ΤΑ ΤΟΠΙΚΑ ΨΑΡΙΑ

Χριστόψαρο

Το Χριστόψαρο

Το σώμα του είναι κοντόφαρδο συμπιεσμένο, με μικρά, τραχιά λέπια και έχει χρώμαν γκριζοπράσινο με μια μεγάλη βούλα μάυρη στο κέντρο και στα δυο πλευρά. Το κεφάλι μεγάλο και μεγάλα σχεδόν στην κορυφή μάτια. Το στόμα κλειστό φαίνεται κανονικό, γυριστό προς τα κάτω, αλλά γίνεται πελώριο και προεκτείνεται πολύ εμπρός όταν τ’ ανοίξει. Στις σιαγόνες και στον ουρανίσκο έχει πολύ μικρά δόντια στρωμένα, σχεδόν απαλά όταν τ’ αγγίζεις. Το πρώτο πτερύγιο της ράχης έχει 10 σκληρές, αγκαθωτές ακτίνες που ψηλώνουν, μοιάζουν με λεπτές κεραίες, το δεύτερο είναι συνέχεια του πρώτου καθώς και τα δυο  εδρικα όλα μαλακά, ενισχυμένα στη βάση με μυτερά δερματικά κόκκαλα σαν καρφιά.  Η ουρά στρογγυλή. Έχει ανεπτυγμένη νηκτική κύστη και φτάνει συνολικά όλο το ψάρι σε μήκος τα 65 εκατοστά.Τα χριστόψαρα γεννούν το καλοκαίρι και τ’ αυγά τους. Είναι ψάρι του βυθού, κατοικεί σε υποβρύχια λιβάδια ή χωμένο στην άμμο με το πλευρό, τρώει μικρά ψάρια, μαλάκια κλπ. Τα πλησιάζει προσεχτικά με διάπλατο ανοιχτό στόμα και τα χάφτει ξαφνικά ολόκληρα.Υπάρχουν αρκετά και στο Αιγαίο, ψαρεύονται με τράτες και γενικά με δίχτυα.Το κρέας τους  είναι πολύ νόστιμο κυρίως για σούπες.
XRISTOPSARO
Το όνομά του το πήρε επειδή σύμφωνα με  το θρύλο, οι δυο βούλες αποτυπώνουν τα δάχτυλα του Χριστού που έπιασε το ψάρι, άκουσε το βογγητό του και το λυπήθηκε, το ξανάριξε στη θάλασσα, έτσι εξηγούν και τ’ όνομά του. Μία παραλλαγή έχει τον Άγιο Πέτρο να πιάνει το ψάρι, γι’ αυτό και τ’ όνομα στα γαλλικά είναι Saint-Pierre.

Χάνος

Ο Χάνος

Από το  όνομά του καταλαβαίνουμε ότι είναι ενα ψάρι αθώο και απονήρευτο. Βρίσκεται παντού και πιάνεται σαν "χάνος"  πολλες φορές τρώει το αγκίστρι γυμνό χωρίς δόλωμα. Είναι της οικογένειας σερανίδων και ζει σε όλα τα βάθη. Κυρίως ειναι δυο ειδών: Αυτοί της άμμου που είναι ασπρουλιάρηδες και αυτοί των βράχων με πιο έντονα χρώματα και είναι και πιο νόστιμοι. Πιάνονται με δίχτυα , παραγάδια , καθετή , συρτή και τράτα. Είναι χαμηλής εμπορικής αξίας. Τρώγονται τηγανητοί , βραστοί και ως συμπλήρωμα σε σουπα και κακαβιά.

XANOS

Στη Σαμοθράκη έχει παντού.Κυρίως όμως: Στα Μαύρα Βράχια, στον Κάβο, στον Άγιο Ανδρέα, στη Σκάλα στο Λιβάδι, στη Λάμπη, Αρχαγγέλοι, Μακρυλιές, Δάφνες, Κοιτάδα, Παχιά Άμμο, Καρκάνη, Βάτο, Βουρλιά, Κήπους, Λαγκαδιώτη, Φανάρια , Αγκιστρο, Σκεπαστό, Πλατειά, Λουτρά, Καρυώτες, Κατσαμπά , Λιμνίδι , Ροδοφύλλι. και φυσικά μεσα στα λιμάνια.


Μένουλα ή Μέλαινα

Η Μέλαινα

Η μένουλα ή μέλαινα όπως λέγεται στη Σαμοθρακίτικη διάλεκτο είναι ένα μικρό ψάρι που συγγενεύει με την τσέρουλα και την μαρίδα. Ζεί σε κοπάδια που φτάνουν τις πολλές εκατοντάδες άτομα. Τρέφεται με άλλα μικρά ψαράκια και οστρακοειδή. Η επιστημονική της ονομασία είναι μαίνη η κοινή. Το χρώμα της είναι πρασινόμαυρο με χρυσές αναλαμπές στα πλευρά.Τον Μάρτιο και τον  Μάιο που είναι αυγωμένη είναι πολύ νόστιμη. Τον άλλο καιρό έχει κρέας άνοστο.

