Η παιδαγωγική του Αγίου Πορφυρίου του Καυσοκαλυβίτου (βίντεο)
Ελληνική απάντηση !!!
– «Στα 1952 πήγα για πρώτη φορά μετά το πόλεμο, στην Αθήνα. Η γερμανική πρεσβεία, όταν άκουσε πως είχα πρόθεση να πάω στη Κρήτη, μου συνέστησε, επειδή ήταν πολύ νωρίς ακόμα και οι πληγές από τη γερμανική κατοχή ανεπούλωτες, να λέω πως είμαι Ελβετός.
Αλλά εγώ τους ήξερα τους Κρήτες. Από την πρώτη στιγμή είπα πως ήμουν Γερμανός και όχι μόνο δεν κακόπαθα, αλλά ξανάζησα παντού όπου πέρασα τη θρυλική κρητική φιλοξενία.
»Ένα σούρουπο, καθώς ο ήλιος βασίλευε, πλησίασα το γερμανικό νεκροταφείο, έρημο με μόνο σύντροφο τις τελευταίες ηλιαχτίδες. Έκανα όμως λάθος. Υπήρχε εκεί και μια ζωντανή ψυχή, ήταν μια μαυροφορεμένη γυναίκα. Με μεγάλη μου έκπληξη την είδα ν’ ανάβει κεριά στους τάφους των Γερμανών νεκρών του πολέμου και να πηγαίνει μεθοδικά από μνήμα σε μνήμα.
Την πλησίασα και τη ρώτησα.
Είστε από εδώ;
-Και τότε γιατί το κάνετε αυτό; Οι άνθρωποι αυτοί σκότωσαν τους Κρητικούς».
Και γράφει ο Κέστνερ: «Η απάντηση, μόνο στην Ελλάδα θα μπορούσε να δοθεί».
Απαντά η γυναίκα:
-«Παιδί μου, από τη προφορά σου φαίνεσαι ξένος και δεν θα γνωρίζεις τι συνέβη εδώ στα 41 με 44. Ο άντρας μου σκοτώθηκε στη μάχη της Κρήτης κι έμεινα με το μονάκριβο γιο μου. Μου τον πήραν οι Γερμανοί όμηρο στα 1943 και πέθανε σε στρατόπεδο συγκεντρώσεως, στο Σαξενχάουζεν. Δεν ξέρω πού είναι θαμμένο το παιδί μου. Ξέρω όμως πως όλα τούτα ήταν τα παιδιά μιας κάποιας μάνας, σαν κι εμένα. Και ανάβω στη μνήμη τους, επειδή οι μάνες τους δεν μπορούν να ‘ρθουν εδώ κάτω. Σίγουρα μια άλλη μάνα θα ανάβει το καντήλι στη μνήμη του γιού μου»…
Πηγή: https://orthognosia.blogspot.com/2015/05/blog-post_21.html
Το εκπληκτικό μήνυμα πατέρα στον γιο που απέτυχε να περάσει
Το κείμενο του πατέρα που κάνει το γύρο του διαδικτύου
Σήμερα βγήκαν τα αποτελέσματα των Πανελληνίων εξετάσεων 2017. Συγχαρητήρια στον τρίτο γιό μου τον Αλέξανδρο!!! Δεν πέρασε Πουθενά!!! Μπράβο που «απέτυχε». Μια χαρά. Κι αν πετύχαινε πάλι μπράβο θα του έλεγα γιατί ήθελε πολύ την σχολή της Πληροφορικής. Αλλά και τώρα που δεν τα κατάφερε, είναι όλα όμορφα. Και είμαι το ιδιο περήφανος γι αυτόν, και στην επιτυχία μα ιδιαιτέρως στην αποτυχία του.
