Μαθητικά γραπτά και ψηφιακή επικοινωνία

Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης οι νέοι «μιλούν» τη δική τους γλώσσα, ποιός ? έφηβος ή ενήλικος ? δεν το έχει διαπιστώσει? Το ζήτημα είναι βέβαια πως αυτή η καθημερινή επικοινωνία των νέων μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έχει επιπτώσεις στον τρόπο γραφής τους. Η γλώσσα, δίχως άλλο, είναι ζωντανή και εξελίσσεται. Οφείλουμε όμως να είμαστε προσεκτικοί, όπως καταδεικνύουν πρόσφατες έρευνες τις οποίες μας μεταφέρει εδώ η Ντάνι Βέργου.[?]
Η ψηφιακή τεχνολογία βλάπτει τον τρόπο με τον οποίο γράφουν οι μαθητές. Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έχουν δώσει στους μαθητές μια νέα διέξοδο γραψίματος. Αυτό είναι το καλό. Το κακό είναι το άτυπο στυλ και η προχειρότητα των γραπτών μηνυμάτων και του τρόπου γραφής των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης που παρεισφρέουν στις εργασίες των μαθητών.
Ένα μεγάλο κομμάτι του άτυπου ύφους και γλώσσας αποτυπώνεται στον τρόπο γραφής των μαθητών. «Κρατήστε τη γλώσσα του texting μακριά από τις εργασίες σας»παροτρύνουν οι εκπαιδευτικοί τους μαθητές τους. «Δεν ξέρω καν αν το συνειδητοποιούν καθώς γράφουν. Είναι κομμάτι της γλώσσας τους και θέλουν να το γράψουν. Πιστεύω ότι έχουν πρόχειρες συνήθειες μυαλού τις οποίες το Διαδίκτυο τροφοδοτεί»,αναφέρει η Κristen Purcell, συγγραφέας σχετικής μελέτης, διευθύντρια του Pew Center?s Internet and American Life Project.
Η πλειονότητα των εκπαιδευτικών (68%) λένε ότι οι τεχνολογίες του Διαδικτύου και των κινητών οδηγούν τα παιδιά στο να κόβουν δρόμους, να χρησιμοποιούν συντομεύσεις στη γραφή τους. Λένε και ότι οι επιδεξιότητες γραφής των μαθητών έχουν μειωθεί κατά την τελευταία δεκαετία. Μπορεί να γράφουν όλη την ώρα, αλλά το chatting και το texting απλά δεν έχουν το βάθος της συζήτησης και της πρόζας. Η συγγραφή μεγάλων εργασιών για τους μαθητές σήμερα είναι ένα δύσκολο έργο, όπως καταδεικνύει η μελέτη.
Το σίγουρο είναι πως η ψηφιακή τεχνολογία έχει κάνει τα παιδιά περισσότερο ανυπόμονα με τη διαδικασία της γραφής. Εμπόδια βρίσκουν οι μαθητές και στην κατανόηση περίπλοκου και περισσότερου υλικού, λόγω του τρόπου γραφής των κοινωνικών μέσων ενημέρωσης.
(Πηγή: Εφημερίδα των Συντακτών)

1. «Η ψηφιακή τεχνολογία βλάπτει τον τρόπο με τον οποίο γράφουν οι μαθητές»: Με ποια επιχειρήματα στηρίζει την άποψη αυτή η συγγραφέας του άρθρου; Εσείς συμφωνείτε με την άποψη αυτή;
2. Στις υπογραμμισμένες περιόδους του κειμένου να χωρίσετε προτάσεις και να τις χαρακτηρίσετε.

Γλωσσομάθεια

ΓΛΩΣΣΟΜΑΘΕΙΑ

Ορισμός : Γλωσσομάθεια είναι η επαρκής γνώση μίας ή περισσότερων ξένων γλωσσών (γλωσσομαθής)

Σε τι μπορεί να με βοηθήσει η γλωσσομάθεια;

  • θεωρείται προσόν στην αγορά εργασίας (τα πλεονεκτήματα ενός γλωσσομαθή: ενημέρωση από ξένη βιβλιογραφία, οδηγίες χρήσεις μηχανημάτων, ηλεκτρονικού υπολογιστή, συμμετοχή σε συνέδρια?)
  • σπουδές στο εξωτερικό ? μεταπτυχιακά
  • επικοινωνία με άλλους λαούς και πολιτισμούς
  • προσέγγιση μιας άλλης κουλτούρας (η κατανόηση του τρόπου ζωής και της σκέψης τους και σύγκριση με το δικό μας).
  • ταξίδια στο εξωτερικό
  • Ενημέρωση για τα διεθνή γεγονότα από ξένα ΜΜΕ (διαδίκτυο , δορυφορική τηλεόραση)
  • Δυνατότητα κατανόησης στίχων τραγουδιών, ανάγνωσης έργων ξένης λογοτεχνίας από το πρωτότυπο.

