Όπως πρέπει να γνωρίζετε, ο νέος αναθεωρημένος Κώδικας Οδικής Κυκλοφορίας στο άρθρο 42 ορίζει τόσο μειωμένα επιτρεπτά όρια αλκοόλ όσο και αυστηρότερες ποινές (χρηματικά πρόστιμα, αφαίρεση άδειας και πινακίδων, ποινές φυλάκισης).
Κατά συνέπεια, η οδήγηση υπό την επήρεια αλκοόλ, σε περίπτωση που σας σταματήσουν για αλκοτέστ, έχει το κόστος της.
Δηλαδή, θα μπορούσε να πει κανείς, αν δε με σταματήσουν δεν τρέχει τίποτα. Πρόκειται για τη μεγαλύτερη και πλέον επικίνδυνη πλάνη, διότι το ζήτημα δεν είναι οι όποιες ποινές είναι η ζωή σας και ιδού γιατί:
Πώς επιδρά το αλκοόλ στην οδήγηση Το αλκοόλ δρα ως κατασταλτικό, μειώνοντας τις λειτουργικές ικανότητες.
Επίσης, καταστέλλει κάποιες λειτουργίες, οι οποίες ενεργούν ως φρένα, με αποτέλεσμα, άλλες λειτουργίες να γίνονται «ξέφρενες», χωρίς τις αναστολές, τις οποίες υπαγορεύει η ψυχραιμία και η φρόνηση.
Έτσι, μειώνεται η ικανότητα εκτίμησης του κινδύνου, ενώ παραλλήλως δημιουργείται η λανθασμένη εντύπωση ότι έχουμε κάτι από το DNA του Kimi Raikkonen!
Αυτή η ψευδαίσθηση είναι ακόμη πιο επικίνδυνη, επειδή ήδη είμαστε «αλλού» και δεν έχουμε καν επίγνωση της κατάστασής μας. Μειώνει την οπτική γωνία, προκαλεί υπνηλία, τα μάτια θολώνουν και δε βλέπουμε καθαρά τα αντικείμενα και τα απέναντι αυτοκίνητα και ούτε μπορούμε να εκτιμήσουμε την ταχύτητά τους. Αυξάνει το χρόνο αντίδρασης και αποσταθεροποιεί την αλληλουχία των διαδοχικών κινήσεων, που πρέπει να γίνουν. Έτσι, ο κακός συνδυασμός των κινήσεων και των ενεργειών, δημιουργεί κατά κανόνα το δυστύχημα. Απόψεις σχετικά με το αλκοόλ και την οδήγηση Διαβάστε περισσότερα «ΤΡΟΧΑΙΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ»
Ένας φίλος γνωρίζει ποιος είσαι, καταλαβαίνει πού ήσουν, αποδέχεται αυτό που έχεις γίνει και, ακόμα, σου επιτρέπει ευγενικά να εξελιχθείς. – William Shakespeare
Ο οποιοσδήποτε μπορεί να συμπάσχει με τον πόνο ενός φίλου, αλλά χρειάζεται πολύ καλή ποιότητα για να συμμερίζεται την επιτυχία ενός φίλου – Oscar Wilde
Δεν χρειάζομαι έναν φίλο που αλλάζει, όταν αλλάζω και γνέφει όταν κι εγώ γνέφω· η σκιά μου το κάνει πολύ καλύτερα αυτό – Πλούταρχος
Οι φίλοι είναι η οικογένεια που επιλέγεις. – Jess C. Scott
Είμαι αλήθεια πολύ χαρούμενος που βρίσκομαι σήμερα εδώ μαζί σας. Έχετε φανταστεί ποτέ τον εαυτό σας χωρίς φίλους; Πιστεύετε ότι θα μπορούσατε να πορευτείτε μόνοι σας στις δυσκολίες της καθημερινότητας, όντας ανεξάρτητοι από τους πάντες; Θα σας πω λοιπόν, πως δεν υπάρχει έμβιο ον που να μπορεί να επιβιώσει για μία εβδομάδα πάνω σ’ αυτή τη γη, χωρίς την ύπαρξη φίλων…
Φίλος είναι αυτός που θα ακούσει τον καημό σας και θα σας βοηθήσει να τον ξεπεράσετε, που θα χαρεί με τη χαρά σου, και θα αγωνιστεί για το δίκιο σας, όταν αυτό υπονομεύεται. Δεν θα ζητήσει ποτέ αντάλλαγμα, γιατί απλά θα προσφέρει ανιδιοτελώς, υπηρετώντας επακριβώς την φύση και την αξία της προσφοράς. Θα σας δώσει αυτό που χρειάζεστε όταν σας λείπει, αλλά και θα σας ρωτήσει αν χρειάζεστε κάτι, ακόμη και αν είστε επαρκείς στα πάντα. Ακόμη, θα τηλεφωνήσει για καληνύχτα, και θα σας υπενθυμίσει την παρουσία του, σε περίπτωση που βρεθείτε σε ανάγκη και χρειαστείτε βοήθεια.