Οι μεγάλες στιγμές στην ζωή μας συγγενεύουν με μεγάλες ατυχίες και αποτυχίες. Όταν μικρέ μια μέρα θα κοιτάξεις πίσω την ζωή σου, και πλέον θα έχεις ώριμα μάτια θα δεις οτι τα λάθη, οι ήττες και οι αποτυχίες, σε προχώρησαν μπροστά και σε ώθησαν για κάτι άλλο που ήξερε ο Θεός μα εσύ τότε ούτε καν φανταζόσουν. Ο Steve Jobs είχε πει σε αποφοίτους, «Δεν υπάρχει αυτό που αποκαλούμε αποτυχία – αποτυχία είναι απλά η ζωή που προσπαθεί να μας αλλάξει κατεύθυνση…» Εγω θα πρόσθετα ο Θεός που ανοίγει άλλους παράδοξους δρόμους. Και η αγαπημένη πονεμένη και «αποτυχημένη» Σαρλότ Ράμπλινγκ, μας φωνάζει μέσα από την δοξασμένη και πληγωμένη της ζωή, «οτι είμαστε εδώ το οφείλουμε σ΄αυτές τις στιγμές που μας δυσκόλεψαν. Αυτές οι στιγμές είναι η προίκα της ζωή μας…»
Γι αυτό θέλω να σου πω ότι δεν είμαι περήφανος μόνο στις επιτυχίες σου μα και στις φαινομενικές ήττες σου, γιατί αγαπώ αυτό που είσαι και οχι εκείνο που ήθελε ο εγωισμός μου να είσαι. Και γιατί αγαπώ εσένα, με όλα τα σημάδια της διαδρομής σου, που πίστεψε με δεν κρίθηκε σήμερα, απλά σήμερα ξεκίνησε. Και να σου πω και κάτι; Ποτέ δεν θα σε χρησιμοποιούσα για να νιώσω εγω «επιτυχημένος». Δεκανίκι του δικό μου κενού δεν θα γινόσουν ποτέ. Σε αγαπώ γι αυτό που είσαι!!!
Να θυμάσαι μικρέ, οτι στα λάθη μας μαθαίνουμε, και οτι για να φτάσεις στον παράδεισο θα χρειαστεί να περάσεις πολλές φορές από την κόλαση. Καλό ταξίδι ζωής…
Πηγή: http://www.flashnews.gr
Δυσλεξία και ελληνική γλώσσα
Την συστηματική διδασκαλία της αρχαίας Ελληνικής γλώσσας προτείνουν ξένοι καθηγητές, σαν θεραπεία σε δυσλεκτικά παιδιά.
Σύμφωνα με την θεωρία, του Καθηγητού της Φιλολογίας Eric Havelock, η οποία στηρίζεται στον Πλάτωνα…το αρχαίο Ελληνικό αλφάβητο προκάλεσε πακτωλό αφηρημένων εννοιών στον Αρχαίο Ελληνικό κόσμο, λόγω ενεργοποίησης του εγκεφάλου των χρηστών του.
Στον συνεδριακό τόμο των τετρακοσίων σελίδων «Alphabet and the Brain, έκδοση Springer του 1988» παρουσιάζονται τα συμπεράσματα πλήθους κορυφαίων επιστημόνων φιλολόγων, γλωσσολόγων και άλλων ειδικοτήτων, πλην Ελλήνων αντιστοίχων ειδικοτήτων. Επιμελητές της έκδοσης ήταν ο Καθηγητής της Ιατρικής Charles Lumsden του Πανεπιστημίου του Τορόντο και ο Διευθυντής του Κέντρου Θεωρίας της Επικοινωνίας “Marchal McLuhan” Derrick De Kerckhove.
Tα επιστημονικά αποτελέσματα τα οποία υποστηρίζουν την θεωρία του Havelock είναι τα εξής:
1. Η περιοχή Broca, που βρίσκεται στην αριστερή πλευρά του εγκεφάλου, ενεργοποιήθηκε λίγο περισσότερο, λόγω του Ελληνικού αλφαβήτου διότι χρησιμοποιήθηκαν επιτυχώς φωνήεντα σε γραφή για πρώτη φορά.
2. Ο ανθρώπινος εγκέφαλος επαναπρογραμματίστηκε ριζικώς.
3. Η πιο πάνω αναφερθείσα συγκλονιστική μεταβολή στην λειτουργία του εγκεφάλου προκάλεσε μία ουσιώδη αλλαγή στην ψυχολογία των χρηστών του αλφαβήτου από την οποία προέκυψε η ανάγκη επικοινωνίας των πολιτών δια της λειτουργίας του θεάτρου.
Οι δημοσιευμένες έρευνες της επιστημονικής ομάδας του Ιωάννη Τσέγκου παρουσιάζονται στο βιβλίο «Η ΕΚΔΙΚΗΣΗ ΤΩΝ ΤΟΝΩΝ». Σε αυτές, αλλά και σε νεώτερες έρευνες 1999-2010, απέδειξαν ότι οι μετρήσιμοι δείκτες της Λεκτικής Νοημοσύνης και της Αφαιρετικής Σκέψης με αποδεκτές τεχνικές επιταχύνθηκαν σε ομάδα 25 μη-δυσλεξικών παιδιών.