Ειδικά για την Ελλάδα

  • Ελλάδα, μικρή χώρα, ελάχιστοι ξένοι μιλούν ελληνικά.
  • Τουριστική χώρα.

Περιγραφή της κατάστασης στην Ελλάδα

? τα ελληνόπουλα μαθαίνουν από πολύ μικρά ξένες γλώσσες. Η διδασκαλία στο σχολείο δεν είναι επαρκής. Πολλές ώρες στο φροντιστήριο. Μεγάλο οικονομικό κόστος. Τάση να ενισχυθεί ο ρόλος των Αγγλικών στο σχολείο.

Απαιτείται:
? Συνεχής εκσυγχρονισμός της διδακτικής των ξένων γλωσσών

  • Το σχολείο να εξασφαλίζει τον ύψιστο βαθμό γλωσσομάθειας.
    ?Σεβασμός και αξιοποίηση της προσπάθειας που γίνεται στο ελληνικό σχολείο.
   Η σημασία που έχει η γλωσσομάθεια, το να έχει μάθει κανείς και να ξέρει πλάι στη δική του μια ή περισσότερες ξένες γλώσσες, και η ανάγκη να γίνει αυτό, στα χρόνια προπάντων που ετοιμάζεται για τη ζωή, είναι τόσο μεγάλη, σχεδόν αυτονόητη ? ιδίως στην εποχή μας με την τόσο στενή και έντονη διεθνική συγκοινωνία και επικοινωνία (ταξίδια, αεροπλάνα, ραδιόφωνα, κινηματογράφοι) ? που δε χρειάζεται να γίνει διεξοδικός λόγος.
    Οι λόγοι που μας σπρώχνουν στη γλωσσομάθεια είναι πολλοί. Πρώτα πραχτικοί: χρειαζόμαστε την ξένη γλώσσα για τη ζωή, για να συνεννοούμαστε με τους αλλόγλωσσους άμα ταξιδεύομε στην πατρίδα. τους, ή και στον τόπο μας, ιδίως όμως για το επάγγελμα που ενδεχομένως θα διαλέξουμε (λ.χ. έμπορος υπάλληλος, δαχτυλογράφος, διπλωμάτης κτλ). Μας χρειάζεται έπειτα η ξένη γλώσσα αν ετοιμαζόμαστε για στάδιο επιστημονικό, αφού με αυτή, και μάλιστα με αυτές, θα καταρτιστούμε αρτιότερα και θα μπορούμε να καταφύγουμε στην ξενόγλωσση βιβλιογραφία. Τέλος με την ξένη γλώσσα ερχόμαστε σε επικοινωνία, επιπόλαιη ή βαθύτερη, με τις ξενόγλωσσες λογοτεχνίες και με τον ευρωπαϊκό πολιτισμό.
    Γιατί η γνώση μιας ξένης γλώσσας που μαθαίνομε δε μας αποκαλύπτει μόνο, από τις άμεσες πηγές, τους θησαυρούς της σοφίας ενός ξένου λαού, τόσο απαραίτητες για μας? αν προσέξουμε την ιδιοτυπία της ξένης γλώσσας και μελετήσουμε την εθνική της λογοτεχνία, μας φέρνει σ’ επαφή με τη σκέψη και την ιδιοφυΐα του λαού της. Μας πάει στην ψυχολογία και στη νοοτροπία άλλου λαού, διαφορετική από τη δική μας. Μας ανοίγει ένα νέο κόσμο και σα να μας χαρίζει μια καινούρια ψυχή? μας κάνει ακόμη, με τη σύγκριση, να νιώσουμε καλύτερα τη δική μας εθνική γλώσσα και την ιδιοτυπία του έθνους μας. Γι’ αυτό είπε ένας Γερμανός ποιητής, ο R?ckert, πως με κάθε γλώσσα που μαθαίνεις παραπάνω, ελευθερώνεις μέσα σου ένα πνεύμα δεμένο ως τότε. [?]
    Γνώρισα και εγώ από νωρίς σχετικά ξένες γλώσσες και φιλολογίες? ταξίδεψα και κατοίκησα στο εξωτερικό, όπου έκαμα και μέρος των σπουδών μου? έχω συγγράψει και μιλήσει δημόσια σε ξένες γλώσσες και είχα έτσι συχνότατα ευκαιρίες να διαπιστώσω και πρακτικά τι αξίζει να κατέχει κανείς ξένες γλώσσες και τα πολλαπλά πλεονεκτήματα που μπορεί να μας εξασφάλισει η γνώση τους. Γι’ αυτό όχι μόνο δεν έχω κατ’ αρχήν αντίρρηση, αλλά και θα συμβούλευα εκείνον που μπορεί και το θέλει, να καταγίνει με μια, με δυο ή και με τρεις ακόμη ξένες γλώσσες. Το ζήτημα είναι: πότε, πώς και ως ποιο σημείο θα το επιδιώξει.
    Μ. Τριανταφυλλίδης, «Οι ξένες γλώσσες και η αγωγή»,(Θεσσαλονίκη 1965)- διασκευή

