Ψυχική υγεία

Πώς οι δάσκαλοι μπορούν να κολλήσουν άγχος τους μαθητές τους

Γλάρος βαγγέλης

Γνωρίζετε πως τα παιδιά μπορούν να κολλήσουν στρες απο τους δασκάλους τους;

Συνήθως οι μαθητές είναι αυτοί που εξαντλούν τους εκπαιδευτικούς μέσα στις τάξεις.

Μία καναδική επιστημονική έρευνα όμως, η πρώτη του είδους της διεθνώς, δείχνει ότι μπορεί να συμβεί και το αντίστροφο. Δηλαδή οι ψυχικά εξαντλημένοι δάσκαλοι να μεταφέρουν το στρες και τη βαρεμάρα τους στους μαθητές τους.

Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας, με επικεφαλής την επίκουρη καθηγήτρια δημόσιας υγείας Έβα Όμπερλε, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο περιοδικό κοινωνικής ιατρικής «Social Science & Medicine», συνέλεξαν δείγματα σάλιου από 406 μαθητές Δημοτικού, ηλικίας οκτώ έως 12 ετών, για να μετρήσουν το επίπεδο της ορμόνης του στρες κορτιζόλης.

Παράλληλα, μέτρησαν το ίδιο πράγμα σε 17 δασκάλους ηλικίας 34 έως 65 ετών, οι οποίοι επίσης απάντησαν σε ερωτηματολόγια, προκειμένου να διαπιστωθεί ο βαθμός που ένιωθαν να έχουν «καεί» συναισθηματικά μέσα στην τάξη και να μην αντέχουν άλλο να κάνουν μάθημα.

Διαπιστώθηκε ότι όσο μεγαλύτερη ήταν εκ των προτέρων η συναισθηματική εξάντληση ενός εκπαιδευτικού, τόσο πιθανότερο ήταν οι μαθητές του να έχουν αυξημένα επίπεδα κορτιζόλης, άρα στρες. 

Τα υψηλά επίπεδα της εν λόγω ορμόνης έχουν συνδεθεί στο παρελθόν με μαθησιακές δυσκολίες των παιδιών και με ψυχολογικά προβλήματα.
«Τα ευρήματα δείχνουν ότι είναι δυνατό να λαμβάνει χώρα "μόλυνση" στρες στην τάξη ανάμεσα στους μαθητές και στους δασκάλους τους», δήλωσε η Όμπερλε. Παραμένει πάντως ασαφές -και δύσκολο να ξεκαθαρισθεί- σε ποιο βαθμό ο ένας επηρεάζει τον άλλο. Όπως είπε η ίδια, «δεν είναι πάντα σίγουρο ποιο προηγείται, το στρες του δασκάλου ή του μαθητή, αλλά μάλλον πρόκειται για ένα κυκλικό πρόβλημα». Εν ολίγοις, φαύλος κύκλος…

Σε κάθε περίπτωση, όπως επεσήμανε η καθηγήτρια Κίμπερλι Σόνερτ-Ράιχλ του ίδιου πανεπιστημίου, «είναι ξεκάθαρο από προηγούμενες πρόσφατες έρευνες ότι η διδασκαλία είναι ένα από τα πιο αγχωτικά επαγγέλματα και συνεπώς οι εκπαιδευτικοί έχουν ανάγκη από επαρκή υποστήριξη στη δουλειά τους για να τα βγάλουν πέρα με την ψυχική εξάντληση, έτσι ώστε να μην εξαπλώνουν το στρες σε όλη την τάξη. Αν δεν υποστηρίξουμε τους εκπαιδευτικούς, τότε διακινδυνεύουμε παράπλευρες απώλειες στην πλευρά των μαθητών».

http://http://www.iefimerida.gr/news/276776/ereyna-sok-oi-gopes-tsigaron-poy-petioyntai-exo-epistrefoyn-sto-fagito-mas

Comments

Πανελλήνια έρευνα για τις συμπεριφορές που συνδέονται με την υγεία των εφήβων μαθητών (Έρευνα HBSC/WHO)

Στόχοι της έρευνας
Η έρευνα μελετά τους σημαντικότερους τομείς της ζωής των εφήβων όπως την οικογένεια, το σχολείο, τις φιλικές σχέσεις, τις ασχολίες στον ελεύθερο χρόνο. Εξετάζει επίσης τις συνήθειες και συμπεριφορές που επηρεάζουν την υγεία όπως, τις συνήθειες διατροφής και σωματικής άσκησης, τη χρήση εξαρτησιογόνων ουσιών, τη βία στο σχολείο, τα ατυχήματα, την παχυσαρκία.
Μεθοδολογία
Στην έρευνα συμμετέχει αντιπροσωπευτικό δείγμα περίπου 4.500 μαθητών ηλικίας 11, 13 και 15 ετών. Η συλλογή των στοιχείων γίνεται με τη χρήση ανώνυμου, αυτοσυμπληρούμενου ερωτηματολογίου που χορηγείται μέσα στην τάξη, χωρίς την παρουσία εκπαιδευτικού. Η συμμετοχή των σχολείων και των μαθητών στην έρευνα είναι προαιρετική.