Η διδασκαλία στα παιδιά αυτά καθώς και οι μετρήσεις των δεικτών άρχισαν από την ηλικία των 8 ετών και συνεχίστηκαν μέχρι και τα 12 χρόνια τους. Οι ίδιοι δείκτες επιβραδύνθηκαν στην ισάριθμη ομάδα μη-δυσλεξικών παιδιών τα οποία δεν διδάχθηκαν εβδομαδιαίως και εξωσχολικώς επί δίωρο την Αρχαία Γλώσσα. Ας σημειωθεί ότι οι δύο ομάδες διδάχθηκαν τα ίδια προγραμματισμένα μαθήματα στο κανονικό ωράριο η δε στατιστική ανάλυση των αποτελεσμάτων έγινε με γενικώς αποδεκτό πρότυπο.
Ωστόσο, η Αυστραλή Πανεπιστημιακή ερευνήτρια Kate Chanock έκανε ένα βήμα παράλληλο ως προς τον Ιωάννη Τσέγκο διότι στο έργο της «Help for a dyslexic learner from an unlikely source: the study of Ancient Greek, Literacy 2006» περιγράφει πως κατέστησε ένα αγγλομαθή δυσλεξικό σε μη-δυσλεξικό με τα Αρχαία Ελληνικά!
Εν τούτοις, από φέτος, τα μεν παιδιά της Αγγλίας του Δημοτικού στην περιοχή της Οξφόρδης, με επιστημονική πρόταση, επιπροσθέτως των μαθημάτων τους θα μαθαίνουν Αρχαία Ελληνικά, τα δε αντίστοιχης ηλικίας Ελληνόπουλα, μόνον με πολιτική απόφαση, δεν θα διδάσκονται την Αρχαία Γλώσσα ενώ θα έπρεπε, αλλά Αγγλικά!!
(Σταύρος Π. Παπαμαρινόπουλος, Καθηγητής Πανεπιστημίου Πατρών
Μέλος του Εθνικού Συμβουλίου Έρευνας και Τεχνολογίας 2004-2010).
Επίσης βλ. σχετικά Αρχαία Ελληνικά κατά δυσλεξίας (εφημ. Καθημερινή)
Πως να ηρεμήσετε με φράσεις-κλειδιά ένα θυμωμένο παιδί
Είτε το παιδί σας εκρήγνυται σαν πυροτέχνημα με την παραμικρή πρόκληση, είτε ο θυμός του σιγοβράζει και κάνει την έκρηξη σε ανύποπτη στιγμή, κάθε παιδί μπορεί να επωφεληθεί από τις δεξιότητες διαχείρισης θυμού.
Ως γονείς, θα πρέπει να είσαστε σε θέση να διαχειριστείτε, όσο πιο ψύχραιμα γίνεται, αυτές τις εκρήξεις θυμού.
Δεν είναι εύκολο, αλλά μπορείτε να προσπαθήσετε. Την επόμενη λοιπόν φορά που το παιδί σας θα ξεσπάσει για ασήμαντη αφορμή (είτε γιατί δεν του αρέσει το φαγητό, είτε γιατί του είπατε να καθαρίσει το δωμάτιό του) προσπαθήστε να το ηρεμήσετε χρησιμοποιώντας αυτές τις φράσεις:
1. Αντί: Σταμάτα να πετάς τα πράγματα!
Δοκιμάστε το εξής: Όταν πετάς τα παιχνίδια σου, πιστεύω ότι δεν θέλεις πια να παίξεις. Ισχύει;
2. Αντί: Τα μεγάλα παιδιά δεν συμπεριφέρονται με αυτό τον τρόπο! Δοκιμάστε το εξής: Τα μεγάλα παιδιά ακόμη και οι ενήλικες νοιώθουν όπως εσύ αυτή τη στιγμή. Σε καταλαβαίνω, αλλά σε διαβεβαιώ ότι θα περάσει
3. Αντί: Μη τολμήσεις! Δοκιμάστε το εξής: Σε καταλαβαίνω ότι είσαι θυμωμένος, αλλά προσπάθησε να ηρεμήσεις.