MELENA

Στη Σαμοθράκη μέλαινες έχει σε όλο το νησί. Ψαρεύονται με δίχτυα καρτέρια και με πεζότρατα.Τρώγεται κυρίως  τηγανητό και δεν χορταίνεται. Το ψάρι αυτό ειδικα όταν είναι αυγωμένο παστώνεται και αποτελεί τον σπουδαιότερο ουζομεζέ. Μόνο που θέλει προσοχή στο πάστωμα. Χρειαζεται τέχνη. Είναι ερμαφόδιτα ψάρια πρώτα οι θηλυκιές  Είναι σαρκοφάγο ψάρι  και ζει κοντά στην ακτή πάνω από φυκιάδες  και κοντά σε βράχους. 

Πεσκαντρίτσα

Η Πεσκαντρίτσα

Η Πεσκαντρίτσα ή Φανάρι όπως είναι γνωστή στη Σαμοθράκη είναι ένα ιδιόμορφο ψάρι.Λέγεται και βατραχόψαρο, φλάσκα, σκλεμπού και σκερπελέτσο και ανήκει στην οικογένεια Λοφιιείδων. Το συνανταμε στον Βορειοανατολικό Ατλαντικό στη Μεσόγειο και στη Μαύρη θάλασσα. Ζει σε λασπώδεις βυθούς και πολύ σπάνια σε βραχώδες σε αρκετά μεγάλα βάθη: Από 25 ως και 1000 μέτρα. Έχει χαρακτηριστικό σχήμα με επίπεδο κεφάλι και πλακέ σώμα. Φτάνει σε μήκος ακόμα κια τα 2 μέτρα και βάρος περίπου 60 κιλά.Τρέφεται με μικρά ψάρια που τα  ψαρεύει χρησιμοποιώντας νηματοειδείς αποφύσεις σαν δόλωμα. Το όνομά της στα Ιταλικά σημαίνει θηλυκός ψαράς.

FANARI

Αν και είναι άσχημο εμφανισιακά είναι πολύ νόστιμο. Τρώγεται βραστό ψητό αλλά κυρίως σε σούπα και κακαβιά που προσδίδει πολύ νοστιμιά.Θέλει πολύ τέχνη το καθάρισμά τους. Σε μερικά μέρη φτιάχνουν ψητές φαναροουρές που είναιπολύ νοστιμες μεπολύ ψαχνό και καθόλου κοκαλα. Γενικά το ψάρι δε έχει κόκαλα αλλα χόνδρους. Προσωπικά πιστευω πως το πιο νόστιμο μέρος του είναι το κεφάλι του . Ψαρεύεται με παραγάδι χοντρό πατωτό , με καθετή αλλά κυρίως με τράτα. Στη Σαμοθράκη Φανάρια έχει ανοιχτά της Καμαριώτισσας στις 22 οργιές στη Σκάλα στο Βάτο  στους Κήπους στα Φανάρια στον Φονιά  και ανοιχτά της Παλαιάπολης.

 

 

Λαβράκι

Το Λαβράκι

Το λαβράκι  είναι ψάρι της οικογένειας των Μορονίδων και το συναντάμε στην Μεσόγειο στις ακτές του βορειοανατολικού Ατλαντικού Ωκεανού . Ανήκει στα περιζήτητα ψάρια εξ ου και η φράση" Έβγαλα λαβράκι" που δηλώνει επιτυχία. Είναι πολύ πλούσιο σε Ω-3 λιπαρα. Τρώγεται στη σχάρα , στον ατμό πλακί , βραστό κ.α. Συνηθισμένο μήκος ειναι απο 40 ως 70 εκατοστά και βάρος στα 4 με 8 κιλα αν και μπορεί να φτάσει και στα 15 κιλα . Το σώμα του ειναι επίμηκες σαν του κεφαλου σ ασημί χρώμα. Ζει στα παραλιακά μέρη και τρέφεται με άλλα μικρότερα ψάρια. Όμως πλησιάζει τα λιμάνια κοντά στο τείχος και κοιτάει να αρπάξει και κανένα ποντίκι. Είναι απο τα κύρια ψάρια ιχθυοτροφείου. 

LABRAKI

Στη Σαμοθράκη λαβράκια έχει σε όλο το νησί. Κυρίως όμως τα βρίσκουμε στον Κάβο του Αγίου Ανδρέα , στο Λιβάδι, στο Μικρό Βουνί, στη Λάμπη, στις Μακρυλιές, στην Παχια Άμμο. στους Κηπους στον Λαγκαδιώτη , στον Άγκιστρο, στον Φονιά , στην Παλαιάπολη, στο Κατσαμπά ( στο Χουργίου του Ρυάκι) στο Ροδοφύλλι. και φυσικά μέσα στο Λιμανι της Καμαριώτισσας. Ψαρεύεται με πεταχτάρι, με πολυάγκιστρο, με δίχτυα, με βολόδιχτο, με κουλούρα και με καρτέρια.