Η Πανελλήνια έρευνα στους μαθητές εφηβικής ηλικίας για συμπεριφορές που συνδέονται με την υγεία (Έρευνα HBSC/WHO) έχει αναγνωριστεί διεθνώς ως μια έγκυρη πηγή πληροφοριών για τα θέματα της εφηβείας η οποία προσφέρει πολύτιμες κατευθύνσεις στον τομέα της πρόληψης σε επαγγελματίες, πολιτικούς, γονείς, ενώ βοηθά να κατανοηθούν καλύτερα οι αλλαγές στον τρόπο ζωής των νέων μέσα στο πλαίσιο του συνεχώς μεταβαλλόμενου κοινωνικοοικονομικού περιβάλλοντος στο οποίο ζουν.

Αποτελέσματα Έρευνας 2014

Πανελλήνια Έρευνα
Πανελλήνια Έρευνα
Έρευνα HBSC/WHO
Έρευνα HBSC/WHO
Έρευνα HBSC/WHO
Έρευνα HBSC/WHO
Έρευνα HBSC/WHO

Comments

Ψυχικές επιπτώσεις και μετά την ενηλικίωση έχει ο σχολικός εκφοβισμός

Σχολικός Εκφοβισμός
Η μελέτη ανατρέπει την αντίληψη ότι το φαινόμενο του «εκφοβισμού» (bullying)στο σχολείο έχει προσωρινή μόνο ψυχική επίπτωση στα παιδιά και συνήθως ξεπερνιέται μετά από ένα διάστημα. Αντίθετα, δείχνει ότι ο εκφοβισμός μπορεί συχνά να προκαλέσει μόνιμη ψυχική ζημιά σε ένα άνθρωπο και γι’ αυτό πρέπει να ληφθεί σοβαρά υπόψη και να αντιμετωπιστεί στο μέτρο του δυνατού απ’ όλους τους εμπλεκόμενους (πολιτεία, εκπαιδευτικούς, γονείς και τους ίδιους τους μαθητές).

Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Γουίλιαμ Κόπλαντ, καθηγητή του Τμήματος Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Ντιουκ, μελέτησαν στοιχεία σε ορίζοντα 20ετίας, τα οποία αφορούσαν περίπου 1.400 παιδιά ηλικίας εννέα έως 16 ετών.

Από αυτά, περίπου ένα στα τέσσερα είχε πέσει θύμα σχολικού εκφοβισμού (αγόρια και κορίτσια σχεδόν στο ίδιο ποσοστό), ενώ ένα στα δέκα παραδέχτηκε ότι είχε ασκήσει λεκτική ή σωματική βία σε άλλο παιδί. Ορισμένα παιδιά είχαν κατά καιρούς παίξει το ρόλο, τόσο του θύτη, όσο και του θύματος.

Οι ψυχίατροι παρακολούθησαν αυτά τα παιδιά και μετά την ενηλικίωσή τους για να αξιολογήσουν τις επιπτώσεις του σχολικού εκφοβισμού στη ψυχική υγεία των νέων.

«Εκπλαγήκαμε από το πόσο βαθιά ο σχολικός εκφοβισμός επηρεάζει την μακροπρόθεσμη υγεία ενός προσώπου. Η ψυχική ζημιά δεν εξαφανίζεται έτσι απλά, επειδή κάποιος μεγαλώνει και σταματά να πέφτει πια θύμα σχολικού εκφοβισμού. Οι συνέπειες τον συνοδεύουν από την παιδική ή εφηβική ηλικία του, προκαλώντας μια μεγάλη γκάμα προβλημάτων αργότερα», εξηγεί ο Δρ Κόπλαντ.

Μια προηγούμενη έρευνα στη Φιλανδία είχε καταλήξει σε συγκεχυμένα συμπεράσματα, δηλαδή ότι τα μεν αγόρια είχαν λίγα ψυχικά προβλήματα σε βάθος χρόνου, ενώ αντίθετα πολλά κορίτσια υπέφεραν από μακροπρόθεσμες ψυχικές διαταραχές.

Η πιο πρόσφατη και μεγαλύτερη σε εύρος χρόνου αμερικανική έρευνα διαπίστωσε ότι όχι μόνο τα θύματα του σχολικού εκφοβισμού, αλλά ακόμα και οι θύτες, ως ενήλικες πια, έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ψυχιατρικών διαταραχών σε σχέση με όσους έχουν αποφύγει τον σχολικό εκφοβισμό. Είναι κυρίως, τα θύματα της καταπίεσης από συμμαθητές και φίλους τους, που αναπτύσσουν προβλήματα άγχους, πανικού, αγοραφοβίας, κατάθλιψης, κατάχρησης ναρκωτικών και άλλων ουσιών κ.α.

Από την άλλη, οι νέοι που κάποτε πρωτοστάτησαν στον εκφοβισμό άλλων παιδιών, όταν μεγαλώσουν, εμφανίζουν αυξημένες πιθανότητες για αντικοινωνικές συμπεριφορές και άλλες παρεμφερείς διαταραχές προσωπικότητας.

«Ο εκφοβισμός αποτελεί δυνητικό πρόβλημα και για τα θύματα και για τους θύτες», εξηγεί η Δρ Τζέην Κοστέλο, που συμμετείχε στην επιστημονική ομάδα. «Τείνουμε να θεωρούμε τον εκφοβισμό ως κάτι φυσιολογικό και όχι τρομερά σημαντικό μέρος της παιδικής ηλικίας, όμως στην πραγματικότητα μπορεί να έχει πολύ σοβαρές επιπτώσεις για τα παιδιά, τους εφήβους και τους ενήλικες», υπογραμμίζει.

http://health.in.gr/news/scienceprogress/article/?aid=1231236237

Comments