4. Αντί: Μα, σου είναι τόσο δύσκολο να το καταλάβεις; Δοκιμάστε το εξής: Αυτό είναι ένα πολύ δύσκολο, ε; Θα βρούμε μαζί τη λύση.
5. Αντί: Αυτό ήταν, πήγαινε στο δωμάτιό σου, τώρα! Δοκιμάστε το εξής: Ας καθίσουμε να το συζητήσουμε μαζί όσο πιο ήρεμα μπορούμε.
6. Αντί: Φάε το φαγητό του τώρα, διαφορετικά θα κοιμηθείς νηστικός! Δοκιμάστε το εξής: Τι μπορούμε να κάνουμε για να γίνει αυτό το φαγητό πεντανόστιμο;
7. Αντί : Το δωμάτιό σου δεν βλέπετε. Ξεκίνα να το καθαρίζεις αυτή τη στιγμή! Δοκιμάστε το εξής: Τι θα έλεγες να σε βοηθήσω να καθαρίσουμε το δωμάτιό σου; Τι θέλεις να αναλάβεις να κάνεις;
8. Αντί: Σταμάτα να γκρινιάζεις! Δοκιμάστε το εξής: Μπορείς να ηρεμήσεις λίγο και να μιλήσουμε, γιατί αυτή τη στιγμή δεν σε καταλαβαίνω.
9. Αντί: Πόσες φορές πρέπει να σου πω το ίδιο πράγμα; Δοκιμάστε το εξής: Επειδή δεν με ακούς που σου μιλάω, τι θα έλεγες όταν με ακούσεις να μου επαναλάβεις τι ακριβώς σου είπα;
Όταν τα παιδιά είναι κουρασμένα, πεινασμένα, ή βρίσκονται σε υπερδιέγερση, δεν αντιδρούν ήρεμα και λογικά. Μην προσπαθείτε λοιπόν εκείνη τη στιγμή να τα συνετίσετε, παρά μόνο να τα ηρεμήσετε
Γαλάτεια-Γρηγοριἀδου Σουρέλη (1930-2016) (βίντεο)
Την Παρασκευή, 23 Σεπτεμβρίου 2016, στις 08.10 το πρωί, απεβίωσε η σημαντική συγγραφέας Γαλάτεια Γρηγοριάδου- Σουρέλη.
Η καρδιά της ήταν μεγάλη, όμως κουράστηκε και ασθένησε μετά από τα τόσα χρόνια του αγώνα της για την Εκκλησία, την Πατρίδα, την Οικογένεια, την Εθνική μας Παράδοση. Ήταν με τη γνωστή νεανική της ζωντάνια έως το τέλος της επίγειας ζωής της. Ήταν Σμυρνιά στην καταγωγή, μεγάλωσε στη Μακεδονία, εργάσθηκε και έκανε οικογένεια, με τέσσερα παιδιά, στην Αθήνα. Οι σταθμοί αυτοί στη ζωή της την σφράγισαν.
Η Πίστη της ήταν βαθιά, με μια σπάνια απλότητα κι ένα μοναδικό αυθορμητισμό. Μιλούσε πολύ με την Παναγία. Της έλεγε τα παράπονά της, τα αιτήματά της, τις ευχαριστίες της, τις παρακλήσεις της να γίνει μεσίτρια και να μιλήσει στον Υιό Της για να της δείξει έλεος.
Το ταλέντο της ήταν μεγάλο. Ήταν μια από τις πιο σημαντικές συγγραφείς της εποχής της. Είχε αμεσότητα και πλούσια έμπνευση. Ήταν σπουδαία «παραμυθού». Έλεγε πως οι μεγάλες αλήθειες και τα σπουδαία γεγονότα λέγονται καλύτερα με τα παραμύθια. Έγραψε περίπου 80 βιβλία, που τώρα, στο τέλος, τα έβλεπε και δόξαζε το Θεό, που μπόρεσε να αφήσει αυτή την πλούσια παρακαταθήκη, κυρίως στην ελληνική νεολαία.
