Δημητρακάκης Κων/νος M. ed.
Σύμβουλος Εκπ/σης ΠΕ 70 - τ. Αναπληρωτής Δ/ντής Π.Ε. Φθιώτιδας - τ. Δ/ντής ΠΕΚ Λαμίας
Καλιότσος Παντελής, Η σφεντόνα του Δαβίδ, εκδ. Πατάκη, Αθήνα, 2003.
Σύμφωνα με την Βίβλο, ο μικρόσωμος και ανίσχυρος Δαβίδ, έχοντας για μοναδικό του όπλο μια σφεντόνα, εξόντωσε το γίγαντα Γολιάθ. H άνιση αυτή μάχη έγινε πριν από χιλιάδες χρόνια, επαναλαμβάνεται όμως μέχρι σήμερα, όταν συχνά οι ανίσχυροι νικάνε τους ισχυρούς. Αν έχεις για σύμμαχό σου το Δίκιο και την Αλήθεια, μπορεί να χάσεις μερικές μάχες, τελικά όμως ?αργά ή γρήγορα? θα κερδίσεις τον πόλεμο. Στην ιστορία αυτή θα δεις πώς τα κατάφεραν δεκαεννιά πιτσιρίκια της Δευτέρας Δημοτικού.
Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου [2002]
Βραβείο Παιδικού Βιβλίου - Περιοδικό "Διαβάζω" [2002]
Βραβείο Κύκλου Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου [2002]
Μάστορη Βούλα, Ένα ένα τέσσερα, εκδ. Πατάκη, Αθήνα, 1996.
Η Άννα ήρθε στην Αθήνα... και έχει μεγαλώσει αρκετά. Είναι στην τελευταία τάξη του γυμνασίου και, χωρίς να το θέλει, παίρνει μέρος σ' ένα μαθητικό συλλαλητήριο. Μέσα στη βουή του 1-1-4 ταξιδεύει στα περασμένα.
Μάστορη Βούλα, Κάτω από την καρδιά της, εκδ. Πατάκη, 1996.
Η χούντα του 1967 βρίσκει την Άννα παντρεμένη κι έγκυο. Το αγέννητο μωρό της μας λέει όλα όσα συμβαίνουν μέσα και έξω από το σπίτι, ενώ παράλληλα σχολιάζει, φιλοσοφεί και κάνει... καθιστική αντίσταση, αρνούμενο να γεννηθεί "όσο είναι η χούντα έξω".
Κλιάφα Μαρούλα, Οι πελαργοί θα ξανάρθουν, εκδ. Κέδρος, Αθήνα, 1993.
Ένα παιδί, στην ταραγμένη εποχή της δικτατορίας, ζει σε μια επαρχιακή πόλη της Ελλάδας. Οι άνθρωποι κρυφομιλάνε, άλλοι χάνουν τις δουλειές τους, άλλοι εξαφανίζονται και το παιδί είναι γεμάτο απορίες.
Σαρή Ζωρζ, Τα Χέγια, εκδ. Πατάκη, Αθήνα, 1987.
Η Μάτα τελειώνει το λύκειο στη Λαμία, ξέγνοιαστη, με τον πατέρα της και την ανύπαντρη θεία της. Ωστόσο, της κρύβουν κάποιο μυστικό.
Η μητέρα της ποια ήτανε; Ζει ή στ' αλήθεια έχει πεθάνει; Πρέπει, θέλει να το μάθει. Και τελικά, άθελά της μαθαίνει ποιος ήτανε ο πατέρας της· θα σκοντάψει βίαια πάνω στο παρελθόν του. Θα συγκρουστεί μαζί του. Η Μάτα θα εγκαταλείψει τον πατέρα της;
Με την απαράμιλλη τέχνη της η Ζωρζ Σαρή μάς παίρνει μαζί της μέχρι το τέλος της ιστορίας αυτής. Ανιχνεύουμε μαζί της τα εφηβικά προβλήματα...
Σαρή Ζωρζ, Τα γενέθλια, εκδ. Κέδρος, Αθήνα, 1979.
Η Άννα, οκτώ χρονών, ονειρεύεται πολύχρωμα μπαλόνια. Όμως, τα μπαλόνια σπάνε μ' έναν ξερό ήχο. Έχει ξημερώσει η 21η Απριλίου. Τα τανκς βγήκανε στους δρόμους της Αθήνας. Η ζωή της Άννας αναποδογυρίζεται. Δε θα γιορτάσει τα γενέθλιά της. Θα μεγαλώσει με ιδανικό το νονό της, τον καθηγητή, που της μαθαίνει με τις πράξεις του τι πάει να πει ελευθερία.
Μητροπούλου Κωστούλα, Το χρονικό των τριών ημερών. Αθήνα, Μπουκουμάνης, 1974.
Εδώ ληξιαρχείο. Καταγραφή ονομάτων. Με τη σειρά ή ανάκατα. Άτσαλα. Εδώ σταθμός. Πάγκοι παλιοί, ξύλινοι. Στη σειρά, περιμένουν. Συγγενείς και φίλοι. Πιο πολύ, μένουν. Όχι περιμένουν. Μένουν. Απλά. Σαν να είναι μια σειρά από σπασμένα. Στα δύο. Στα οχτώ. Στα δεκάξι. Παλιά ενθύμια για να διαιωνίζεται η μνήμη. Και μια φωτογραφία με ήλιο. "Ο γιος μου" λέει η γυναίκα με τα μαύρα. Ο γιος της. Όταν ήταν τόσο ψήλος. Όταν ήταν τόσο ξανθός. Όταν ήταν τόσο γαλάζιος. Όταν ήταν. Τώρα είναι η φωτογραφία. Φωτογραφία Αυγούστου ή Ιουλίου. Πάντως καλοκαιριού. "Περσινή είναι", λέει. Αυτό το "περσινή" το λέει με περηφάνια. Σταθερά και με περηφάνια. Περσινή. Που θα πει "φανταστείτε τον φέτος". Δυο μέτρα. Ξανθός. Γαλανός. Τραγουδούσε. "Έχεις φωνή" του έλεγαν. Αυτός γελούσε. "Εγώ θα χτίζω πόλεις" έλεγε. Τώρα εκτεθειμένος μπροστά στους παλιούς ξύλινους πάγκους. Στο ληξιαρχείο. Τμήμα θανάτων. Εκτεθειμένος. "Χαράλαμπος Ευλαμπίδης". Τραγουδούσε. Το ληξιαρχείο είναι σκοτεινό. Τα ξανθά του μαλλιά φαίνονται μαύρα. Τα γαλάζια του μάτια δε φαίνονται καθόλου. Άσπρα. "Είναι ο γιος μου", ξαναλέει η γυναίκα με τα μαύρα. Περσινή φωτογραφία. Ήρεμα και περήφανα. "Μπάμπη τον φώναζαν. Πρώτος στο τραγούδι. Στη σχολή είχε μπει τρίτος. Έχτιζε πολιτείες στο μυαλό του. Δυο μέτρα ήταν. Ο γιος μου. Κοιτάξτε".