: To σινεμά πριν και μετά —του Βασίλη Γουδέλη*— Ο Γάλλος θεωρητικός του κινηματογράφου Αντρέ Μπαζέν στις αρχές της δεκαετίας του ’50 μέσα από τις σελίδες του περιοδικού Cahiers du cinema υποστήριξε νέες ιδέες για τον γαλλικό κινηματογράφο ειδικά
Η ποίηση του κινηματογράφου του Οδυσσέα ΕλύτηΠέρασε πια η εποχή εκείνη, όπου αισθητικοί της αξίας ενός Αλαίν αμφισβητούσαν την καλλιτεχνική σημασία του κινηματογράφου. Η τέχνη άλλωστε αυτή, εξαιρετικά δεμένη με την όλη ευαισθησία της σύγχρονης εποχής, ήταν φυσικό να παρουσιάσει
Ο εμφύλιος στο «σελιλόιντ» (μνήμες νικητών και ηττημένων στον ελληνικό κινηματογράφο) του Λάμπρου Φλιτούρη, Διδάσκοντα Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Α. Η κινηματογραφική οπτική και η μνήμη της ιστορίας Η μελέτη της σχέσης κινηματογράφου και ιστορίας δεν αποτελεί μια καινοφανή επιστημονική πρόταση. Η