Ήταν για μια 25ετία συνεργάτης του ραδιοφωνικού σταθμού «Πειραϊκή Εκκλησία» και ωφέλησε πολύ κόσμο με τις εκπομπές της. Η αμεσότητά της περνούσε στους πολυπληθείς ακροατές της μέσα από τα ερτζιανά κύματα. Για το συγγραφικό της έργο βραβεύθηκε από την Ακαδημία Αθηνών και μπήκε στον κατάλογο του βραβείου Άντερσεν. Για την ιεραποστολική της δράση τιμήθηκε από την Εκκλησία και από πολλούς φορείς, Δήμους, Οργανισμούς, Σωματεία.
Έζησε με ένα συνεχή αγώνα στον εαυτό της και για την Εκκλησία και την Πατρίδα. Απεβίωσε με την αγωνία για το αύριο, που εμείς διαχειριζόμαστε.
Αιωνία της η μνήμη.
Του Γιώργου Ν. Παπαθανασόπουλου
Δείτε επίσης:
π. Γεώργιος Μεταλληνός: «Γαλάτεια πάσης Ελλάδος και πάσης αλλοδαπής»
Παρακολουθήσυε την εκδήλωση αφιέρωμα στη Γαλάτεια Γρηγοριάδου-Σουρέλη
Περί αρίστων
Ο υπουργός Παιδείας Αριστείδης Μπαλτάς, πρόσφατα επιχείρησε να αναλύσει τις αρνητικές πλευρές της αριστείας και ανέπτυξε τους λόγους για τους οποίους σχεδιάζει την κατάργηση των εισαγωγικών εξετάσεων στα Πρότυπα και στα Πειραματικά Σχολεία (εάν αυτό αληθεύει) και την αντικατάσταση του αντιδημοκρατικού αυτού μέτρου με εκείνο του θεσμού … της κληρώσεως !
Αντιλαμβανόμαστε ότι στα Πειραματικά Σχολεία η κοινωνική διαστρωμάτωση πρέπει ως δείγμα επιλογής να "αντιπροσωπεύεται" με τέτοιο τρόπο, ώστε τα δοκιμαζόμενα προγράμματα να ανταποκρίνονται στις πραγματικές εκπαιδευτικές ανάγκες. Έτσι το ερευνητικό δείγμα συλλογής δεν θα προβάλλει διαστρεβλωμένη την εικόνα της πραγματικότητας για τις προτεινόμενες καινοτόμες δράσεις και τις καλές πρακτικές στην εκπαίδευση.
Για τα Πρότυπα όμως εκπαιδευτήρια;
Οι άριστοι έτσι κι αλλιώς υπάρχουν. Ζουν ανάμεσά μας και αποτελούν μέρος της κοινωνίας μας, από όποια σκοπιά και αν κανείς το αναλύσει.
Με αυτούς αναμετράται η κοινωνία με τους δημοκρατικούς της θεσμούς, η οποία και προβάλλει την αξιοκρατία και τη δικαιοσύνη. Σε όλα τα εκπαιδευτικά συστήματα όχι μόνο επιβραβεύεται ο κόπος και η προσπάθεια των αρίστων, αλλά αυτοί προβάλλονται ως οι γνήσιοι εκφραστές αγωνιστικών προτύπων.
Εξάλλου, εάν κανείς διερευνήσει από ποια κοινωνικά στρώματα προέρχονται οι μαθητές των Πρότυπων Σχολείων, εύκολα θα διαπιστώσει ότι αυτοί δεν είναι γόνοι της αριστοκρατίας ή της αστικής "μπουζουρζίας", αλλά μέλη οικογενειών που οραματίζονται και παλεύουν από κοινού με τους γονείς τους, για ένα καλύτερο μέλλον.
Ψυχικές επιπτώσεις και μετά την ενηλικίωση έχει ο σχολικός εκφοβισμός
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον Γουίλιαμ Κόπλαντ, καθηγητή του Τμήματος Ψυχιατρικής του Πανεπιστημίου Ντιουκ, μελέτησαν στοιχεία σε ορίζοντα 20ετίας, τα οποία αφορούσαν περίπου 1.400 παιδιά ηλικίας εννέα έως 16 ετών.
Από αυτά, περίπου ένα στα τέσσερα είχε πέσει θύμα σχολικού εκφοβισμού (αγόρια και κορίτσια σχεδόν στο ίδιο ποσοστό), ενώ ένα στα δέκα παραδέχτηκε ότι είχε ασκήσει λεκτική ή σωματική βία σε άλλο παιδί. Ορισμένα παιδιά είχαν κατά καιρούς παίξει το ρόλο, τόσο του θύτη, όσο και του θύματος.
