Σαν δέσμη από τριαντάφυλλα

Είδα το βράδυ αυτό

Παρομοίωση: το βράδυ αποκτά μια ευχάριστη , ερωτική, χαρούμενη διάσταση που αντικατοπτρίζει την διάθεση του ποιητή «είδα»

Η φύση: παρέχει συμβολισμούς στους οποίους ο ποιητής υποβάλλει τα δικά του συναισθήματα /

Είδα: έκφραση προσωπικών συναισθημάτων, έκφραση του εσωτερικού κόσμου= λυρική ποίηση

Είδα: προσπάθησα να δω. Ο ποιητής προσπαθεί να δώσει ένα ευχάριστο τόνο στην βραδιά. Γιατί;

Τι είναι αυτό που θα τον έκανε να συνδέσει το βράδυ με τα τριαντάφυλλα; (καταγράφουμε τις απαντήσεις των παιδιών και στη συνέχεια δίνουμε τον επόμενο στίχο

Κάποια χρυσή, λεπτότατη

Στους δρόμους ευωδιά.

Κάποια : αόριστη + λεπτότατη : πιο δύσκολο να την ανακαλύψει κανείς

Τονίζουμε ότι δεν υπάρχει ομοιοκαταληξία

Τι αποτέλεσμα μπορεί να έχει η αίσθηση αυτή της όμορφης βραδιάς στο συναίσθημα του ποιητή;

Και στην καρδιά

Αιφνίδια καλοσύνη.

Αιφνίδια: η καλοσύνη όχι συνηθισμένο συναίσθημα

Η διάθεσή του λογικά ήταν στενάχωρη και βαρύθυμη. Επομένως προσπαθεί να ξεφύγει από αυτά που τον πνίγουν και να δει την ξεγνοιασιά της βραδιάς, να χαρεί την ερωτική ατμόσφαιρα

Έτσι το παίρνει απόφαση και ….

Στα χέρια το παλτό

Στ’ ανεστραμμμένο πρόσωπο η σελήνη

Ηλεκτρισμένη από φιλήματα

Θα ‘λεγες την ατμόσφαιρα.

Σελήνη: ερωτικό σύμβολο και αυτή

Ενώ η ατμόσφαιρα γίνεται ηλεκτρισμένη

Και αφήνει….

Η σκέψις, τα ποιήματα

Βάρος περιττό.

Ο καρυωτάκης καταφεύγει στην ποίηση για να λυτρωθεί από την απογοήτευση, την απελπισία, τη δυσκολία του να επικοινωνήσει με τον υπόλοιπο κόσμο. Θεωρεί ότι οι ποιητές είναι καταραμένοι γιατί αναγκάζονται να ζουν και να δημιουργούν ανάμεσα σ’ αυτόν τον κόσμο της υποκρισίας, της κακίας και της μιζέριας.

Όμως η ποίηση δεν του δίνει τη λύτρωση. Γι’ αυτό και θέλει να ξεφύγει και απ’ αυτή αν και είναι το μόνο καταφύγιό του.

Συμπέρασμα: η ποίηση τον απομακρύνει από τη χαρά της ζωής που κρύβεται στον έρωτα, στη ξεγνοιασιά. Το ποίημα θα μπορούσε να τελειώσει αν δεν το έγραφε ο Καρυωτάκης. Εξάλλου μας έχει αφήσει κάποιες αμφιβολίες : αιφνίδια, είδα, θα ’λεγες

Έχω κάτι …………….. φτερά

Δεύτερη στροφή . ο ποιητής δίνει το χρόνο στον εαυτό του για τη βόλτα του. (αλλαγή στροφής) και τώρα βλέπει πως και αυτή η προσπάθειά του να ξεφύγει από τη μονοτονία είναι χωρίς αποτέλεσμα. Ο ποιητής διακρίνεται από έλλειψη αυτοπεποίθησης, αδυναμία, ματαιότητα, απελπισία.

Διακρίνεται επίσης από έναν εξομολογητικό τόνο , χαρακτηριστικό δείγμα της ποίησής του

Γιατί άραγε έχει σπασμένα φτερά ;

Δεν ξέρω καν γιατί μας ήρθε

Το καλοκαίρι αυτό.

Για ποιαν ανέλπιστη χαρά

Για ποιες αγάπες

Για ποιο ταξίδι ονειρευτό.

4 ερωτήσεις σχεδόν ρητορικές: δεν υπάρχει καμία χαρά, καμία αγάπη, κανένα ταξίδι, κανένα όνειρο. Και όλα αυτά όχι γιατί στην πραγματικότητα δεν υπάρχουν αλλά γιατί ο ποιητής δεν μπορεί  και καλύτερα δεν ξέρει να τα βρει.: άλλο ένα σημάδι της ανικανότητας και της επίγνωσης της αδυναμίας του αυτής που βέβαια τον κάνει να συναισθάνεται και την τραγικότητά του. Ο ποιητής επιδή ξέρει την ματαιότητα του κόσμου δεν μπορεί να χαρεί με τις εφήμερες απολαύσεις.