Επιπλέον, ένας σωστός φίλος δεν ξεχνάει ποτέ! Και λέγοντας αυτό, δεν εννοώ τα γενέθλια και τις γιορτές, που ναι μεν αποτελούν δείκτη ενδιαφέροντος ενός ατόμου απέναντι σε κάποιο άλλο, αλλά δεν είναι και το σημαντικότερο. Ο φίλος δεν θα ξεχάσει ποτέ τις στιγμές που περάσατε μαζί, και κάθε φορά που θα είστε παρέα θα αναπολείτε στιγμές του παρελθόντος και θα κλαίτε άλλοτε από γέλια, και άλλοτε από συγκίνηση. Γιατί το χαμόγελο του ενός, θα καθρεπτίζεται στο χαμόγελο του άλλου, και το δάκρυ του ενός θα ποτίζει την καρδιά του άλλου. Αμοιβαία συναισθήματα, σε μία σχέση αλληλοπροσφοράς και ανταπόδοσης, όχι όμως από υποχρέωση, αλλά από μία εσώτερη ανιδιοτελή ανάγκη παροχής, τόσο συναισθημάτων, όσο και αγαθών, που στήνουν το πορτραίτο της ζωής μας.[…]
Γιατί ένας φίλος, βλέπει τον εαυτό του άλλοτε περισσότερο, και άλλοτε λιγότερο στα μάτια του φίλου του. Τα «θέλω», οι πράξεις, οι περιέργειες, τα άγχη, οι ιδιοτροπίες και άλλα πολλά, συμπίπτουν, κάνοντας και τους δύο να παραξενεύονται από την εκάστοτε ξεχωριστή σύμπτωση. Και σε περίπτωση διαφωνίας, πάντα ο ένας, αν όχι και οι δύο, θα υποχωρήσει, για να μη θυσιαστούν στην αναταραχή της στιγμής οι δεσμοί τους. Και ξέρετε γιατί υπάρχει αυτή η υποχώρηση; Γιατί υπάρχει όχι μόνο απλό ενδιαφέρον, αλλά και αγάπη αληθινή. Μόνο όταν αγαπάς κάνεις πίσω σε κάποιο θέμα, για να μη χάσεις όλα εκείνα που έχεις, καθώς μια ενδεχόμενη απώλειά τους θα σε ερείπωνε, τόσο ψυχικά, όσο και σωματικά.
Αυτά και άλλα πάρα πολλά είναι ένας αληθινός φίλος. Το άτομο που θα σας παραχωρήσει τον ώμο του για να κλάψετε, που θα σας σηκώσει να χορέψετε όταν δεν θα έχετε όρεξη, που θα σας αφήνει να εκδηλώνετε το «είναι» σας, και θα δέχεται τον πραγματικό σας εαυτό, που θα βρίσκει πάντα μία αφορμή για να ξεκινήσει την κουβέντα και που θα σας λέει κάθε μέρα καλημέρα, που αν σας τελειώνει η δύναμη, θα σας δίνει από τη δική του, και αν σκοντάψετε θα σας σηκώσει, αγνοώντας τον ενδεχόμενο κίνδυνο να πέσει και ο ίδιος. Αυτός είναι ο φίλος, και όσους πιο πολλούς διαθέτει ένας άνθρωπος, τόσο πιο ευτυχισμένος είναι. Γιατί στην αληθινή φιλία, η ιδιοτέλεια, η φιλοκέρδεια, η συμφεροντολογία, η κερδοσκοπία, η σκοπιμότητα και η ωφελιμότητα είναι άγνωστες, και μόνο η αγάπη και η ανυστεροβουλία υπάρχουν, εξαλείφοντας τη ζήλια, τον ανταγωνισμό, το μίσος και την αδιαφορία. Γιατί ο φίλος θα είναι πάντα δίπλα σας, όντας η προέκταση του εαυτού σας, κάνοντας κατ’ αυτό τον τρόπο δυσδιάκριτα τα όρια ανάμεσα στο «εγώ» και το «εσύ», και προτάσσοντας το «εμείς» σθεναρά και απροκάλυπτα…
Παιδιά μου, κλείνω με μια φράση που προσωπικά μου αρέσει πολύ. Σύμφωνα με τον Walter Winchell, έναν Αμερικανό δημοσιογράφο, «Πραγματικός φίλος είναι αυτός που έρχεται κοντά σου όταν όλος ο υπόλοιπος κόσμος απομακρύνεται». Αυτό μην το ξεχάσετε ποτέ.
Σας ευχαριστώ για την προσοχή σας. Καλή συνέχεια σε ό,τι κάνετε.