Οι ψυχίατροι παρακολούθησαν αυτά τα παιδιά και μετά την ενηλικίωσή τους για να αξιολογήσουν τις επιπτώσεις του σχολικού εκφοβισμού στη ψυχική υγεία των νέων.
«Εκπλαγήκαμε από το πόσο βαθιά ο σχολικός εκφοβισμός επηρεάζει την μακροπρόθεσμη υγεία ενός προσώπου. Η ψυχική ζημιά δεν εξαφανίζεται έτσι απλά, επειδή κάποιος μεγαλώνει και σταματά να πέφτει πια θύμα σχολικού εκφοβισμού. Οι συνέπειες τον συνοδεύουν από την παιδική ή εφηβική ηλικία του, προκαλώντας μια μεγάλη γκάμα προβλημάτων αργότερα», εξηγεί ο Δρ Κόπλαντ.
Μια προηγούμενη έρευνα στη Φιλανδία είχε καταλήξει σε συγκεχυμένα συμπεράσματα, δηλαδή ότι τα μεν αγόρια είχαν λίγα ψυχικά προβλήματα σε βάθος χρόνου, ενώ αντίθετα πολλά κορίτσια υπέφεραν από μακροπρόθεσμες ψυχικές διαταραχές.
Η πιο πρόσφατη και μεγαλύτερη σε εύρος χρόνου αμερικανική έρευνα διαπίστωσε ότι όχι μόνο τα θύματα του σχολικού εκφοβισμού, αλλά ακόμα και οι θύτες, ως ενήλικες πια, έχουν αυξημένο κίνδυνο εμφάνισης ψυχιατρικών διαταραχών σε σχέση με όσους έχουν αποφύγει τον σχολικό εκφοβισμό. Είναι κυρίως, τα θύματα της καταπίεσης από συμμαθητές και φίλους τους, που αναπτύσσουν προβλήματα άγχους, πανικού, αγοραφοβίας, κατάθλιψης, κατάχρησης ναρκωτικών και άλλων ουσιών κ.α.
Από την άλλη, οι νέοι που κάποτε πρωτοστάτησαν στον εκφοβισμό άλλων παιδιών, όταν μεγαλώσουν, εμφανίζουν αυξημένες πιθανότητες για αντικοινωνικές συμπεριφορές και άλλες παρεμφερείς διαταραχές προσωπικότητας.
«Ο εκφοβισμός αποτελεί δυνητικό πρόβλημα και για τα θύματα και για τους θύτες», εξηγεί η Δρ Τζέην Κοστέλο, που συμμετείχε στην επιστημονική ομάδα. «Τείνουμε να θεωρούμε τον εκφοβισμό ως κάτι φυσιολογικό και όχι τρομερά σημαντικό μέρος της παιδικής ηλικίας, όμως στην πραγματικότητα μπορεί να έχει πολύ σοβαρές επιπτώσεις για τα παιδιά, τους εφήβους και τους ενήλικες», υπογραμμίζει.
http://health.in.gr/news/scienceprogress/article/?aid=1231236237
Από την κούνια ξεχωρίζουμε το καλό από το κακό
Σύμφωνα με μια νέα αμερικανική επιστημονική έρευνα, τα μωρά μπορούν να αρχίσουν να κάνουν ηθικές κρίσεις και να ξεχωρίζουν τι είναι καλό και τι είναι κακό, ήδη από την ηλικία των έξι μηνών, κάτι που δείχνει ότι ίσως γεννιούνται με έμφυτες και "καλωδιωμένες" στον εγκέφαλό τους τις θεμελιώδεις ηθικές αξίες.
Τα ευρήματα της νέας μελέτης ανατρέπουν την κυρίαρχη μέχρι σήμερα αντίληψη ότι οι άνθρωποι ξεκινάνε τη ζωή τους ως μια "άγραφη πλάκα" ηθικής, που διαμορφώνεται στη συνέχεια από τις επιρροές των γονέων και του υπόλοιπου περιβάλλοντος. Η έρευνα έγινε από ερευνητές του πανεπιστημίου Γιέηλ των ΗΠΑ, υπό τον καθηγητή Πολ Μπλουμ, σύμφωνα με τους "Τάιμς του Λονδίνου" και τους "Τάιμς της Ν. Υόρκης".