Διαβάστε περισσότερα «Γλωσσομάθεια»

Τι χάνεται μαζί με τη γραφή

To Ίντερνετ και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές έχουν μπει έντονα στην καθημερινότητά μας τα τελευταία 20 χρόνια και σήμερα για πολλούς φαντάζει δύσκολο να σκεφτούν τη ζωής τους χωρίς αυτά. Δεδομένου ότι γινόμαστε όλο και πιο εξαρτημένοι από τις νέες τεχνολογίες, δεν είναι λίγοι αυτοί που ισχυρίζονται πως αυτές «μας κάνουν περισσότερο χαζούς».

Από τη μια, το Ίντερνετ, τα smartphones και οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές έχουν κάνει τη ζωή μας αρκετά πιο εύκολη, προσφέροντάς μας μεταξύ άλλων πρόσβαση σε τεράστιες ποσότητες πληροφοριών. Από την άλλη, πολλοί ανησυχούν ότι οι υπολογιστές αποθαρρύνουν την κατάρτιση, ενθαρρύνοντας την αναζήτηση απαντήσεων και μειώνοντας την τέχνη της ευρετικής επίλυσης προβλημάτων.

Τέτοιου είδους φόβοι για τις επιδράσεις των ηλεκτρονικών μέσωn στην ανθρώπινη συμπεριφορά και σκέψη επεκτείνονται σε θέματα που αφορούν τις νέες γενιές και τις μαθησιακές δυνατότητες των νεαρών παιδιών, τα οποία είναι κάτι παραπάνω από εξοικειωμένα με τα τεχνολογικά μέσα.Μάλιστα, πολλά κράτη έχουν υιοθετήσει πρότυπα διδασκαλίας που προωθούν τη χρήση ηλεκτρονικών υπολογιστών, ήδη από τις πρώτες τάξεις του δημοτικού. Ακολουθώντας το αμερικανικό πρότυπο, πολλά σχολεία σε όλο τον κόσμο μαθαίνουν γραφή στα παιδιά στο νηπιαγωγείο και στην πρώτη τάξη, δίνοντας από πολύ νωρίς την έμφαση στο πληκτρολόγιο. Είναι, λοιπόν, αναπόφευκτο να αναρωτηθεί κανείς σε ποιο βαθμό αυτή η μετατόπιση από το χειρόγραφο στο πληκτρολόγιο και την οθόνη, επηρεάζει το τρόπο που λειτουργούμε, μαθαίνουμε και σκεφτόμαστε.

Το πείραμα Διαβάστε περισσότερα «Τι χάνεται μαζί με τη γραφή»

Το tablet μου, ο ξεναγός μου

Η τελευταία λέξη της τεχνολογίας γίνεται σύμμαχος των μουσείων ανά τον κόσμο και τη θέση των χάρτινων οδηγών έχουν πάρει τα κινητά τηλέφωνα και οι ταμπλέτες.
Χωράει το Λούβρο στην τσέπη σας; Και το Λούβρο χωράει, και το Πράδο της Μαδρίτης, και η Τέιτ του Λονδίνου και το Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης. Διότι όλα τα ?εγάλα ?ουσεία του κόσ?ου δεν αντιστέκονται στην τεχνολογική επανάσταση και βεβαίως στις δυνατότητες που παρέχει η αιχ?ή του δόρατος της συγκεκρι?ένης επανάστασης: το κινητό τηλέφωνο.

«Οι εφαρμογές και η τεχνολογική αναβάθμιση των μουσείων βρίσκονται σε πλήρη εξέλιξη και η αξιοποίηση των ψηφιακών μέσων είναι αναπόφευκτη», δηλώνει κατηγορηματικά η Νουρία Γκονζάλεζ Ουμπιέτα, αναπληρώτρια διευθύντρια των εκδόσεων του Ιδρύματος Γκούγκενχαϊμ. Στο ίδιο πνεύμα κινείται και η αντιπρόεδρος του τμήματος επικοινωνίας του Μητροπολιτικού Μουσείου της Νέας Υόρκης, Ελίζα Τοπάλιαν – το οποίο βρίσκεται σταθερά στην πεντάδα των μουσείων με τη μεγαλύτερη επισκεψιμότητα παγκοσμίως και περί τα έξι εκατομμύρια επισκέπτες ετησίως -, που εκτιμά ότι «τους τελευταίους δώδεκα μήνες πλέον παγκοσμίως, το βάρος πέφτει στις εφαρμογές ως πεδίο πειραματισμού, δεδομένου ότι θεωρούνται στρατηγικής και ζωτικής σημασίας για την αποστολή ενός μουσείου». Διαβάστε περισσότερα «Το tablet μου, ο ξεναγός μου»