Σε ένα από τα πειράματα, νήπια ηλικίας έξι μηνών έως ενός έτους παρακολούθησαν ένα φιλμ με κινούμενα σκίτσα, όπου "πρωταγωνιστούσαν" απλά γεωμετρικά σχήματα. Μια κόκκινη μπάλα με μάτια προσπαθούσε να ανέβει ένα λόφο, την ίδια στιγμή που ένα κίτρινο τετράγωνο προσπαθεί να τη βοηθήσει σπρώχνοντάς την από πίσω, ενώ αντίθετα ένα πράσινο τρίγωνο εμποδίζει την μπάλα να ανέβει και την υποχρεώνει να γυρίσει πίσω.
Τα παιδιά είδαν αρκετές φορές την ταινία και σε ποσοστό 80%, όταν στη συνέχεια κλήθηκαν να επιλέξουν, έδειξαν την προτίμησή τους στο "καλό" κίτρινο τετράγωνο που βοηθούσε την μπάλα και όχι στο "κακό" πράσινο τρίγωνο που την εμπόδιζε.
Σε ένα δεύτερο πείραμα, ένας σκύλος-παιγνίδι προσπαθεί να ανοίξει ένα κουτί. Ένα αρκουδάκι τον βοηθά, αλλά ένα άλλο τον εμποδίζει. Αφού είδαν κι αυτό το σύντομο φιλμ πολλές φορές, τα παιδάκια στη συντριπτική πλειονότητά τους έδειξαν την προτίμησή τους για το φιλικό αρκουδάκι που βοηθά το σκύλο.
Σύμφωνα με τον Μπλουμ, τέτοιου είδους πειράματα έρχονται σε αντίθεση με τις πεποιθήσεις διάσημων ψυχαναλυτών όπως ο Σίγκμουντ Φρόιντ, που πίστευαν ότι ο άνθρωπος γεννιέται ως ένα "ανήθικο ζώο", ή ψυχολόγων όπως ο Γουίλιαμ Τζέιμς, που θεωρούσε ότι η νοητική ζωή του νήπιου βρισκόταν σε "μεγάλη σύγχυση". "Υπάρχει πια ένα αυξανόμενο σώμα επιστημονικών στοιχείων που υποστηρίζουν την ιδέα ότι ίσως εκ γενετής υπάρχει κάποια αίσθηση καλού και κακού", τόνισε ο Μπλουμ.
Δεν πείθονται πάντως όλοι οι επιστήμονες. Η συμπεριφορίστρια ψυχολόγος Νάντζα Ράισλαντ του βρετανικού πανεπιστημίου του Ντέραμ εμφανίστηκε επιφυλακτική για τη νέα αντίληψη. Όπως είπε, για παράδειγμα, το γεγονός ότι τα παιδιά προτιμούν τον "καλό" που βοηθά την μπάλα να πάει προς τα πάνω, ίσως να μην αποτελεί ένδειξη για κάποια έμφυτη ηθική στο μωρό υπέρ του καλού, αλλά απλώς του γεγονότος ότι τα μωρά προτιμούν να βλέπουν τα πράγματα να πηγαίνουν προς τα πάνω και όχι προς τα κάτω.
Σημείωσε επίσης ότι τα παιδιά αρχίζουν να κοινωνικοποιούνται και να μαθαίνουν να ξεχωρίζουν το καλό από το κακό (δηλαδή αυτό που επιτρέπεται και αυτό που απαγορεύεται) ήδη από τη στιγμή της γέννησής τους.
Ο καθηγητής ψυχολογίας του βρετανικού πανεπιστημίου του Νταντί, από την άλλη, επεσήμανε ότι "δεν μπορεί κανείς να μπει στο μυαλό του μωρού. Δεν μπορείς να το ρωτήσεις. Πρέπει να αρκεστείς να παρατηρείς τι είναι αυτό που τραβά την προσοχή του. Ξέρουμε πια ότι κατά το πρώτο εξάμηνο τα μωρά μαθαίνουν διάφορα πράγματα πολύ πιο γρήγορα από ό,τι θεωρούσαμε δυνατό.
Είναι όμως δύσκολο να ξεχωρίσουμε αυτό που έχουν μέσα τους εκ γενετής, από αυτό που μαθαίνουν μόλις γεννιούνται".
Πηγή: http://48dim-athin.att.sch.gr/page311/page280/styled-258/